Λίγα λόγια για τον Δημήτρη Λιβιεράτο

Ο Δημήτρης Λιβιεράτος γεννήθηκε το 1927 στα Πετράλωνα. Από νεαρή ηλικία εντάχθηκε στο εργατι­κό συνδικαλιστικό κίνημα και ασπάστηκε τις ιδέες του ελληνικού κομμουνιστικού κι­νήματος συμμετέχοντας σε τροτσκιστικές οργανώσεις. Στην περίοδο της Κατοχής, έλαβε μέρος στο ΕΑΜ, εκπαιδεύτηκε και αποφοίτησε από τη Σχολή Εφέ­δρων Αξιωματικών του ΕΛΑΣ, με τον βαθμό του έφεδρου ανθυπολοχαγού. Στα Δε­κεμβριανά του 1944 ήταν επιτελής του Πρώτου Τάγματος του Τέταρτου Συντάγματος της Δεύτερης Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ.

Το 1946 εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Διεθνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΔΚΕ), τμήμα της Τέταρτης Διεθνούς, Ως δραστήριο μέλος του εργατικού κινήματος, συμμετείχε στο Κίνημα Ελεύθερου Συνδικαλισμού (1951), στο Δημοκρατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα (1955), ενώ είχε πρω­ταγωνιστικό ρόλο στην ίδρυση του Σοσιαλιστικού Συνδέσμου Νέων το 1953.

Αποδεικνύοντας στην πράξη τον διεθνισμό του, ο Λιβιεράτος συμμετείχε στην Αλγερινή Επανάσταση μαζί με τον Μιχάλη Ράπτη (Πάμπλο). Η Τέταρτη Διεθνής έστησε έναν παράνομο μηχανισμό για την κατασκευή εργοστασίων όπλων στο Μαρόκο. Ο Δημήτρης Λιβιεράτος ανέλαβε να συντονίσει μια ομάδα τετρακοσίων περίπου ατόμων για την κατασκευή του «θρυλικού ΡΜ», του οπλο­πολυβόλου της Αλγερινής Επανάστασης. Η απίστευτη αυτή εμπειρία καταγράφεται στο βιβλίο του Το αόρατο εργοστάσιο της επανάστασης (1959-1962) (Κοροντζής, 2017).

Στην Ελλάδα ο Λιβιεράτος θα επιστρέψει δέκα χρόνια μετά το τέλος του Εμφυ­λίου. Το 1962 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο Μαύρη ήπειρος (Δίφρος, επανέκδ. Κουκ­κίδα, 2014), ένα σπάνιο έργο που αναδεικνύει όλα τα ψεύδη της «λευκής» κανονικότητας και αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της αφρικανικής ιστορίας πριν από την αποικιοκρατεία. Ενεργό συμμετοχή είχε και στις μεγάλες κινητοποιήσεις κα­τά τον «μακρύ Ιούλη» του ’65. Από τους πρωτεργάτες της πρώτης αντιδικτατορικής οργάνωσης, το 1967, με το όνο­μα «Δημοκρατικές Επιτροπές Αντίστασης» (ΔΕΑ), στη διάρκεια της χούντας (1967- 1974) κατέφυγε στη Γερμανία.

Παρά την ένταξή του στον τροτσκιστικό χώρο, ο Λιβιεράτος δεν επέλεξε ποτέ τον αυτοπεριορισμό. Αντίθετα, επιδίωκε να βρίσκεται εκεί όπου αναπτυσσόταν κάθε φορά ένα δυναμικό αριστερόστροφο ρεύμα.

Η συγγραφική του δουλειά είναι κορυφαία στον τομέα της ιστορίας του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα. Πέρα από τις «επίσημες» εκδόσεις συνέχιζε μέχρι και το 2022 να εκδίδει μηνιαία, φωτοτυπημένο οικονομικό δελτίο για τις εξελίξεις του ελληνικού και παγκόσμιου καπιταλισμού.