Η μάχη ενάντια στην ανεργία και στη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, μάχη ενάντια στη ΝΔ
Η ΝΔ προσπαθεί να προβάλλει στις τηλεοράσεις την εικόνα μιας κυβέρνησης που νοιάζεται για την οικονομική κρίση. Όμως ξέρει ο κάθε εργαζόμενος τι πληρώνει στο σουπερμάρκετ, τι στη βενζίνη και τι λογαριασμοί ρεύματος – κοινοχρήστων του έρχονται στο σπίτι. Ακόμα παραπάνω νιώθει την προσπάθεια της ακροδεξιάς συμμορίας να διαλύσει κάθε τελευταίο απομεινάρι κοινωνικού κράτους, να ξεπουλήσει τα τελευταία ασημικά στους ημετέρους και να πολλαπλασιάσει την ανεργία.
Οι χιλιάδες συμβασιούχοι COVID των Δήμων από 1η Ιουνίου βρίσκονται χωρίς δουλειά. Όλοι οι Δήμοι βρήκαν ευκαιρία από τα προγράμματα καταπολέμησης της «πανδημίας», να τακτοποιήσουν πάγιες ανάγκες που έχουν προκύψει από την μνημονιακή αποψίλωση. Τα δικαστήρια βγάζουν συνεχώς προσωρινά ασφαλιστικά μέτρα που τους επαναφέρουν για λίγους μήνες στη δουλειά. Δεν είναι μόνο η υποστήριξη που έχουν από τους Δημάρχους, ούτε από τους αγώνες που έχουν διαδραματιστεί τους τελευταίους μήνες. Η τελική απόφαση περνά σαν καυτή πατάτα στην επόμενη κυβέρνηση που θα προκύψει λίαν συντόμως, ελπίζοντας στην υποχώρηση του κινήματος.
Στη ΛΑΡΚΟ προωθείται ένα νέο ξεπούλημα μέσα από μια εκκαθάριση του εργατικού δυναμικού. Πάνω από 1000 εργαζόμενοι πετιούνται στο δρόμο και όλα αυτά στο όνομα της ανάπτυξης που την περιμένουμε όπως περιμένουν τον Γκοντό οι Εστραγκόν και Βλαντιμίρ στο θεατρικό έργο του Μπέκετ.
Οι Υγειονομικοί Κατά της Υποχρεωτικότητας που βρίσκονται σε αναστολή εργασίας δίνουν τον πιο μαχητικό και ηρωικό αγώνα σε αυτή τη περίοδο. Μήνες τώρα δεν έχουν απολυθεί, ώστε να πάρουν αποζημίωση αλλά ούτε παίρνουν έστω τμήμα του μισθού τους. Αναγκάζονται σε «μαύρα» μεροκάματα και πρόχειρες δουλειές εκτός του αντικειμένου της δουλειάς τους. Μέσα από τις αναστολές εργασίας, το δημόσιο σύστημα υγείας δέχεται σοβαρά πλήγματα. Ο σχεδιασμός του Κούλη είναι να κλείσουν τα νοσοκομεία και η δημόσια περίθαλψη να είναι ψηφιακά τηλεφωνήματα σε ιατρικά call center που με χρονοχρέωση να διαβάζουν manual οδηγιών σε αρρώστους: «βάλατε θερμόμετρο;», «βάλατε σε σωστή θέση;», «είχατε κατεβάσει τη θερμοκρασία κάτω από 36ο πριν τη χρήση;», «θα καταχωρήσω το αίτημά σας και θα επικοινωνήσει μαζί σας αρμόδιος του τεχνικού .. εμμμμμ του ιατρικού τμήματος». Ο αγώνας για τη διατήρηση της δημόσιας δωρεάν υγείας περνά μέσα από την επιστροφή των ανεμβολίαστων γιατρών – νοσηλευτών στις θέσεις τους, σε κοινό αγώνα με τους συναδέλφους τους.
Ο Νόμος Χατζηδάκη έρχεται με πολλαπλούς τρόπους να χτυπήσει το εργατικό κίνημα. Από τη μία αναδιαρθρώνει κατά τις επιθυμίες της εργοδοσίας όλες τις εργασιακές σχέσεις: ΒΑΕ – υπερωρίες – ωράρια γίνονται λάστιχο με μόνο στόχο να δουλεύουμε όποτε θέλουν και τσάμπα για τα αφεντικά. Φυσικά θα πρέπει να διαλυθούν και τα τελευταία εργαλεία αντίστασης. Η ψηφιοποίηση των σωματείων έρχεται να διαλύσει τη δυνατότητα των πρωτοπόρων και μαχητικών τμημάτων της εργατικής τάξης να αυτοοργανωθούν και πείσουν τους συναδέλφους τους να παλέψουν μαζί ενάντια στον κοινό, ταξικό εχθρό. Η απεργία γίνεται είδους υπό εξαφάνιση, ενώ προστατεύεται η απεργοσπασία σαν «δικαίωμα στην εργασία» και μαζικό «προσωπικό ασφαλείας».
Σε αυτή τη μάχη, δυστυχώς, δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μόνο την κυβέρνηση. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια αγκαλιά με τις αστικές επιλογές σιγοντάροντας πότε ανοιχτά, πότε δια της σιωπής, τα αντεργατικά μέτρα του αστισμού. Σε κάθε τμήμα οι γραφειοκράτες αφήνουν ξεκρέμαστους τους εργαζομένους με φτηνές δικαιολογίες. Η ΠΟΕ – ΟΤΑ κήρυξε ανόρεχτα την τελευταία στιγμή μια απεργιακή κινητοποίηση και αρνήθηκε να την υλοποιήσει με οποιοδήποτε αξιοπρεπή τρόπο. Οι μεγαλύτερες κυβερνητικές και ρεφορμιστικές παρατάξεις καλούν τα σωματεία να ενταχθούν στο ψηφιακό μητρώο του κράτους και να αποδεχθούν την ψηφιοποίησή τους. Στο χώρο της υγείας αφού πέρασαν μήνες να εγκαλούν τους συναδέλφους τους «κάνετε το εμβόλιο να ξεμπερδεύουμε» ή να αναπαράγουν τα κυβερνητικά ψεύδη περί «ψεκασμένων», ακόμα και σήμερα αρνούνται να πάρουν σοβαρές πρωτοβουλίες αγώνα.
Οι μάχες των υγειονομικών θα μπορούσαν να αποτελέσουν φάρο και τρόπο ανασύνταξης του κινήματος. Όταν η ηγεσία των συνδικάτων, όταν η κάθε ΟΕΝΓΕ – ΠΟΕ-ΟΤΑ αρνείται να οργανώσει τη μάχη, το στήσιμο επιτροπής αγώνα από τα κάτω σε πλατείες, σε χώρους δουλειάς με ανοιχτά καλέσματα σε κοινό αγώνα όλων των εργαζομένων μόνιμων ή συμβασιούχων, σε αναστολή ή μη, είναι το παρακάτω βήμα.
Η μάχη ενάντια στην κρίση που φέρνει ο καπιταλιστικός στασιμοπληθωρισμός δεν τελειώνει «τις επόμενες δύο εβδομάδες που είναι δύσκολες». Προετοιμαζόμαστε, εμπνεόμαστε να αντεπιτεθούμε!
