Στοχεύουν, οπλίζουν, πυροβολούν και υποτιμάνε τη νεολαία
Πόσο χρονών είσαι; Εδώ η απάντηση δεν κρίνεται από τα συναισθήματα και από την όρεξη που έχεις για ”ζωή” αλλά από το πόσα χρόνια τολμάς και υπάρχεις σε αυτή την κοινωνία. Ανήκεις στα ηλικιακά νούμερα που σε κατατάσσουν στην κατηγορία της νεολαίας; Έχεις το θράσος να είσαι μαθητής προσπαθώντας να σχεδιάσεις το μέλλον της ζωής σου, υπομένοντας κάθε πρωί το κουδούνι που σε στοιβάζει με άλλους 26 μαθητές σε 15 τετραγωνικά μέτρα; Ή μήπως είσαι φοιτητής, μεγάλος πια για να γευτείς τις σύγχρονες ομορφιές που σου επιτρέπει η κοινωνική σου ταυτότητα, να προβληματιστείς για την πραγματικότητα και ακόμα ”χειρότερα” να θελήσεις να την αλλάξεις; ”Κούνια που σε κούναγε νεολαίε…”, απευθύνεται η κυβέρνηση στην τυχαία ύπαρξή σου.
Ο καθωσπρεπισμός έπαψε να παραμονεύει και έχει απλώσει τα δίχτυα επιρροής του σε όλο σου το ”γίγνεσθαι”, με τον Μητσοτάκη και τον ”Άγιο” Τσιόδρα να τον λιβανίζουν.
Είναι προφανές από την έναρξη της εργαλειακής διαχείρισης του ιού και τα κυβερνητικά μέτρα, πως η συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα έχει μπει, κατά προτεραιότητα στο στόχαστρο. Δε θα μπορούσε κιόλας να γίνει διαφορετικά από την ακροδεξιά Νέα Δημοκρατία που σχεδιάζει να παραμείνει στην εξουσία, βουλιάζοντας όλο και περισσότερο στις αντιφάσεις της. Παύει να μοιράζει καρότα, το τσουβάλι τους αδειάζει, το μεγάλο κεφάλαιο λιγουρεύεται συνεχώς νέες εγγυήσεις και στο τραπέζι παραμένει μοναχικό και γοητευτικό το μαστίγιο.
Μάσκες-κουκούλες στο πρόσωπο, παγουρίνια σουρεάλ σημασίας, το Δημητράκη συναχωμένο στα αριστερά σου, την Κατερινούλα την ξαφνικά ”κρυουλιάρα” στα δεξιά σου και ένα πλήθος συμμαθητών σου που τους αναγνωρίζεις, μαθητή, από τα μαλλιά, συμπλήρωναν την καθημερινή σου εμπειρία στο σχολείο. Και να σου ”απρόοπτα” νέο λοκ ντάουν και ένα σύστημα τηλεκπαίδευσης ανεπαρκές και πλέον offline. Πόσο σου λείπει η Κατερινούλα…
Κλειστά τα πανεπιστήμια πρωτοετή φοιτητή. Καμία κοινωνικοποίηση και καμία συζήτηση ενδιαφέροντος για την επικαιρότητα. Σου είπαν πως θα αποφασίζεις εσύ για τα δρώμενα της σχολής σου, κεκτημένο από προηγούμενους νικηφόρους αγώνες του φοιτητικού συνδικαλιστικού κινήματος. Μην πηγαίνεις σε συναυλίες, μην πηγαίνεις στις πλατείες, μην τριγυρνάς σε ”κακόφημα” μέρη. Τι είσαι, κανένας αλήτης ή κανένας τέντι μπόις; Και να σου ”απρόοπτα” νέες εξαγγελίες για μπάτσους-χωροφύλακες πάνω από το κεφάλι σου στα αμφιθέατρα, face control στην είσοδο της σχολής σου, κάμερες παρακολούθησης και τρομολαγνεία από τον Πρωθυπουργό.
Πρόκειται για μία συνολική, ιδεολογική επίθεση στη νεολαία, από αυτούς που παραμόνευαν εκδικητικά, από την εξέγερση του Γρηγορόπουλου, το 2008. Σε μία κατηγορία ανθρώπων που διαχρονικά, στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα, τροφοδοτούσε με θάρρος, πλήθος και διαύγεια την πολιτική, κομμουνιστική αμφισβήτηση και δημιουργούσε μπελάδες σε κάθε κυβέρνηση. Οι οργανώσεις, τα στέκια, οι γενικές συνελεύσεις, τα γήπεδα, οι πλατείες αποτελούσαν πάντοτε σημεία αναφοράς στις πολιτικές ζυμώσεις και στη στράτευση ενάντια στο καθεστώς και στα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών που εξυπηρετεί.
Γι’ αυτό κι εκείνο θέλει να τους πατάξει και να τους επαναφέρει τα συντηρητικά πρότυπα προηγούμενων και επικίνδυνων εποχών.
Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο: Τη νεολαία που συνεχίζει να αντιστέκεται χωρίς να καταπίνει τα κουτόχορτα της ακροδεξιάς κυβέρνησης. Η μνήμη δεν έχει ξεθωριάσει ακόμα, τα καθιερωμένα πολιτικά εργαλεία δεν έχουν σκουριάσει και νέοι αγώνες ξεδιπλώνονται σε μία πλειοψηφική, κοινωνική βάση που βλέπει πετσοκομμένους τους μισθούς της, χάνει μεροκάματα, χάνει υπερωρίες, χάνει τις δουλειές της και δε θέλει σε καμία περίπτωση να δει τους απογόνους της σε ίδια ή χειρότερη μοίρα.
Μητσοτάκη, Τσιόδρα, Κεραμέως και λοιποί λακέδες του Καπιταλισμού… ”κούνια που σας κούναγε”.
