Μόλις τον περασμένο Φεβρουάριο το στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας Νίκος Γεωργιάδης καταδικάστηκε σε 28 μήνες φυλάκιση (με αναστολή) καθώς και 20.000€ πρόστιμο για υπόθεση παιδεραστίας που εκκρεμούσε από το 2010. Πριν μπούμε το πολιτικό σκέλος της υπόθεσης ας δούμε λίγο την ιστορία αυτής της υπόθεσης.
Η Μολδαβία τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ευρωπαϊκό κέντρο σεξοτουρισμού για παιδεραστές. Μέσα από τη συσσωρευμένη κοινωνική πίεση, το Σεπτέμβρη του 2010 ξεκινάει στη Μολδαβία μια αστυνομική εκστρατεία εκκαθάρισης ενός κυκλώματος παιδεραστίας. Υπάρχουν πληροφορίες πως εμπλέκεται Έλληνας πολίτης και «παγιδεύεται» ηλεκτρονικά το διαμέρισμα που χρησιμοποιεί για τις συναντήσεις του. Όταν συγκεντρώνονται όλα τα στοιχεία, συλλαμβάνεται στο αεροδρόμιο και εκεί αποκαλύπτεται πως πρόκειται για το βουλευτή της ΝΔ Νίκο Γεωργιάδη. Επιδεικνύει το διπλωματικό διαβατήριο και αφήνεται ελεύθερος. Τα επόμενα χρόνια οι Μολδαβικές αρχές προσπαθούν να «θάψουν» την εμπλοκή του έλληνα πολιτικού, αλλά δεν τα καταφέρνουν. Οι πολλαπλές και συνεχόμενες αναφορές που τον παρουσιάζουν σε επαναλαμβανόμενες πράξεις αγοραίας σεξουαλικής συνεύρεσης και η εμπλοκή διεθνών οργανισμών, αναγκάζουν να διαμορφώσουν ένα κατηγορητήριο το οποίο το μεταβιβάζουν στις ελληνικές αρχές μόλις τον Ιανουάριο του 2016, δηλαδή τεσσερισήμισι χρόνια μετά τη σύλληψη του! Ακόμα κι έτσι, στις 8 Αυγούστου ο εισαγγελέας Δ. Γκύζης προσπαθεί να στείλει την υπόθεση στο αρχείο, την οποία ανοίγει ξανά ο αντιεισαγγελέας Δ. Πιέρρος. Μέχρι και σήμερα παραμένει στενός συνεργάτης του Κυριάκου Μητσοτάκη, ως Σύμβουλος του Προέδρου της ΝΔ, απλά μετά την απαγγελία της κατηγορίας, περνάει στο παρασκήνιο του κόμματος μέχρι «να ξεφουσκώσει το πράγμα» όπως και ο ίδιος έλεγε στη δίκη. Για να μην δημιουργηθεί καμία απολύτως αμφιβολία στο δικαστικό σώμα πως εγκαταλείφτηκε στην τύχη του ο δεξιός πολιτικός, η ΝΔ έστειλε την Άννα – Μισέλ Ασημακοπούλου, Βουλευτή της Β` Αθηνών ως μάρτυρα υπεράσπισης, ανακήρυξε την δίκη ως «πολιτική δίωξη του ΣΥΡΙΖΑ» και καθημερινά παρήλαυναν από το ακροατήριο στελέχη της παράταξης.
Είναι πράγματι εντυπωσιακό το γεγονός, πως σε μια κοινωνία που έχει δεκάδες κουτσουμπολίστικες τηλεοπτικές εκπομπές και κανιβαλιστικές σεξοφυλλάδες που βγάζουν στη φόρα κάθε «βρακί», κάθε υποψία «κερατώματος», κάθε πλημμέλημα για «ναρκωτικά σε πάρτι» δεν μπόρεσαν να βρουν μια αράδα για αυτό το θέμα. Πριν από μερικά χρόνια κόντευαν να διαλύσουν στέλεχος ΣΥΡΙΖΑ για κάποια υποτιθέμενη SKYPE κλήση που είχε ως φοιτητής. Είμαστε σίγουροι πως η σιωπή είναι απολύτως στοχευμένη. Τα ΜΜΕ αποτελούν οργανωτικό ιστό του αστικού μπλοκ και διαμορφώνουν πολιτική προπαγάνδα. Αν στη θέση του Νίκου Γεωργιάδη ήταν κάποιος βουλευτής του ΚΚΕ ή υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, τα βίντεο θα έπαιρνα φωτιά. Αλλά το θέμα δεν είναι μόνο να διαπιστώσουμε τα προφανή. Θα σηκώσουμε το γάντι αλλά όχι με κριτήρια πουριτανισμού.
