Υγειονομικοί σε αναστολή: “αντιεμβολιαστές” ή εργάτες;
Το κατασταλτικό μέτρο της απομάκρυνσης-αναστολής καθηκόντων και μάλιστα χωρίς απόδοση μισθού ή επιδόματος εις βάρος χιλιάδων μη εμβολιασμένων εργαζομένων στο ΕΣΥ, είναι ένα ακραία επιθετικό και ταξικό μέτρο που υλοποιείται με οριζόντιο τρόπο. Ως τέτοιο, μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτό ότι το κοινωνικό σύνολο που πλήττει δεν έχει defacto ομοιογένεια στην πολιτική ή ταξική του συνείδηση. Όμως, αυτό το μέτρο αποτελεί μία ξεκάθαρη ταξική επίθεση όπως κάθε κλαδική μείωση μισθών ή μια μαζική απόλυση. Δεν αφορά μικροαστούς και προνομιούχους αλλά έχει σκοπό να χτυπήσει εργαζόμενους με χαμηλά μεροκάματα, σε δεινές συνθήκες εργασίας, να τους στοχοποιήσει και να τους περιθωριοποιήσει οδηγώντας τους στην ανεργία και την ανέχεια. Όπως σε μια απεργία ή μια εργατική κινητοποίηση, τα σωματεία δεν ψάχνουν τους δημοκράτες ή τους αριστερούς, δεν κάνουν έλεγχο φρονημάτων για το ποιους θα υπερασπιστούν. Οι ταξικές διεκδικήσεις και τα κεκτημένα δικαιώματα αφορούν ολόκληρη την εργατική τάξη. Και οι αγώνες μας γίνονται για να απελευθερώσουν ολόκληρη την τάξη.
Όμως, άλλο η κοινωνική σύνθεση και άλλο η προσέγγιση που πρέπει να παραμένει πάντα ταξική μιας και το πολιτικό πρόσημο καθορίζει τον τρόπο του αγώνα. Γι’ αυτό και από εργατικές κινητοποιήσεις ως και συνέδρια της ΓΣΕΕ δεν υπάρχει χώρος δεξιάς παρέκκλισης ή παραχώρησης σε ακροδεξιά στοιχεία. Κανένα εθνικό σύμβολο, εθνικιστική ρητορεία ή συνωμοσιολογία δεν μπορεί να εκφραστεί μέσα από τις διαδικασίες του εργατικού κινήματος. Τα ίδια τα ταξικά κεκτημένα και τα εργαλεία μας δεν αφήνουν τέτοια περιθώρια σύγχυσης. Την ίδια στιγμή θα πρέπει να είναι οδηγός για κάθε εργατική διεκδίκηση απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου χωρίς να πέφτουν στις παγίδες που στήνει το σύστημα.
Η απόδοση ενός κοινωνικού συνόλου χιλιάδων εργαζομένων υπό καθεστώς αναστολής σε “κίνημα αντιεμβολιαστών” ή “ακροδεξιών αντιδραστικών” από την πλευρά της ρεφορμιστική Αριστεράς κοντεύει να αποτελέσει αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Η ρεφορμιστική Αριστερά και αρκετά ταξικά σωματεία έπεσαν σε στρατηγικά αδιέξοδα ως προς την πολιτική διαχείρισης της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Όσο αποδέχονται την υγειονομική αναγκαιότητα των μέτρων και μη αναγνωρίζοντάς τα ως ταξική επίθεση σε δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στην εργασία και τον βιοπορισμό, τόσο απομακρύνονται από την υπεράσπιση της εργατικής τάξης και των κεκτημένων από αγώνες. Η στάση που κρατάει η ρεφορμιστική Αριστερά να περιθωριοποιεί ή να αδιαφορεί, πόσω μάλλον να στοχοποιεί χιλιάδες εργαζόμενους σε αναστολή, λειτουργεί αντίστροφα για την ταξική πάλη. Αφήνει εκτεθειμένα κοινωνικά πεδία (υγειονομικοί) στην ταξική αποστράτευση, στην αποπολιτικοποίηση, στην πολιτική μετατόπιση προς τα Δεξιά. Ακριβώς, αυτή η ηθελημένη εκτόπιση των υγειονομικών, τους αφοπλίζει από τα ταξικά εργαλεία και τους αποπροσανατολίζει από μια κομβική εργασιακή μάχη “απολυμένων” σε μάχη υπεράσπισης του μη εμβολιασμού. Έχουν οδηγηθεί σε μια κατάσταση άμυνας να επιχειρηματολογούν ενάντια στο εμβόλιο γιατί τέτοιες πιέσεις έχουν δεχτεί.
