Φυλακές Θήβας
Ανέκαθεν οι φυλακισμένοι αντιμετωπίζονται από το κράτος ως το πιο περιθωριακό κομμάτι της κοινωνίας. Από το ίδιο το κράτος που φρόντισε αυτό για την περιθωριοποίηση του κάθε φτωχοδιαβόλου. Καταγγελίες για τον τρόπο διαβίωσης, των άθλιων συνθηκών κράτησης, των βασανιστηρίων από τους ανθρωποφύλακες και άλλα ζητήματα ανά καιρούς έχουν δημοσιοποιηθεί, τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκόσμια. Οι αρμόδιοι μόνιμα αδιαφορούν ακόμα και για τις συνθήκες υγείας σε οροθετικούς και ασθενείς χρόνιων νοσημάτων που είναι έγκλειστοι. Αλλοίμονο αν υπάρξει κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας. Ο θάνατος της Αζιζέ Ντεμίρογλου στις Γυναικείες Φυλακές Ελαιώνα στην Θήβα στις 9 Απριλίου είναι το πλέον πρόσφατο θύμα της εγκατάλειψης των φυλακισμένων.
Έχουμε δει πολλές περιπτώσεις κινητοποιήσεων και διαμαρτυριών κόντρα στη βία των σωφρονιστικών υπαλλήλων και τις άθλιες συνθήκες που ζουν. Μέσω απεργιών πείνας, εξεγέρσεων και κινητοποιήσεων οι κρατούμενοι αντιδρούν σε αυτές τις τακτικές της εκάστοτε κυβέρνησης.
Ιδιαίτερα τις τελευταίες εβδομάδες εν μέσω πανδημίας του κορονοϊού υπάρχει τεράστια έλλειψη ιατρικής περίθαλψης και οι συνθήκες υγιεινής παραβιάζονται στο έπακρο. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη μέσω παραγγελμάτων και ανακοινώσεων μέτρων απαγόρευσης κυκλοφορίας προσπαθεί να επιβάλει την κατάσταση καραντίνας στη κοινωνία, ισχυριζόμενη ότι αυτή είναι η μοναδική λύση στην κρίση αυτή.
Την ίδια στιγμή όμως στα σωφρονιστικά ιδρύματα οι κρατούμενοι στοιβάζονται ο ένας πάνω στον άλλο σε υπερπλήρεις φυλακές (16.000 φυλακισμένοι ενώ οι φυλακές αντέχουν 6.000) και προφανώς ο μορφονιός Χαρδαλιάς δεν δίνει δεκάρα για τη ζωή εκατοντάδων ασθενών και ευπαθών ομάδων. Ο Τσιόδρας σε ανακοινώσεις του παριστάνει ότι νοιάζεται για τις ομάδες αυτές χαρακτηρίζοντας τους ‘ευπαθείς πληθυσμούς’, τα δικαιώματα όμως αυτών καταπατώνται όλο και περισσότερο μέρα με τη μέρα. Σε αυτή την κατάσταση καλούνται να βρουν λύση μόνοι τους στα θέματα υγείας που προκύπτουν και ταυτόχρονα εμποδίζεται εντελώς η επικοινωνία τους με τον έξω κόσμο στερώντας τους και τα επισκεπτήρια συγγενών και φίλων.
Τα μόνα μέτρα που εφαρμόστηκαν για τους έγκλειστους είναι ο πλήρης περιορισμός των κρατουμένων στις ήδη υπερπλήρεις φυλακές, η κατάργηση όλων των επισκεπτηρίων, αδειών και μεταγωγών και μια σειρά απλών μέτρων υγιεινής. Καμία παραπάνω προφύλαξη, καμία επιπλέον ιατρική μέριμνα, ιατρική ή κοινωνική. Μια κάποια αποσυμφόρηση με την αποφυλάκιση των ελαφροποινιτών, των ανάπηρων και των αρρώστων αποτελούν ακόμα αόριστες εξαγγελίες.
Είναι σημαντικές όμως οι κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας που γίνονται για την κατάσταση αυτή στις φυλακές σε παγκόσμιο επίπεδο. Για παράδειγμα στην Ισπανία ξέσπασαν απεργείς πείνας στο σωφρονιστικό ίδρυμα Brians I ενάντια στις ακυρώσεις των επισκεπτηρίων την ίδια στιγμή που οι επίσημοι μπαινοβγαίνουν χωρίς να τηρείται κανένα μέσο προστασίας. Στις περισσότερες φυλακές σε όλο τον κόσμο αρνείται η χορήγηση τεστ και εξετάσεων για τον ιό. Σε ορισμένα κέντρα όπως στην Ιταλία οι φυλακισμένες εξεγείρονται ενάντια στα μέτρα απομόνωσης και εγκατάλειψης που επιβάλλονται.
Η κυβέρνηση την ώρα που διατυμπανίζει την καμπάνια ‘μένουμε σπίτι’ βρίσκει ευκαιρία να επιβάλλει μεγαλύτερους ελέγχους και απομόνωση στους φυλακισμένους και τους στερεί την βασική απαιτούμενη ιατρική περίθαλψη αγνοώντας τους ασθενείς και τις επιπτώσεις αυτής της τακτικής. Πόσοι έχουν αρρωστήσει από τον κορονοϊό αλλά δεν γίνεται κουβέντα για αυτούς; Τις ίδιες εικόνες βλέπουμε στα κέντρα κράτησης προσφύγων και μεταναστών.
Μόνη λύση είναι η χορήγηση αδειών, η αποσυμφόρηση των φυλακών με άμεσες αποφυλακίσεις και η εξασφάλιση των μέτρων υγιεινής και να ενισχυθεί η ιατρική περίθαλψη στις φυλακές. Είναι χρέος μας να σταθούμε στο πλευρό των ανθρώπων που σε τέτοιες περιπτώσεις στερούνται τα δικαιώματα τους και αντιμετωπίζονται ως αριθμοί και βάρος στην κοινωνία. Είναι χρέος μας να μείνουμε στο δρόμο του αγώνα για να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα των φυλακισμένων, των εργατών που δουλεύουν εκτεθειμένοι στον ιό, των προσφύγων και μεταναστών και του κάθε καταπιεσμένου.
Να μην πληρώσουν ανθρώπινες ζωές την κρίση του καπιταλισμού. Απέναντι στην πολιτική της καραντίνας προτάσσουμε τον αγώνα του #MenoumeStoDromo για μία κανονική ζωή και όλους κι όλες.
Μαρίνα Λύρα