Η «φιλελέ» υπεράσπιση του Γεωργιάδη που υπονομεύει και τη «δικαιωματική» αριστερά, στηρίζεται σε νομικίστικα επιχειρήματα. Σύμφωνα με αυτή την οπτική η αγοραία – συναινετική σεξουαλική συνεύρεση δεν είναι παράνομη αλλά και η ηλικία των 15-16-17 ετών δεν αποτελεί «παιδεραστία» με το ελληνικό δίκαιο. Εννοείται πως η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί αδίκημα, όπως και η διαφορά των 30 χρόνων δεν έχει απολύτως τίποτα παράνομο στοιχείο. Εν τέλει, (σύμφωνα με τους φιλελέλεδες) δεν μπορεί να καταδικαστεί κάποιος γιατί κάνει ότι κάνουν οι περισσότεροι πολίτες. Σε αυτό μπορούμε να συμφωνήσουμε. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στη νομική καταδίκη του. Έτσι κι αλλιώς το δικαστικό σύστημα υπάρχει για να αναπαράγει την ταξική καταπίεση, να προστατεύει την κυρίαρχη τάξη και δεν λύνεται με ισοπεδωτικούς νομικίστικους κανόνες.
Η αντιπαράθεση με το Ν. Γεωργιάδη, με τη ΝΔ και το αστικό μπλοκ δεν θα γίνει με τους δικούς τους πουριτανικούς όρους. Για μας ο Ν. Γεωργιάδης δεν είναι ένας ακόμα «άντρας». Ο Ν. Γεωργιάδης δεν θα κρυφτεί πίσω από την σεξουαλική του ταυτότητα ώστε να παραστήσει πως είναι «ένας από όλους μας». Ο Ν. Γεωργιάδης είναι βουλευτής του κυριάρχου αστικού πολιτικού κόμματος, υπεύθυνου για τις πολιτικές του καπιταλιστικού συστήματος για δεκαετίας στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια και θα κριθεί ως κομμάτι της αστικής τάξης.
Η καπιταλιστική αναδιάρθρωση στην Ανατολική Ευρώπη από τη δεκαετία του `90 και ειδικά μετά το ξέσπασμα της κρίσης το 2008, έχει διαλύσει τεράστια κομμάτια του κοινωνικού κράτους και έχει ρίξει στην εξαθλίωση σημαντικές μερίδες των πληβείων τάξεων. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη μαζική εκπόρνευση σημαντικής μερίδας της νεολαίας ως τακτική επιβίωσης. Το «προσεχώς Βουλγάρες» που είχαν γεμίσει τα κωλόμπαρα στην Ελλάδα αφορούσε χιλιάδες νεολαίων που έφταναν από τις χώρες του παλιού Ανατολικού Μπλοκ. Αυτή η διαδικασία δεν είναι πρωτόγνωρη. Η Κούβα προ Κάστρο ήταν το «μπουρδέλο» των ΗΠΑ και η Ταϊλάνδη σήμερα είναι το παγκόσμιο κέντρο ανήλικου σεξοτουρισμού. Η οικονομική ανέχεια είναι τόσο μεγάλη που έχει εσωτερικευτεί η εκπόρνευση ως απλή οικονομική λειτουργία. Η βιομηχανία ladyboys στην Ταϊλάνδη είναι «σωτηρία» για τις φτωχές οικογένειες. Αλλά και στις παραδοσιακές «αποικίες» της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής ήταν «φυσιολογική» διαδικασία για το γυναικείο πληθυσμό να «πουλιέται» στους λευκούς ναυτικούς και εμπόρους για ένα γέμισμα του ψυγείου της οικογένειας.