Όμως, οι υγειονομικοί σε αναστολή αποτελούν κομμάτι του εργατικού κινήματος. Ο αγώνας τους είναι ενάντια στην υποχρεωτικότητα, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ που φέρνουν οι απολύσεις. Οι ίδιοι προσέγγισαν την σύσκεψη σωματείων και συλλογικοτήτων στις 11/2 που διοργάνωσε η Πρωτοβουλία Δράσης με συνδικάτα, γιατί ψάχνουν συμμάχους στον αγώνα τους. Συμμάχους του ταξικού κινήματος που αναγνωρίζουν το επίδικο της περίπτωσής τους. Αποτελούν ένα ταξικό σύνολο εργαζομένων που συγκροτούν ένα πεδίο αγώνα και ως τέτοιο η κατεύθυνση που παίρνουν εξαρτάται άρρηκτα από τους φιλικά προσκείμενους συσχετισμούς. Ο τρόπος που διενεργούν τον αγώνα τους και ποια πολιτικά χαρακτηριστικά παίρνει – Δεξιά ή Αριστερά – σαφώς εξαρτάται και από την “ηγεσία” τους. Η συγκρότηση σωματείου ή επιτροπής βάσης, ο ρόλος που παίζουν κόντρα ή μαζί με τα υπάρχοντα σωματεία/συνδικάτα της υγείας, η τοποθέτησή τους σε εργατικούς αγώνες όπως το νομοσχέδιο Χατζηδάκη, είναι παράμετροι που πρέπει να μετρηθούν φυσικά, και καθορίζουν το ταξικό πρόσημό τους.
Όμως, εδώ είναι και το ζήτημα για την Αριστερά αν μπορεί να τους κερδίσει. Εμείς λέμε πως μπορούμε να τους κερδίσουμε. Αποτελούμε το πολιτικό μπλοκ που μπορεί, θέλει και πρέπει να τους στηρίξει και να τους υπερασπίσει. Θέλουμε μαζί με τους συναδέλφους τους που παρέμειναν στα νοσοκομεία, ανεξαρτήτως εμβολιαστικών επιλογών, να σταθούν πλάι-πλάι σε ένα κοινό ενωτικό εργατικό αγώνα κόντρα στις απολύσεις που προτάσσουν οι Πλεύρης και Βορίδης. Μαζί τους να κλιμακώσουμε μια συνολικότερη αντικυβερνητική μάχη. Υπάρχουν αγωνιστές μέσα στο σύνολο των υγειονομικών που μπορούν να παίξουν καθοδηγητικό ρόλο και σε συνεργασία με τις ταξικές δυνάμεις να χτίσουμε στο αμέσως επόμενο διάστημα ένα μαζικό ενωτικό κέντρο αγώνα με στόχο την 31η Μάρτη. Οι μέχρι τώρα προσπάθειες κοινών παρεμβάσεων και συζητήσεων με την Πρωτοβουλία Δράσης και σωματείων με τους υγειονομικούς έχουν αποδειχτεί πρόσφορες. Γι’ αυτό ισχυροποιούμε την άποψη ότι πρόκειται για ένα ταξικό πεδίο που μαζί με το εργατικό κίνημα έχουμε την ευκαιρία να επιφέρουμε ένα ρήγμα στην κυβερνητική πολιτική των υποχρεωτικοτήτων.
