Η μάχη με την καταστολή για την ανατροπή της κυβέρνησης
του Κ.Μ.
Στη σημερινή συνθήκη, που η ελληνική κυβέρνηση παίζει ενεργό ρόλο στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, υπονομεύει το δημόσιο χαρακτήρα σχολείων, πανεπιστημίων, νοσοκομείων και άλλων δομών και υπηρεσιών, συνηγορεί στην καλπάζουσα ακρίβεια και οδηγεί στη φτωχοποίηση το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, η αναβάθμιση του δόγματος “νόμος και τάξη” είναι πολιτική επιλογή της Νέας Δημοκρατίας. Η κρίση που φέρνει μεγαλύτερη ανισότητα και εξαθλίωση πρέπει να έχει ένα πολιτικό δυναμικό που θα τιθασεύει και θα σβήνει τις λαϊκές αντιστάσεις. Τη στιγμή που η κυβέρνηση δεν μπορεί να απαλύνει την κοινωνία από τα προβλήματα της κρίσης, επιστρατεύει ένα νέο πλαίσιο νομιμότητας για να περικόψει από τον λαό και το εργατικό κίνημα κεκτημένα δικαιώματα και μέσα να αντισταθεί. Η Νέα Δημοκρατία θέλει μια πειθήνια εργατική τάξη που δεν θα αμφισβητεί τις πολιτικές της και δεν θα παλεύει, αλλά ολοένα θα συνηθίζει σε πιο στενά όρια νομιμότητας.
Η καταστολή επιμέρους αγώνων δεν μπορεί να αναγνωστεί ως μεμονωμένα παραδείγματα. Η καταστολή εκδηλώνεται με πολλαπλούς τρόπους διώξεων το τελευταίο διάστημα και αποτελεί σήμα κινδύνου που οφείλουμε να λάβουμε σοβαρά υπόψη. Ο καταιγισμός ΕΔΕ σε εκπαιδευτικούς και συνδικαλιστές άλλων κλάδων στήνει ένα κλίμα εκφοβισμού για τη συνδικαλιστική δράση. Οι συλλήψεις καταληψιών και διαδηλωτών του αντιπολεμικού κινήματος για την Παλαιστίνη έχουν σκοπό να τιμωρήσουν όσους ενοχλούν τις κυβερνητικές επιλογές στην εξωτερική πολιτική. Φιλοκυβερνητικά κανάλια και εφημερίδες παίζουν τον ρόλο της διαπόμπευσης των αγωνιστών, ζητώντας παραδειγματικές τιμωρίες. Πρυτάνεις έχουν μπει στη διαδικασία να στέλνουν δικηγόρους για την πολιτική αγωγή φοιτητών. Ή ακόμα όπως στην περίπτωση του Πανεπιστημίου Αθηνών, να μην αποδέχονται το εκλεγμένο συμβούλιο του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού, ανοίγοντας μια σκληρή κόντρα για να το καταστήσουν άκυρο, επιδιώκοντας να καταστήσουν τη συνδικαλιστική ιδιότητα ανίσχυρη και κυρίως λόγο στοχοποίησης.
Στη πρόσφατη δίκη για τους 9 Αιγύπτιους πρόσφυγες επιζώντες του ναυαγίου ανοιχτά της Πύλου με τους 600 πνιγμούς, η αθωωτική απόφαση για την κατηγορία της λαθραίας διακίνησης μεταναστών δικαίωσε αφενός τους 9, όμως η αστυνομία τους διατηρεί σε διοικητική φυλάκιση και εγκλεισμό δίχως αδίκημα, ενώ είχε προχωρήσει σε ξύλο και συλλήψεις αλληλέγγυων συγκεντρωμένων έξω από τα δικαστήρια. Η δολοφονική αντιμεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης που δεν αποδέχεται ούτε τη δικαίωση ούτε τη συμπαράσταση, εφαρμόζει και πάλι καταστολή. Οι 28 συλλήψεις φιλο-παλαιστινίων καταληψιών στη Νομική (14/5) έφεραν στο προσκήνιο και τη σκληρή κυβερνητική στράτευση ενάντια στον αλληλέγγυο διεθνιστικό αγώνα για τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού. Η δίωξη των ευρωπαίων πολιτών με σκοπό την απέλαση και τη δίκη τους ερήμην και η διαρροή των προσωπικών τους στοιχείων, μας αποδεικνύει την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης στον αυταρχισμό. Τα δικαιώματα των ευρωπαίων πολιτών σε δίκαιη δίκη καθαίρονται στην περίπτωση της πολιτικής δίκης για ξεκάθαρα φρονηματική τιμωρητική πρακτική.
