Η παγκόσμια σήψη του καπιταλιστικού συστήματος εντείνει τις αντεπαναστατικές πολιτικές. Μέσα από την ενσωμάτωση ακροδεξιών στρατηγικών προσπαθούν να διαλύσουν τις τελευταίες κοινωνικές δομές και να χτίσουν ένα Κράτος Έκτακτης Ανάγκης. Οι πολιτικές του Εθνικισμού & του Ρατσισμού, ο οικονομικός πόλεμος μεταξύ κρατών και οι προστατευτικές πολιτικές, μετατρέπουν σε Δόγμα την Ευρώπη – Φρούριο.
Τα τείχη δεν υψώνονται μόνο σε Ισραήλ – Παλαιστίνη και στις ΗΠΑ – Μεξικό, αλλά στον Έβρο και στα νησιά του ΒΑ Αιγαίου. Το «προσφυγικό» για τον αστισμό δεν είναι θέμα κοινωνικής πρόνοιας αλλά καταστολής. Αντί για ελεύθερη και ανεμπόδιστη μετακίνηση και εγκατάσταση, αντί για δομές υγείας, εκπαίδευσης και διερμηνείας, χρηματοδοτούνται μπάτσοι και φυλακές. Το δόγμα αποτροπής της μεταναστευτικής ροής αποθρασύνει Δημάρχους, Περιφερειάρχες και Εμπορικούς Συλλόγους που συγκροτούν έναν αντιδραστικό εσμό, αναζητώντας ακόμα πιο απάνθρωπη πολιτική από την κυβέρνηση για τους πρόσφυγες.
Το ξέσπασμα της πανδημίας του κορονοϊού είναι άλλη μια αφορμή για την κλιμάκωση των αντεπαναστατικών πολιτικών. Όπως στο προσφυγικό, έτσι και στην υγεία η απάντηση του κράτους δεν είναι πρόνοια αλλά ζήτημα ασφάλειας. Οι πανδημίες ξεσπάνε σε περιόδους κρίσης όπου ασθένειες βρίσκονται μαζί με διαλυμένες κοινωνικές δομές. Η παγκόσμια οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2008 έχει απονευρώσει βασικές λειτουργίες της κοινωνίας. Οι κυβερνήσεις έχουν «εξαντληθεί» οικονομικά από τη στήριξη του τραπεζικού συστήματος.
Η πολιτική καραντίνας του κράτους πάει χέρι με χέρι με την ελπίδα πως οι υψηλές θερμοκρασίες θα λύσουν το πρόβλημα. Προσευχή και καταστολή και όχι περίθαλψη, είναι η απάντηση της ΝΔ. Γιατί δεν γεμίζουν όλα τα νοσοκομεία με ΜΕΘ; Γιατί δεν χτίζονται ΑΜΕΣΑ νέα νοσοκομεία, όπως στην Κίνα; Γιατί δεν προσλαμβάνεται άμεσα μόνιμο νοσηλευτικό προσωπικό; Γιατί δεν κρατικοποιούνται οι ιδιωτικές εταιρείες ενέργειας και επικοινωνιών; Με την (πρόσκαιρη) στροφή της οικονομίας στην υγεία, θα υπήρχε ο χρόνος στην επιστημονική κοινότητα να βρει λύσεις. Σήμερα η αστική τάξη ακολουθεί άλλες πολιτικές: από την καραντίνα ως την «ανοσία της αγέλης». Συνειδητοί δολοφόνοι των πληβείων τάξεων οργανώνουν τον εκφυλισμό της κοινωνίας.
Σε αυτή τη συνθήκη επιδιώκουν να τρομοκρατήσουν το ταξικό κίνημα. Να το κάνουν να συνθηκολογήσει, να συμβιβαστεί με τις τυχοδιωκτικές κινήσεις των αστών. «Καραντίνα» λένε είναι η λύση. Ποιος όμως θα μιλήσει για τους εργαζόμενους ντελιβεράδες; Ποιος για τους εργαζόμενους στην τροφοδοσία; Για τους οδοκαθαριστές; Ποιες είναι οι εργασιακές και υγειονομικές συνθήκες όλων αυτών; Δεν είναι μόνο το νοσηλευτικό προσωπικό και οι γιατροί που πετάγονται απροστάτευτοι σαν «κρέας για κανόνια» αλλά ολόκληρα τμήματα της εργατικής τάξης. Όσο για τους φυλακισμένους και τους πρόσφυγες στη Μόρια το καθεστώς τους έχει ήδη ξεγραμμένους! Υγειονομική ταφή σαν τη Φουκουσίμα τους ετοιμάζει.
Οι οργανώσεις του ταξικού κινήματος πρέπει να αποβάλλουν τη μικροαστική «ασφάλεια» της καραντίνας. Έχουν ευθύνη οργάνωσης αυτού του άγριου ταξικού πολέμου που ακόμα είμαστε στη αρχή του. Οι μαυραγορίτες και η ευρύτερη οικονομική υποβάθμιση καραδοκεί αν η πανδημία κρατήσει πάνω από ένα μήνα. Ο αστισμός προωθεί την πολιτική «καραντίνας» για τις πληβείες τάξεις αλλά διατηρεί τη συλλογική δράση και εγρήγορση του στρατού και της αστυνομίας. Όχι μόνο δεν κλείνει τα στρατόπεδα και να στείλει τα στρατευμένα νιάτα σπίτια τους, αλλά κρατά τα στρατιωτικά νοσοκομεία έξω από τον κεντρικό σχεδιασμό ενάντια στην πανδημία. Την ώρα που το κράτος κρατάει σε ετοιμότητα τον πυρήνα του, σε αντίστοιχη ετοιμότητα πρέπει να είμαστε κι εμείς.
Το Σάββατο 21 Μάρτη θα είμαστε συμβολικά στην πλατεία Συντάγματος στις 2.30μμ, όχι από υποχρέωση, αλλά σαν σάλπισμα εκκίνησης! Από την επόμενη μέρα θα πρέπει να παρθούν πρωτοβουλίες αντίστασης.
