Πολυτεχνείο – Γρηγορόπουλος 2020: η μάχη ενάντια στην καταστολή και στη διάλυση των δημοκρατικών δικαιωμάτων
της Μαρίνα Λύρα
Διανύοντας τον τρίτο μήνα του δεύτερου γύρου καραντίνας, θα πρέπει να κάνουμε κάποιον απολογισμό των πολιτικών κατοχυρώσεων του τελευταίου διαστήματος, που ελπίζαμε να μας φέρουν πιο κοντά στις κοινωνικές συνθήκες και ελευθερίες που θεωρούνταν φυσιολογικές στο κοινωνικό και πολιτικό σκηνικό. Οι ευκαιρίες όμως που το κίνημα μπορούσε και μπορεί να εκμεταλλευτεί είναι αμφιλεγόμενες.
Τους προηγούμενους μήνες δόθηκε μια ισχυρή μάχη, που ακόμα είναι σε εξέλιξη, ενάντια στην τρομοκρατία της κυβέρνησης. Η επιβολή προστίμων σε μετακινήσεις που κρίνονται άσκοπες από έναν τυχαίο μπάτσο, η ποινικοποίηση της μη χρήσης μάσκας, η απαγόρευση κυκλοφορίας, είναι τα μέτρα που επηρεάζουν περισσότερο την καθημερινότητά μας. Σε πολιτικό επίπεδο αυτή η κατάσταση εντείνεται ακόμα περισσότερο προφανώς. Η απαγόρευση της κάθε δράσης του αντικαπιταλιστικού ταξικού κινήματος έχει βάλει στο στόχαστρο κάθε οργάνωση και πολιτικό υποκείμενο που αντιδρά και αντιπαρατίθεται στην τακτική της ΝΔ.
Οι δύο καθιερωμένες σημαντικές ημερομηνίες, 17 Νοέμβρη και 6 Δεκέμβρη, έφεραν την κυβέρνηση στην επιλογή της κατάστασης τρομοκρατίας και επίδειξης δύναμης απαγορεύοντας όλες τις συναθροίσεις για να εξασφαλιστεί η αποφυγή πολιτικών εκδηλώσεων σε όλη τη χώρα. Η μάχη όμως που δώσαμε και οι νίκες που κατοχυρώσαμε στους αγώνες κατά την περίοδο της προηγούμενης καραντίνας λειτούργησαν ως βασικά εργαλεία για την δεύτερη φάση που διανύουμε ακόμα. Από την άλλη πλευρά όμως και το αστικό μπλοκ ήταν καλύτερα προετοιμασμένο για να δώσει αυτή τη μάχη. Η διοργάνωση της διαδήλωσης για την Εργατική Πρωτομαγιά άνοιξε το δρόμο για δεκάδες μαζικές διαδηλώσεις το επόμενο διάστημα, ακόμα και μέσα στο καλοκαίρι, με αποκορύφωμα τη συγκέντρωση στο Εφετείο Αθηνών στις 7 Οκτώβρη για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, όπου συμμετείχαν πάνω από 60 χιλιάδες αγωνιστές. Μια κατάσταση η οποία ήταν ολοφάνερο πόσο πλήγωσε το αστικό στρατόπεδο τόσο από την προσπάθεια διάλυσης της συγκέντρωσης εκείνη την ημέρα όσο και από την αστική προπαγάνδα για την αύξηση των κρουσμάτων μετά.
