Τα αποτελέσματα των εκλογών της Κυριακής 26/5 έρχονται να σημάνουν μια δυνατή «καμπάνα» για τις δυνάμεις του ταξικού κινήματος.
Σε όλη την Ευρώπη έχουμε μια σταθεροποίηση των δυνάμεων του εθνικισμού ως συστημική δύναμη, πλέον. Είτε ως μαζικές αντιπολιτευτικές δυνάμεις (όπως το VOX στην Ισπανία και το AfD στη Γερμανία), είτε ως δυνάμεις «πίεσης» (όπως στην Αγγλία του Φάρατζ και στη Γαλλία της Λεπέν), προσπαθούν να αποτινάξουν το στίγμα του «χουλιγκάνικου» περιθωρίου και να προτείνουν στην αστική τάξη να ακολουθήσει το δρόμο του Τραμπ. Τα κέρδη των κυβερνήσεων Ορμπάν στην Ουγγαρία και Σαλβίνι στην Ιταλία έρχονται ως ισχυρά επιχειρήματα πως ο «ευρωσκεπτικισμός» μπορεί να σχηματίσει μια βιώσιμη μέθοδο διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης.
Στην Ελλάδα η νίκη της ΝΔ έρχεται σαν «νέα» πρόταση στην ευρωπαϊκή δεξιά. Η ενσωμάτωση του ρατσιστικού και εθνικιστικού λόγου και η επαναφορά του «Κράτους Έκτακτης Ανάγκης» μπορεί να αποτελέσει τη στρατηγική διέξοδο των «δημοκρατικών» αστικών δυνάμεων. Πράγματι, η ΝΔ μπόρεσε να εμφανίσει μια δυναμική συσπείρωση αστικών δυνάμεων γύρω της και να φτάσει σε υψηλά ποσοστά. Όμως, το πραγματικό μέγεθος της εξαντλείται στους ψήφους του Ιανουαρίου 2015. Η «νίκη» της δεν βασίζεται σε πραγματική άνοδο, αλλά σε εκμετάλλευση της ευρύτερης αποσυσπείρωσης του χώρου της αριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ από τα 2,2 & 1,9 εκ ψήφων των δύο εκλογικών αναμετρήσεων του 2015 πέφτει στα 1,5.
Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως η τακτική δημοκρατικής συν-διαχείρισης με τις δυνάμεις του αστισμού δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Η ανοχή στα δίκτυα του κρατικού μηχανισμού, της αστυνομίας, των δικαστών, του στρατού, της εκκλησίας, η συνδιαλλαγή με τους τραπεζίτες, τους καναλάρχες και τους επιχειρηματίες, η υποταγή στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς των ΝΑΤΟ και της αμερικανοισραηλινής στρατιωτικής συνεργασίας, η οικονομική στρατηγική της ΕΕ στην Ευρώπη και στα Βαλκάνια, όχι μόνο δεν προσφέρει καμία διέξοδο για τους εργαζόμενους και τη νεολαία αλλά υπονομεύει όλες τις κατακτήσεις τους. Τα ψήγματα οικονομικών και κοινωνικών «επανορθώσεων» της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύουν να διαλυθούν από μια στρατηγική ήττα του ευρύτερου ταξικού κινήματος σε επίπεδο οργάνωσης και ιδεολογίας.
Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ δεν προήλθε λόγω της μνημονιακής προσαρμογής του, αλλά της αδυναμίας να απαντηθεί η αντικομμουνιστική προπαγάνδα. Η «κολωτούμπα» του «πληρώθηκε» το Σεπτέμβρη του `15 και οι δυνάμεις που αναφέρονται σε αυτή τη μάχη μεταφέρθηκαν από τη ΛΑΕ στο ΜΕΡΑ25. Οι εκλογές της Κυριακής της 26ης Μάη δεν «κρίθηκαν» στην υποταγή στο μνημόνιο και στην ΕΕ αλλά στα εθνικά, στην ασφάλεια, στη σκανδαλολογία και στην τακτική των fake news. Η εκλογική μάχη έμοιαζε με τη μάχη με τα εθνικιστικά συλλαλητήρια. Η ΝΔ δεν παρουσιάστηκε σαν εκφραστής της εθνικής ενότητας, και η συμμετοχή σε αυτά ήταν τόσο «μικρή» όσο και οι ψήφοι της. Απλά έπαιζε μόνη της! Η Αριστερά και η Αναρχία δεν μπήκαν ποτέ στον πόλεμο για το Μακεδονικό και άφησαν τις δυνάμεις του αστισμού να καθορίσουν την κεντρική πολιτική ατζέντα. Η αποχή στις εκλογές δεn σήμαινε με οποιοδήποτε τρόπο «θετική εξέλιξη». Τα 4,4 εκ πολιτών που δεν ψήφισαν ή συμμετείχαν με λευκό ή αποχή δεν συνιστούν ενιαίο πολιτικό δυναμικό, ώστε να εξαχθούν συμπεράσματα πέρα από απογοήτευση και αποστράτευση.
