Η υγειονομική κρίση που ξέσπασε παγκόσμια και στην χώρα μας έθεσε επί τάπητος τον ρόλο του συνδικαλιστικού κινήματος στις νέες συνθήκες και μέσα σε αυτό το πλαίσιο, την παρέμβαση και την ηγεμονία που πρέπει να διεκδικήσει ο ταξικός πόλος μέσα σε αυτό.
Το γραφειοκρατικό κομμάτι που εκπροσωπείται από τις δυνάμεις του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, έχει από την πρώτη στιγμή κατεβάσει τα ρολά και έχει βάλει λουκέτο σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και άλλες οργανώσεις, δηλώνοντας πειθάρχηση και υποταγή στο αστικό δόγμα «μένουμε στο σπίτι – προστατεύουμε την υγεία μας».
Τίποτα το περίεργο και τίποτα το διαφορετικό δεν μπορούσαν να παράξουν οι δυνάμεις αυτές. Όμως η υγειονομική κρίση αυτή αποτέλεσε από την αρχή ένα κρίσιμο δίλημμα για την θέση, την πορεία και τον ρόλο των ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Το κομμάτι αυτό έχει παρακαταθήκες, γνωρίζει από την ιστορική πείρα πώς σε ταραγμένες και πολύ χειρότερες συνθήκες έδρασε και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο το πρωτοπόρο ταξικό τμήμα και στην πράξη, με τις πολιτικές θέσεις, συνθήματα, διεκδικήσεις, κατάφερε όχι μόνο να μείνει όρθιο αλλά να ενισχύσει, να διευρύνει τον πρωτοπόρο ρόλο του και να αναδειχθεί σε πρωταγωνιστική δύναμη μέσα στο μαζικό λαϊκό και εργατικό κίνημα.
Αντί να προβούμε σε μία κριτική αποτίμηση των θέσεων και απόψεων που εκφράστηκαν με διάφορες παραλλαγές από αυτές τις δυνάμεις, θα εστιάσουμε στην τακτική και στρατηγική της ΠΕΝΕΝ όλη αυτή την περίοδο. Τηρώντας όλους τους βασικούς κανόνες περί υγιεινής και προστασίας της υγείας αποφασίσαμε:
- Να συνεχίσουμε κανονικά την δράση μας στους χώρους δουλειάς και την αγωνιστική μας παρέμβαση για πλήθος προβλημάτων που ανέκυψαν και οφείλαμε να τα αντιμετωπίσουμε.
- Συνεχίσαμε κανονικά την λειτουργία του Δ.Σ., των συσκέψεων στα καράβια, την προγραμματισμένη Συνέλευση μας.
- Είχαμε και έχουμε καθημερινή επαφή – σύνδεση μέσα στα καράβια διατηρώντας τους δεσμούς με τον κλάδο και τα μέλη μας.
- Κάναμε δεκάδες παραστάσεις διαμαρτυρίας στο ΥΕΝ, στον ΣΕΕΝ, σε ναυτιλιακές εταιρίες και στις Λιμενικές αρχές αναδεικνύοντας τα ναυτεργατικά προβλήματα, για την προστασία της υγείας των Ναυτεργατών και των δικαιωμάτων τους.
- Αναπτύξαμε, σε συνθήκες πανδημίας και γενικευμένων απαγορεύσεων στα δημοκρατικά συνδικαλιστικά δικαιώματα, συγκεκριμένες κινητοποιήσεις εκεί όπου διαπιστώσαμε καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των μελών μας.
- Αποτελέσαμε βασική δύναμη στην ανάληψη πρωτοβουλιών και δράσεων με σκοπό να αντιμετωπιστεί η πανδημία των αντεργατικών μέτρων και πολιτικών, όπως αυτές έγιναν από τις δυνάμεις κυβέρνησης – κεφαλαίου.
- Στηρίξαμε ουσιαστικά με τη συμμετοχή μας όλες τις κινητοποιήσεις που έγιναν αυτή την περίοδο από διάφορα τμήματα του κινήματος.
