Πέραμα. Μια γειτονιά της Αθήνας που δημιουργήθηκε για να στεγάσει ανθρώπους του μόχθου και της εργασίας. Το εφοπλιστικό κεφάλαιο την δεκαετία του `60 βρήκε εκεί τον ιδανικό τόπο για να αναπτύξει μία από τις δραστηριότητες του, την ναυπηγοεπισκευή, κάτω από ευνοϊκές για την εποχή συνθήκες. Τα κέρδη του κεφαλαίου από την εκμετάλλευση ανθρώπινου δυναμικού και περιβάλλοντος ήταν μεγάλα. Το εργατικό κίνημα για πάνω από 4 δεκαετίες έδινε την μάχη απέναντι στα μεγάλα συμφέροντα ώστε να εξασφαλίσει την βελτίωση των συνθηκών εργασίας, την ασφάλεια των εργαζομένων και την ευημερία της πόλης του Περάματος και των κατοίκων της.
Ξέρουμε πολύ καλά όμως πως το κεφάλαιο πλέον δεν γνωρίζει σύνορα. Όταν οι χώρες της ανατολής ήταν πλέον προσβάσιμες για άκρως επικερδείς δραστηριότητες όπως η ναυπηγοεπισκευή, οι Έλληνες κυρίως εφοπλιστές μετέφεραν εκεί μεγάλο μέρος των εργασιών τους, πραγματοποιώντας στο Πέραμα μόνο εργασίες μεγάλης ανάγκης.
Αυτή η αλλαγή έφερε αφενός την εντατικοποίηση της δουλειάς όπου και όταν υπήρχε με τραγικές συνέπειες πολλές φορές, όπως την πολύνεκρη έκρηξη το καλοκαίρι του 2008 με νεκρούς μέσα στο αμπάρι του δεξαμενόπλοιου Friendshipgas και άλλα μικρότερα αλλά θανατηφόρα ατυχήματα, που περνούν μόνο στα ψιλά γράμματα των εφημερίδων. Αφετέρου οδήγησε σταδιακά στην αύξηση της ανεργίας και στον οικονομικό μαρασμό της πόλης και των κατοίκων της.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες η Χρυσή Αυγή θέλησε, με ρητορική μίσους και πρόσχημα τον πόλεμο ενάντια στο πολιτικό σύστημα και τα συνδικάτα, να πατήσει ισχυρά και δυναμικά στην περιοχή. Κατηγόρησαν επίσης τους πρόσφυγες και τους μετανάστες για την ανεργία δημιουργώντας ένα δυναμικό κοινό το οποίο μέσα από την ενσωμάτωση στο οργανωτικό δίκτυο της θα αύξανε την βία στην περιοχή και θα έλεγχε όλες τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές δραστηριότητες. Προϋπόθεση για τα παραπάνω η ύπαρξη φυσικών κέντρων εφόρμησης όπως τα τοπικά γραφεία σε Νίκαια και Σαλαμίνα.
Τα τελευταία χρόνια, με την επιμονή του αντιφασιστικού κινήματος να δώσει την μάχη με αυτά τα κέντρα και χρησιμοποιώντας κάθε διαθέσιμη μέθοδο υλοποίησης αυτής της μάχης, κατάφερε να επιφέρει πλήγματα στην οργανωτική δομή της Χρυσής Αυγής. Έτσι είδαμε το ένα γραφείο μετά το άλλο να κλείνουν. Μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα έκλεισαν τα γραφεία της Νίκαιας. Με τις συνεχιζόμενες τοπικές δράσεις στην περιοχή του Περάματος έκλεισαν και αυτά τα γραφεία. Της Σαλαμίνας υπάρχουν πλέον μόνο ως ταμπέλα και σε λίγο θα κλείσουν και αυτά.
Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες περιοχές της χώρας. Οι τοπικές δυνάμεις της Χρυσής Αυγής είναι σε αποδιοργάνωση. Βουλευτές της αποχωρούν και αποστασιοποιούνται. Η λαϊκή βάση των ψηφοφόρων της τους γυρνά την πλάτη. Στο δρόμο έχει χαθεί κάθε έννοια αυτοπεποίθησης και δύναμης. Οι φασίστες κρύβονται πλέον πίσω από την εθνολατρεία, τον ψευδοπατριωτισμό και την θρησκεία.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι η Χρυσή Αυγή και ο φασισμός έχει τελειώσει. Ένας μηχανισμός ο οποίος χτιζόταν για χρόνια και με υπόγειο ή μη τρόπο, με την υποστήριξη μέρους των μέσων μαζικής επικοινωνίας, της αστυνομίας, του στρατού, της εκκλησίας και τώρα πλέον και από τα social media, δηλαδή ενός τεράστιου σε μέγεθος πλήθος θεσμών και φορέων, δεν παύει έτσι απλά. Ακόμα και μερίδα του ίδιου του κοινοβουλευτικού, πολιτικού και πολιτειακού συστήματος στήριζε και στηρίζει αυτό το μηχανισμό. Ειδικά σε περιοχές όπως το Πέραμα όπου η Χρυσή Αυγή είχε αφιερώσει μεγάλο μέρος των δυνάμεων της για να καταφέρει να εδραιωθεί. Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Δεν θα δούμε την Χρυσή Αυγή να υποχωρεί εύκολα. Αναζητά κάθε ευκαιρία επανεμφάνισης και υλοποίησης αυτού το οποίο προτάσσει ως κυρίαρχο και αξιόπιστο μέσο επιβολής. Την βία. Πολλές φορές τους τελευταίους μήνες, ακόμα και με την παρουσία βουλευτών της, η Χρυσή Αυγή έχει εφαρμόσει την βία είτε απέναντι σε απλούς πολίτες εκπαιδευτικούς και γονείς όπως στο δημοτικό σχολείο Περάματος όπου φοιτούν προσφυγόπουλα, είτε σε συγκεντρώσεις αγωνιστών του αντιφασιστικού κινήματος σε Πέραμα και Σαλαμίνα με ενέδρες και άνανδρες επιθέσεις.
Δεν μένουν όμως μόνο εκεί. Έχουν βαφτίσει ως σωματείο εργαζομένων ένα δουλεμπορικό και εργοδοτικό μηχανισμό το αποκαλούμενο «Σωματείο Ελλήνων εργαζομένων Άγιος Νικόλαος». Ένας συρφετός φασιστών διοικούμενο από εργολάβο της ζώνης και όχι συνδικαλιστές εργαζόμενους, χωρίς καταστατικό, χωρίς επίσημα μέλη. Έχει παραχθεί μηδενικό έργο προς όφελος των εργαζομένων της ζώνης. Δεν διεκδικεί τίποτα για αυτούς. Μοναδικός λόγος ύπαρξης του «Αγίου Νικολάου» είναι η ανάγκη να υπάρχει μια ακόμα οργανωτική δομή της Χρυσής Αυγής. Σκοπός του να εφαρμόσει τις εντολές και τις πρακτικές της φασιστικής εγκληματικής οργάνωσης. Η υποστήριξη των φασιστών από το εφοπλιστικό κεφάλαιο πρέπει να επιστραφεί. Πώς; Μα με την παροχή φθηνού εργατικού προσωπικού. Χωρίς εργατικές απαιτήσεις. Χωρίς ασφάλεια στην εργασία. Χωρίς ελπίδα για τo μέλλον. Ένα μεροκάματο σήμερα και αύριο βλέπουμε. Μέχρι και συνεργασία με πολυεθνική που δραστηριοποιείται στην περιοχή έχει χτίσει. Τους είδαμε να οργανώνουν απεργοσπαστικά συνεργεία στην πρόσφατη απεργία των εργαζόμενων στις προβλήτες της COSCO στο Ικόνιο. Φυσικά τα μεροκάματα της πείνας που μοιράζουν είναι με το αζημίωτο. Οι ανάγκες της φασιστικής οργάνωσης πρέπει να καλύπτονται όπου και όποτε χρειάζεται. Από απλά μπουλούκια και σημαιοκουβαλητές στις συγκεντρώσεις που καλεί η Χρυσή Αυγή έως επιθέσεις στους αγωνιστές της εργατικής τάξης. Το δηλητήριο που ρίχνουν οι φασίστες έχει μολύνει βαθιά την τοπική εργατιά. Το εργοδοτικό δίκτυο που έχουν στήσει τα τσιράκια του κεφαλαίου έχει και άλλους υποστηρικτές. Ένας αριθμός μηχανουργείων στην ευρύτερη περιοχή, γνωστό στις δυνάμεις του εργατικού κινήματος, σιγοντάρει τις φασιστικές πρακτικές καλύπτοντας τις ανάγκες πλήρωσης της εργασίας με έμψυχο και άψυχο υλικό.
