Τα τρία χρόνια εξουσίας της ΝΔ έχουν λειτουργήσει σαρωτικά για τα εργατικά και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα. Από την ποινικοποίηση των απεργιών και την κατάργηση της επιθεώρηση εργασίας ως την αχρήστευση του ΟΑΕΔ, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και την κατάργηση του 8ωρου, η ΝΔ στήνει ένα νέο μοντέλο εργασίας – καταδυνάστευσης των εργαζομένων και σκλαβιάς.
Σήμερα, παράλληλα με την περιστολή των δικαιωμάτων και τη χειροτέρευση των εργασιακών συνθηκών, ο νέος κύκλος παγκόσμιας ύφεσης και ο συνεχώς αυξανόμενος πληθωρισμός στην Ελλάδα καθιστούν την καθημερινότητα της εργατικής τάξης ως μια συνθήκη βάρβαρης επιβίωσης. Οι παγωμένοι μισθοί δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στην ακρίβεια των βασικών αγαθών και στην αισχροκέρδεια των παρόχων ενέργειας. Η κυβέρνηση μέσα από τα Πετσωμένα ΜΜΕ κοροϊδεύει κάθε εργαζόμενο με τις δήθεν «παροχές», την ενεργειακή επιδότηση που είναι πριμοδότηση της ιδιωτικών επιχειρήσεων, τα διαφόρων ειδών pass/vouchers και το «καλάθι του νοικοκυριού» της πείνας.
Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξαπολύει αυτή την αντεργατική επίθεση, φτωχοποιεί τον λαό και μπαίνει σε εθνικιστικό ανταγωνισμό με την Τουρκία και εμπλέκεται μαζί με το ΝΑΤΟ στον πόλεμο στην Ουκρανία. Κι όμως βρίσκεται σε πολιτική κρίση μέσα από τη σωρεία των σκανδάλων και σε οικονομικό αδιέξοδο λόγω της ύφεσης. Η μόνη απάντηση που δίνει είναι η συνέχιση της αντιμεταρρύθμισης, η καταστολή των αγώνων και η επίθεση στην Αριστερά. Οι εργαζόμενοι που ζουν στο πετσί τους αυτή την κατάσταση σήμερα χρειάζονται διέξοδο, όχι μόνο στα μισθολογικά και στενά εργασιακά ζητήματα, αλλά στη συνολική σαρωτική συνθήκη που τους σέρνει η Δεξιά.
Ο εργαζόμενος κόσμος ψάχνει να βρει απαντήσεις και αντιστάσεις μέσα από τον αγωνιστικό δρόμο των σωματείων. Ο αγώνας στη Μαλαματίνα αποτελεί δείγμα -αλλά όχι μεμονωμένο- ότι δεν υπάρχει αποδοχή τετελεσμένων. Το τελευταίο διάστημα πραγματοποιήθηκαν κάποιοι σημαντικοί κλαδικοί αγώνες, ενδεικτικά:
Στις 25 του Οκτώβρη, οι ναυτεργάτες σε όλες τις κατηγορίες πλοίων πραγματοποίησαν 24ωρη Παμπειραϊκή απεργία ενάντια στο νέο Κώδικα Ιδιωτικού Ναυτικού Δικαίου και υπέρ της υπογραφής Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και των αυξήσεων των μισθών στα πληρώματα. Πρόκειται για μία μάχη που δίνουν τα ναυτεργατικά σωματεία απέναντι στα νομοθετήματα Χατζηδάκη – Υπ. Ναυτιλίας – εφοπλιστών.
Στις 5 του Νοέμβρη, οι εκπαιδευτικοί στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια έδωσαν τον αγώνα ενάντια στη ψηφιοποίηση των εκλογών στα σωματεία τους και τη μη εκπροσώπηση των εργαζομένων, που με τόσο κόπο πασχίζει να περάσει η υπ. Κεραμέως και η ΝΔ. Το σχέδιο που κατατέθηκε από δυνάμεις της Αριστεράς ήταν η αποχή από τις ηλεκτρονικές διαδικασίες και όντως σε δεκάδες ΕΛΜΕ κατόρθωσαν τη μαζική απόχη. Αυτό αποδεικνύει ότι παρά τα δύο χρόνια τηλεργασίας και τηλεκπαίδευσης, ο συνδικαλιστικός αγώνας δεν κάμφθηκε και δεν υποχώρησε στο διακύβευμα αυτό. Παρ’ όλα αυτά πρέπει να τονίσουμε ότι το επίπεδο της μάχης περιορίστηκε αγωνιστικά στη διεκδίκηση της αποχής και δεν δοκιμάστηκε η οργάνωση των εκπαιδευτικών σε παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις στα σχολεία τους.
Κορυφαίο εργατικό γεγονός αποτέλεσε η 24ωρη Γενική Απεργία την Τετάρτη 9 Νοέμβρη. Ο εργαζόμενος κόσμος απέργησε μαζικά, κατεβάζοντας ρολά σε παραγωγή και υπηρεσίες, συμμετέχοντας μέσα από τις πολιτικές οργανώσεις και τα σωματεία του. Σε δεκάδες πόλεις της επαρχίας πραγματοποιήθηκαν απεργιακές συγκεντρώσεις, ενώ το κέντρο της Αθήνας κατακλείστηκε από δεκάδες χιλιάδες απεργούς – διαδηλωτές. Με σαφή χαρακτηριστικά απέναντι στην ακρίβεια και το μοντέλο εργασίας-σκλαβιάς που μεταρρυθμίζει η ΝΔ. Το μήνυμα που πέρασε ήταν η διογκωμένη λαϊκή αγανάκτηση και η εναντίωση στην κυβέρνηση της Δεξιάς. Η μάχη της απεργίας δεν ήταν τόσο θέμα αιτημάτων και διεκδικήσεων, όσο πολιτικό και θέση στράτευσης για τους απεργούς. Στο τέλος της ημέρας δεν ήταν κάποιο συνδικαλιστικό πλαίσιο που υπερίσχυσε για να απεργήσει κάποιος, αλλά η προσπάθεια ν` αποκτήσει η αντικυβερνητική οργή, υλική βάση. Είναι ολοφάνερη η ανάγκη να περάσει η εργατική τάξη στην αντεπίθεση.
Η αγωνιστική διάθεση των εργαζόμενων, των ανέργων και της νεολαίας βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα, αλλά δεν αρκεί. Πρέπει να πάρει χαρακτηριστικά ενός ισχυρού μπλοκ συνολικής σύγκρουσης με τη Δεξιά. Χρειάζεται να συλλογικοποιηθεί πολιτικά και αντικυβερνητικά κόντρα στην εξατομικοποίηση, την ηττοπάθεια και την αποστράτευση όπου εξωθεί ο καπιταλισμός και οι σημερινές συνθήκες της οικονομικής κρίσης. Ως ΟΡΜΑ, τασσόμαστε στην αντίληψη να οργανώσουμε το κομμουνιστικό δυναμικό που θα ρίξει την κυβέρνηση Μητσοτάκη σήμερα και θα διεκδικήσει την επαναστατική προοπτική, καμία αναμονή για τις εκλογές, καμία ελπίδα στην ανάθεση. Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, να διώξουμε τον Μητσοτάκη και τα άλλα λαμόγια της Δεξιάς έξω από τις ζωές μας!
