Στο κοινό κάλεσμα της ΟΡ.Μ.Α, της Εργατικής Λέσχης Κερατσινίου-Δραπετσώνας και της Ε.Α.Σ. Ε.Θ.Ε.Λ. την 20/10 ανταποκρίθηκαν συλλογικότητες και εκατοντάδες αντιφασίστες και αντιφασίστριες, που πλαισίωσαν τη μεγαλύτερη αντιφασιστική συγκέντρωση στον Πειραιά τα τελευταία χρόνια. Αφορμή στάθηκε η ανακοίνωση εγκαινίων των νέων γραφείων της ναζιστικής οργάνωσης, Χρυσής Αυγής, για εκείνη τη ημέρα στον Πειραιά. Ο Μιχαλολιάκος, σκασμένος και στριμωγμένος ανάμεσα σε 50 μίζερους υποστηρικτές του και με την προστασία ισχυρής αστυνομικής δύναμης, δεν κατάφερε να διαμορφώσει πόλο ανασυγκρότησης των φασιστών της περιοχής. Αντίθετα, όταν εκείνοι ήταν ταμπουρωμένοι ανταλλάζοντας επιχειρήματα με τον εαυτό τους, το αντιφασιστικό κίνημα, με πολιτικό και οργανωτικό ηγέτη τον μαχητικό αντιφασισμό, αναπτύσσοντας στο τέλος πορεία στα στενά της γειτονιάς κρατούσε τα ηνία της πόλης.
Οι όροι στην περιοχή έχουν αντιστραφεί πλήρως. Η σύγκριση μεταξύ της 8ης Απριλίου του 2016, όταν τάγματα εφόδου του Κασιδιάρη και του Λαγού με στοίχιση τουλάχιστον 70 φασιστών που διασταύρωσαν τα ξίφη τους με το μαχητικό αντιφασισμό στην πλ. Κοραή, με την πρόσφατη μεγαλειώδη κινητοποίηση φανερώνουν τις αλλαγές που έχουν προκύψει στα δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Αφενός οι φασίστες έχουν φθαρεί σε οργανωτικό επίπεδο δυσκολευόμενοι να δραστηριοποιήσουν τον μαχητικό σκληρό πυρήνα τους μη ξεπερνώντας κάθε φορά τα 15 άτομα. Αφετέρου και σε κοινωνική αποδοχή, καθώς σε εκείνη την ημερομηνία το αποκορύφωμα της παρουσίας των υποστηρικτών της Χρυσής Αυγής άγγιξε τουλάχιστον τα 100 άτομα, που κινητοποιήθηκαν με πολιτική αιχμή την ισλαμοφοβία, ήταν μετά από ενάμιση χρόνο με πολύ δυσκολία τα 50.
Από την άλλη μεριά, η τότε παρουσία περίπου 150 αντιφασιστών σε σύγκριση με αυτή της 20ης Οκτώβρη που ξεπέρασε τους 700, δηλώνει την τονωμένη αυτοπεποίθηση του αντιφασιστικού κινήματος που προέκυψε με μεγάλους νικηφόρους αγώνες όλο αυτό το διάστημα. Τότε ελάχιστες συλλογικότητες είχαν πάρει την πρωτοβουλία, να βγάλουν κάλεσμα και να οργανώσουν την κινητοποίηση, βρισκόμενες σε ένα κλίμα έντονης ανασφάλειας, ενώ φέτος τα καλέσματα ξεπέρασαν τα 10 και ισχυροποιήθηκαν με τη συμμετοχή σωματείων και ευρύτερων πολιτικών οργανώσεων.
Η πολιτική αδυναμία των φασιστών να απευθυνθούν σε πλατιές λαϊκές μάζες και η ανυπαρξία σημαντικών προηγούμενων μαχητικών κομματιών τους, που αποτελούσαν δομικό κομμάτι των ταγμάτων εφόδου, μαρτυρούν μία πολύ σκληρή πραγματικότητα για τους εχθρούς της ελευθερίας και ταυτόχρονα τις πλούσιες ευκαιρίες που παρουσιάζονται στο ταξικό κίνημα που τις εκμεταλλεύεται και συνεχίζει να δυναμώνει με θετικούς εκθετικούς ρυθμούς.
Σημαντικό γεγονός της πρόσφατης κινητοποίησης αποτελεί η κυριαρχία του μπλοκ του Μαχητικού Αντιφασισμού. Η αποφασιστική παρουσία του Οργανωμένου Αντιφασιστικού Κινήματος δημιούργησε ένα ασφαλές περιβάλλον και να αποφύγει τα φοβικά σύνδρομα του παρελθόντος. Η διαδήλωση κινήθηκε μέσα στην πόλη, δεν κατευθύνθηκε στον σταθμό του Πειραιά κάνοντας ξεκάθαρο πως ο Πειραιάς είναι πόλη αντιφασιστική και οι φασιστές είναι ανεπιθύμητοι εισβολείς.
Η συγκέντρωση έδωσε μια σκληρή αλλά νικηφόρα πολιτική μάχη με τις αντιλήψεις του παρελθόντος. Ανέδειξε τις κυβερνητικές ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να πέσει στην παγίδα των ίσων αποστάσεων και διατήρησε τα μαχητικά χαρακτηριστικά χωρίς να πέσει σε υπερφίαλες κινήσεις εντυπωσιασμού που θα μπορούσαν να στοιχίσουν.
Η μάχη με τον φασισμό στον Πειραιά έχει πολλά βήματα και δεν είναι άθροισμα ακτιβίστικων και συμβολικών ενεργειών. Η συνέχεια βρίσκεται στις γειτονιές του Περάματος, της Σαλαμίνας, της Νίκαιας, του Κερατσινίου και του Κέντρου όπου οι γιάφκες των ναζί θα κλείσουν μαζί με το βρωμερό λακέδικο “σωματείο” του Αγίου Νικολάου.