Πέντε χρόνια μετά την κορύφωση της φασιστικής τρομοκρατίας οφείλουμε να αξιολογούμε τα εργαλεία του αντιφασισμού και να διερευνούμε ποιός δρόμος διατηρεί καυτή τη φλόγα την αντίστασης και συνάμα λειαίνει την αποφασιστικότητα μας για την οριστική Αντιφασιστική Νίκη.
5η επέτειος τιμής και μνήμης στον σύντροφο Παύλο Φύσσα
Η εργατική τάξη τιμά τις επετείους της μόνο όταν τις ενσωματώνει ως ημέρες μάχης και αναζωπύρωσης των ταξικών αγώνων. Το χτίσιμο της μαζικής συμμετοχής για οργανωμένη δράση τέτοιες ημέρες προαπαιτεί την ευρεία κοινωνική απεύθυνση και την κατάθεση της κρίσιμης πολιτικής αιχμής για την περίοδο που διανύουμε. Μπορεί να αποτελεί εφαλτήριο της ευαισθητοποίησης και της συλλογικής μνήμης η ανάδειξη της ταξικής αλληλεγγύης και η προβολή της σφοδρότητας του φασισμού σε στιγμές ολιγωρίας μας. Είναι, όμως, ακριβώς αυτή η εμμονή στην δύναμη του αντιπάλου και στην θυματοποίηση των αγωνιστών μας που έχουμε καθήκον να ξεπερνάμε. Ο φόβος και η ηττοπάθεια είναι συναισθήματα που έχουμε επιφέρει μετά από πολλές μάχες στον αντίπαλο και οφείλουμε να το ενστερνιζόμαστε και πλέον να δηλώνουμε τον τρόπο που προστατεύουμε την κοινωνία από το σκοτεινό παρελθόν και να εμπνέουμε το όραμα της νίκης. Επ’ ουδενί ως ευχολόγιο ή διακήρυξη, αλλά ως πεπατημένη οδός και κατεύθυνση για ένα μαζικό, ενωτικό, μαχητικό αντιφασιστικό κίνημα. Αυτή είναι η επιδίωξη της ΟΡ.Μ.Α., βάσει αυτής καταθέσαμε και φέτος την αντίληψή μας πως η 18η Σεπτέμβρη αποτελεί ημέρα μάχης με τον φασιστικό μηχανισμό, η οποία οφείλει να οργανώνεται ως κεντρικό πολιτικό γεγονός, με την συμπόρευση όλων των ταξικών δυνάμεων, διαδηλώνοντας προς τα κεντρικά γραφεία της Χρυσής Αυγής στη Λεωφόρο Μεσογείων.
Υπάρχει διάσπαση του κινήματος ή διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις;
Από το ξεκίνημα των οργανωτικών διεργασιών έως και την πραγματοποίηση των επετειακών εκδηλώσεων παρατηρήσαμε από πλευρές του κινήματος προσπάθειες αποκλεισμού και δημιουργίας ατμόσφαιρας αντιπαράθεσης. Κάθε κίνηση που θέτει ως προτεραιότητα, όχι την ενότητα και το προχώρημα του αγώνα, αλλά “κομματικά” συμφέροντα ή αποκλεισμό εναλλακτικών σχεδίων, συνεπάγεται μια διασπαστική λογική. Για την ΟΡ.Μ.Α., οι διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις στον αντιφασισμό είναι απόλυτα θεμιτές και απαραίτητες. Ομοίως, οι παρόμοιες στρατηγικές που συχνά ακολουθούνται από διαφορετικές οργανώσεις και πολιτικές αφετηρίες δεν μπορούν να νοούνται ως ανταγωνιστικές μεταξύ τους. Σε μια συνθήκη όπου η αντιφασιστική αντεπίθεση πρωτοστατεί, δεν υπάρχει η ενδοκινηματική πολυτέλεια για ορθολογική απομόνωση ή για πολιτική (συχνά απολίτικη) περιχαράκωση κεντρικών πολιτικών ζητημάτων.
