Η Σαλαμίνα αποτελεί μια ιδιαίτερα σύνθετη τοπική κοινωνία, έξω από τον αστικό ιστό, με μεικτά πληθυσμιακά χαρακτηριστικά και σχεδόν πλήρη απουσία οργανωμένου ταξικού κινήματος. Η αντιφασιστική μάχη στο νησί τα τελευταία χρόνια είναι μια καίρια νίκη. Έδωσε πλούσιες εμπειρίες και διδάγματα σχετικά με την δυνατότητα και τον τρόπο να κερδηθούν περιοχές, πέρα από τις παραδοσιακά κόκκινες, απαραίτητες για την τελική αντιφασιστική νίκη.
Η κοινωνία της Σαλαμίνας αποτελείται από τον ντόπιο (βαθιά συντηρητικό) πληθυσμό, χιλιάδες στρατιωτικού και πολιτικού προσωπικού του ναυστάθμου, νέο πληθυσμό (που βρέθηκε στο νησί τις τελευταίες δεκαετίες) κυρίως από εργατικές γειτονιές της Β’ Πειραιά και πλήθος οικονομικών μεταναστών από την Αλβανία και την Αίγυπτο. Επιπλέον, απουσιάζει κάποιο ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με αποτέλεσμα προοδευτικά τμήματα νεολαίας να φεύγουν ή να μην πηγαίνουν στο νησί. Δημιουργείται, δηλαδή, ένα κράμα προνομιούχων και πληττόμενων στρωμάτων το οποίο, παράλληλα με την έλλειψη ταξικού κινήματος, αποτελεί εύφορο έδαφος για τη ναζιστική συμμορία. Αυτό αποτυπώνεται και εκλογικά με την χρυσή αυγή να διατηρεί ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά της και τους υπόλοιπους φορείς της δεξιάς (πλην Νέας Δημοκρατίας) να διατηρούν υψηλότερα, έως και διπλάσια, από τα πανελλαδικά τους.
Κατά την άνοδο της η χρυσή αυγή είχε στη Σαλαμίνα, για μικρό χρονικό διάστημα 2012-2013, μια από τις πιο δραστήριες τοπικές οργανώσεις της. Λειτουργούσε ο πυρήνας της τακτικά, σε εβδομαδιαία βάση, έκανε κάποιες ρατσιστικές διανομές τροφίμων, έκανε εξορμήσεις με την εφημερίδα της, πάντα όμως με ισχυρή βοήθεια από την Αθήνα. Το νησί, παραδοσιακό κάστρο της δεξιάς, είχε μηδαμινές αντιδράσεις στις φασιστικές πρακτικές και η συμμορία τους μπόρεσε ανεμπόδιστα να δρα και να δημιουργεί πελατειακές σχέσεις με κάθε λογής φασίστα ή χρήσιμο ηλίθιο. Η τοπική της Σαλαμίνας ήταν, επιπλέον, μπλεγμένη στις δράσεις των ταγμάτων εφόδου και στη δολοφονία Φύσσα. Μετά την δολοφονία Φύσσα και την εκτέλεση των σκουληκιών στο Ν. Ηράκλειο η τοπική τους άρχισε να δυσλειτουργεί. Σταμάτησαν οι εξωστρεφείς δράσεις, τα «περήφανα» και αιματοβαμμένα στελέχη τους σταμάτησαν να κάθονται στο δρόμο έξω από τα γραφεία τους (αν και όταν αυτά λειτουργούσαν). Σήμερα και μετά από επίμονη δράση της ΟΡΜΑ στη Σαλαμίνα η προσπάθεια ανασυγκρότησης τους έχει πιάσει πάτο.
Το καλοκαίρι του 2012 ο Αιγύπτιος μετανάστης εργάτης Ουαλίντ Ταλέμπ βασανίστηκε και ληστεύτηκε από το αφεντικό του Γιώργο Σγούρδα καθώς και τους Μάνη Σγούρδα, Ζότο, Ζαχαριάδη. Οι βασανιστές εκμεταλλεύτηκαν το κλίμα που περιγράψαμε και θεώρησαν πως οι πράξεις τους θα παραμείνουν ατιμώρητες. Ο Ουαλίντ, όμως, είχε το θάρρος να καταγγείλει και να μηνύσει τα πρώην αφεντικά του, παρότι δεν είχε χαρτιά νόμιμης παραμονής στη χώρα. Η δράση της ΟΡΜΑ στη Σαλαμίνα ξεκινάει το καλοκαίρι του ‘15 με την εμπλοκή της στη δίκη των παραπάνω καθαρμάτων, οι οποίοι εν τέλει καταδικάστηκαν πανηγυρικά. Το Μάιο του ‘15 πραγματοποιήσαμε προπαγανδιστική εξόρμηση στα εκδοτήρια εισιτηρίων των Ferry Boat για Σαλαμίνα, ώστε να μην αφήσουμε να θαφτεί το έγκλημα του Σγούρδα στην προσπάθεια αθώωσης του. Επιλέξαμε ώρα και μέρα που συνήθιζε η χρυσή αυγή να παρευρίσκεται. Επιλογή που 2,5 χρόνια μετά και έπειτα από σειρά, ολοένα και μαζικότερων, παρεμβάσεων έχουν κατοχυρώσει την αντιφασιστική δράση και έχουν σμικρύνει, ελαχιστοποιήσει και αποτρέψει αντίστοιχες φασιστικές. Σε κλίμα πολύ διαφορετικό από το σημερινό είχαμε εισπράξει, σε συγκινητικό βαθμό, θετικά σχόλια και τεράστια υποστήριξη από τον κόσμο. Ακολούθησε τον Ιούνιο προπαγανδιστική εξόρμηση, στην καρδιά της Σαλαμίνας, στον άγιο Νικόλα όταν καλούσαμε τον κόσμο να δώσει το παρόν στην πολιτική συγκέντρωση καταδίκης των καθαρμάτων στα δικαστήρια του Πειραιά. Επισκεφθήκαμε το, για πολλούς τότε, «μαύρο νησί». Εκεί είχαμε και μια ευχάριστη συνάντηση με τον τοπικό πυρηνάρχη της χρυσής αυγής, ο οποίος στην (μάταιη) προσπάθεια του να μην αναγνωριστεί από τους αντιφασίστες ήσυχα και δημοκρατικά διάβαζε την προκήρυξη μας.
Η συνέχεια ήταν ακόμη δυναμικότερη. Πραγματοποιήθηκε, για πρώτη φορά, καλεσμένη πολιτική συγκέντρωση και πορεία στο κέντρο της Σαλαμίνας που κατέληξε στον φούρνο «Σταρ» όπου έτρεχαν και δεν φτάνανε να σφραγίσουν τον φούρνο όταν μας αντιλήφθηκαν. Η πρωτοφανής για τα δεδομένα του νησιού πορεία έδωσε ανάσες και θάρρος στον κόσμο και σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες δράσεις ο φούρνος, τελικά, έκλεισε αφού κανείς δεν επιθυμούσε να στηρίξει τους βασανιστές. Η δίκη κατέληξε με καταδίκη των καθαρμάτων: 13 χρόνια και 2 μήνες στον Σγούρδα, 10 χρόνια στους Ζότο και Ζαχαριάδη και στον Μάνη Σγούρδα 5 χρόνια με αναστολή αφού αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό μετεφηβικής ηλικίας. Οι εγκληματίες άσκησαν έφεση και δόθηκε αναστολή στους Ζότο και Ζαχαριάδη μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης από το εφετείο. Σήμερα και οι 3 τους απολαμβάνουν τη ζωή στις φυλακές. Απόφαση ασύμβατη με το αρχικό κλίμα της δίκης την άνοιξη του ‘12 όταν η ισχνή παρουσία αντιφασιστών επέτρεψε την μετατροπή του Ουαλίντ σε κατηγορούμενο για κλοπή μέσα σε περιβάλλον χλεύης και απειλών.
Η Σαλαμίνα αποτελεί πλέον νησί αντιφασιστικό. Η δράση της χρυσής αυγής έχει εκμηδενιστεί μόνο τα μίζερα γραφεία τους έχουν απομείνει να θυμίζουν τα περασμένα μεγαλεία. Οι δράσεις τους πλέον γίνονται μόνο κάτω από την προστασία της δημάρχου, που διατηρεί αγαστές σχέσεις με τους φασίστες, στο φως της ημέρας εμφανίζονται μόνο με βουλευτές τους σε επίσημες εκδηλώσεις του δήμου. Όσο για τη νύχτα το μόνο που τους έχει απομείνει είναι το βάψιμο των εμετικών τους συνθημάτων, σποραδικά βιαστικά και σε απόμερα σημεία. Τα συνθήματα πάντα σβήνονται και οι αφισοκολλήσεις που πραγματοποιήσαμε είναι δεκάδες το τελευταίο διάστημα. Ωστόσο δεν έχουμε, ακόμα, τελειώσει με τη χρυσή αυγή στη Σαλαμίνα. Θα κλείσουμε τα γραφεία των φασιστών, όπως και στο Πέραμα και στον Πειραιά, θα σπάσουμε τον ακροδεξιό θύλακα που προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί εδώ, μετά την εκδίωξη και την σειρά ηττών σε όλη την Αθήνα και τα υπόλοιπα αστικά κέντρα της χώρας.
Η αναβάθμιση της αντιφασιστικής παρουσίας και δράσης στο νησί είναι επιτακτική ανάγκη και η αφορμή δόθηκε σε μια πρόσφατη αντιφασιστική αφισοκόλληση. Ο φασίστας και μέλος της χρυσής αυγής επιστάτης του ΕΠΑΛ Σαλαμίνας Μιχάλης Παπαδημητρίου, πρώτος ξάδερφος του πυρηνάρχη της τοπικής, επιτέθηκε σε δύο αφισοκολλητές και «περήφανα» δήλωνε χρυσαυγίτης. Δεν πρόκειται απλώς για ένα τυχαίο μέλος ή υποστηρικτή αλλά για έναν τραμπούκο και κατά διαστήματα προπαγανδιστή – οργανωτή της χρυσής αυγής στο σχολείο. Ο φασίστας απωθήθηκε και με την στήριξη των περαστικών η αφισοκόλληση ολοκληρώθηκε ομαλά. Ακολούθησε παρέμβαση της ΟΡΜΑ στο σχολείο με σκοπό την ενημέρωση της σχολικής κοινότητας για το γεγονός και το ποιόν του επιστάτη. Ο φασίστας στη θέα των αντιφασιστών κλειδώθηκε στο θυρωρείο του ενώ η μαθητές του σχολείου μας υποδέχτηκαν θερμά. Η μετάθεση του στο 1ο-2ο ΓΕΛ Σαλαμίνας, μετά από την γενική κατακραυγή και από συλλογή υπογραφών για την απόλυση του από πολίτες της Σαλαμίνας, δε μπορεί να τον προστατεύσει.
Επόμενος σταθμός η πολιτική εκδήλωση της ΟΡΜΑ στο Εργατικό Κέντρο Σαλαμίνας με θέμα «Η εξέγερση ενάντια στο φασισμό» την Δευτέρα 11/12 στις 7μμ με συμμετοχή της δημοτικής κίνησης Ν.ΑΥ.ΜΑΧΗ.Α. και συνδικαλιστών από την περιφέρεια Πειραιά.