Η πολιτική των διώξεων της ΝΔ δεν θα μας σταματήσει
Της Μαρίνα Λύρα
Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει να δημιουργεί ένα κλίμα διώξεων στοχοποιώντας τους αγωνιστές του ταξικού κινήματος. Είναι πλέον φανερό πως πρόκειται για ένα μοτίβο τακτικής το οποίο αποσκοπεί στην τρομοκράτηση των αγωνιστών που κάνουν δράσεις που ενοχλούν το αστικό μπλοκ και στέκονται ανάχωμα στα πολλαπλά επίπεδα επίθεσης της κυβέρνησης στο λαό. Οι διώξεις αυτές έχουν στόχο να φοβίσουν και να επιφέρουν οικονομική και ψυχολογική διάλυση σε ένα μέρος του κόσμου και να καταστείλουν τον αγώνα τους. Αυτή η τακτική συναντάται τους τελευταίους μήνες σε διάφορα πεδία, κλιμακώνοντας την επίθεση στο εργατικό κίνημα. Την ίδια στιγμή η αστική τάξη στηρίζει κάθε εγκληματία αν ανήκει στο δικό της «στρατόπεδο». Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και ο καταδικασμένος από τον Άρειο Πάγο μαφιόζος μπάτσος, που δεν έχει σταματήσει να υπηρετεί ακόμα και σήμερα στο αστυνομικό τμήμα των Αγίων Αναργύρων παρά την καταδίκη του και ήταν φρουρός την ημέρα που δολοφονήθηκε η Κυριακή ένα μέτρο από το φυλάκιο στο οποίο βρισκόταν.
Ταυτόχρονα ανακοινώθηκε η απόλυση του εργαζόμενου του ΕΚΠΑ Δημήτρη Αντωνίου. Ένας εργαζόμενος που έπειτα από 19 χρόνια που εργαζόταν στη θέση αυτή, οι πρυτανικές αρχές του ΕΚΠΑ ανακοίνωσαν τη μη ανανέωση σύμβασης του χωρίς κατηγορία και δίκη. Η απόλυση εργαζομένου για συνδικαλιστική δράση είναι πρωτοφανής καθώς παραβιάζει τα στοιχειώδη δικαιώματα. Η στάση αυτή έρχεται να δημιουργήσει ένα κλίμα τιμωρίας προς τους διοικητικούς εργαζόμενους του ΕΚΠΑ οι οποίοι σαν κίνηση στήριξης προς τους αγωνιζόμενους φοιτητές έθεσαν σε συμβολική δυσλειτουργία – «πτώση» του σέρβερ με αποτέλεσμα την αναστολή για μία ώρα των διαδικτυακών εξετάσεων. Η κίνηση αυτή έδειξε τον δρόμο της μάχης ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων σε μια φάση που οι φοιτητικές καταλήψεις είχαν δημιουργήσει μια πίεση και έφεραν στην επιφάνεια την αδυναμία της κυβέρνησης να υλοποιήσει για δεύτερη φορά (έπειτα από την περσινή αποτυχία της πανεπιστημιακής αστυνομίας) τον σχεδιασμό της γύρω από τα πανεπιστήμια.
