100 ευρώ πρόστιμο το μήνα στους ανεμβολίαστους άνω των 60. Και μάλιστα ψηφιακά. Το επιτελικό κράτος της ΝΔ, μπορεί να αφήνει να καίγονται χωριά και βουνά, να πνίγονται οι πόλεις, αλλά τα πρόστιμα πια περνάνε κατευθείαν ψηφιακά.
Η αποθέωση του ψηφιακού κράτους, ενός κράτους εντελώς άψυχου και απρόσωπου, χωρίς καν τον δημόσιο υπάλληλο, ένα φύλλο συκής ανθρωπιάς και κοινωνικοποίησης της, έτσι και αλλιώς σκληρής, εξουσίας γίνεται ο τρομοκράτης των πολιτών.
Και μάλιστα των πλέον αδύναμων αυτών που η ηλικία τους έφερε εκτός εργασίας πια με το σώμα σημαδεμένο από τις δεκαετίες της βιοπάλης και τώρα στα ύστερα τους βρίσκονται με πετσοκομμένες συντάξεις, λειψή υγεία, παγωμένα σπίτια και άνεργα εγγόνια, μεταμορφώνονται τώρα από την μηχανή της εξαπάτησης του Μητσοτάκη και της παρέας του στο νέο εύκολο θύμα του επιτελικού κράτους που έρχεται με αφορμή έναν κορονοϊό να στύψει, να τρομοκρατήσει και στο τέλος να εξοντώσει τον αδύναμο και τον καταφρονεμένο.
Η αυτοματοποίηση πάντα ερχόταν για να δώσει όχι την ευκολία και την ευτυχία στον άνθρωπο αλλά τα νέα κέρδη στον καπιταλιστή. Τουλάχιστον αυτό λέγανε τα κιτάπια της αριστεράς της επανάστασης και της ανατροπής του προηγούμενου αιώνα, η τεχνολογία θα γινόταν ο φίλος του ανθρώπου στην σοσιαλιστική κοινωνία. Ποτέ αυτό το πνεύμα της τεχνολατρίας (ανατολικής και δυτικής) δεν ήταν φιλικό στις πληβείες τάξεις, τους εργαζόμενους και την νεολαία, που η καθημερινότητα τους ακόμα καις τις καλύτερες στιγμές της ανάπτυξης πνιγόταν από την μηχανή του κεφάλαιου και τους κέρδους.
Τώρα πια και η αυτοματοποίηση του λεγόμενου ψηφιακού κράτους γίνεται ο βρόγχος γύρω από τον λαιμό του ταπεινού που είτε θα τρέξει μέσα στις επόμενες λίγες μέρες να κάνει την επόμενη δόση του εμβολίου που η Μποτσουάνα-Όμικρον-κάτι τέλος πάντων, είτε ο θεός του αυτοματισμού, εδώ ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του θα του πετάξει ένα νέο μηνιαίο χαράτσι δυσβάστακτο.
Γιατί; Γιατί μπορεί. Γιατί αφήσαμε το ψηφιακό κράτος να αλώσει με τις δήθεν ευκολίες του την ανωνυμία και την ιδιωτικότητά μας. Εν τέλη την ίδια την ταυτότητα και την προσωπικότητα μας. Τώρα και το πορτοφόλι μας. Αυτές τις ημέρες ακόμα και η περιώνυμη απογραφή, μια κάποτε διασκεδαστική Κυριακή, έχει γίνει ο τρόπος να ανεχθούμε την παράδοση της ιδιωτικότητά μας (ΑΦΜ και ΑΜΚΑ) σε μία κρατική βάση δεδομένων, οικειοθελώς πάντα.
Όταν το ψηφιακό κράτος θέλει να συνθλίψει, μπορεί και το κάνει με την μεγαλύτερη ευκολία, τα πρόστιμα και οι οφειλές εμφανίζονται σε δευτερόλεπτα στην οθόνη. Όταν πρέπει να αποδώσει τις ευθύνες του, τις συντάξεις ας πούμε, αυτόν τον παρακρατημένο επί δεκαετίες πλούτο του εργαζομένου, ξαφνικά ξεχνάει, δεν μπορεί, υστερεί για να μπορεί ο ανεπρόκοπος της κυβέρνησης κύριος Χατζηδάκης να πουλά φούμαρα για τις συντάξεις και τρομοκρατία στους εργαζόμενους, λίγο πριν την ιδιωτικοποίηση του ΕΦΚΑ. Αλλά εκείνη η ριμάδα η σύνταξη μπορεί να περιμένει μήνες και χρόνια, για να επιστρέψει στον νόμιμο κάτοχό της, ή τουλάχιστον τους κληρονόμους του γιατί μπορεί και να έχει πεθάνει, και όχι από κορονοϊό αλλά από όλο αυτό το άγχος της καθημερινής επιβίωσης.
Ολοένα και περισσότερο γίνεται κατανοητό από τις λαϊκές μάζες ότι κορονοϊός, πανδημία, εμβόλια δεν είναι τίποτα παραπάνω από αφορμές το κράτος, η κυβέρνηση, ο Μητσοτάκης και τα αφεντικά να αλώσουν τις ζωές μας, καλύπτοντας την βαθιά και μόνιμη κρίση του καπιταλισμού. Να δημιουργήσουν νέους ψεύτικους διαχωρισμούς, και να στρέψουν έναν ιδιότυπο εμφύλιο μακριά από τις κυβερνητικές ευθύνες, στις λαϊκές γειτονιές.
Να κυνηγήσουν τον ηλικιωμένο που δεν θέλει να τρέχει για τρίτη και τέταρτη φορά στο εμβολιαστικό κέντρο όταν δεν μπορεί να πληρώσει τα φάρμακα του μήνα και κόβει δόσεις του κάθε μήνα. Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα που τα πετσωμένα ΜΜΕ του Μητσοτάκη κρύβουν. Για αυτό είναι πετσωμένα. Για να είναι σκληρά και αδυσώπητα με τον αδύναμο.
Να μην τους αφήσουμε. Να μην αφήσουμε τον Μητσοτάκη και τα αφεντικά να καταστρέφουν τις ζωές μας, να μας κυνηγάνε στις πλατείες και να στέλνουν ψηφιακά πρόστιμα. Να μας στερούν την εργασία, το μόνο βιοποριστικό τρόπο που έχουμε, να μας πετάνε έξω από κάθε κοινωνική δραστηριότητα.
Ας κλείσουμε τα αυτιά σε όλες τις σειρήνες που έχουν υποταχθεί στην νέα ιδεολογική πραγματικότητα που η αστική τάξη στήνει με ένα νέου τύπου “Δόγματος Σοκ” και μιλάνε με την ευκολία του τακτοποιημένου μικροαστού, του εξασφαλισμένου μεσοστρώματος ή απλά του πολιτικά ηττημένου, κόντρα στα εργατικά συμφέροντα ενάντια στα όνειρα της νεολαίας. Να ενώσουμε τους αγώνες μας με όλους αυτούς τους καταφρονεμένους από την Γουαδελούπη ως την Τεργέστη που έχουν ξεσηκωθεί και να ανοίξουμε ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία, το δικό μας και όχι το δικό τους. Γιατί ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός και δεν είναι ο καπιταλισμός, με ή χωρίς κορονοϊό, είναι ο κομμουνισμός.
Α. Ω.