Την ίδια στιγμή οι ταξικές δυνάμεις, ανεξαρτήτως σε ποιο βαθμό υποστηρίζουν τον εμβολιασμό, οφείλουν να έχουν ξεκάθαρη στάση εναντιώσης στους ελέγχους. Η πολιτική των πιστοποιητικών δεν ήρθε για να προφυλάξει υγειονομικά τον πληθυσμό, αλλά να τον καθυποτάξει σε μια νέα “κανονικότητα” συνεχούς επιτήρησης και πειθάρχησης. Η Αριστερά πρέπει να πάψει να αποδέχεται τους ελέγχους και να πάψει να “δείχνει” green–pass, να σπάσει στην πράξη την χρήση του μέτρου και να επιφέρει την κατάργησή του μέσα από αγώνες κι όχι όταν η κυβέρνηση δώσει σήμα ότι “τέλειωσε η πανδημία”.
Είναι πραγματικότητα ότι τον τελευταίο μήνα κυβερνητικά στελέχη, εντεταλμένοι “ειδικοί” και συστημικά μίντια αναμοχλεύουν την συζήτηση περί τέλους της “πανδημίας”. Μια επανειλημμένη προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης, προς χάριν χαλάρωσης και αίσθησης ότι επανερχόμαστε στην προηγούμενη “κανονικότητα”. Το χιλιοειπωμένο “οι επόμενες εβδομάδες είναι κρίσιμες” με άλλα λόγια. Όμως, η ουσία είναι ότι τρανταχτά μέτρα καταστολής που έχουν επιβληθεί, ήρθαν για να μείνουν, δεν εξαρτώνται από την κατάσταση της “πανδημίας” και τις κυβερνητικές κορώνες, αλλά από το επίπεδο της ταξικής πάλης και κατά πόσο η αστική τάξη κατορθώνει να χαλιναγωγήσει το ταξικό κίνημα.
Τί θα σημαίνει απόλυση των υγειονομικών;
Η ΝΔ δεν νοιάζεται για την υγεία των πολιτών, αλλά μόνο για τα κέρδη των αστών. Κι έτσι επιδίδεται σε μια συνεχή πολιτική υποβάθμισης των δημόσιων δομών υγείας. Προβάλλοντας την “ατομική ευθύνη”, ακυρώνει την έννοια της πρόνοιας και της υγείας ως συλλογικά αγαθά στην κοινωνία. Το σχέδιο διάλυσης του ΕΣΥ είναι πυλώνας της νεοφιλελεύθερης ατζέντας για ιδιωτικοποίηση της υγείας. Οι δουλειές των υγειονομικών για την κυβέρνηση αποτελούν εμπόδιο στην εκπλήρωση μια βαθειάς και ριζικής αλλαγής στον τομέα της υγείας στη χώρα μας, και γι` αυτό “παίζει” στα άκρα την επίθεση της προς τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς, συμπεριλαμβάνοντας και τα νέα μέτρα που κατηγοριοποιούν τους εργαζόμενους ανάλογα τις δόσεις εμβολιασμού.
Η πιθανή απόλυση χιλιάδων εργαζομένων του ΕΣΥ, θα αποτελεί νικηφόρα πολιτική της ακροδεξιάς και βαριά ήττα του εργατικού κινήματος με σοβαρότατες συνέπειες. Η Αριστερά και τα σωματεία που στέκονται αμήχανα τώρα, δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι η ταξική πάλη θα είναι η ίδια την επόμενη μέρα της απόλυσης κάποιων χιλιάδων. Η αποτυχία υπεράσπισης ενός τέτοιου συνόλου αποτελεί ολέθριο σενάριο για τις ταξικές διεκδικήσεις και για το κύρος που έχει η Αριστερά ως «πολιτική στράτευση που μάχεται ενάντια στην εκμετάλλευση και υπέρ των αδύνατων». Η συλλογική ευθύνη και ιστορία του ταξικού κινήματος στη χώρα μας δεν επιτρέπει τέτοια πισωγυρίσματα. Ο πάγιος ρόλος των συνδικάτων και των οργανώσεων της εργασίας και του λαϊκού κινήματος είναι να παραμένει με επιμονή και ενότητα η κορμοστασιά κοινών αντικαπιταλιστικών αγώνων. Έτσι και στην περίπτωση αυτού του εργατικού αγώνα οφείλουν όλες οι δυνάμεις να μπουν στη μάχη.
Η 31η Μάρτη να μην είναι μέρα σιωπής!