Τα περιοριστικά μέτρα, δηλαδή το lockdown της Νέας Φιλαδέλφειας για τον τελικό του Europa Conference League (29/5) αποτελεί κατάφωρη καταπάτηση ελευθεριών και είναι μια νέα περίπτωση εξειδίκευσης της καταστολής της κυβέρνησης. Για έναν αγώνα ποδοσφαίρου ξεδιπλώνεται μια σειρά ελεγκτικών μηχανισμών για τον ντόπιο πληθυσμό: το Άλσος θα κλείσει για τρία 24ωρα, τα σχολεία για μία μέρα, η κυκλοφορία οχημάτων και πεζών θα επιτρέπεται μόνο με “σχετική διαπίστευση”, τα δρομολόγια του ΗΣΑΠ θα μεταβληθούν, ενώ έχει ανακοινωθεί και αστυνομική απαγόρευση των συναθροίσεων. Η κυβέρνηση κρίνει ως κίνδυνο για την ίδια την πόλη τους κατοίκους της. Τελικά ο μόνος λόγος της υπέρμετρης διαταραχής της κοινωνικοοικονομικής ζωής της πόλης είναι η κυβέρνηση των αρίστων. Τόσο οι οπαδοί στα γήπεδα όσο και οι έφηβοι μαθητές στα σχολεία έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα αντικείμενο της ακροδεξιάς ρητορικής της κυβέρνησης, ένας νεοφυής κίνδυνος για τη σύννομη λειτουργία της κοινωνίας.
Το νέο πλαίσιο νομιμότητας έχει αποδέκτες όχι μόνο τις ταξικές δυνάμεις αλλά και τον ευρύτερο κόσμο. Όμως, το οργανωμένο εργατικό κίνημα οφείλει να μπει ανάχωμα κόντρα στις επιταγές της Νέας Δημοκρατίας. Το φοιτητικό κίνημα δέχεται καταστολή καταλήψεων και απειλές διαγραφών, όχι ως ανερχόμενο κίνημα όπως στα πανεπιστήμια Αμερικής και Ευρώπης, αλλά γιατί έχει περιοριστεί στην αγωνιστική αποκλιμάκωση των ρεφορμιστικών αριστερών δυνάμεων που εκλέγονται τα τελευταία χρόνια στους ΦΣ. Ούτε οι εκλογές ούτε οι εξετάσεις μπορούν να αποτελούν λόγο αναστολής του καθημερινού αγώνα για δημόσια παιδεία και ειρήνη στην Παλαιστίνη. Η κατάργηση του ασύλου και τα προγράμματα ιδιωτικών πανεπιστημίων και εταιρικών συμφερόντων σπάνε στην πράξη από ένα σύνολο συνδυασμένων δράσεων που δεν περιορίζονται στις καταλήψεις και τις διαδηλώσεις. Αυτά οφείλουν να είναι ο τρόπος συγκρότησης για να προχωρήσει η αμφισβήτηση και για να μπλοκάρουν διαδικασίες. Έτσι ακριβώς δεν πέρασε 4 φορές η πανεπιστημιακή αστυνομία!
