Ήττα του Τραμπ. Η αμερικάνικη πολιτική σε κρίση
του Α.Ω.
Τελικά με μια πρωτόγνωρη καθυστέρηση ανακοινώθηκε ο νικητής των προεδρικών εκλογών, με πρωτόγνωρη συμμετοχή ψηφοφόρων που έχει να συμβεί πάνω από 100 χρόνια στην αμερικάνικη ιστορία. Και το αποτέλεσμα γιορτάστηκε στους δρόμους των πόλεων από πρωτόγνωρα πλήθη κόσμου που κατέβηκαν και χόρευαν και τραγουδούσαν για την ήττα του Τραμπ. Πολύ πρωτόγνωρες αυτές οι εκλογές.
Ένας ακροδεξιός πρόεδρος ηττήθηκε όχι από μία βατή και βαρετή εκλογική διαδικασία όπως κάθε τετραετία αλλά από ένα κίνημα που έδωσε ισχυρές μάχες με την πιο δυνατή αστυνομική καταστολή. Ο νικητής δεν είναι ο υποψήφιος του Δημοκρατικού κόμματος, αλλά όλος αυτός ο κόσμος του αγώνα από την εποχή του κινήματος για το ημερομίσθιο (βασικός μισθός) των 15$, το Black Lives Matter (οι ζωές των Μαύρων μετράνε), τις μάχες για μία δίκαιη δωρεάν υγεία ειδικά στην εποχή της επιδημίας του κορονοϊού, που για πάνω από ένα χρόνο πάλεψε με πολλά μέσα για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του σε καθημερινές συγκρούσεις με την αστυνομία και την απειλή των όπλων.
Οι εκλογές τελειώσαν. Η πάλη συνεχίζεται
Το Δημοκρατικό κόμμα σχεδόν χωρίς ένα πρόγραμμα που να το διαφοροποιεί από τον Τραμπ μέχρι πριν την επιδημία, και με έναν υποψήφιο με το ένα πόδι στον τάφο προερχόμενο από το βαθύ συντηρητικό κατεστημένο του κόμματος, ακολουθούσε τον Τραμπ που έμοιαζε εκλογικά ανίκητος ειδικά στο πεδίο της οικονομίας. Η δολοφονία του Φλόϊντ τον Μάϊο του 2020 και το ξέφρενο κίνημα που ξεκίνησε και συνέχισε για μήνες μετά, όπως και τα προβλήματα της επιδημίας του κορονοϊού το 2020, άλλαξαν το κλίμα και στην κοινωνία αλλά και στις πιέσεις πάνω στους μηχανισμούς των Δημοκρατικών από μεγάλα τμήματα της κοινωνίας, κυρίως παραδοσιακών ψηφοφόρων που κινήθηκαν ιδιαίτερα διεκδικητικά. Έτσι ο Μπάϊντεν αναγκάστηκε να υιοθετήσει φέτος ένα οικονομικό πρόγραμμα ιδιαίτερα προοδευτικό για τα μέτρα της αμερικάνικης πολιτικής, που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων αύξηση του βασικού μισθού, αύξηση φορολογίας των ανώτερων εισοδημάτων, δημόσια έργα, ενίσχυση των συνδικάτων, όπως και ένα πακέτο άμεσης υποστήριξης της υγείας, στην ουσία δηλαδή υιοθέτησε σε μεγάλο βαθμό το πολιτικό και κοινωνικό πρόγραμμα του Σάντερς.
Δεν άνοιξε ξαφνικά ο ασκός των παροχών και της προοδευτικότητας από το νούμερο δύο κόμμα της αστικής τάξης της υπερδύναμης. Η αμερικάνικη πολιτική σκηνή είναι σε αδιέξοδα εδώ και χρόνια. Ειδικά από φέτος τα σύννεφα πάνω από την αμερικάνικη οικονομία, και την παγκόσμια, αρχίζουν και βαραίνουν, και μόνον η επιδημία καλύπτει την δύσκολη κατάσταση που έχουν να αντιμετωπίσουν οι αστικές τάξεις. Ειδικά όμως η αμερικάνικη, καθώς τα καύσιμα από την πολιτική των φοροελαφρύνσεων του 2017-18 τελειώνουν και οι πολιτικές των δασμών του Τραμπ δεν έφεραν και πολλά εργοστάσια πίσω στην πατρίδα. Από την αποτυχημένη εισβολή στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, την αβεβαιότητα στην Μέση ανατολή και την Βόρεια Αφρική, έως τους ανταγωνισμούς με την Κίνα, οι ΗΠΑ έχουν πάψει προ πολλού να είναι ο εγγυητής της παγκόσμιας τάξης. Κοινώς, το δόγμα «θα κάνω την Αμερική και πάλι μεγάλη» που εφάρμοσε ο Τραμπ την προηγούμενη τετραετία δεν ήταν και τόσο πετυχημένο.
Η ορκωμοσία του νέου Προέδρου στις 20 Ιανουαρίου του 2021, άλλος ένας ιστορικός αναχρονισμός, θα βρει τις ΗΠΑ, βαθύτατα διχασμένες. Ο Τραμπ αφήνει πίσω του μία πολιτική ακροδεξιάς παράδοσης, με τον ρατσισμό και τον εθνικισμό να έχει βγει στον δρόμο και να έχει γευτεί την εξουσία και που θα είναι έτοιμη να στηρίξει τον επόμενο Τραμπ καλύτερα προετοιμασμένη, αλλά και ένα κίνημα που μπόρεσε και ξαναβρήκε κάποιες από τις καλύτερες παραδόσεις του και δεν έχει καμία όρεξη να επιστρέψει σπίτι, στην ίδια μίζερη καθημερινότητα.
Η πολιτική κρίση στις ΗΠΑ είναι μπροστά μας και η καλύτερη βοήθεια στους Αμερικανούς φίλους μας είναι να ξεφορτωθούμε τον Μητσοτάκη και την κυβέρνηση της ΝΔ.
