Από τη στιγμή που το πιο ακραιφνώς ναζιστικό κόμμα που μπήκε ποτέ σε κοινοβούλιο δυτικής χώρας μεταπολεμικά, άρχισε να σχοινοβατεί, είδαμε πολλές ομάδες κινούμενες στο χώρο της ακροδεξιάς και του φασισμού είτε να επιχειρούν να αντικαταστήσουν τη Χ.Α. σε επίπεδο δρόμου και νύχτας, είτε να προσπαθούν να εκμεταλλευτούν θεματικές όπως η φοίτηση των προσφύγων στα σχολεία και να ενδυθούν το μανδύα του αγανακτισμένου πολίτη βαδίζοντας στην πεπατημένη των υπόδικων και διαλυμένων από το Μαχητικό Αντιφασισμό χρυσαυγιτών. Κοινό χαρακτηριστικό όλων η κρατική ανοχή και η κεκαλυμμένη υποστήριξη από τα ΜΜΕ. Από την άλλη όμως και οι δυνάμεις του εργατικού κινήματος και οι αντιφασίστες είχαν βγει πιο έμπειροι από την περίοδο 2010-13 και την πρώτη φάση σύγκρουσης με τους ναζί.
Λ.Ε.Π.ΕΝ. – Το έργο το ‘χουμε ξαναδεί.
Από τις αρχές του 2015 έως τα τέλη του 2016 η κατάσταση που είχε δημιουργηθεί με το τεράστιο κύμα προσφύγων από της εμπόλεμες περιοχές της Συρίας και της κεντρικής Ασίας θα μπορούσε υπό όρους να θρέψει το ρατσιστικό μύλο των φασιστών και να χτιστεί και στην Ελλάδα ένα αντίπαλο κύμα ρατσισμού και ξενοφοβίας αντίστοιχο με αυτό σε χώρες της Ευρώπης. Στην Ευρώπη ξεπηδούν πολλαπλά ξενοφοβικά κόμματα και οργανώσεις. Τη «μόδα» αυτή προσπάθησε να φέρει στην Ελλάδα ένας αποχωρήσας της Χρυσής Αυγής με όνομα Χρηστός Ρήγας ονομάζοντας την οργάνωσή του Λ.Ε.Π.ΕΝ. Η πορεία αυτή της οργάνωσης αντιγραφή της μητρικής της, ήταν σύντομη αλλά θρασεία. Σύμφωνα με το καταστατικό της υπάρχει από το Δεκέμβριο του 2015 αλλά κάνει την εμφάνισή της τον Απρίλη του 2016 οπότε και ανακοινώνει ξενοφοβική συγκέντρωση στον ηλεκτρικό του Πειραιά με στόχο τον πρόχειρο καταυλισμό προσφύγων που υπήρχε τότε εντός του λιμανιού. Παρά το γεγονός πως αντιφασίστες είχαν ματαιώσει 2 μέρες πριν την συγκέντρωση της Χ.Α. και κατέλαβαν από νωρίς το χώρο του καλέσματος της Λ.Ε.Π.ΕΝ., κατάφερε να συγκεντρώσει πάνω από διακόσιους φασίστες στην πλατεία Καραϊσκάκη και να στήσει μια παράσταση απόπειρας εισβολής μέσα στο λιμάνι. Επόμενη προσπάθεια της να μαζέψει ότι μπορεί από άστεγους πολιτικά ακροδεξιούς ήταν με την εμπλοκή της στη φασιστική κατάληψη του βοτανικού τον Ιούλιο, ενώ ο τρόπος που θα επέλεγε να κινηθεί έγινε πλέον ξεκάθαρος τον Αύγουστο του 2016 όταν ανακοίνωσε άνοιγμα γραφείων της στον Αγ. Παντελεήμονα. Ήθελε να κινηθεί προκλητικά, σε επικίνδυνα χωράφια και απερίσκεπτα. Οργάνωσε τα εγκαίνια των γραφείων της ανήμερα της δολοφονίας του Φύσσα και κατάφερε το πρώτο της μεγάλο φιάσκο αφού παρά την ολόψυχη στήριξη της αστυνομίας με κοντά 10 διμοιρίες, μαζεύτηκαν 3 φασίστες μαζί με τον ίδιο τον Ρήγα μιας και η περιοχή ήταν περικυκλωμένη και από τις δυνάμεις του Μαχητικού Αντιφασισμού που πραγματοποίησαν πορεία περίπου 600 ατόμων μέχρι την Ομόνοια. Το οριστικό τέλος του Ρήγα και της ομάδας του ήρθε στις 28/1/2017 στην πλατεία Κολοκοτρώνη στην επέτειο των γεγονότων των Ιμίων. Όλο το κέντρο της Αθήνας ήταν γεμάτο από αντιφασίστες με κέντρο την πλατεία Ρηγίλλης οπότε θεώρησε ευκαιρία να στείλει μήνυμα τόλμης στη Χ.Α. και να καλέσει σε σημείο που θα τύχαινε ενδεχομένως μεγαλύτερης προβολής πράμα που κατάφερε κατά μία έννοια αφού η συγκέντρωση του διαλύθηκε ακαριαία από αντιφασιστές χάνοντας όλο τον εξοπλισμό της “οργάνωσης” του.
Φασιστική «κατάληψη»; Όχι, δεν θα πάρουμε!
Το μανδύα της κοινωνικής ευαισθησίας προσπάθησαν να ενδυθούν και ομάδες ακροδεξιών όταν το Ιούλιο του 2016 κατέλαβαν το χώρο όπου επρόκειτο να χτιστεί τζαμί στο νούμερο 114 της Ιεράς Οδού στο Βοτανικό. Ο χώρος ανήκε στο πολεμικό ναυτικό που διατηρεί ακόμα κτίρια γύρω από αυτό, τα οποία φυλάσσονται από φαντάρους. Οι ακροδεξιοί λοιπόν θεώρησαν εύλογο να αυτοονομαστούν Σύλλογος Εφέδρων Πολιτών-Οπλιτών και με αυτή τη σφραγίδα να διεκδικήσουν το χώρο για τη στέγαση ελλήνων μόνο αστέγων. Βρήκαν λοιπόν την ευκαιρία οργανώσεις απ’ όλο το φάσμα της ακροδεξιάς να παρελάσουν και να επιχειρήσουν να στήσουν ισλαμοφοβικές κέντρο δράσης. Μετά από πλήθος παρεμβάσεων της ΟΡ.Μ.Α. και άλλων αντιφασιστών, ποτέ δεν μπόρεσε να συσπειρώσει διψήφιο αριθμό συμπαραστατών. Ακόμα και η συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής ακυρώθηκε από το μαζικό κίνημα. Έχοντας μείνει ένα αδειανό κουφάρι, η φασιστοκατάληψη εγκαταλείφθηκε, ενώ οι θιασώτες της τελικά ξέχασαν τα φιλάνθρωπα αισθήματά τους λίγο καιρό μετά και αφού η όποια προσπάθεια να συνεχίσουν τις συγκεντρώσεις έστω απ’ έξω είχαν την ίδια τύχη.
Σταθερή «αξία» οι ακροδεξιοί χριστιανοταλιμπάν.
Στις 9/2/2018 έκανε την πρεμιέρα της η παράσταση Jesus Christ Super Star στο θέατρο Ακροπόλ. Σχεδόν αμέσως ομάδες σκοταδιστών υπερσυντηρητικών χριστιανών με κέντρο τον παπά Κλεομένη και ορμώμενες από τη στήριξη και την κάλυψη μητροπολιτών όπως του Πειραιά, άρχισαν να συγκεντρώνονται έξω από το θέατρο, σε κάθε παράσταση, τραμπουκίζοντας, πετώντας μπογιές στην πρόσοψη του θεάτρου και στους εισερχόμενους σε αυτό. Η αστυνομία αρνήθηκε να παρέμβει ακόμα και όταν οι ακροδεξιοί έφτασαν να απειλούν συντελεστές και ηθοποιούς έξω από τα σπίτια τους ενθυμούμενοι υποκριτικά το δημοκρατικό δικαίωμα τους στη διαμαρτυρία. Σκηνές όπως αυτές του Χυτηρίου του 2012 αποφεύχθηκαν όταν η ΟΡ.Μ.Α. αποφάσισε να παρέμβει με δημόσιο κάλεσμα στις 24/2 εκδιώκοντας όλους όσους προσπάθησαν να συνεχίσουν τους τραμπουκισμούς και τις απειλές και να στήσουν φασιστικό θύλακα δράσης στο κέντρο της Αθήνας. Μια εβδομάδα μετά, την 1η του Μάρτη, οι εργαζόμενοι του Ακροπόλ και το σωματείο τους παίρνοντας θάρρος καλούν σε συγκέντρωση έξω από το θέατρο η οποία ήταν η ταφόπλακα στα σχέδια των σκοταδιστών.