Οι απεργίες που παγώνουν τους οικονομικούς πυλώνες και την παραγωγή, σε λιμάνια, εργοστάσια, μεταφορές, για να μην βγαίνουν παράνομες δεν χρειάζονται νομιμοφροσύνη και τήρηση του νόμου. Το στενό πλαίσιο προκήρυξης και προσωπικού ασφαλείας έχει έρθει να αποδυναμώσει την υλοποίηση κάθε απεργίας. Απαιτείται να επαναφέρουμε την αντίληψη στο εργατικό κίνημα ότι οι απεργιακές φρουρές και η διάρκεια της απεργίας σε κομβικούς τομείς είναι το μόνο αποτελεσματικό εργαλείο, είτε διαπραγματευόμαστε καλύτερες συνθήκες είτε απαιτούμε τη συμμόρφωση της εργοδοσίας. Να θυμηθούμε την απεργία των υπαλλήλων της Ιονικής Τράπεζας το 1998 με κατάληψη στο μηχανογραφικό κέντρο και τη διακοπή συναλλαγών. Τον απεργιακό αγώνα της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ τη δεκαετία του ‘80, που διαχειριζόταν τη διανομή ρεύματος, κατεβάζοντας τις βιομηχανίες αλλά τροφοδοτώντας τις λαϊκές γειτονιές. Τον αγώνα των εκπαιδευτικών το 2013 που απέργησαν εν μέσω πανελληνίων εξετάσεων και έφτασαν την τότε κυβέρνηση στα αυταρχικά όρια της επιστράτευσης. Δεν θεωρούμε αδύνατα στο σήμερα αυτά τα παραδείγματα, αλλά με όρο συγκρότησης ξανά μιας μαχητικής αντικαπιταλιστικής συνδικαλιστικής δράσης, ώστε να δούμε τις πραγματικές αντοχές της κυβέρνησης. Χρειάζεται να ανακτήσουμε την εγκυρότητα των σωματειακών αποφάσεων για απεργία, που δεν θα καταλήγει σε γκάλοπ συμμετοχής αλλά σε παρακώλυση της παραγωγής από ένα εργοστάσιο μέχρι μια αλυσίδα σουπερμάρκετ.
Οι διαδηλώσεις που απαγορεύονται, θεωρώντας τους πολίτες που ασκούν το δικαίωμα στη συνάθροιση συλλήβδην εγκληματίες ή ταραξίες, δεν μπορούν να αναβάλλονται ή να μεταφέρονται εκτός των ορίων της εκάστοτε αστυνομικής οδηγίας. Η υπεράσπιση του δικαιώματος στην ελευθερία του συνέρχεσθαι γίνεται αποκλειστικά μέσα από την εφαρμογή του. Αυτό πρέπει να είναι οδηγός του ταξικού κινήματος, ότι ο χρόνος και ο τόπος εμφάνισης της αριστεράς στο δρόμο δεν είναι διαπραγματεύσιμος, γιατί είναι ακριβώς ο όρος για να παλέψει ο κόσμος της εργασίας απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Οι ταξικές δυνάμεις μας έχουν το ιστορικό και ιδεολογικό καθήκον να οργανώσουν τη μάχη για την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης. Για την ανατροπή της πολιτικής της φτώχειας και της ανέχειας, για τη συμφιλίωση των λαών απέναντι στον όλεθρο του πολέμου, ο κόσμος της εργασίας αναζητεί λύσεις και μέθοδο και περιμένει την αριστερά, τα σωματεία και τις οργανώσεις να φέρουν προτάσεις που θα αντικατοπτρίζουν μια αγωνιστική καθημερινότητα με νόημα και αποτελέσματα.
Τους αγώνες πρωτοπορίας που ξεδιπλώθηκαν το τελευταίο διάστημα οφείλουμε να τους ενισχύσουμε και να αναγνωρίσουμε ότι βγαίνουν νικηφόροι ακριβώς γιατί κάνουν τη διαφορά, μη υποχωρώντας και λειτουργώντας συγκροτητικά. Ο συναγωνιστής Δημήτρης Αντωνίου βγήκε νικητής από την επίθεση κυβέρνησης – ΜΜΕ – πρυτανείας ΕΚΠΑ. Η μιντιακή διαπόμπευσή του και η τιμωρητική απόλυσή του απαντήθηκαν από τη σθεναρή, ακλόνητη πολιτική στάση τόσο του ίδιου όσο και από την “Πρωτοβουλία Εργαζομένων Πανεπιστημίου Αθηνών”. Μαζί με δυνάμεις του κινήματος, σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους και οργανώσεις, με συνεχείς κινητοποιήσεις στην Πρυτανεία και εκδηλώσεις/συσκέψεις, ο Αντωνίου κέρδισε την ανανέωση της σύμβασής του και επέστρεψε στην εργασία του από 8/5. Η Πρωτοβουλία, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πρωτοπόρα δράση του “Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού Πανεπιστημίου Αθηνών” για την κινητοποίηση στο ΚΛΕΙΔΙ (12/2), κατάφερε να βγει ενισχυμένη στις τελευταίες εκλογές, με 3 έδρες στο ΔΣ. Παρότι 13 μέλη του Συλλόγου κλήθηκαν να καταθέσουν σε ΕΔΕ, ενώ έχει διαταχθεί έρευνα με εισαγγελική παραγγελία, οι εργαζόμενοι/ες έδειξαν όλο αυτό το διάστημα αποφασιστικότητα και δύναμη στον αγώνα για να μην περάσει ο αυταρχισμός και οι φρονηματικές διώξεις από την κυβέρνηση και στήριξαν τελικά και την Πρωτοβουλία απέναντι στις αριστερές δυνάμεις που επιζητούσαν την αποκλιμάκωση. Η δικαίωση του αγώνα του Συλλόγου και του Αντωνίου δεν έχει τελειώσει, θα επανέλθει το ερώτημα της συνέχειας της δράσης στο ΕΚΠΑ και θέλουμε να είμαστε εκεί συνοδοιπόροι και συνδιοργανωτές να αναμετρηθούμε ξανά πλάι-πλάι.