Το σχέδιο της ΟΡ.Μ.Α. ενάντια στον φασιστικό μηχανισμό
Η ΟΡ.Μ.Α., με την προοπτική ενός μαζικού, ενωτικού και μαχητικού αντιφασιστικού κινήματος, απορρίπτει την λογική του πεδίου ενδοκινηματικής αντιπαράθεσης τις ημέρες των κεντρικών μαχών, προωθεί και κινείται σε μια προσπάθεια διεύρυνσης και κλιμάκωσης της σύγκρουσης με την ακροδεξιά. Φέτος οργανώσαμε ένα σύνολο καίριων δράσεων με στόχο τοπικά γραφεία – ορμητήρια των φασιστών, διεκδικώντας την συσπείρωση του τοπικού κόσμου. Για εμάς, οι γιάφκες της Χ.Α. αποτελούν κεντρική υπόθεση κι όχι απλώς πεδίο αναμέτρησης και ανάθεσης προς τους τοπικούς φορείς και αγωνιστές. Σε αυτή την προσπάθεια της οργάνωσης, ήρθαμε σε επαφή και καλέσαμε σε συμπόρευση τοπικούς φορείς και συλλογικότητες από την Αριστερά και την Αναρχία. Η συρρίκνωση του κέντρου των φασιστών προαπαιτεί την στοχευμένη και οργανωμένη διάλυση των δικτύων τους. Γνωρίζουμε πού βρίσκονται, δεν τους ανεχόμαστε στις γειτονιές μας, επομένως τους τσακίζουμε κάθε εναπομείνασα δομή.
Οι κινητοποιήσεις μας σε αυτή την κατεύθυνση έλαβαν σάρκα και οστά ως εξής:
• Διαδήλωση στην Σαλαμίνα (12/9) προς τα γραφεία της Χρυσής Αυγής με την συμμετοχή και την στήριξη αγωνιστών από το Πέραμα και την Σαλαμίνα. Νησί στο οποίο εργάστηκε ο Ουαλίντ Τάλεμπ που βασανίστηκε από τους καταδικασμένους πλέον χρυσαυγίτες, και στο οποίο ο Μαχητικός Αντιφασισμός έχει τσακίσει κάθε ξεμύτισμα φασιστών, όπως το τάγμα εφόδου που επιτέθηκε σε εκδήλωσης της ΟΡ.Μ.Α. και η εκδίωξη του φασίστα επιστάτη από το ΕΠΑΛ.
• Πολιτική εκδήλωση – συζήτηση στο κέντρο του Πειραιά στην πλατεία Κοραή (14/9), όπου έγινε εκτενής ανάλυση για την προσπάθεια ανασυγκρότησης της ακροδεξιάς και την απαραίτητη αντιμετώπιση της από το ταξικό κίνημα.
• Συμμετοχή στις δύο διαδηλώσεις, από Αριστερά/Αναρχία και Π.Α.Μ.Ε., που έλαβαν χώρα στο Κερατσίνι (18/9) στο μνημείο του Παύλου Φύσσα, με την μία να κατευθύνεται προς τον Πειραιά και τα τοπικά χρυσαυγίτικα γραφεία.
• Διαδήλωση στο Μαρούσι (19/9) προς τα ερειπωμένα γραφεία των Βορείων Προαστίων, όπου φυγαδεύτηκε η Χ.Α. μετά την τρομερή της ήττα στο Ν. Ηράκλειο με την εκτέλεση των δύο εγκληματιών της και την αποτροπή από το κίνημα της πολιτικής θυματοποίησης της.
• Διαδήλωση στον Άλιμο (20/9) προς επίσης τα τοπικά γραφεία της Χρυσής Αυγής με την στήριξη αγωνιστών από το Φάληρο και τον Άλιμο.
• Συγκέντρωση και περιοδεία στις γειτονιές του Περάματος (22/9), ως μια άμεση απάντηση στην νέα φασιστική ενέδρα σε σύντροφο αντιφασίστα και επαγρύπνηση για την ανάγκη διάλυσης του χρυσαυγίτικου δήθεν σωματείου “Αγ. Νικόλαος” από όπου οργανώνονται δολοφονικές επιθέσεις όπως της 26/5 σε κλιμάκιο της ΟΡ.Μ.Α.
Για την προετοιμασία και διάδοση της καμπάνιας του Αντιφασιστικού Σεπτέμβρη, οργανώσαμε προπαγανδιστικές παρεμβάσεις στις ανακοινωμένες περιοχές, εκτενείς αφισοκολλήσεις και εξορμήσεις σε σχολεία και σχολές. Η ενημέρωση του κόσμου και το κίνητρο για πολιτικές συζητήσεις με συναγωνιστές και μη μας έδωσε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε για τον κίνδυνο της ακροδεξιάς σε ένα τοπίο ανόδου αυτής στην Ευρώπη. Είναι μείζονος σημασίας η προώθηση και κατανόηση της ταξικής διεθνιστικής αλληλεγγύης απέναντι στην ρητορεία και τις πρακτικές του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας, όπως και η παρότρυνση συλλογικής δράσης αντίστασης απέναντι στους ακροδεξιούς εγγυητές της λιτότητας και της αντεπανάστασης.