Έτσι, λοιπόν, ο αστισμός έδωσε όλες τις δυνάμεις του για τη διάλυση όλων των μαζικών ή ακτιβίστικων διαδηλώσεων και πολιτικών δράσεων. Το ταξικό κίνημα έχει χρέος να διατηρήσει τα κεκτημένα του παρελθόντος αλλά και να απαντήσει στην τρομοκρατία και την αποστείρωση της κοινωνίας μας. Στην φάση που ζούμε αυτή τη στιγμή ολοένα και λιγότερος κόσμος τσιμπάει στα επιχειρήματα της κυβέρνησης υπέρ των απαγορεύσεων και ολοένα και περισσότεροι αψηφούν τα σκληρά αυτά μέτρα συνειδητά. Οι οργανώσεις του κινήματος για την διοργάνωση εκδηλώσεων και συγκεντρώσεων εορτασμού της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ξεκίνησαν καλώντας μια σειρά συσκέψεων. Την ίδια στιγμή οι ρεφορμιστικές δυνάμεις συνθηκολογούσαν υπέρ της κυβέρνησης υποτασσόμενοι στην εθνική ενότητα. Η απαγόρευση του τριήμερου εορτασμού και των συναθροίσεων ήταν τα πρώτα όπλα τρομοκρατίας που εφάρμοσε η ΝΔ και η καταστολή εκείνης της ημέρας ήταν τα επόμενα. Παρόλα αυτάμ οι οργανώσεις του κινήματος κατάφεραν να διοργανώσουν συγκεντρώσεις με κέντρο την πλατεία Κλαυθμώνος και τα Προπύλαια και ο κόσμος όντως αποφάσισε να στηρίξει τις κινήσεις αυτές με την παρουσία του. Προφανώς για την αποφυγή της κατάληξης σε μεγαλειώδεις διαδηλώσεις η αστυνομία προχώρησε σε διάλυση των συγκεντρώσεων, επιστρατεύοντας χιλιάδες μπάτσους όλων των ειδών και αύρες.
Μπορούμε όμως να συμπεράνουμε ότι εκείνη η μέρα δεν μας πισωγύρισε, σε σύγκριση με την 6η Δεκέμβρη. Τις ημέρες εκείνες τα πράγματα ήταν πολύ σκούρα. Οι οργανώσεις της αριστεράς επέλεξαν να μη διεκδικήσουν ανοιχτές προγραμματισμένες και καλεσμένες συγκεντρώσεις αλλά ανακοινώσεις της τελευταίας στιγμής χωρίς να υπάρχει χρόνος για προπαγάνδα, συγκρότηση και προετοιμασία, μεγαλώνοντας την ηττοπάθεια στον κόσμο του κινήματος. Αυτά δηλαδή που φάνηκαν κεδροφόρα και αποτελεσματικά για τις συγκεντρώσεις του Πολυτεχνείου, εγκαταλείφθηκαν αμαχητί στις 6 Δεκέμβρη. Η ΝΔ αποφάσισε να συλλάβει όλους τους αγωνιστές που προσπάθησαν να συμμετέχουν με κάποιον τρόπο και τους φόρτωσε με τιμωρητικά πρόστιμα με σκοπό να καταστείλει με παραδειγματισμό ολόκληρο το κίνημα.
Δεν υφίσταται η σύγκριση των δύο ημερομηνιών, ούτε το τι πρεσβεύει η καθεμία, είναι όμως ημέρες που θυμίζουν σε όλους μας μια εξέγερση, μια δικαίωση το λιγότερο και μια αρχή για τα όνειρά μας, που όλοι ανυπομονούμε να έρθει. Είναι μέρες που θυμίζουν στο αστικό μπλοκ ότι η εξουσία τους έχει τέλος και ότι αυτό που τους τρομάζει πιο πολύ κοντοζυγώνει. Για αυτό λοιπόν πασχίζουν να θάψουν αυτές τις μέρες και να τις αποδομήσουν με ψέματα και η συνθήκη του covid ήταν ό,τι πρέπει για αυτό το σκοπό. Ο δικός μας σκοπός όμως θα πρέπει να είναι να μην κάτσουμε σπίτι , να μην βάλουμε τους αγώνες μας σε πάγο, διότι μετά θα είναι όλα κατεστραμμένα.
Η κυβέρνηση της ΝΔ χάνει συνεχώς τα κοινωνικά της ερείσματα και το ταξικό κίνημα πρέπει να μετατρέψει την αμφισβήτηση σε πολιτική χιονοστιβάδα.