Από την μεριά της ΟΡ.Μ.Α., πραγματοποίησε εκδήλωση – συζήτηση (18/5) με πλήθος ομιλητών/τριών από σωματεία – οργανώσεις – αυτοδιοικητικές κινήσεις με στόχο να φέρει στο προσκήνιο το θέμα της καταστολής και των διώξεων ως καίριο ζήτημα της επικαιρότητας που απαιτεί συλλογική απάντηση και όχι αναδίπλωση. Έγινε μια πλούσια συζήτηση με δεκάδες τοποθετήσεις που έθεσαν το πλαίσιο της εκτεταμένης καταστολής σήμερα, αλλά ακόμα πιο ουσιαστικά βγήκαν πολύτιμα συμπεράσματα για τον τρόπο που μπορούμε να παλέψουμε αποτελεσματικά. Μίλησαν οι Ν. Κουρουπάς (ΟΡΜΑ), Γ. Κακαρνιάς (Δικηγόρος), Ζ. Γκέρτσος (διωκόμενος εκπαιδευτικός ΕΛΜΕ Πειραιά, Αγωνιστικές Κινήσεις), Κ. Λάχανης (Σύλλογος Εστιακών Φοιτητών Ιωαννίνων, διωκόμενος Πολυτεχνείο 2020), Μ. Λογοθέτη (μέλος ΚΣ της Ομοσπονδίας Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, μέλος ΔΣ του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού ΕΚΠΑ), Κ. Αβραμίδης (Πρόεδρος Συλλόγου Εργαζομένων Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας), Γρ. Καλομοίρης (Πρόεδρος Πανελλήνιας Ένωσης Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών), Κ. Παπαδάκης (Δημοτικός Σύμβουλος Αθήνας «Ανατρεπτική Συμμαχία»), Κ. Τουλγαριδης (Υποψήφιος Περιφερειάρχης «Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική») και αρκετοί από το κοινό, επίσης διαβάστηκαν χαιρετισμοί από τους Δ. Αντωνίου (εργαζόμενο και εκλεγμένο Γραμματέα του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού ΕΚΠΑ) και Σπ. Μαρκέτο (καθηγητή Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ).
Επιπλέον, η συμμετοχή μας στην σύσκεψη σωματείων και συλλογικοτήτων ενάντια στις συνδικαλιστικές και πολιτικές διώξεις που πραγματοποίησε εκδήλωση (25/4) και διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας (23/5) είναι ένα ουσιαστικό βήμα για τη διεύρυνση ενός ενωτικού μαζικού αγώνα και την έμπρακτη και οργανωμένη αντίσταση στην επιχείρηση ποινικοποίησης των αγώνων.
Να κρατηθούμε όρθιοι και όρθιες βλέποντας τη δυνατότητα του εργατικού κινήματος να δίνει απαντήσεις στις επιθέσεις που δέχεται. Να πατήσουμε πάνω στις μικρές και μεγάλες νίκες. Να παλέψουμε με κάθε κόστος για την υπεράσπιση της απεργίας, της διαδήλωσης, της κατάληψης και κάθε συνδικαλιστικής και πολίτικης δράσης που ενοχλεί και κλυδωνίζει τα πήλινα πόδια της κυβέρνησης. Μπορούμε να τους ανατρέψουμε!