Η μέχρι σήμερα διστακτικότητα του δικού μας στρατοπέδου έχει διαμορφώσει μια πλαστή εικόνα του αστικού μπλοκ. Φάνταζε πανίσχυρο, ομογενοποιημένο, με σαφείς στόχους, σιδερένια πυγμή και αποφασιστικότητα. Όλα αυτά φάνηκαν ΚΑΙ στην εκλογή του Προέδρου Δημοκρατίας πως βασίζονται σε πήλινα πόδια. Η αποτυχημένη απόπειρα εξαγοράς Χαϊκάλη, ξαναέβγαλε τη βρώμα της σήψης στην επιφάνεια.Η σταθερότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος και ευρύτερα του Ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης βασίζονται στα καπρίτσια του Μπούκουρα, του Καμμένου και του κάθε Γιοβανόπουλου. Χρησιμοποίησαν κάθε μέσον: εκβιασμούς, δωροδοκίες, απειλές.. Και όμως! Το σχέδιο τους δεν πείθει ούτε τα δικά τους πρόβατα.Η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση που ξαναχτυπάει την πόρτα της Ευρώπης επιτείνει την πολική κρίση του συστήματος διαχείρισης συνολικά προκαλώντας όχι μόνον αστάθεια στο στρατόπεδό τους αλλά και ευκαιρίες παρέμβασης.
Οι επερχόμενες εκλογές από μόνες τους ανοίγουν για άλλη μια φορά μετά το καλοκαίρι του 2012 την προοπτικήτης αποσταθεροποίησης του αστισμού. Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (με ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ εφαρμοσμένο πρόγραμμα και συμμαχίες) θα φέρει στο προσκήνιο την πιθανότητα να υπάρχει άλλου τύπου κυβέρνησης εκτός του παραδοσιακού δίπολου «δεξιάς» και σοσιαλδημοκρατίας.
Η τρέχουσα πολιτική – οικονομική κρίση του καπιταλισμού δε μπορεί να ανεχτεί την παραμικρή αμφισβήτηση, τη παραμικρή λοξοδρόμηση από το κυρίαρχο πρόγραμμα ακόμα περισσότερο δεν μπορεί να δεχτεί την οποιαδήποτε μικρή παραχώρηση προς τους καταπιεσμένους όπως στο παρελθόν. Αντίθετα, τα σχέδια των αφεντικών είναι να ανατρέψουν τη «κοινωνικό συμβόλαιο» της μεταπολίτευσης οδηγώντας την κοινωνία σε μία αντιδραστική και άκρως συντηρητική κατεύθυνση. Στην Ισπανία ο νόμος «φίμωτρο»αλλά και στην Ελλάδα η επόμενη συνταγματική αναθεώρηση αναιρούν κάθε προηγούμενο πλαίσιο κοινωνικής διαπραγμάτευσηςκαι διεκδίκησης που αναπτύχθηκε μεταπολεμικά. Πρέπει να κατανοήσουμε πως την τρέχουσα περίοδο η βάρβαρη πολιτική των κυβερνήσεων δεν οφείλεται σε δύναμη, σε ισχύ, σε αυτοπεποίθησηούτε σε κάποια ιδεοληπτική απάνθρωπη επιλογή αλλά σε στρίμωγμα, αναγκαιότητα, πολιτικό αδιέξοδο, σε ένα μονόδρομο με αβέβαιο μέλλον.
Σήμερα που οι αστοί πολιτικοί ανοίγουν τη χαραμάδα της κρίσης και της αμφισβήτησης, εμείς πρέπει να αρπάξουμε την ευκαιρία και να την κάνουμε πύλη εφόρμησης!. Να μην αναλωθούμε σε μια προεκλογική καμπάνια αλλά να ξεδιπλώσουμε ένα σχέδιο αντεπίθεσης. Να μην παίξουμε το παιχνίδι της αναμονής μιας αριστερής κυβέρνησης που θα λύσει ότι προβλήματα και αιτήματα δεν κέρδισε το κίνημα. Ούτε μια μπλαζέ γενικόλογη αριστερή κριτική τύπου ΚΚΕ ή ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ ή σε μία ακόμα αντί-εκλογική καμπάνια.Όταν όλοι θα κάνουν εκλογικές και αντιεκλογικές εκστρατείες εμείς πρέπει να οργανώνουμε μια άλλη πολιτική απάντηση.
Το κίνημα που ξετυλίχτηκε μετά το Δεκέμβρη του `08 ήταν μεγαλειώδες σε μαχητικότητα και αυτοπεποίθηση. Όμως πάντα παρέμενε στο επίπεδο της κατοχύρωσης/διεύρυνσης κοινωνικών δικαιωμάτων. Υπήρξαν αγώνες αντιμπατσικοί, για τα δικαιώματα των φυλακισμένων, για το 13ο μισθό, την κοινωνική ασφάλιση, τους δημόσιους χώρους, τα κοινωνικά στέκια και τις καταλήψεις, το εκπαιδευτικό και υγειονομικό σύστημα, τις εργασιακές συνθήκες. Ακόμα και οι «πλατείες» ποτέ δεν έφυγαν από τον αυτοπεριορισμό της διαμαρτυρίας «υπηκόων προς την κυβέρνηση τους». Τώρα με την πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά, είναι μια νέα ευκαιρία να προτάξουμε μια νέα στρατηγική εξουσίας.
Ειδικά για τον αντιφασισμό είναι κρίσιμη, πλέον, η ανάγκη να προσπαθήσουμε να καταστήσουμε τη Χρυσή Αυγή επιχειρησιακά αλλά και πολιτικά ανίκανη. Να διακόψουμε κάθε προσπάθεια δημόσιου λόγου, παρέμβασης και λειτουργίας των φασιστικών σχημάτων. Πρέπει ο φετινός εορτασμός των Ιμίων να είναι μια διαδήλωση αλληλεγγύης των λαών της Ελλάδας και Τουρκίας ενάντια στον εθνικισμό και στον μιλιταρισμό που κοστίζει τη ζωές φαντάρων.
ΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΤΟΥΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ!
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ! ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ – ΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ!
Αθήνα 2/1/2015
