Περιμένοντας το επόμενο lockdown: Ο covid-19 ως εργαλείο αστικής αντιμεταρρύθμισης
Η κυβέρνηση της ΝΔ διατρανώνει πως βρισκόμαστε εν’ όψει του νέου κύματος κορονοϊού στο κοντινό διάστημα, και η αποτυχημένη στρατηγική της με lock down και απαγορεύσεις, φαίνεται σιγά σιγά να εμφανίζεται ξανά στο προσκήνιο. Πράγματι, η ακροδεξιά προπαγάνδα της κυβέρνησης, πόσω μάλλον με την επιστημονική βούλα Τσιόδρα, έχει την πανίσχυρη ιδιότητα όχι μόνο να πιστοποιεί τους χυδαίους και παρανοϊκούς χειρισμούς του Μητσοτάκη που θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές μας αλλά και να πετάει την ευθύνη στους «απρόσεκτους» και τους «ανεύθυνους».
Στην πραγματικότητα όμως, ο μόνος υπεύθυνος για τη διασπορά του ιού είναι το κράτος ενώ τα μέτρα ενάντια στη διασπορά του ιού κάθε άλλο παρά τυχαία και άστοχα είναι. Πρόκειται για ξεκάθαρη στρατηγική αντι-μεταρρύθμισης στο όνομα της υγείας και της ασφάλειας, όρους και αντίστοιχα τομείς που έχουν εξευτελιστεί διαχρονικά από την δεξιά.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την πρώτη εφαρμογή των απαγορεύσεων και του κλεισίματος σημαντικού κομματιού της οικονομίας. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που η Νέα Δημοκρατία όρισε την πανδημία του κορονοϊού ως ζήτημα ασφάλειας και όχι πρόνοιας. Η μοναδική πιθανή ουσία που θα μπορούσε να αναδεικνύεται από μια τέτοια στρατηγική , θα ήταν η παράλληλη προετοιμασία και καθοριστική στήριξη του Ε.Σ.Υ. και η χρηματοδότηση του κλάδου της υγείας. Αντί αυτού ολόκληρη η στρατηγική του lock down, ο παραγκωνισμός της δημόσιας υγείας, η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και οι μαζικές χρηματοδοτήσεις της κυβέρνησης στα κανάλια, έδειξαν πως μοναδικός στόχος της Νέας Δημοκρατίας είναι να αποδυναμώσει και να πειθαρχήσει τα λαϊκά στρώματα εν όψει του νέου κύκλου ύφεσης και επίθεσης του αστισμού στα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Μετά την σταθεροποίηση των κρουσμάτων και θανάτων, που οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στις ολοήμερες και ολονύχτιες μάχες, χωρίς τα κατάλληλα μέσα, των γιατρών των δημόσιων νοσοκομείων, η λύση δεν είναι η ολοκληρωτική στήριξη του Ε.Σ.Υ. αλλά η απαγόρευση των διαδηλώσεων και των συγκεντρώσεων.
Μπαίνουμε για πολλαπλούς λόγους σε μια δεύτερη φάση αύξησης των κρουσμάτων και φαινομενικής εκτράχυνσης της κατάστασης του ιού. Η Νέα Δημοκρατία συνεχίζει στο ίδιο τροπάρι. Αυτό δε σημαίνει πως το ακροδεξιό επιτελείο δεν καταλαβαίνει τα κενά. Αντίθετα η επιμονή στις στρατηγικές απόδοσης ευθύνης και σκληρών απαγορευτικών μέτρων καθώς και η εργαλειακή χρήση του Covid-19, έχει ως μοναδικό σκοπό να χτίσει και να παγιώσει κλίμα σκληρής πειθαρχίας στα λαϊκά στρώματα, προκειμένου η ελληνική αστική τάξη να είναι πλήρως θωρακισμένη μπροστά στην νέα παγκόσμια οικονομική κρίση που φαίνεται στον ορίζοντα καθώς και εν όψει της κλιμάκωσης των ελληνοτουρκικών ανταγωνισμών.
Αρχικά η πολυσυζητημένη «ραγδαία αύξηση» των κρουσμάτων που αναφέρεται συνεχώς στα καθεστωτικά μέσα, αντί για τον αριθμό των θυμάτων που κάποτε φιγούραρε μόνος στα μεγάλα γράμματα, είναι κατά κύριο λόγο παράγωγο της αντίστοιχης αύξησης, περίπου στο δεκαπλάσιο, των τεστ που γίνονται καθημερινά. Με βάση τα στοιχεία αυτά εύκολα γίνεται αντιληπτό πως η αύξηση των κρουσμάτων σε συνδυασμό με την μείωση των θυμάτων, ρίχνει κατά πολύ τον δείκτη θνησιμότητας ο οποίος ποτέ δεν έχει χρησιμοποιηθεί από τα καθεστωτικά μέσα. Το άνοιγμα του τουρισμού, της βαριάς βιομηχανίας της ελληνικής οικονομίας, δεν πλησίασε καν νούμερα προηγούμενων σεζόν. Τα χαμηλά οικονομικά αποτελέσματα της βαριάς βιομηχανίας της ελληνικής οικονομίας πανικοβάλλουν τους αστούς περισσότερο από την (αναπόφευκτη) αύξηση της διασποράς του COVID – 19. Η οικονομική ύφεση χρειάζεται εχθρό! Η πιθανή επιδημική αύξηση του ιού αποτελεί την κεντρική πολιτική ατζέντα της ακροδεξιάς, ώστε να μπουν στο περιθώριο κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις για την οικονομική ύφεση.
