Καταιγιστική αποδείχθηκε η επίθεση Μητσοτάκη στην ομάδα των ‘Υγειονομικών σε αναστολή’ που τόλμησαν να πλησιάσουν την κατοικία του και να διαμαρτυρηθούν επί του πεζοδρομίου για το καταφανές άδικο γεγονός ότι βρίσκονται χωρίς δυνατότητα εργασίας και μισθού εδώ και σχεδόν δύο χρόνια με την ίδια απελπισμένη προοπτική μέχρι τέλος του χρόνου.
Η σύλληψη τους και η μεταφορά τους στο αυτόφωρο με κατηγορίες άνευ νομικού περιεχομένου αλλά πλήρους τρομοκράτησης όπως απείθεια και παρακώλυση συγκοινωνιών, δεν έχει να κάνει με κάτι που οι ίδιοι έπραξαν και θα είχαν άλλωστε κάθε λόγο να κάνουν, αλλά περισσότερο με το γεγονός, ότι παραμένει ένας αγωνιστικός κλάδος, που στην χειρότερη δυνατή κατάσταση – σχεδόν αλλά όχι ακριβώς απολυμένοι, άμισθοι αλλά όχι απολυμένοι – δίνουν μια μάχη που άργησε να αναγνωρισθεί από τα υπόλοιπα σωματεία του υγειονομικού χώρου.
Ξέρουμε ότι το μόνο όπλο που έχει απομείνει στην κυβέρνηση των αρίστων είναι η καταστολή του μπάτσου και τα δικαστήρια τους. Ακόμα και τα διάφορα pass αποδεικνύονται στο τέλος χειρότερα από ελεημοσύνες, κάτι σαν κοροϊδία των ισχυρών προς τους υποτελείς τους.
Ένας κλάδος που με πρωτόγνωρη μανία, κυνηγά κάθε κυβερνητικό στέλεχος, όπως την Γκάγκα, που τολμά να επισκέπτεται τα νοσοκομεία μετατρέποντας τα νοσοκομεία σε άβατο για τα κυβερνητικά στελέχη, καθώς οργανώνει με έξυπνο τρόπο, διασπαρμένους μέσα στους διαδρόμους των νοσοκομείων ομάδες διαμαρτυρόμενων εργαζόμενων αποδεικνύοντας για άλλη μία φορά τις ικανότητες οργάνωσης και μάχης των εργαζομένων ώστε να μην απομονωθούν από τις ομάδες καταστολής, και διαμαρτύρεται προβάλλοντας όλο το αντικυβερνητικό μίσος που διαπερνά την εργατική τάξη στα όρια του «Μητσοτάκη γ*****ι». Ένα σύνθημα που και μόνον η εκφώνησή του μπορεί να επιφέρει επίθεση της αστυνομίας και σύλληψη, όπως έδειξε και το τελευταίο περιστατικό στα Εξάρχεια. Και είναι ένας κλάδος που για πολύ μεγάλο διάστημα το υπόλοιπο συνδικαλιστικό κίνημα στάθηκε βουβό απέναντί του, ενώ οργανώσεις της αριστεράς έπραξαν το ίδιο. Σήμερα έχουν κατορθώσει να συνεχίζουν στο μέγεθος που μπορούν, χωρείς επίσημη εκπροσώπηση, χωρίς σημαντικές ευρύτερες συμμαχίες ενώ η συνεπής αγωνιστική στάση τους έχει μεταστρέψει το κλίμα απέναντί τους, δείγμα οι εκατοντάδες υπογραφές στήριξής τους καθώς και οι δηλώσεις σωματείων νοσοκομείων και ομοσπονδιών του χώρου.
Την ώρα που τα άλλα σωματεία και ομοσπονδίες του χώρου, ενώ έχουν αναγνωρίσει και το θέμα της ανάγκης επιστροφής των εργαζομένων σε αναστολή στην εργασία με πλήρη και αναδρομικά δικαιώματα αλλά και τα πολύ μεγάλα γενικότερα προβλήματα της δημόσιας υγείας που Μητσοτάκης, Πλεύρης και Γκάγκα δημιουργούν, τέτοια μαχητικότητα και οργανωτικότητα δεν έχουν επιδείξει. Δεν έχουν, γιατί είτε έχουν ξεχάσει πως δίνονται οι αγώνες από εργαζόμενους που απειλείται η δουλειά και το ψωμί τους, είτε έχουν ξεχάσει ότι διαπραγματεύσεις με την εργοδοσία σε εποχές ταξικής πόλωσης και κρίσης γίνονται μόνον αν φέρεις τον αντίπαλο με την πλάτη στον τοίχο.
