Η ΝΔ από την μέρα που ανέλαβε την κυβέρνηση το 2019 έβαλε στόχο να πολεμήσει κοινωνικά και πολιτικά τη νεολαία. Από τον τομέα της παιδείας και της ανώτατης εκπαίδευσης, ως τα εργασιακά, τη ψυχαγωγία και τα πεδία πολιτικοποίηση της.
Μια σειρά παραδειγμάτων μπορεί να αποτυπώσει την ουσία της πολιτικής της καταστολής σε πολλαπλά επίπεδα για την νεολαία. Στα πανεπιστήμια η κυβέρνηση νομοθέτησε την κατάργηση του ασύλου και της πανεπιστημιακής αστυνομίας με πρόσληψη 1030 νέων μπάτσων. Η νομοθέτηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας βέβαια απέτυχε τέσσερις φορές από το κίνημα και εξανάγκασε την κυβέρνηση να αλλάξει 3 υπουργούς στο Προ.Πο.! Η εισβολή ομάδων ΜΑΤ σε κινηματογράφο για να προσαγάγουν ανήλικους και γονείς θεατές της ταινίας του Τζόκερ με πρόσχημα το όριο ηλικίας. Το κυνήγι απέναντι σε παρέες νέων και σε skate-άδες ή breakdancers στις πλατείες την περίοδο των απαγορεύσεων κυκλοφορίας. Οι περσινές επιθέσεις με δακρυγόνα και προσαγωγές σε συναυλίες όπως στο ΑΠΘ ή η τρομοκράτηση των καταλήψεων των καλλιτεχνών προσπάθησαν να καταστείλουν τους αγώνες των σπουδαστών.
Στα Λύκεια η Τράπεζα Θεμάτων η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και οι μειωμένες θέσεις σε πληθώρα ιδρυμάτων και σχολών έχει σταθεί εμπόδιο για σχεδόν 20.000 μαθητές ετησίως τα τελευταία 3 χρόνια στην πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ενώ το “νέου τύπου σχολείο” θα δοκιμάσει να φέρει τον ταξικό κατακερματισμό με αξιολόγηση των μονάδων βάσει των επιδόσεων των μαθητών και το ποσοστό εισαγωγής στην τριτοβάθμια. Η υποβάθμιση της εκπαίδευσης συνολικά επιδιώκει να παράγει φτηνό ακατάρτιστο νεολαιίστικο εργατικό δυναμικό, ενώ να σπουδάζουν μόνο όσοι έχουν χρήμα για ιδιωτική εκπαίδευση.
Στα εργασιακά ο κατώτατος μισθός και οι εποχιακές (βλέπε τουριστικά-εστίαση) εργασίες για τη νεολαία την έχουν εξαναγκάσει σε μορφές απασχόλησης με μηδαμινά εργασιακά δικαιώματα και κάκιστες απολαβές. Ακόμα και στην τελευταία προεκλογική περίοδο νεοδημοκράτες υποψήφιοι στοχοποίησαν τους νέους για προσβολή μνημείων και για το ήθος τους. Παράλληλα, χιλιάδες νέοι μετανάστες 2ης και 3ης γενιάς στερούνται το δικαίωμα της υπηκοότητας μαζί με εργασιακά και πολιτικά δικαιώματα που έχουν οι Έλληνες πολίτες. Ενώ, χιλιάδες ασυνόδευτοι ανήλικες έφηβοι στερούνται ασφαλούς στέγης, προστασίας και ένταξης στην κοινωνία αφού η κυβέρνηση κόβει και καθυστερεί χρηματοδοτήσεις και σχετικά προγράμματα. Ακόμα, η κυβέρνηση με τη συνδρομή των πληρωμένων συστημικής ΜΜΕ έχει ανοίξει μια “συζήτηση” περί νεανικής εγκληματικότητας και χουλιγκανισμού. Άλλο ένα φτιαχτό αφήγημα για “αποδιοπομπαίους τράγους” που πρέπει να επανέλθουν στην τάξη και το νόμο. Σε περίοδο οικονομικής ύφεσης, πληθωρισμού και ακρίβειας, η κυβέρνηση έχει ανάγκη από πειθήνια και πειθαρχημένη νεολαία που σκύβει το κεφάλι και αν δεν μπορεί να σπουδάσει θα λιώνει σε μια και δυο δουλειές για να επιβιώσει.