Αυτή η στάση εργασίας στο Κ.ΛΕΙ.ΔΙ. στις 12/2 του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού ΕΚΠΑ μαζί με αποφάσεις και συμμετοχή Φοιτητικών Συλλόγων και εργαζομένων ΕΔΙΠ και ΕΤΕΠ και εκπροσώπων της ΑΔΕΔΥ έδωσε ένα ισχυρό μήνυμα ενάντια στο απεργοσπαστικό μέτρο της τηλεξεταστικής, με σκοπό να μην τελεσφορήσει ο αγώνας των φοιτητών και των εργαζομένων. Και αυτή η δράση προβάλλεται ως έγκλημα του Δ. Αντωνίου και των υπόλοιπων μελών του σωματείου, εφόσον παραβρέθηκαν και υλοποίησαν την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι διώξεις συνδικαλιστών εργαζόμενων, τόσο στο δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα, στην εκπαίδευση, την υγεία κ.α., συνεχίζοντας την επίθεση στο κίνημα μέσω των αντεργατικών νόμων Χατζηδάκη και Γεωργιάδη. Σε αυτό το κλίμα εντάσσονται και οι διώξεις των εκπαιδευτικών, των οποίων ο κατάλογος όσο πάει και μεγαλώνει. Σε ισχύ είναι δεκάδες πειθαρχικές και ποινικές, διώξεις σε εκπαιδευτικούς για συμμετοχή σε κινητοποιήσεις των σωματείων τους, για τη συμμετοχή τους στα κινήματα και στις διαδηλώσεις. Εκτός των άλλων διώκονται με αφορμή την παρακώληση της αξιολόγησης και σε δίκες που πραγματοποιηθήκαν οι κατηγορίες ενάντιά τους ήταν για φωνασκίες και ψυχολογική πίεση κατά συναδέλφων τους. Μέσω της καμπάνιας ενάντια στις πολιτικές και συνδικαλιστικές διώξεις το θέμα αυτό έρχεται στην επιφάνεια και τονίζει πως κάθε δίωξη υπηρετεί τον ίδιο σκοπό. Στο ίδιο κλίμα εντάσσεται και η δίωξη του προέδρου της ΠΕΝΕΝ λόγω οργάνωσης απεργίας.
Επίσης, και οι διώξεις των αγωνιστών και αγωνιστριών της ΟΡΜΑ που έσπασαν την απαγόρευση συγκεντρώσεων το Σάββατο 3 Φλεβάρη και δικάζονται για απείθεια στις 23 Μάη εντάσσονται στην τακτική της ΝΔ να μετατρέψει τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις από δημοκρατικό δικαίωμα σε «καθεστωτική παραχώρηση υπό όρους».
Η ψηφιοποίηση των σωματείων και ο περιορισμός των απεργιών, καθώς και η απαγόρευση των διαδηλώσεων νομοθετούν αυτή τη βιομηχανία διώξεων που χτίζεται. Οι απεργίες – καταλήψεις είναι εργαλεία πάλης και διεκδίκησης του ταξικού κινήματος και σκοπό έχουν να μπλοκάρουν την οικονομική δραστηριότητα και την παραγωγή δημιουργώντας έτσι πίεση στα αφεντικά που με τη σειρά τους θα μεταφέρουν την πίεση στην κυβέρνηση. Έτσι και οι συγκεντρώσεις – διαδηλώσεις γίνονται σε χώρο και σε ώρες που επιλέγουν οι οργανωτές και δεν μπορούν να καθορίζονται από τον εκάστοτε αστυνομικό διευθυντή.
Η αλληλεγγύη προς όλους τους διωκόμενους θα έρθει με το να συνεχίσουμε να παλεύουμε όπως το κάναμε και με ακόμη μεγαλύτερη ένταση. Δεν πειθαρχούμε αλλά θα συνεχίσουμε να δρούμε. Θα συνεχίσουμε να κάνουμε απεργίες, να διαδηλώνουμε, να ρίχνουμε τον σέρβερ των ηλεκτρονικών εξετάσεων, είτε η κυβέρνηση τα κρίνει παράνομα είτε όχι. Υπερασπίζοντας το δικαίωμα μας στην απεργία και στις απεργιακές φρουρές, το δικαίωμα μας στις διαδηλώσεις και στις συγκεντρώσεις κόντρα στις απαγορεύσεις, το δικαίωμα μας στις καταλήψεις, το δικαίωμα μας να συμμετέχουμε σε συνδικαλιστικές και πολιτικές δράσεις και να εκφράζουμε την άποψή μας δημόσια. Για να μη φτάσουμε στο σημείο κάθε δράση που ενοχλεί να κρίνεται από τον Μητσοτάκη παράνομη.
Το κάθε ζήτημα από αυτά δεν είναι ξεχωριστό αλλά όλα συνδέονται και εντάσσονται στην πολιτική τιμωρίας και τρομοκρατίας της ΝΔ. Για αυτό και εμείς δεν θα πρέπει να τα «τεμαχίζουμε» αλλά να τα αντιλαμβανόμαστε ως σύνολο και να αντιστεκόμαστε στη ρίζα αυτής της πολιτικής συντονισμένα, ώστε να απορρίψουμε κάθε τρομοκράτηση και έτσι η κάθε δίωξη θα δύναται να αναιρεθεί και όλοι οι διωκόμενοι να αθωωθούν.