Μπαίνοντας λοιπόν σε μια νέα αύξηση των κρουσμάτων και βγαίνοντας από την περίοδο των διακοπών η οποία περιγραφόταν ως χαλαρή και επίφοβη για ενδεχόμενη εκτράχυνση της κατάστασης, η Νέα Δημοκρατία για άλλη μια φορά επιλέγει να εφαρμόσει μέτρα πειθάρχησης, τάξης και ασφάλειας. Για τα κενά που αφήνει το δημόσιο σύστημα υγείας ή για τις αρνητικές συνέπειες του απότομου ανοίγματος της τουριστικής βιομηχανίας, ευθύνονται οι θαμώνες των μπαρ (κυρίως οι όρθιοι), τα πανηγύρια, οι συναυλίες και οι νεολαίοι που κάθονται στις πλατείες. Μετά τις διαβαθμίσεις στα τρένα όπου οι καθιστοί κολλάνε πιο εύκολα από τους όρθιους, πλέον μαθαίνουμε ότι ο ιός είναι περισσότερο μεταδοτικός μεταξύ 12 μμ και 7 πμ. Με τη βούλα του νόμου όχι μόνο κλείνουν τα μαγαζιά μετά τις 12μμ αλλά απαγορεύεται επίσης η κατανάλωση αλκοόλ σε υπαίθριους χώρους. Η χουντικής προέλευσης περιορισμένη (ή και ολική) απαγόρευση κυκλοφορίας αποτελούν εργαλείο στη φαρέτρα που μπορεί να ανασυρθεί ξανά. Όμως οι παράλογες αυτές απαγορεύσεις στο όνομα της υγείας είναι διαφορετικές και έχουν και την υπογραφή των Ελλήνων επιστημόνων. Ακόμα ισχύουν κανονικά τα πρόστιμα σε όσους δε φοράνε μάσκες κάτι βέβαια που δεν ίσχυε στην πιο δύσκολη και επικίνδυνη περίοδο Μαρτίου-Μαΐου, όπου εκεί αρκούσε το φύλλο πορείας να περιορίσει τον ιό.
Ωστόσο αυτή η σειρά των παράλογων μέτρων μέσα στο καλοκαίρι, είναι μια πρώτη γεύση της ακροδεξιάς προσπάθειας πειθάρχησης με την οποία επιχειρείται σε μεγάλο βαθμό η εκ των έσω θωράκιση του ελληνικού καπιταλισμού. Δεν ξεχνάμε τα χυδαία νομοσχέδια για τις διαδηλώσεις, την παιδεία και τις εξ’ αποστάσεως παρακολουθήσεις μαθημάτων και εκπαιδευτικών διαδικασιών σε όλους τους τομείς της εκπαίδευσης. Τα κατάπτυστα αυτά νομοσχέδια έχουν μείνει και θα μείνουν στα χαρτιά! Παρ’ όλα αυτά αν σε πρώτη φάση επιχειρήθηκε η πίστωση της εκτράχυνσης της κατάστασης στα μπαρ, στα πανηγύρια, στη νεολαία που βγαίνει ανεύθυνα και στην κατανάλωση αλκοόλ, σε δεύτερο στάδιο η συγκεκριμένη ευθύνη θα επιχειρηθεί να πιστωθεί στις διαδηλώσεις, στις συνελεύσεις εργαζομένων, στις φοιτητικές συνελεύσεις και οποιαδήποτε άλλη διαδικασία του εργατικού κινήματος. Η συζήτηση για εξ’ αποστάσεως διδασκαλία ή για ελεγχόμενη είσοδο των φοιτητών στις σχολές με ταυτότητα και έναν ασφαλίτη πάνω από τα κεφάλια τους, θα επιχειρηθεί σιγά σιγά να μπει σε σταδιακή εφαρμογή, στρατηγική η οποία όχι μόνο πρέπει να μπλοκαριστεί από το οργανωμένο κίνημα αλλά να ανατραπεί με σαρωτικούς όρους.