Θέλοντας να αποδείξουν, στους εαυτούς τους πρωτίστως αλλά και στους εντολείς τους ότι δεν είναι εκεί μόνο για να οργανώνουν τις οικονομικές ρεμούλες και λαμογιές αλλά και ότι πληρούν και τις υπόλοιπες υποχρεώσεις τους ως προς τα προστάγματα της κεντρικής δομής της Χρυσής Αυγής, έπραξαν αυτό το οποίο στο παρελθόν απέφευγαν όταν συναντούσαν αντιφασίστες σε δράση στο Πέραμα.
Με ορμητήριο τα γραφεία του μορφώματος στην κεντρική λεωφόρο του Περάματος, επιτέθηκαν σε κλιμάκιο της Οργάνωσης Μαχητικού Αντιφασισμού κατά την διάρκεια ενημερωτικής παρέμβασης στους κεντρικούς δρόμους του Περάματος.
Η απάντηση που πήραν ήταν συντριπτική. Όχι μόνο δεν κατάφεραν να επιφέρουν κάποιο πλήγμα στους αντιφασίστες αγωνιστές αλλά ήταν τόσο ολοκληρωτική η ήττα τους που συναγωνίζονταν στο ποιος πρώτος θα σώσει το τομάρι του, τρέχοντας να κλειστούν πίσω από τα ντουβάρια της γιάφκας τους. Το επίπεδο πανικού ήταν τόσο μεγάλο που στη βιασύνη τους σκόνταφταν στο πεζοδρόμιο και κοπανούσαν στην πόρτα των γραφείων τους. Πήραν και αυτοί μια πρώτη δυναμική απάντηση για το τι σημαίνει οργανωμένος μαχητικός αντιφασισμός. Αυτό το σήριαλ θα έχει πολλά θλιβερά επεισόδια για το φασιστο-σωματείο και τους ίδιους τους φασίστες. Η ιδεολογία μας, ο λόγος μας και τα κορμιά μας δεν είναι τα μόνα μέσα αντιμετώπισης του φασισμού. Το αστικό κράτος το οποίο οι ίδιοι χρησιμοποιούν και εκμεταλλεύονται έχει όπλα τα οποία στέφουμε και εμείς εναντίον τους. Δεν περιμένουμε από το κράτος τους θεσμούς και τις υπηρεσίες του να τα ενεργοποιήσει. Μην γελιόμαστε. Δεν θα το κάνει. Τυπικό παράδειγμα η συνεργασία του βουλευτή Λαγού με το τοπικό αστυνομικό τμήμα. Ενώ οι σύντροφοι κατέθεταν μηνύσεις προς τους επιτιθέμενους φασίστες, ο Λαγός φυγάδευε μέσα από το τμήμα κάποιους από αυτούς για να αποφύγουν την αυτόφωρη σύλληψη.
Η νίκη αυτής της μάχης, η εκδίωξη των φασιστών από την ζώνη και το κλείσιμο της γιάφκας τους θα έρθει με την χρήση όλου του οπλοστασίου μας, αστικού και μη. Μετά τον αντιφασιστικό Σεπτέμβρη και τις δράσεις και παρεμβάσεις που έχουν ήδη ανακοινωθεί, το ραντεβού μας με τα εν λόγο εργοδοτικά τσιράκια είναι στις επτά του Νοέμβρη στα δικαστήρια του Πειραιά. Εκεί θα αποκαλυφθεί και θα αποδειχτεί η παράνομη ύπαρξη του εργοδοτικού μηχανισμού και η εγκληματική δράση των μελών του.
Η νίκη θα είναι ολοκληρωτική.