Η μάχη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας είναι μάχη για την ανατροπή της ΝΔ
του Γ.Α.
Τους τελευταίους μήνες η ακροδεξιά κυβέρνηση της ΝΔ έχει ξεκινήσει μία συζήτηση περί ιδιωτικοποίησης των πανεπιστημίων. Η ίδια αναφέρει πως θα καταθέσει νομοσχέδιο για την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων και μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων, όπως τα χαρακτηρίζει. Για μία ακόμη φορά προσπαθεί να διαλύσει πλήρως τη δωρεάν και δημόσια παιδεία. Μια πολιτική η οποία υπάγεται σε μία συνολικότερη επίθεση που επιχειρεί σε οτιδήποτε είναι δωρεάν και δημόσιο. Αλλά και μία επίθεση η οποία στοχεύει στην καταστολή του πολιτικού αντιλόγου στα πανεπιστήμια, της νεολαίας, του φοιτητικού κινήματος και της αριστεράς. Όμως η ίδια η κυβέρνηση βρίσκεται συγχυσμένη μπροστά στις αντιστάσεις που συναντάει από το ταξικό κίνημα αλλά και από τις πιέσεις που δέχεται από την οικονομική κρίση.
Η ιδιωτικοποίηση της παιδείας δεν είναι καινούργια πρόταση στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ιδιαίτερα όμως για την ακροδεξιά κυβέρνηση του Μητσοτάκη αποτελεί βασικό στόχο. Στο βάθεμα της οικονομικής κρίσης σε καιρούς πληθωρισμού και ακρίβειας η Νέα Δημοκρατία βάζει στο στόχαστρο την ανατροπή του κοινωνικού συμβολαίου, δηλαδή το ξήλωμα κάθε δημοκρατικού δικαιώματος που κατοχυρώθηκε τον τελευταίο αιώνα και συγκεκριμένα στην Ελλάδα από τη μεταπολίτευση και μετά. Με αυτήν την πολιτική επιτίθεται στην εργατική τάξη καθώς προχωράει στην κατάργηση δημοσίων και δωρεάν παροχών. Είτε αυτό έχει να κάνει με την παιδεία, είτε με την υγεία, είτε με την ενέργεια. Προσπαθεί να περάσει στον κόσμο πως τίποτα πλέον δεν θα είναι δωρεάν. Θέλει να τελειώνει με οτιδήποτε δεν φέρνει κέρδη στην αστική τάξη προκειμένου μέσα στη νέα οικονομική κρίση να διασφαλίσει τα συμφέροντά της.
Αυτό δεν το κάνει από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά ακολουθεί μία μεθοδευμένη στρατηγική με την οποία επιδιώκει να κάνει την εργατική τάξη να ανταποκριθεί και να υποστηρίξει αυτήν την αντιλαϊκή ακροδεξιά επίθεση. Η στρατηγική αυτή στον τομέα της παιδείας ξεκινάει από την όλο ένα και μεγαλύτερη υποβάθμιση των δημοσίων πανεπιστημίων. Η πολιτική αυτή υποχρηματοδοτεί τα δημόσια πανεπιστήμια καθιστώντας τα έτσι να μην λειτουργούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο έχοντας τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές, βιβλία, εκπαιδευτικό προσωπικό κάνοντας έτσι δύσκολη τη ζωή των φοιτητών και της νεολαίας και υποβαθμίζοντας την ποιότητα σπουδών. Επίσης μαζί με άλλους νόμους δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση όπως κάνει με το ν+2 απειλώντας με διαγραφή τους φοιτητές. Με αυτόν τον νόμο για παράδειγμα επιτίθεται στους φοιτητές οι οποίοι εξαναγκάζονται να δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές τους για να μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά όταν η ακρίβεια θερίζει. Επίσης με την ΕΒΕ ( ελάχιστη βάση εισαγωγής ), που καθιερώθηκε το προηγούμενο διάστημα που στην ουσία αποκλείει υποψήφιους φοιτητές από τα δημόσια πανεπιστήμια δημιουργεί άλλο ένα εμπόδιο στην εργατική τάξη και στην ελεύθερη πρόσβαση αυτής στην παιδεία. Αφού λοιπόν καλλιεργεί αυτές τις συνθήκες έπειτα η Νέα Δημοκρατία έρχεται και πλασάρει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ως λύση. Ένα προηγούμενο διάστημα προσπάθησε να εξισώσει τα πτυχία των ιδιωτικών κολεγίων με τα πτυχία των δημόσιων πανεπιστημίων με ίση αναγνώριση στην αγορά εργασίας.