Το παραπάνω σχέδιο υλοποιήθηκε επιτυχώς με την προσέλκυση και συμπόρευση αγωνιστών και κόσμου από τις συγκεκριμένες περιοχές και την διάδοση των θέσεων του Μαχητικού Αντιφασισμού. Ένα δύσκολο και απαιτητικό σχέδιο που όντας σε συγκρουσιακή κατεύθυνση εκπονήθηκε στην εντέλεια του χάρις την αμέριστη επιμονή και αποφασιστικότητα καθενός και καθεμιάς συντρόφου.
Η αφάνεια της Χρυσής Αυγής
Συγκρίνοντας την οργανωτική κατάσταση της Χρυσής Αυγής μέσα στο τελευταίο έτος, πρέπει να μιλήσουμε για την περσινή μάχη του Περάματος και τις πολλαπλές φετινές διαδηλώσεις στα γραφεία της.
Έναν χρόνο πριν, σε μία συνθήκη περιορισμένης δράσης και απουσίας από την κεντρική πολιτική σκηνή, η Χρυσή Αυγή επιχείρησε να επανεμφανιστεί δημόσια για να συσπειρώσει τα μέλη της επιστρατεύοντας ολόσωμη την κοινοβουλευτική ομάδα της. Κάλεσε προκλητική συγκέντρωση έξω από το Α.Τ. Περάματος για να έχει την πλήρη προστασία της ΕΛ.ΑΣ. μόλις δύο ημέρες μετά την επέτειο για τον Π. Φύσσα. Τα άμεσα αντανακλαστικά και η στάση του Μαχητικού Αντιφασισμού οδήγησαν σε ταυτόχρονη αντιφασιστική συγκέντρωση και την απόκρουση συντονισμένης επίθεσης – προσπάθειας διάλυσης από φασίστες και ΜΑΤ. Μια σειρά δράσεων το επόμενο διάστημα επέφεραν και το οριστικό κλείσιμο των τοπικών γραφείων της Χρυσής Αυγής τον Δεκέμβριο.
Φέτος, είχαμε την εικόνα μίας πολιτικής εκδήλωσης και τριών τοπικών διαδηλώσεων (Πειραιάς – Σαλαμίνα – Μαρούσι – Άλιμο) έξω από τα αντίστοιχα γραφεία της Χρυσής Αυγής, τα οποία σε ημέρες και ώρες συνεδριάσεων παρέμειναν κλειστά και αφύλακτα. Ένα κατατεθειμένο σχέδιο χωρικής διεύρυνσης και πολιτικής κλιμάκωσης του αντιφασιστικού αγώνα μαζί με τις τοπικές κοινωνίες, απέδειξε την πίεση που μπορούμε να ασκήσουμε και τον τρόμο που μεταφέρουμε πλέον στον οργανωτικά αδύναμο κεντρικό φασιστικό μηχανισμό.
Ο Σεπτέμβρης του 2019
Σε έναν χρόνο από τώρα, αναμένουμε ότι η μεγάλη δίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης θα έχει λάβει τέλος και θα αποδίδονται οι ποινές από ένα αστικό δικαστήριο που συμπλέει με το πολιτικό καθεστώς. Ο βαθμός της πολιτικής ανάγκης για εδραίωση της ακροδεξιάς σε συνάρτηση με την εξασφάλιση της κοινωνικής συνοχής θα κρίνουν το “τράβηγμα του αυτιού” των φασιστών. Δίχως μια ριζική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού που θα οδηγήσει στην νομική διάλυση του ναζιστικού κόμματος, οι πολιτικές και αντιφασιστικές οργανώσεις έχουν την πλήρη ευθύνη ισοπέδωσης των φασιστικών μηχανισμών και εξάλειψης ρατσιστικών και ακροδεξιών μορφωμάτων. Οι μνήμες της 25ης Σεπτέμβρη του 2013, με τους δεκάδες χιλιάδες αντιφασίστες να διαδηλώνουν προς τα κεντρικά γραφεία των ναζί στη Λεωφόρο Μεσογείων, μας δίνουν έμπνευση και ενθουσιασμό για την οριστική Αντιφασιστική Νίκη.