Κλινικές κλείνουν, καθώς οι ελλείψεις σε προσωπικό, ιατρούς και περισσότερο σε νοσηλευτές και διοικητικούς οδηγούν στην παύση εξετάσεων αλλά και εγχειρήσεων ακόμα και νοσηλειών, απειλώντας των καθημερινή υγεία εκατομμυρίων συνανθρώπων μας που δεν μπορούν να προσφέρουν το νεφρό τους σε κάποια ιδιωτική κλινική ως αμοιβή του ιδιωτικού ιατρικού κεφαλαίου.
Ακρίβεια στα καύσιμα και το ρεύμα, που πια ούτε καν το pass που με τόση διαφήμιση μοιράζει η κυβέρνηση πετώντας λίγα ευρά στο κεφάλι των πληβείων, η ακρίβεια στα τρόφιμα μετατρέπει το σούπερ μάρκετ σε διαδρομή τρόμου, ενώ η παιδεία θα μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε εμπόρευμα επί πληρωμή ακόμα και η δημόσια, τώρα θα ξεμείνουμε και χωρίς υγεία, τη στοιχειώδη. Ήδη τα περιφερειακά νοσοκομεία, αντιμετωπίζουν καταστάσεις κλεισίματος ολόκληρων κλινικών από τις ελλείψεις.
Και φυσικά μία από τις μεγαλύτερες ελλείψεις είναι αυτή που αφήσαμε να δημιουργήσει ο Πλεύρης με την αναστολή των χιλιάδων υγειονομικών στην εποχή της κορονοϋστερίας. Ένα μέτρο του μεγαλοδικηγόρου των φαρμακευτικών και γνωστού φασίστα, με σκοπό την αποδυνάμωση του συνδικαλιστικού κινήματος των υγειονομικών εργαζομένων, την προσφορά ακόμα περισσότερο κλίματος φόβου και σοκ στην κοινωνία δίπλα από όλες τις υπόλοιπες απαγορεύσεις, περιορισμούς και ελέγχους και μία εκστρατεία να φέρει τα νοσοκομεία στο χείλος του γκρεμού εύκολη λεία πια για το δόντια του κάθε Αποστολόπουλου και του κάθε ληστρικού fund.
Να μην τους αφήσουμε! Σκοπός της κυβέρνησης της ΝΔ είναι το ρήμαγμα της δημόσιας υγείας και η παράδοσή της στο ιδιωτικό ιατρικό κεφάλαιο. Η αναστολή 7500 υγειονομικών εργαζομένων με αφορμή την κορονοϋστερία, όπως και πολλά άλλα μέτρα της εποχής, σκοπό έχει την διευκόλυνση και την επιτάχυνση αυτής της διαδικασίας. Αν αυτό αφήσει μερικές χιλιάδες ταλαίπωρους να σέρνονται στους διαδρόμους των κλινικών ή ακόμα και νεκρούς λίγο έχει να κάνει με τα αισθήματα του Πλεύρη και της Γκάγκα, άλλωστε για κάτι τέτοια υπάρχει και ο κορονοϊός και η προπαγάνδα των θανάτων.
Ο αγώνας των υγειονομικών σε αναστολή όλο αυτό τον καιρό, παρά τις όποιες ελλείψεις, έχει αποδείξει ότι στέκεται στο ύψος των εργατικών διεκδικήσεων σε μια εποχή και κυβερνητικών επιθέσεων στον τρόπο κινητοποίησης , είναι δίπλα σε πολλούς άλλους κοινωνικούς αγώνες, όπως και η συμμετοχή τους στο 23ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ φέτος, και παρόλες τις δυσκολίες μπορούν και εφευρίσκουν έξυπνους τρόπους δράσης αποφυγής των συλλήψεων και έκφρασης του αντικυβερνητικού κλίματος, χωρίς να σημαίνει ότι δεν πληρώνουν και το τίμημα των διώξεων. Το παράδειγμα τους ας αποτελέσει δείγμα μίας νέας εποχής σκληρών και απαιτητικών εργατικών κινητοποιήσεων στην εποχή της καπιταλιστικής κρίσης.
Κυριακή 17 Ιουλίου στις 19:00
στην Πλ. Συντάγματος, Όθωνος & Βασ. Αμαλίας
