Τουρκία και Ελλάδα οδεύουν σε εκλογές στις 14 και 21 Μαΐου αντίστοιχα και η ένταση του ανταγωνισμού των δύο κυβερνήσεων φαινομενικά πέφτει. Οι συναντήσεις των Υπ. Εξωτερικών κινούνται σε διαπραγματευτική γραμμή αφήνοντας πίσω –για λίγο– τις εθνικιστικές και πολεμοκάπηλες κορώνες. Η προεκλογική πίεση τόσο για τα κυβερνώντα κόμματα (AKP & ΝΔ) όσο και για τις δύο αστικές τάξεις ως προς τη διατήρηση της πολιτικής σταθερότητας είναι ασφυκτική και απαιτεί προσεκτικές κινήσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα ελληνοτουρκικά μπαίνουν στον πάγο ούτε εξομαλύνονται. Τα μέτωπα παραμένουν ανοικτά και οι Ερντογάν – Μητσοτάκης προσπαθούν να γλιτώσουν την ένταση από το εξωτερικό με χειρισμούς από κοινού κατευνασμού.
Ο σεισμός στις 6 Φεβρουαρίου στην περιφέρεια της Τουρκίας ήταν αφορμή για ένα ταξικό έγκλημα που έφερε δεκάδες χιλιάδες νεκρών και εκατοντάδων αστέγων και εκτοπισμένων. Παράλληλα, ξεγύμνωσε το σκάνδαλο των κατασκευαστικών και το κράτος μη πρόνοιας της κυβέρνησης. Όλες οι υποσχέσεις του Ερντογάν προ δεκαετίας για ανοικοδόμηση και νομοθεσία που προστατεύει αντισεισμικά αποδείχτηκαν φρούδες και δολοφονικές. Παράνομες πρακτικές γρήγορης ανέγερσης, φθηνά υλικά και εργολαβίες real estate πολιτικής διαπλοκής σε έναν βασικό πυλώνα της οικονομίας για την Τουρκία αποτελούν τα αίτια του εγκλήματος.
Στην εξωτερική πολιτική έχει ανοικτά μέτωπα τόσο με την ΕΕ όσο και με τις ΗΠΑ. Η εμπορική συμφωνία (των σιτηρών) της με την Ρωσία προκύπτει από την ανάγκη της για οικονομικής ανεξαρτησία, όμως την ίδια στιγμή παραμένει δεμένη στο ΝΑΤΟ. Αποτελεί τη δύναμη που άσκησε βέτο στις νέες προτάσεις ένταξης της Φινλανδίας και της Σουηδίας, αλλά οι διπλωματικές διαφωνίες φαίνεται να “λύνονται” σιγά σιγά μπροστά στο μεγάλο σχέδιο της δυτικής συμμαχίας απέναντι στη “ρωσική απειλή”. Την ίδια στιγμή πασχίζει να λύσει τις διενέξεις της με την Συρία, όπου είχε στηρίξει το αντικυβερνητικό μέτωπο στον εμφύλιο. Προσπαθεί να έρθει σε διμερείς συμφωνίες με την Αίγυπτο μετά από χρόνια, καθώς ήδη αισθάνεται την πίεση Ελλάδας και ΕΕ που έχουν ήδη προχωρήσει σε συμφωνίες για ηλεκτρική διασύνδεση με το Κάιρο και εναλλακτικών πηγών προμήθειας φυσικού αερίου. Φυσικά δεν έχουν περάσει παρά μόνο 6 μήνες από τη συνάντηση Δένδια και στρατάρχη Χαφτάρ για πολιτική καταδίκη του τουρκολιβυκού μνημονίου για την ΑΟΖ.
Στο εσωτερικό και πάλι, ως προς τους Κούρδους, δηλαδή ένα πληθυσμιακό ποσοστό της τάξεως του 20% στην Τουρκία, το HDP αποφάσισε να μην κατεβάσει δικό του υποψήφιο στις προεδρικές εκλογές, να στηρίξει τον αντιπολιτευόμενο Κ. Κιλιντσάρογλου και να συμμαχήσει υπό την ηγεσία του κόμματος Πράσινη Αριστερά. Η αδυναμία των Κούρδων αλλά και γενικότερα της τουρκικής αριστεράς να χτίσουν πολιτική αυτονομία απέναντι στην αμερικανοκίνητη απόπειρα του πραξικοπήματος Γκιουλέν φέρει ακόμα μεγάλο φορτίο. Ο πρόεδρος Ντεμιρτάς του HDP παραμένει στη φυλακή από το 2016 παράλληλα με χιλιάδες μέλη, βουλευτές και δημάρχους που δίωξε το καθεστώς Ερντογάν. Η επιλογή να απέχει το HDP από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών αποτελεί υποχώρηση και συμπυκνώνει τις πολιτικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει την τελευταία δεκαετία το κίνημα στην Τουρκία.
Στην Ελλάδα, η ΝΔ προσωρινά και όχι ηθελημένα “έκοψε” την εθνικιστική όξυνση αφενός μετά τον σεισμό του Φλεβάρη και αφετέρου λόγω του εγκλήματος των Τεμπών και το κύμα διαδηλώσεων. Ο Μητσοτάκης, με πλήρη αντι-μεταναστευτικό και εθνικιστικό συμβολισμό, παρουσιάστηκε αμέσως μετά την προκήρυξη εκλογών στον φράχτη του Έβρου ανακοινώνοντας την επέκτασή του κατά μήκος 35χλμ με κόστος 100εκ. ευρώ. Η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει το δολοφονικό της έργο δίχως την ευρωπαϊκή επιδότηση πλέον, δηλώνοντας με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τη θέση της. Τα σύνορα-φράχτης με την Τουρκία δηλώνουν τον χαρακτήρα ενός στυγνού δεξιού κράτους που αντιμετωπίζει με επιθετική εχθρότητα τόσο τους πρόσφυγες όσο και τους γείτονες. Στον ίδιο χρόνο η ελληνική κυβέρνηση προχώρησε σε εξοπλιστική αγορά 76 επιθετικών αμφιβίων οχημάτων προσωπικού από τις ΗΠΑ. Αυτά τα οχήματα θα οδηγηθούν στα ελληνικά νησιά και εξυπηρετούν αποκλειστικά επιχειρήσεις πολεμικής απόβασης-επίθεσης. Η φιλοπόλεμη κυβέρνηση δεν σταματάει την πολεμική δαπάνη στο Αιγαίο και στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα στην Τουρκία.
Οι εκλογικές αναμετρήσεις φέρνουν εκ των πραγμάτων ανησυχία στην υπάρχουσα πολιτική αστάθεια σε Ελλάδα και Τουρκία, με τις αστικές τάξεις να βρίσκουν προσωρινή συνεννόηση ή και διπλωματική ανακωχή μέχρι να κλειδώσει γρήγορα και αναίμακτα η νέα κυβέρνηση και στις δύο πλευρές. Η σταθερότητα που επιδιώκει το δυτικό ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο στην περιοχή δεν προκύπτει, όση πλάτη κι αν προσπαθεί να βάλει.