- Σπάσαμε και στείλαμε στον κάλαθο των σκουπιδιών την ΠΝΠ με την οποία κυβέρνηση – εφοπλιστές επιδίωξαν την μη καταβολή του Δώρου Πάσχα στον κλάδο και ευρύτερα στους Ναυτεργάτες.
- Αναβαθμίσαμε την επικοινωνία με τους Ναυτεργάτες σε διάφορα λιμάνια της χώρας μας, ενισχύσαμε τους ελέγχους και τις παρεμβάσεις μας στους χώρους δουλειάς.
- Αντιταχθήκαμε σφόδρα στο σύνθημα «μένουμε στο σπίτι – έχουμε φωνή», δεν υιοθετήσαμε την παραλλαγή του «είμαστε ενεργοί – έχουμε φωνή».
- Επιβάλαμε de facto και de jure το σπάσιμο των αντιδημοκρατικών απαγορεύσεων και της δίωξης της δράσης μας, όπου αυτό επιχειρήθηκε.
- Είμαστε το πρώτο σωματείο στη χώρα που έβγαλε έγκαιρα απόφαση για απεργία την 1η Μάη 2020, ενώ με δική μας παρέμβαση και πρωτοβουλία έγινε το ίδιο και στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά. Το ίδιο αφορά και την πρωτοβουλία με άλλα σωματεία και δυνάμεις, η εργατική Πρωτομαγιά να γιορταστεί στους δρόμους με συγκεντρώσεις, πορείες και διαδηλώσεις. Διάφορες δυνάμεις, που ανήκουν αντικειμενικά στο μπλοκ των αγωνιστικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα, άλλες μας άσκησαν κριτική, άλλες πολεμική, άλλες μας πετροβόλησαν χαρακτηρίζοντας την στάση μας τυχοδιωκτική, ανεύθυνη και επικίνδυνη.
Είναι προφανές κατά την άποψή μας ότι υπήρχε λαθεμένη εκτίμηση για την χώρα σε ότι αφορά την έκταση της υγειονομικής κρίσης. Η αποστασιοποίηση από την δράση συνέβαλε στην επικράτηση της κυβερνητικής προπαγάνδας, της καλλιέργειας του φόβου, τον παροπλισμό δυνάμεων και τελικά με τον τρόπο αυτό διευκόλυνε την κυβέρνηση να ξεδιπλώσει την πολιτική της που στο επίκεντρο είχε και έχει την στήριξη των δυνάμεων του κεφαλαίου και από την άλλη το παραπέρα χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων.
Η ζωή δείχνει ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτών των δυνάμεων από τις οποίες δεχτήκαμε επίθεση, στην πορεία, έστω και διστακτικά, έστω και με μικρά βήματα, έστω και πολύ καθυστερημένα, εντάσσονται πλέον με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην ίδια γραμμή, αυτή της αντίστασης, της σύγκρουσης με την πολιτική Κυβέρνησης – κεφαλαίου, που αξιοποιούν την υγειονομική κρίση σήμερα για να χτυπήσουν τα εργατικά δικαιώματα και αύριο την οικονομική που αναδύεται για να κλιμακώσουν την επίθεση τους με σκοπό τις συνέπειες να τις φορτώσουν στις πλάτες των εργαζομένων.
Μπροστά μας έχουμε να επιτελέσουμε ένα τεράστιο έργο που είναι η οργάνωση, ο συντονισμός, η αντιπαράθεση και η αντεπίθεση του συνδικαλιστικού κινήματος για την υπεράσπιση των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων, των αιτημάτων και διεκδικήσεων που αναδεικνύει η κρίση αυτή και στις νέες συνθήκες ο ταξικός πόλος του συνδικαλιστικού κινήματος πρέπει να ανταποκριθεί με όλες του τις δυνάμεις σε αυτή τη μάχη.
Νταλακογεώργος Αντώνης, Πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ
