Το εργατικό κίνημα κόντρα στην πολιτική της ΝΔ
Της Μαρίνας Λύρα
Ζούμε μέσα στις συνθήκες όπου η ΝΔ φέρνει το ένα αντεργατικό νομοσχέδιο μετά το άλλο. Όμως το εργατικό κίνημα δίνει πολλές μάχες αλλά αποκομμένες μεταξύ τους. Μέσα σε αυτή τη διαδικασία, η κυβέρνηση προσπαθεί να τρομοκρατήσει με διώξεις τα πιο αγωνιστικά κομμάτια της εργατικής τάξης.
Πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων πραγματοποιήθηκε συλλαλητήριο για την αναθεώρηση του προϋπολογισμού με κάλεσμα του ΚΚΕ αλλά και από την ΑΔΕΔΥ και την ΠΟΕΔΗΝ ενάντια στον προϋπολογισμό που προβλέπει μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, καθώς και περικοπές στις κοινωνικές παροχές και 24ωρη απεργία από την ΠΟΕ- ΟΤΑ για μονιμοποιήσεις προσωπικού.
Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ είναι απούσα με εκκωφαντικό τρόπο τα τελευταία χρόνια. Δεν οργανώνει καμία κινητοποίηση και προκλητικά προγραμματίζει (!!;;) 24ωρη απεργία για τέλη Απριλίου, αφήνοντας τη ΝΔ να αλωνίζει. Την ίδια στιγμή η πολυδιάσπαση των δυνάμεων της αριστεράς και η μη κινητοποίησή τους παγώνει ακόμα περισσότερο έναν κόσμο που ψάχνει τρόπο να αγωνιστεί.
Αντίθετα, μέσα στα νοσοκομεία και γενικότερα στον τομέα της υγείας το τελευταίο διάστημα φαίνεται ότι υπάρχει δυναμική εργαζόμενων που θέλουν να αγωνιστούν. Μέσω 48ωρης απεργίας της ΟΕΝΓΕ, συνελεύσεων σωματείων και απεργιακών κινητοποιήσεων αντιστέκονται στη διάλυση του ΕΣΥ. Η κυβέρνηση προσπαθεί να αποδυναμώσει και να αποστεώσει ό,τι υπάρχει στη δημόσια υγεία, σπρώχνοντας έτσι την ανάπτυξη των ιδιωτικών νοσοκομείων και ιατρείων ως μοναδική λύση στην υγεία και την περίθαλψη. Ο νέος υπουργός υγείας, ο Άδωνις, θέλει να επιφέρει την ενοικίαση των απογευματινών χειρουργείων σε ιδιώτες ιατρούς για επεμβάσεις έναντι αμοιβής σε δημόσια νοσοκομεία.
Επίσης, δυνατή παρουσία στους δρόμους του αγώνα έδωσαν τα σωματεία με στάσεις εργασίας από τις ΑΔΕΔΥ και ΠΟΕΔΗΝ, έναντι της πολιτικής της κυβέρνησης. Το εργατικό κίνημα δεν έχει εξασθενήσει, αλλά οι οργανωμένες δυνάμεις αποφεύγουν να δοκιμάσουν να μπουν στην εφαρμογή μιας στρατηγικής αντεπίθεσης. Σημαντικό να αναφερθούν επίσης οι αγώνες για την ψυχική υγειά και την απεξάρτηση ενάντια στο κλείσιμο του ΚΕΘΕΑ και συνολικά το χτύπημα της δημόσιας υγείας.
Μεγάλο μέρος του εργατικού κινήματος έχει σταθεί στο πλευρό του Παλαιστινιακού λαού και αυτό είναι από τα λίγα ζητήματα που όλα τα σωματεία της αριστεράς κάνουν στην άκρη τον συντεχνιακό τους χαρακτήρα και παίρνουν θέση τουλάχιστον. Ένα προχώρημα θα ήταν συντονισμός σωματείων για την Παλαιστίνη και όχι μόνο η συντήρηση του συνθήματος.
Η ΝΔ θέλοντας να εμποδίσει τα πιο δυναμικά σωματεία, της ΠΕΝΕΝ και των σωματείων των ΜΜΜ, μέσω διώξεων θέλει να σπείρει την τρομοκρατία σε όλο το εργατικό κίνημα. Αυτά τα σωματεία είναι τα βασικότερα που απεργούν μαζικά στην πράξη και στέκονται εμπόδιο στην οικονομική δραστηριότητα του κεφαλαίου. Πιο συγκεκριμένα, η δίωξη της ΠΕΝΕΝ και του προέδρου της Αντώνη Νταλακογεώργο, τους έχει βάλει στο στόχαστρο την απεργία στις 10/6/2021 λόγω υποτιθέμενης παρεμπόδισης των επιβάτες να ταξιδεύσουν και για παρακώλυση συγκοινωνιών.
Όμως η συγκεκριμένη απεργία ήταν πανελλαδική και είχε καλεστεί ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και όλα τα εργατικά σωματεία συμμετείχαν. Η απεργία αυτή ήταν απάντηση των συνδικάτων στο νόμο 4808/2021, ο οποίος είναι αντεργατικός και αντισυνδικαλιστικός. Ο νόμος αυτός κλιμακώνει την επίθεση της ΝΔ στα εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Παράλληλα, ο Πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ, κατηγορείται από την Εισαγγελέα Πρωτοδικών κ. Δήμητρα Καπελιάρη για το ότι παρεμπόδισε την εκτέλεση όλων των δρομολογίων των πλοίων, προκαλώντας διαταραχές στην ομαλή λειτουργία των μεταφορικών μέσων, συμπεριλαμβανομένων των πλοίων. Η στήριξη μας στην ΠΕΝΕΝ είναι ανυποχώρητη.
Η κλιμάκωση του αγώνα των εργατών είναι απαραίτητη στο πλάι των φοιτητών, εργαζομένων και κάθε αγωνιζόμενου σώματος.