Η προετοιμασία για την 31η Μάρτη, ημέρα που η κυβέρνηση δίνει τελεσίγραφο στους ανεμβολίαστους υγειονομικούς και τους πετάει οριστικά στον δρόμο, να μην αποτελέσει μέρα σιωπής (όπως δυστυχώς κατέληξε η 30 Νοέμβρη). Η διοργάνωση κινητοποίησης την 26η Φεβρουαρίου είναι αποτέλεσμα πολιτικών μαχών που καρποφορούν από μια επίμονη προσπάθεια μηνών για την Πρωτοβουλία Δράσης. Η συγκρότηση της Πρωτοβουλίας Δράσης και το πολιτικό πλαίσιο που κατέθεσε, ήρθε να θέσει στο κίνημα την αντίληψη ό,τι έχουμε να κάνουμε με έναν ακροδεξιό πυρήνα κατασταλτικών μέτρων και να λειτουργήσει ως πολιτικό κέντρο ανάδειξης αυτού του αγώνα ως αιχμή για αντικυβερνητισμό. Ξεπερνώντας τις αντιλήψεις “μένουμε σπίτι” ή “να λογαριαστούμε μετά”. Επίσης, η Πρωτοβουλία Δράσης συγκροτήθηκε με στόχο την ανάδειξη κομματιών του κινήματος, σωματείων και συλλογικοτήτων, με αντίληψη της κυβερνητικής πολιτικής ως σύνολο κατασταλτικών μέτρων και στράτευση κόντρα σε αυτήν συνολικά κι όχι θεματικά ή συντεχνιακά. Το εμβόλιο στάθηκε αφορμή για να εμφανιστεί μια ρωγμή στο κοινωνικό σύνολο, να διχαστεί και να αναδυθεί ένα υπαρκτό κοινωνικό μπλοκ που στοχοποιείται και δίνει μάχη για εργασία και επιβίωση κόντρα στην κυβερνητική προπαγάνδα, με υπαρκτό κίνδυνο την απόλυση ή την μόνιμη περιθωριοποίηση μέσα από συνεχόμενες “παρατάσεις της αναστολής εργασίας” όσο περνάει ο καιρός. Διαβλέπουμε την δυνατότητα κοινωνικοποίησης του αγώνα διεκδίκησης της εργασίας των υγειονομικών και του ανοίγματος της πάλης στα πεδία της εργασίας και της κοινωνίας, στα νοσοκομεία και σε εργατικά σωματεία. Κέντρο πρέπει να αποτελέσει η ταξική αλληλεγγύη με τους εργαζόμενους, άνεργους και το εργατικό κίνημα. Η νικηφόρα επιστροφή των υγειονομικών σε αναστολή, και όχι μόνο εκείνων, στην εργασία τους, πρέπει να γίνει με το κεφάλι ψηλά με όρους ταξικούς και να αποτελέσει νίκη για το σύνολο του κινήματος και της κοινωνίας ως πολιτική μάχη που κερδήθηκε απέναντι στην καταστολή της ΝΔ. Η συμπόρευση σε ενωτικό πλαίσιο με σωματεία – συλλογικότητες, μαζί με τους υγειονομικούς και μέσα από τις διεργασίες του εργατικού κινήματος έχει ήδη ξεδιπλώσει την δυναμική για την κλιμάκωση του αγώνα απέναντι στα κατασταλτικά μέτρα. Η διεύρυνσή του και σε κομμάτια της επαρχίας με παράλληλες κινητοποιήσεις αλλά και συνεχείς ανακοινώσεις αλληλεγγύης και αγώνα από σωματεία και φορείς, αποτελεί απόδειξη ότι το κλίμα αποδοχής των κυβερνητικών μέτρων σπάει και η αγωνιστική διάθεση για κεντρικά γεγονότα γίνεται στόχος. Η μάχη και η διεκδίκηση να ανατραπεί η πολιτική του λοκντάουν, της ακρίβειας, των διαχωρισμών, των προστίμων, των απολύσεων, των ελέγχων και των απαγορεύσεων, είναι ζωντανή και διενεργείται αυτές τις μέρες. Να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις να τσακίσουμε την πολιτική της ΝΔ, τους μόνους υπευθύνους για την υποτίμηση της ζωής μας και την εξαθλίωση δύο χρόνια τώρα!