Μέσα λοιπόν σε αυτή την κατάσταση ανακοινώνει πως θέλει να προχωρήσει στη ψήφιση ενός ακόμη νέου αντιεκπαιδευτικού και αντιλαϊκού νομοσχεδίου που έρχεται και πατάει πάνω στο καλά στρωμένο έδαφος που δημιούργησε με την πολιτική της. Αυτήν την φορά προσπαθεί να προχωρήσει κανονικά στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αυτό το νέο νομοσχέδιο έρχεται κόντρα ακόμη και με το αστικό σύνταγμα το οποίο στο άρθρο 16 διατυπώνει πως η παιδεία πρέπει να είναι υπό τον έλεγχο του κράτους. Το νέο νομοσχέδιο της ακροδεξιάς κυβέρνησης βαφτίζει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ως “ελεύθερα πανεπιστήμια” και πως με αυτόν τον τρόπο προχωράει στην αναβάθμιση και στον εκσυγχρονισμό της παιδείας. Ονομάζει αυτή την πολιτική των σαρωτικών ιδιωτικοποιήσεων ως αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό ενώ στη πράξη κρίθηκε πως όχι μόνο δεν είναι έτσι, αλλά ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στην κρατική δολοφονία στα ιδιωτικοποιημένα τρένα στα Τέμπη με τους 57 νεκρούς, στον τομέα της υγείας όταν τον προηγούμενο χρόνο αναρίθμητες φορές πέθαναν άνθρωποι περιμένοντας κάποιο ασθενοφόρο, στα εργατικά «ατυχήματα» από εντατικοποίηση δουλειάς χωρίς μέτρα ασφάλειας, στα καράβια που σκοτώνουν τους καθυστερημένους επιβάτες, σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Στα πλαίσια μίας τέτοιου είδους ακροδεξιάς πολιτικής με αυτά τα αποτελέσματα γίνεται και η ανατροπή του άρθρου 16 του Συντάγματος.
Το αποτέλεσμα που θα έχει η ιδιωτικοποίηση της παιδείας θα είναι άλλος ένας φραγμός στις σπουδές για την εργατική τάξη. Τα πανεπιστήμια θα λειτουργούν ως εταιρίες που όποιος έχει τα περισσότερα λεφτά θα εξαγοράζει και το καλύτερο πτυχίο. Οι σπουδές για την εργατική τάξη θα μετατραπούν σε ένα ακόμη πιο δύσβατο μονοπάτι. Ο λαός θα εξαναγκαστεί είτε να απορρίψει πλήρως τις σπουδές γιατί θα του είναι αδύνατον να ανταπεξέλθει οικονομικά σε αυτές, είτε θα δουλεύει ακατάπαυστα σε δύο εργασίες μιας και το αντεργατικό έκτρωμα Γεωργιάδη το επιτρέπει, για να μπορεί να ξεπληρώνει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Η πολιτική της ιδιωτικής παιδείας έχει δείξει τα ολέθρια για το λαό αποτελέσματά της όπως για παράδειγμα στις ΗΠΑ, όπου η εργατική τάξη δουλεύει αδιάκοπα για να μπορεί να ξεχρεώσει τα φοιτητικά δάνεια (student loans) που αγγίζουν ποσά τρισεκατομμυρίων δολαρίων στο σύνολό τους.