Η λογική της «ελεύθερης αγοράς» επιτρέπει και την αγοραπωλησία της σεξουαλικής συνεύρεσης. Η νομοθεσία του trafficking προσπαθεί να διαμορφώσει όρια της εθελοντικής από την καταναγκαστική εκπόρνευση αλλά σε μια εμπορευματική κοινωνία αυτά τα όρια απλά αποτελούν όπλο αστικών πολιτικών. Δεν προστατεύει τα εκατομμύρια θύματα της ανέχειας αλλά μόνο βάζει κανόνες στη διεθνή σωματεμπορία ώστε να «τιμωρεί» τους απείθαρχους διακινητές. Η «βιωματική» προσέγγιση για την αντιμετώπιση της μαζικής εκπόρνευσης δεν επαρκεί γιατί αφήνει εντελώς εκτός ατζέντας την εσωτερικευμένη αποδοχή της καπιταλιστικής πραγματικότητας. Η αναζήτηση Sugar Daddy, το πέταγμα του βυζιού ή των κοιλιακών στο Instagram για την πώληση καλλυντικών, το «πλάγιασμα» με λευκούς τουρίστες ή ταξιδιώτες στον Τρίτο Κόσμο για ένα πιάτο φαΐ δεν είναι μια «συνειδητή επιλογή» που δεν μπορούμε να κρίνουμε. Η διαφθορά συνειδήσεων και η εκπόρνευση ως πρακτική επιβίωσης δεν αποτελεί δικαίωμα αλλά καρκίνωμα του καπιταλιστικού συστήματος. Η μάχη δεν δοθεί, φυσικά, ενάντια στις «πόρνες» και τους «πόρνους». Δεν θα στοχοποιήσουμε τα θύματα της αστικής ιδεολογίας αλλά τους υπερασπιστές αυτού του συστήματος. Το ταξικό κίνημα υπερασπίζει τη νομιμοποίηση και το συνδικαλισμό στην πορνεία όχι ως αποδοχή της εμπορευματικής σχέσης αλλά ως διαδικασία χειραφέτησης αυτών των κομματιών ενάντια στον καπιταλισμό και, εν τέλει, ενάντια στην ίδια τους την κοινωνικής και επαγγελματική θέση.
Ο Ν. Γεωργιάδης και ο κάθε εκπρόσωπος του αστικού μπλοκ δεν μπορεί να αναζητεί κατανόηση και «ανθρώπινα δικαιώματα». Τα μέλη του αστικού μπλοκ είναι υπεύθυνα για τη διάλυση των κοινωνικών δομών όλου του πλανήτη. Ο Ν. Γεωργιάδης έχοντας υποστηρίξει το νεοφιλελεύθερο μοντέλο της ΕΕ, είναι ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ συνυπεύθυνος για το σπρώξιμο εκατομμυρίων εργαζομένων στην ανέχεια και στην εκπόρνευση. Ο Ν. Γεωργιάδης έχει στηρίξει τη διάλυση του κοινωνικού κράτους της Μολδαβίας και έρχεται σαν κομμάτι της νικήτριας αποικιοκρατικής δύναμης να «απολαύσει» τα φτωχικά νεανικά κορμάκια που ξεπουλιούνται για ένα κομμάτι από το Δυτικό «παράδεισο».
Η κριτική στους αστούς δεν θα γίνει με το δικό τους νομικό οπλοστάσιο. Η χυδαιότητα του Γεωργιάδη να αγοράζει νέους είναι αντίστοιχη με του Μπερλουσκόνι που αγόραζε κοπέλες για τα περίφημα «μπούνγκα – μπούνγκα» πάρτι. Η «χυδαιότητα» δεν βρίσκεται στη διαφορά ηλικίας ούτε στη σεξουαλική προτίμηση. Ο Μπερλουσκόνι και ο Γεωργιάδης δεν είναι ένας μέσος ενήλικος άντρας. Δεν είναι ο μέσος άντρας ή γυναίκα που θα δημιουργήσει σχέση με κάποια μικρότερη κοπέλα ή αγόρι. Δεν εκπροσωπούν μια ερωτική σχέση μια μαθήτριας με ένα φαντάρο, ενός έφηβου αθλητή με τον προπονητή του, ενός φοιτητή με καθηγήτρια κλπ. Αποτελούν δείγμα χυδαίου οικονομικού αμοραλισμού και επίδειξης ισχύος. Έρχονται ως κομμάτια της αστικής εξουσίας να καρπωθούν λάφυρα και να ισχυροποιήσουν το μοντέλο αγοραπωλησίας.
Σαν κομμουνιστές, δεν αναζητούμε ένα επαρκές νομικό πλαίσιο για αντίστοιχες περιπτώσεις. Η κριτική μας δεν βρίσκεται στο φύλο ή στις σεξουαλικές προτιμήσεις αλλά στο ταξικό σύστημα που διαβρώνει και αναπαράγει την εμπορευματοποίηση της καθημερινότητας. Η απελευθέρωση όλων των σεξουαλικών και κοινωνικών φύλων δεν θα έλθει μέσα από την ομαλή και ισότιμη ένταξη τους στην εμπορευματοποιημένη καθημερινότητα αλλά μέσα από την ισότιμη πολιτική συστράτευση τους, έξω από λογικές «ταυτότητας» στο Κομμουνιστικό Κίνημα για την ανατροπή του καπιταλισμού που αναπαράγει την βίαιη εκμετάλλευση των εργαζομένων και της νεολαίας.
Αλέξανδρος Γανδής