Η κυβέρνηση της Νέα Δημοκρατία βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα ισχυρό αντικυβερνητικό κίνημα, το οποίο κατάφερε να πραγματοποιήσει μια από τις πιο μαζικές απεργίες της μεταπολίτευσης. Εκατοντάδες χιλιάδες απήργησαν και διαδήλωσαν σε πλήθος 350 συγκεντρώσεων σε πόλεις και χωριά από ακρη σε άκρη της χώρας αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Την Παρασκευή 28 Φλεβάρη έγινε μια πραγματική απεργία που νέκρωσε η οικονομική δραστηριότητα σε ολόκληρη τη χώρα, έγινε μια πολιτική απεργία εναντίωσης στην κυβέρνηση ως δολοφονική και ενάντια στο οργανωμένο σχέδιο συγκάλυψη του εγκλήματος στα Τέμπη. Η ιστορικότητα αυτής της κινητοποίησης οφείλεται στη συνολική ακροδεξιά πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που χαρακτηρίζεται από σφοδρή αντεργατική επίθεση, έντονη καταστολή και διαρκή σκάνδαλα, καθώς και από τη συνεργασία της με τα πλέον αντιδραστικά τμήματα της κοινωνίας. Πρόκειται για τα ίδια κέντρα και παράκεντρα εξουσίας που μπάζωσαν το σημείο που συνέβη η δολοφονία στα Τέμπη, που παραπληροφόρησε την κοινή γνώμη, που εκβίασε και συνεχίζει να απειλεί.
Το λαϊκό αίσθημα απέναντι στην κυβέρνηση της συγκάλυψης και της καταστολής εκφράστηκε με απόλυτη σαφήνεια. Οι εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές δεν περιορίστηκαν μόνο στην καταγγελία της κυβέρνησης, αλλά έστρεψαν την οργή τους και προς τους κρατικούς μηχανισμούς της αστυνομίας και της δικαιοσύνης, τους οποίους θεωρούν συνυπεύθυνους για τα εγκλήματα σε βάρος των εργαζομένων και της νεολαίας. Τα συνθήματα “Δολοφόνοι”, “Παραιτήσου”, “Δικαοσύνη”, “Κάτω η κυβέρνηση” που κυριάρχησαν, είναι χαρακτηριστικά.
Η συζήτηση γύρω από το δυστύχημα στα Τέμπη και την εγκληματική πολιτική που το προκάλεσε έχει επεκταθεί σε ευρύτερα πολιτικά ζητήματα, αμφισβητώντας τον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας από το σύστημα. Αυτή η εξέλιξη ενίσχυσε τη δυναμική των συγκεντρώσεων σε ολόκληρη την Ελλάδα και πέρα από αυτήν.
Το κοινωνικό μπλοκ που δηλώνει έτοιμο να συγκρουστεί με την πολιτική της ακροδεξιάς κυβέρνησης έδωσε ηχηρό παρόν, ανοίγοντας νέες προοπτικές για τους επόμενους μήνες. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση παραπαίει, αδυνατώντας να διαμορφώσει μια πειστική αφήγηση και να κινητοποιήσει το εναπομείναν ακροατήριό της – το οποίο είτε παραμένει συνένοχο στο πολιτικό φαγοπότι των τελευταίων έξι χρόνων είτε έχει παγιδευτεί σε μια ιδεολογική υποχώρηση μπροστά στις διαρκώς επιδεινούμενες συνθήκες.
Η επόμενη μέρα βρίσκει τη Νέα Δημοκρατία σε βαθύ προβληματισμό για την κοινωνική νομιμοποίηση της, σε μια περίοδο διεθνών ανακατατάξεων και έντονων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Είναι βέβαιο ότι η κυβερνητική επίθεση θα κλιμακωθεί και ότι τα διακυβεύματα μετατοπίζονται πλέον στο πεδίο της πολιτικής εξουσίας. Ποιος θα βρεθεί στο τιμόνι της κοινωνίας και θα διασταυρωθεί με το ζητημα της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης που εντείνει τους πολεμικούς σχεδιασμούς, αυξάνει τις πολεμικές δαπάνες, αναδιαμορφώνει επικίνδυνα την κανονικότητα;
Μπροστά σε αυτή την πρόκληση, η επένδυση στη μαζική συμμετοχή και τη δυναμική της ιστορικής αυτής συγκέντρωσης είναι απαραίτητη αλλά όχι το τέλος. Τα απεργιακά συλλαλητήρια για τα Τέμπη ήταν η αρχή για μια αναμέτρηση που οφείλει να έχει στην ημερήσια ατζέντα την ανατροπή της κυβέρνησης των δολοφόνων και την προοπτική αυτοκυβέρνησης των εργαζομένων. Ο κόσμος που αγωνίζεται μαζικά αποτελεί το δυναμικό που μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ανατροπή και την αλλαγή της κοινωνίας. Η επαναστατική αριστερά έχει καθήκον να προβάλλει σχέδιο πολιτικής εξουσίας. Εμπρός να κλιμακώσουμε από την μεριά μας και αυτή τη φορά να νικήσουμε!