Το νέο νομοσχέδιο που προετοιμάζει η κυβέρνηση μπορεί δεν ιδιωτικοποιεί τα δημόσια πανεπιστήμια αλλά αναζητεί μια φόρμουλα περικοπής των χρημάτων και αυτά που κόβονται να κατευθύνονται σε νέα ιδιωτικά. Γι’ αυτό το νομοσχέδιο αυτό δεν περιγράφει ένα συγκεκριμένο πλάνο ιδιωτικοποίησης ούτε η ΝΔ έχει καν ανακοινώσει μία συγκεκριμένη ημερομηνία την οποία θα το καταθέσει στο κοινοβούλιο για να το ψηφίσει. Παρόλα αυτά το τελευταίο διάστημα φαίνεται ότι είναι ένα ζήτημα που την απασχολεί σε μεγάλο βαθμό, καθώς διαρκώς θα το αναφέρει στα μέσα ενημέρωσης. Ένα βασικό στοιχείο περί ιδιωτικοποίησης της παιδείας που έχει επισημανθεί επανειλημμένα από τον Πιερρακάκη και από αλλά στελέχη της ΝΔ είναι ότι η Ελλάδα αποτελεί την μοναδική χώρα στην Ευρώπη στην οποία δεν λειτουργούν ιδιωτικά πανεπιστήμια. Άρα η μάχη απέναντι στην ιδιωτική παιδεία και η υπεράσπιση της δωρεάν και δημόσιας παιδείας δεν μπορεί να έχει σίγουρα αυτή τη στιγμή ως στόχο την ανατροπή ενός νομοσχεδίου. Η ιδιωτικοποίηση της παιδείας μπορεί να γίνει και με άλλο τρόπο. Άλλωστε είναι ένα θέμα το οποίο αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια ζήτημα για τη ΝΔ και διαρκώς ψάχνει τον τρόπο υλοποίησης του. Μέσω της πολιτικής της υποβάθμισης της δημόσιας παιδείας προσπαθεί να σπρώξει ένα κομμάτι του κόσμου προς την ιδιωτική παιδεία. Στην μία πλευρά ασκείται η διαρκής και συνειδητή υποχρηματοδότηση των δημοσίων πανεπιστημίων η οποία χειροτερεύει όλο και περισσότερο τον τρόπο λειτουργίας τους αφήνοντάς τα χωρίς τις απαραίτητες δομές και σε συνδυασμό με μία σειρά αντιεκπαιδευτικών νόμων που αφορούν τα δημόσια πανεπιστήμια όπως η ΕΒΕ η οποία στοίχησε και συνεχίζει να στοιχίζει την πρόσβαση σε κάποιο πανεπιστήμιο από χιλιάδες υποψήφιους φοιτητές ή το ν+2 που δεν επιτρέπει σε φοιτητές να μπορέσουν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Από την άλλη παράλληλα με τις δημόσιες σχολές αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα λειτουργούν δεκάδες ιδιωτικές οι οποίες με αυτόν τον τρόπο προωθούνται από την ακροδεξιά ΝΔ ως την εναλλακτική λύση για πολλούς φοιτητές απέναντι στο χάλι που η ίδια δημιούργησε. Προσπαθεί μάλιστα να κάνει τα πτυχία των ιδιωτικών σχολών να έχουν την ίδια δυναμική στην αγορά εργασίας με αυτά των δημοσιών πανεπιστημίων και με αναγνώριση ευρωπαϊκού επιπέδου. Αυτό αποτελεί έναν ακόμη τρόπο διάλυσης της δωρεάν και δημόσιας παιδείας ενώ από την άλλη σπρώχνει στην ιδιωτική τον κόσμο που προσπαθεί να σπουδάσει κάτι και να αποκτήσει κάποιο πτυχίο για να μπορεί να εργαστεί και να ανταπεξέλθει μέσα στην ακρίβεια και στον πληθωρισμό.
Η κυβέρνηση έχει συναντήσει αντιστάσεις απέναντι σε αυτήν την πολιτική από το φοιτητικό και εργατικό κίνημα καθώς τον τελευταίο μήνα έχουν πραγματοποιηθεί μαζικές διαδηλώσεις και γενικές συνελεύσεις σε όλη την Ελλάδα ενώ βρίσκονται υπό κατάληψη και οι περισσότερες σχολές καθώς και σχολεία. Σημαντικό είναι το γεγονός πως το μοναδικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης του Μητσοτάκη το οποίο ηττήθηκε είναι το νομοσχέδιο Κεραμέως – Χρυσοχοϊδη που προσπάθησε να εγκαταστήσει μπάτσους στις σχολές με σκοπό να σταματήσει την ελεύθερη πολιτικοποίηση και διάδοση επαναστατικών ιδεών στις σχολές. Τότε το φοιτητικό κίνημα απάντησε δυναμικά και εκδίωξε τους μπάτσους. Άρα στη φάση που βρίσκεται τώρα το φοιτητικό κίνημα ξεκινάει από μία νίκη και όχι από μία ήττα. Εκμεταλλευόμενο αυτή τη συνθήκη και αναγνωρίζοντας τους νέους στόχους της κυβέρνησης για την κατάργηση της δημόσιας παιδείας μπορεί να κλιμακώσει τον αγώνα πραγματοποιώντας και διαμαρτυρίες στις ιδιωτικές σχολές που η κυβέρνηση που θέλει να τις μετατρέψει στον νέο τρόπο παιδείας. Ο μόνος τρόπος για να κερδίσει το φοιτητικό και εργατικό κίνημα απέναντι στη νέα ακροδεξιά και αντιλαϊκή επίθεση είναι βάζοντας ως στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ που φέρνει ιδιωτικοποιήσεις και ακρίβεια.