Ούτε καν στο Ωραιόκαστρο!
Αυτή την πραγματικότητα επιχείρησαν να στήσουν οι φασίστες το 2016 όταν εισχωρώντας στους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων προσπάθησαν να αποκόψουν την πρόσβαση των προσφύγων στα σχολεία. Και ενώ η ελληνική κοινωνία έχει ξαναζήσει στιγμές ελληνικής φιλοξενίας και πολιτισμού εκδιώκοντας παλιότερα παιδιά Ρομά από σχολεία, αυτή τη φορά υπήρξε πραγματικά ο κίνδυνος το φαινόμενο να πάρει διαστάσεις κύματος. Η συγκρότηση ρατσιστικών συλλόγων γονέων στην Αθήνα τελείωσε αρκετά γρήγορα ασχέτως των θεαματικών ενεργειών του Λαγού στο Ικόνιο του Περάματος, αλλά στην επαρχία κατάφερε να χτιστεί ένας θύλακας πιο ανθεκτικός. Στο Ωραιόκαστρο της Θεσσαλονίκης (περιοχή πάλαι ποτέ ποντίων προσφύγων), οι αντιφασίστες χρειάστηκαν κάποιους μήνες για να διαλύσουν τον κοινωνικό αντίκτυπο των ακροδεξιών αφού αυτοί στηρίζονταν και από δασκάλους εντός των σχολείων και από το δήμο και από τους φασίστες του Ιερού Λόχου. Χρειάστηκαν αλλεπάλληλες συγκεντρώσεις και αντισυγκεντρώσεις, κυνήγι σε φασίστες μέσα κι έξω από τα σχολεία της περιοχής, αλλά και ο θάνατος μια γυναίκας έξω από το κέντρο φιλοξενίας Φέσσα η οποία παρασύρθηκε μαζί με το παιδί της από κάτοικο της περιοχής που έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα έξω από την πόρτα του κέντρου.
Νησιά ΒΔ Αιγαίου: Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες Vs ανοχή στην ακροδεξιά και το ρατσισμό
Ένα από τα βασικά μαθήματα που έπρεπε να έχει πάρει μέχρι σήμερα η εργατική τάξη από τους φασίστες, είναι η τακτική τους να εμφανίζονται εκεί όπου οι δυνάμεις του κινήματος είναι πιο αποδυναμωμένες. Αυτό ακριβώς συνέβη σε κάποια νησιά του ΒΑ Αιγαίου και συγκεκριμένα στη Χίο τη Λέσβο και τη Σάμο.
Αυτά τα απομακρυσμένα από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη νησιά δέχτηκαν το μεγαλύτερο όγκο προσφύγων από το περίπου 1,5 εκατομμύριο που πέρασαν συνολικά. Το κίνημα αλληλεγγύης όπως και στην Αθήνα – Πειραιά αγκάλιασε τους πρόσφυγες και προσπάθησε να δημιουργήσει ανθρώπινες συνθήκες υποδοχής. Όμως δεν συνδυάστηκε με αποτελεσματικές αντιφασιστικές κινητοποιήσεις. Οι πρώτες φασιστικές μετέβαιναν με αεροπλάνα για να οργανώσουν είτε σαμποτάζ στις βάρκες που έφερναν μετανάστες είτε ρατσιστικά πογκρόμ , επιθέσεις, και να οργανώσουν ομάδες κρούσης. Χίος και Λέσβος έγιναν γνωστές για επιθέσεις με μολότοφ σε κέντρα φιλοξενίας και σε πρόσφυγες που διαμαρτύρονταν σε λιμάνια και πλατείες , μαζί με χρεώσεις 5ευρών για ένα φόρτισμα κινητού όταν επρόκειτο για μετανάστη.
Η σύγχυση που επικρατούσε στη μεριά του ταξικού κινήματος και οφείλονταν από τη μια στο ξέσπασμα της ξενοφοβίας και από την άλλη στην μανιώδη επίδειξη στείρου αντικυβερνητισμού οδήγησαν στην ντροπή της κοινής πορείας των δυνάμεων του ταξικού κινήματος με αυτούς που μια εβδομάδα πριν επιτίθονταν στους πρόσφυγες στην κεντρική πλατεία της Μυτιλήνης, στις αρχές Μαΐου του 2018 όταν επισκέφθηκε το νησί ο Τσίπρας. Ο κατήφορος συνεχίστηκε στη Σάμο όταν τα συνδικάτα αποφάσισαν να καλύψουν με απεργία και να προχωρήσουν σε συγκέντρωση μαζί με εργοδότες, μικροαστούς, παπάδες και ρατσιστικούς συλλόγους γονέων που διαμαρτύρονταν για τη φοίτηση των προσφύγων στα σχολεία, το Φλεβάρη του 2019. Κεντρικό αίτημα η αποσυμφόρηση του νησιού από τους προσφυγές που τους χαλούσαν τη τουριστική μόστρα.
Παρ’ όλα αυτά η οργανωμένη έκφανση του φασισμού δεν κατάφερε να ξαναπάρει πνοή και να σχηματίσει υπολογίσιμα τάγματα εφόδου. Η συντριβή του στο «κέντρο» της πολιτικής σκηνής δεν επέτρεψε να κεφαλαιοποιηθούν οι ρατσιστικές πρακτικές σε μηχανισμούς έξω από τη ΝΔ. Η νέα κυβέρνηση σπεκουλάρησε και τώρα έρχεται να υλοποιήσει τις ρατσιστικές υποσχέσεις της.
A.M.E. – Combat 18 – Κρυπτεία: τα λιμά φασιστικά τρομοκρατικά γκρουπούσκουλα
Στην άνοδο των φασιστικών δράσεων προέκυψαν και διάφορες ημι-παράνομες φασιστικές γκρούπες. Χάρις την υποστήριξη και ανοχή του κρατικού μηχανισμού μια – δυο χούφτες πιτσιρικάδων το έπαιζαν σερίφιδες σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας.
Όταν τους τέλειωναν οι μπογιές που βρώμιζαν τους τοίχους της Αθήνας με τα άθλια «συνθήματα» τους, δοκίμαζαν είτε απειλές μέσω ανωνύμων τηλεφωνημάτων σε συλλογικότητες του ταξικού κινήματος είτε προχωρούσαν σε θρασύδειλες επιθέσεις σε μεμονωμένους μετανάστες. Χαρακτηριστικό δείγμα της «πολιτικής» τους, ήταν η επίθεση στον 11χρονο Αμίρ, μαθητή στη Δάφνη. Όλες αυτές οι ομάδες διαλύθηκαν μετά τα μέσα του 2018 όταν τη σκυτάλη του ρατσισμού τη διεκδίκησε η ΝΔ.
Οι φασιστικές ομάδες τέλειωσαν… Η στρατηγική του ρατσισμού και του εθνικισμού, όχι!
Ο γύρος αντιπαράθεσης με τις φασιστικές ομάδες που άνοιξε την άνοιξη του 2009, κλείνει δέκα χρόνια μετά με τη συντριβή όλων των ναζιστικών μορφωμάτων. Η πολιτική επικράτηση του αντιφασισμού είναι ολοκληρωτική όχι μόνο γιατί περιθωριοποίησε τη Χρυσή Αυγή αλλά έθεσε εκτός πολιτικής σκηνής το ρατσιστικό – φασιστικό «ακτιβισμό» και τη δυνατότητά του να υπάρχει ως αυτόνομο πολιτικό κέντρο. Το τέλος της ανόδου των φασιστικών δράσεων δεν αφήνει κανένα πολιτικό φορέα που να διεκδικεί την κληρονομιά αυτής της περιόδου.
Ξέρουμε ότι στον επόμενο γύρο της κρίσης είναι πιθανό να δημιουργηθούν ξανά νέα φασιστικά μορφώματα. Το αντιφασιστικό κίνημα θα είναι παρών πιο μαζικό, πιο έμπειρο, πιο αποφασιστικό να τα στείλει στους υπονόμους της ιστορίας… κι αυτή τη φορά ΟΡΙΣΤΙΚΑ!