Το επόμενο διάστημα πιθανά το μικρότερο ή μεγαλύτερο «κλείσιμο» της οικονομίας θα εξαρτηθεί από το βάθος της ύφεσης και τις ταξικές αντιστάσεις. Η αστική τάξη μπορεί να ρισκάρει μετά χαράς την απώλεια ανθρώπινων ζωών σε μια πανδημία αλλά σε καμία περίπτωση τα κέρδη της. Η συγκεκριμένη στρατηγική της καραντίνας του Μαρτίου όπως αποδείχτηκε, δεν είχε σκοπό την καλύτερη προετοιμασία του Ε.Σ.Υ. αλλά το ακριβώς αντίστροφο! Η θεωρία της ατομικής ευθύνης και του κατ` οίκον περιορισμού χρησιμοποιείται για να μην αναγκαστεί ο αστισμός να ξοδέψει σημαντικά κονδύλια στην πρόνοια και στην περίθαλψη. Εάν στο προηγούμενο διάστημα η στρατηγική του lock down, οι απαγορεύσεις, τα χαρτιά κυκλοφορίας, τα πρόστιμα και η τρομοκρατία δεν μπόρεσε να κάμψει το ηθικό των οργανώσεων του εργατικού κινήματος και των αγωνιστών, πλέον χρειάζεται μια άλλη στρατηγική, αυτή της πειθάρχησης στους θεσμούς υπό την απειλή του νομικού βούρδουλα. Σε μια περίοδο όξυνσης των ελληνοτουρκικών ανταγωνισμών οι οποίοι βρίσκονται αυτή τη στιγμή περισσότερο στην επικαιρότητα απ’ ότι η πανδημία, απαραίτητη προϋπόθεση σταθερής και ακλόνητης παρουσίας του ελληνικού καπιταλισμού στην ανατολική μεσόγειο, είναι πρώτα και κύρια η τακτοποίηση του εσωτερικού της. Η ύπαρξη ενός ισχυρού αντικαπιταλιστικού ντεφαιτιστικού στρατοπέδου αποτελεί αγκάθι που όχι μόνο ενοχλεί αλλά εμποδίζει και απειλεί. Αντίθετα, η ύπαρξη ενός ηττημένου διαλυμένου στρατοπέδου ανοίγει διάπλατα τον δρόμο για την άσκηση οποιασδήποτε επιθετικής στρατηγικής από την ελληνική αστική τάξη.
Σε αυτή λοιπόν την κρίσιμη φάση για το ταξικό στρατόπεδο, οι δυνάμεις του εργατικού κινήματος πρέπει να αποβάλλουν κάθε λογική ήττας και φόβου, να ανασυνταχθούν και να προετοιμαστούν για τη μάχη με την ακροδεξιά η οποία πρόκειται να κλιμακωθεί. Η απαγόρευση των διαδηλώσεων δεν πρέπει να εφαρμοστεί αλλά αντίθετα οι οργανώσεις και οι αγωνιστές έχουν πλέον ιστορικό χρέος να κατακλύζουν τους δρόμους απαντώντας στις πολιτικές επιθέσεις στοχοποίησης της αστικής τάξης . Οι συνελεύσεις και πολιτικές διαδικασίες των ταξικών οργανώσεων πρέπει να γίνονται κανονικά. Αυτές αποτελούν τα μοναδικά εργαλεία άμυνας της εργατικής τάξης και ταυτόχρονα την αυριανή εφιαλτική καθημερινότητα των αστών. Στις σχολές θα μπαίνουν όσοι και όσες θέλουν, στις συνελεύσεις θα παρευρίσκονται όσοι αγωνιστές και όσες αγωνίστριες θέλουν δημιουργώντας εστίες αγώνα και προετοιμασίας της μάχης με το αστικό μπλοκ, ενώ ταυτόχρονα οι ασφαλίτες θα πετάγονται έξω με συνοπτικές διαδικασίες. Και όλες αυτές οι διεργασίες δεν θα είναι μια μάχη σημείων και μαγκιάς με το κράτος. Δε θα είναι σποραδικές αμφισβητήσεις οι οποίες θα συζητούνται αργότερα με μια δόση υπερηφάνειας και άλλες πέντε δόσεις πίκρας. Θα είναι πολιτικές διαδικασίες ανασυγκρότησης του ταξικού στρατοπέδου, το χτίσιμο και η γαλούχηση όλο και περισσότερων αγωνιστών στη στρατηγική της κομμουνιστικής εξέγερσης. Στη στρατηγική της απελευθέρωσης των καταπιεσμένων μαζών από την καπιταλιστική χυδαιότητα και τη βαρβαρότητα. Στη στρατηγική που θα ανοίξει το δρόμο για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας και αλληλεγγύης, μιας κοινωνίας που δε μπορεί να χτιστεί πλάι με τους αστούς αλλά θα χτιστεί χωρίς αυτούς.
