Τέχνες και ελευθερία της έκφρασης – μέσο ταξικής συνείδησης και λαϊκής χειραφέτησης
Οι τέχνες ανέκαθεν αποτελούσαν εργαλείο επίθεσης των πληβείων στους αστούς, μέσο έκφρασης του λαού και διάδοσης ριζοσπαστικών και επαναστατικών ιδεών. Μετά λοιπόν την συστηματική υποτίμηση των τεχνών από την αστική τάξη, μετά την βίαιη επίθεση του ακροδεξιού κράτους στους εργαζόμενους του πολιτισμού, ακολουθεί η λογοκρισία στην τέχνη, η οποία τροφοδοτεί την εργατική τάξη με αντικαθεστωτικές ιδέες και εξυψώνει το πνεύμα, απελευθερώνει την σκέψη, προκαλεί την κριτική απέναντι στον καπιταλισμό και το κατεστημένο και συμβάλλει σημαντικά στο κομμάτι της λαϊκής χειραφέτησης, φέρνοντας την σε επαφή με την πρόοδο και την πρωτοπορία. Η λογοκρισία απλώνεται και σε ευρύτερο φάσμα όπως στον τύπο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και εφαρμόζεται για την εξυπηρέτηση αστικών συμφερόντων και της ακροδεξιάς προπαγάνδας.
Όπως με πρόσχημα τον περιορισμό της εξάπλωσης του covid-19, η ακροδεξιά κυβέρνηση προσπαθεί να χτυπήσει όλα τα πεδία ελεύθερης έκφρασης με τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας και μετακινήσεων, τα κλειστά πανεπιστήμια, κλειστά θέατρα, κλειστούς κινηματογράφους και κλειστούς χώρους συναυλιών για να απομακρύνει την εργατική τάξη από οποιοδήποτε χώρο συνάθροισης, ανταλλαγής απόψεων και επαφής με τις τέχνες, έτσι και με την λογοκρισία ανοίγει ακόμα έναν σκληρότερο πόλεμο. Η πολιτική αυτή είναι κομμάτι του κράτους έκτακτης ανάγκης που έχει εδραιωθεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Στην Ισπανία τον προηγούμενο μήνα συνελήφθη και φυλακίστηκε ο κομμουνιστής μουσικός καλλιτέχνης Πάμπλο Χασέλ, με την κατηγορία ότι το υλικό του παρακινεί σε «τρομοκρατικές ενέργειες». Με παρόμοιου τύπου νομοσχέδια η ΝΔ προσπαθεί να υλοποιήσει την ίδια πολιτική. Κομμάτια του νόμου που αποσύρθηκαν άρον-άρον μετά από λαϊκή κατακραυγή, προσπαθούσαν να νομιμοποιήσουν την προληπτική λογοκρισία. Η «καραμέλα» των αστών του «καταδικάζουμε τη βία από όπου και αν προέρχεται» στοχεύει ξεκάθαρα στην κάλυψη της δικής τους βίας, τη στιγμή που ο ταξικός πόλεμος γίνεται όλο και πιο αντιληπτός από τον κόσμο και αυτό αποδείχτηκε με τις αντικυβερνητικές κινητοποιήσεις που ακολούθησαν κατά της λογοκρισίας και υπέρ της ελεύθερης έκφρασης.
Σε συνδυασμό με την καραντίνα, ο περιορισμός στην ελεύθερη έκφραση είναι η συνέχεια του καθεστώτος αδρανοποίησης που θέλουν να επιβάλλουν οι αστοί, ώστε να κάνει τους πληβείους να απορρίπτουν την αντίδραση στην καταστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων τους και η παραμικρή αντικαπιταλιστική ενέργεια να δαιμονοποιείται και να χαρακτηρίζεται ως τρομοκρατική. Προσπαθεί να θέσει σε εφαρμογή μία μέθοδο καθολικής εποπτείας της έκφρασης, ελέγχοντας έτσι την κοινή γνώμη, θέλοντας να μετατρέψει τον/την καθένα/καθεμία σε άβουλο φορέα της καπιταλιστικής άποψης και να τον/την απομακρύνει από τον κομμουνιστικό αντίλογο με στόχο την δημιουργία μίας υπάκουης και πιστής εργατικής τάξης στους καπιταλιστές, φοβισμένη από την αστυνομική καταστολή και εξαθλιωμένη από τα αντιλαϊκά μέτρα, χωρίς όμως την δυνατότητα ανάπτυξης κριτικής σκέψης που θα οδηγήσει στην ταξική αντεπίθεση.
Παράλληλα η φίμωση της οποιασδήποτε αντίθετης άποψης, στοχεύει στην δημιουργία ελεύθερου πεδίου για την απόλυτη κυριαρχία της κυβερνητικής προπαγάνδας. Η αστική τάξη θέλει να μπορεί να προωθεί χωρίς κανέναν φόβο κριτικής και αντίλογου από την εργατική τάξη, όλες τις ακροδεξιές, αντικομμουνιστικές, εθνικιστικές, ρατσιστικές και σεξιστικές αντιλήψεις, μέσω των δικών της μέσων (καναλιών, εκπομπών, ιστοσελίδων), χειραγωγώντας τις μάζες και οδηγώντας τις στην άγνοια για γεγονότα και προβλήματα που αφορούν την εργατική τάξη. Η ακροδεξιά ευελπιστεί να σταματήσει την παραγωγή απόψεων και την απελευθέρωση του πνεύματος που θα αποτελέσει εργαλείο του λαού για τον δρόμο της εξέγερσης. Ο λαός δεν θα μείνει αδρανής απέναντι σε αυτή την επίθεση. Η φυλάκιση του Πάμπλο Χασέλ ξεσήκωσε κύμα υποστηρικτών στην Ισπανία και έγινε η αφορμή να καταλάβει ο κόσμος τους δρόμους. Σε κάθε χώρα εμφανίζεται αφορμή για αντικαπιταλιστικές κινητοποιήσεις. Ο λαός δεν αναγνωρίζει την τέχνη ως τρομοκρατία. Η μοναδική τρομοκρατία είναι εκείνη των μπάτσων και των αστών. Δεν θα υπάρξει υποχώρηση σε καμία ακροδεξιά αυταρχική πολιτική. Η ελεύθερη έκφραση των πληβείων αποτελούσε και αποτελεί τρομοκρατία μόνο για τη σαπίλα του αστισμού και θα συνεχίσει να σπέρνει την τρομοκρατία σε αυτόν.
του Γ.Α.