Η ήττα της Χρυσής Αυγής είναι άλλο ένα θετικό βήμα προς τη διάλυση της. Η εμφάνιση του Βελόπουλου πρέπει να παρακολουθηθεί, αλλά δε σημασιοδοτεί από μόνη της μια νέα στρατηγική της ακροδεξιάς. Πάντα υπήρχαν οι προτάσεις για ένα μηχανισμό ομπρέλα της ακροδεξιάς, όπως από τη Μεταπολίτευση υπάρχει ένα ακροδεξιό δυναμικό αντίστοιχου μεγέθους. Όμως, οι διεθνείς εξελίξεις, η Δίκη της Χρυσής Αυγής και το ξέπλυμα που ετοιμάζει ο αστισμός σε συνδυασμό με την ακροδεξιά μετατόπιση της ΝΔ αποτελούν ένα μεταβαλόμενο πεδίο με πολλαπλούς παραμέτρους.
Ο επαναληπτικός γύρος της επόμενης Κυριακής 2/6 και οι έκτακτες κοινοβουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουλίου δεν έχουν κριθεί από σήμερα. Την επερχόμενη Κυριακή θα χρειαστούν να καταψηφιστούν οι δυνάμεις του αστικού μπλοκ με όποιο διαθέσιμο εργαλείο. Σε Πειραιά και Θεσσαλονίκη δεν υπάρχει τέτοιο και η συμμετοχή μπορεί να είναι μόνο με «άκυρο». Όμως, σε Δήμους και Περιφέρειες υπάρχουν δυνατότητες, έστω και κάτω από δύσκολες συνθήκες. Όπως και στον 1ο γύρο, έτσι και σε αυτόν, αναφέρουμε ενδεικτικά σε Πάτρα και Νέα Φιλαδέλφεια τις μάχες που δίνουν Πελετίδης και Βασιλόπουλος τις οποίες στηρίζουμε χωρίς αυτό να υποδηλώνει μια ιδεολογική πολιτική συμφωνία.
Όμως, η μάχη με την ακροδεξιά και τον αστισμό, ούτε αρχίζει, ούτε τελειώνει με τις εκλογές. Όποια κι αν είναι τα αποτελέσματα τους, θα αποτελέσουν ένα μόνο κομμάτι στο παζλ της ταξικής πάλης που δίνεται με πολύπλευρους τρόπους. Η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν αφήνει περιθώρια διαχειριστικής νηνεμίας. Ο επερχόμενος νέος κύκλος ύφεσης θα απορρυθμίσει ξανά τις δυνάμεις του κεφαλαίου, θα εντείνει τα αδιέξοδά τους και τη δυνατότητα να προβάλλουν μια πειστική διέξοδο. Η συγκρότηση και ανάδειξη μιας αντικαπιταλιστικής στρατηγικής παραμένει κρίσιμη για την ανασυγκρότηση του ταξικού στρατοπέδου. Η μάχη ενάντια στον εθνικισμό και το ρατσισμό χρειάζεται τη συγκρότηση μιας μαζικής κομμουνιστικής δύναμης. Ο νέος κύκλος αγώνων της εργατικής τάξης και της νεολαίας θα χρειαστεί διαφορετικά εργαλεία από αυτά της κοινοβουλευτικής και κινηματικής ανάθεσης.
Ενάντια στην ηττοπάθεια και στην αποστράτευση, τσακίζουμε τον αντικομμουνισμό και την ακροδεξιά!
Αθήνα, 29/05/2019
