Την Τετάρτη 11/07 κλιμάκιο της ΟΡ.Μ.Α. συμμετείχε με μπλοκ στην μαζική αντιπολεμική διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας.
Στις 11 και 12 του Ιούλη πραγματοποιήθηκε η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλες. Μαζί με την ΕΕ παραμένουν οι κυρίαρχοι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί του πλανήτη. Παρ` όλες τις εσωτερικές αντιθέσεις τους συνεχίζουν να αποτελούν τη μεγαλύτερη διεθνή πολιτική εγγύηση αντιμετώπισης της οικονομικής και πολιτικής κρίσης.
Το τελευταίο διάστημα φαίνεται να τιθασεύουν τις «αριστερές» και «ακροδεξιές – εθνικιστικές» αμφισβητήσεις τους. Η ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, το τράβηγμα του αυτιού του Τραμπ, η χαλιναγώγηση του Brexit και η εκδίωξη των ευρωσκεπτικιστικών από την ακροδεξιά Ιταλική κυβέρνηση είναι σημαντικά δείγματα της περιόδου. Αυτό έχει συμβεί, βέβαια, με την ενσωμάτωση μέρους της ακροδεξιάς – εθνικιστικής ατζέντας. Οι όροι πειθαρχίας που επιβάλλονται στη Μακεδονία έρχονται από τις σκοτεινότερες εποχές του ιμπεριαλισμού, τότε που χάραζαν τα σύνορα και άλλαζαν τις ονομασίες χωρών ανάλογα με τα συμβόλαια των πολυεθνικών εταιρειών.
Η ανασυγκρότηση του αστικού μπλοκ με την κυριαρχία τη ακροδεξιάς – εθνικιστικής ατζέντας στην ελληνική πολιτική σκηνή παραμένει, όμως, κυρίαρχο σημείο της πολιτικής ατζέντας. Οι συνεχείς, περιφερειακές εθνικιστικές συγκεντρώσεις προφανώς έχουν περιοριστεί στο φασιστικό – ακροδεξιό μηχανισμό αλλά υπάρχει υπαρκτός κίνδυνος νομιμοποίησης του. Ευτυχώς, το αντιφασιστικό κίνημα στην Αθήνα στη μετά-δολοφονία-Φύσσα περίοδο δεν επέτρεψε στο φασισμό να πραγματοποιεί πολιτικές συγκεντρώσεις και αυτό έχει συντελέσει στην απορρύθμιση του μηχανισμού του.
Είναι απαραίτητο οι οργανώσεις και οι συλλογικότητες του ταξικού κινήματος να συμβάλλουν στη διαμόρφωση ενός τρίτου διεθνιστικού – αντικαπιταλιστικού ρεύματος που θα διαλύσει την ακροδεξιά, θα την εκδιώξει από τη θέση της αντιπολίτευσης, ώστε να μπορέσει να αποκτήσει ξανά την πολιτική αξιοπιστία προβολής μιας διαφορετικής στρατηγικής από αυτή του συμβιβασμού του ΣΥΡΙΖΑ με τις ιμπεριαλιστικές επιταγές.
Δυστυχώς, η πλειοψηφία των συλλογικοτήτων μπορεί να μην έχουν οδηγηθεί στον πατριωτικό κατήφορο ενός μέρους που εγκαλεί το ΣΥΡΙΖΑ ως «εθνοπροδοτικό», αλλά στην ουσία παρασύρονται σε μια αντικυβερνητική μονομέρεια καθιστώντας τον διακυρηγμένο «διμέτωπο αγώνα» ως επίφαση. Μπορεί να στήνονται διαδηλώσεις αντικυβερνητικές και «επιθέσεις» σε υπουργικούς στόχους αλλά η απουσία συγκρότησης οποιαδήποτε αντι-ακροδεξιάς συγκέντρωσης είναι εκκωφαντική.
Η Οργάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού θα δώσει όλες τις δυνάμεις, ώστε να μη δημιουργηθεί καμία «παρά φύση» πολιτική συμμαχία ή ανοχή στην ακροδεξιά, ανάλογη της «πάνω και κάτω πλατείας» του αντιμνημονιακού κινήματος. Με αυτό τον τρόπο θα συμμετέχει στην αντιπολεμική διαδήλωση, ώστε να διαμορφωθεί ένα αντικαπιταλιστικό πολιτικό ρεύμα που δεν θα παρακολουθεί αμήχανο την ακροδεξιά αντεπίθεση. Η κλιμάκωση του διεθνιστικού – αντιεθνικιστικού αγώνα είναι όρος ύπαρξης ενός αξιόπιστου «τρίτου» πόλου στην κεντρική πολιτική σκηνή.