Το τελευταίο δίμηνο η κυβέρνηση επιτίθεται ξανά στα πανεπιστημιακά ιδρύματα και τον οργανωμένο φοιτητικό κόσμο. Τα γεγονότα στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου στην Αθήνα και στην κατάληψη Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο είναι ξεκάθαρη περίπτωση εισβολής της μπατσοκρατίας για να κλείσουν καταλήψεις δεκαετιών και να φιμωθεί η πολιτική δράση στις σχολές. Οι συλλήψεις, οι ξυλοδαρμοί μέχρι και το βασανιστήριο σπρωξίματος αγωνιστή από την ταράτσα – θυμίζοντας χουντικές πρακτικές των ΕΑΤ-ΕΣΑ – είναι ακριβώς η πολιτική που επιφυλάσσει η ακροδεξιά κυβέρνηση για κάθε φωνή αντίστασης. Δυστυχώς, ο χώρος της αναρχίας φαίνεται να αναπαράγει ένα κινηματικό αδιέξοδο συνεχίζοντας να περιχαρακώνει τον αγώνα υπεράσπισης των καταλήψεων, όπως έχει συμβεί και στην περίπτωση των Εξαρχείων, και αποφεύγει να το ανοίξει στην κοινωνία και σε ευρύτερες δυνάμεις του ταξικού κινήματος της αριστεράς. Παράλληλα, οι δυνάμεις της αριστεράς στα πανεπιστήμια δείχνουν διστακτικότητα στην ενεργοποίηση διαδικασιών γενικών συνελεύσεων και πρωτοβουλιών. Η πρωτιά της ΠΚΣ και τα αυξημένα ποσοστά των δυνάμεων των ΕΑΑΚ κ.ά δυστυχώς δεν συμβαδίζουν με μια ανάταση του αγωνιστικού φρονήματος. Το φοιτητικό κίνημα μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή εάν βασιστεί στις ιστορικές επιτυχίες του.
Χρειάζεται να θυμηθούμε τη νίκη του φοιτητικού κινήματος απέναντι στην αυταρχική προσπάθεια της ακροδεξιάς κυβέρνησης να εγκαταστήσει την πανεπιστημιακή αστυνομία. Γιατί απέδειξε την δυνατότητα σύγκρουσης με επιτυχία από το αγωνιστικό δυναμικό των φοιτητών. Και δεν πρόκειται απλώς για μια φοιτητική διεκδίκηση, αλλά μια συνολικότερη νίκη για το ταξικό κίνημα. Ισχυριζόμαστε ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη νίκη που καταφέραμε στην περασμένη θητεία της ΝΔ. Κι όμως, αποσιωπήθηκε από το σύνολο των οργανώσεων ότι οι αποτυχημένες απόπειρες που έκανε η ΝΔ έδειξαν την αδυναμία της να υλοποιήσει αυτόν τον ακροδεξιό νόμο. Θεωρούμε ότι έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ως πάτημα για να ενθαρρύνουμε το δυναμικό της νεολαίας και των εργατών και πάνω στα κέρδη μας να χτίσουμε τη συνέχεια του αντικυβερνητικού αγώνα.
Η σημερινή αγωνιζόμενη νεολαία στα σχολεία, στις σχολές και στις πλατείες εμπνέεται από τη νεολαία της ΕΠΟΝ, τους «σαλταδόρους» που απαλλοτρίωναν εφόδια στην κατοχή, τους απείθαρχους «τεντυμπόηδες» του `60, τους ανώνυμους μαθητές που συμμετείχαν και κυνηγήθηκαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, τους φοιτητές και μαθητές που αγωνίστηκαν απέναντι στις εκπαιδευτικές αντιμεταρρυθμίσεις στα ‘80, ‘90 και ‘00, τον Καλτεζά & τον Γρηγορόπουλο που πέθαναν από σφαίρες μπάτσων επειδή πρόβαλαν τη φλόγα της νιότης απέναντι στην υποταγή. Αυτό είναι που τρομάζει την ακροδεξιά κυβέρνηση και αυτό είναι που πρέπει να ενδυναμώσουμε αυτό το φθινόπωρο με προσμονή για τα “Πολυτεχνεία” και τους “Δεκέμβρηδες” της γενιάς μας!
του Κ.Μ.