Για τη συγκρότηση της «Πρωτοβουλίας Δράσης ενάντια στον υποχρεωτικό εμβολιασμό και τα κατασταλτικά μέτρα»
Την ώρα που τυπώνεται το τεύχος που κρατάτε, βρίσκεται σε διαδικασία ίδρυσης και συγκρότησης μια Επιτροπή Δράσης που θα προσπαθήσει να παρέμβει στις επιθέσεις της ΝΔ με πρόσχημα τον COVID-19. Ξεκίνησε από ένα κάλεσμα ενός αγωνιστή – συνδικαλιστή και στην πρώτη συνάντηση πλαισιώθηκε με πάνω από 70 εργαζόμενους. Αγωνίες εκφράστηκαν από το χώρο της εκπαίδευσης αλλά και από την υγεία. Παρεμβάσεις έγιναν και από Θεσσαλονίκη και πρώτες προσπάθειες αντίστασης. Πληροφορίες από ιδιωτικούς και δημόσιους εργασιακούς χώρους: από τα PRAKTIKER ως το ΨΝΑ όπου έχουν βγει σε αναστολή 150 νοσηλευτές και 2 γιατροί.
Βασική άποψη που διαπερνά το πνεύμα και τη φιλοσοφία της Επιτροπής είναι πως εδώ και 18 μήνες συντάσσονται μια σειρά κατασταλτικά και πειθαρχικά μέτρα που δεν έχουν καμία σχέση με οποιοδήποτε βαθμό υγειονομικής προστασίας. Η πολιτική της γενικευμένης καραντίνας, τα lockdown, οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας – συνάθροισης – διαδήλωσης, τα «εξοδόχαρτα/sms» έρχονται να διαμορφώσουν ένα Κράτος Έκτακτης Ανάγκης και να ανοίξουν το δρόμο σε σαρωτικές ανατροπές του Κοινωνικού Συμβολαίου.
Οι αναστολές εργασίας και εν τέλει οι απολύσεις που προωθούνται με εργαλείο τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, αποτελούν νέα φάση κλιμάκωσης της επίθεσης. Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός στοχεύει δύο τομείς που θέλει να διαλύσει η ΝΔ: από τη μία είναι το ΕΣΥ και το ισχυρότερο συνδικαλιστικό κίνημα του Δημόσιου Τομέα. Από την άλλη είναι η εκπαίδευση με τις τελευταίες κινηματικές κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης: οι συνελεύσεις των ΕΛΜΕ και το φοιτητικό κίνημα στα πανεπιστήμια. Αν υπήρχε έστω ένα ελάχιστο ψήγμα υγειονομικού σχεδιασμού, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός θα ξεκίναγε από τις ηλικιακές ομάδες άνω των 80, τις ομάδες ευάλωτων με βαριά υποκείμενα νοσήματα και το χώρο της εκκλησίας μιας και εκεί «συγχρωτίζονται» οι πιο ευάλωτες ομάδες στον COVID-19.
Αλλά η επίθεση δεν θα σταματήσει στις αναστολές εργασίας. Ο κοινωνικός χαφιεδισμός όπου ο ένας πολίτης θα ελέγχει τον άλλο θέλει να διαμορφώσει το κλίμα υποταγής στο αστυνομικό κράτος. Η πανεπιστημιακή αστυνομία θα αντικατασταθεί από ένα σώμα με «λευκές ποδιές» που θα ελέγχει αν κάποιος έχει δικαίωμα πρόσβασης στους πανεπιστημιακούς χώρους. Ίσως να επιδιωχθεί και το «κόψιμο» μερικών χιλιάδων ακόμα που ξέφυγαν από την ΕΒΕ των πανελλαδικών.
Είμαστε πολύ ξεκάθαροι και με πλήρη γνώση ευθύνης: Έχουμε αργήσει πολύ! Όχι μόνο οι εργαζόμενοι, οι νεολαίοι, οι συνδικαλιστές που συγκροτούν την Επιτροπή αλλά συνολικά το ταξικό κίνημα. Ξέραμε πως η κυβέρνηση από 1η Σεπτέμβρη θα προχωρήσει κλιμακούμενα σε αναστολές εργασίας κι όμως τα σωματεία δεν είχαν απολύτως κανένα σχεδιασμό αγώνα για χιλιάδες συναδέλφους! Στην ουσία η εξαγγελία «όχι στον υποχρεωτικό εμβολιασμό, ναι στον καθολικό» έκρυβε μια ελπίδα να μη χρειαστεί το συνδικαλιστικό κίνημα να κάνει κάτι. Αντίστοιχα, όλο το προηγούμενο διάστημα τέτοιες «ελπίδες» συντηρούν το κάθε «θα λογαριαστούμε μετά». Ελπίδες πως η απαγόρευση κυκλοφορίας δεν θα κρατήσει πολύ και οι μπάτσοι της ΝΔ θα κάνουν «δημοκρατική» και «ανθρώπινη» διαχείριση. Έπρεπε να σκάσει η Νέα Σμύρνη, αλλά ακόμα και σήμερα δεν θα βρεις οργάνωση της Αριστεράς και της Αναρχίας που να δηλώνει ρητά «ενάντια στην απαγόρευση κυκλοφορίας – συναθροίσεων και κατάργηση εξοδόχαρτου».
Η άρνηση των ταξικών οργανώσεων της αριστεράς και της αναρχίας να προβάλλουν μια συνολική άρνηση και μάχη ενάντια στα υγειονομικά-κατασταλτικά μέτρα της ΝΔ, έχει αφήσει ακάλυπτο ένα σημαντικό κομμάτι του ταξικού κινήματος. Δεν μπορεί να παραμένει απαθές την ώρα που διαλύεται το Κοινωνικό Συμβόλαιο και κάθε πλευρά κοινωνικής δομής. Εννοείται πως δεν «τσιμπάει» από την απέλπιδα προσπάθεια της ακροδεξιάς να χτίσει ξανά κοινωνική βάση. Το ταξικό κίνημα έχει βαθιές πολιτικές ρίζες και δεν βρίσκεται στη διάλυση της υπόλοιπης Δύσης. Τα τελευταία δέκα χρόνια και με τη συντριβή της Χρυσής Αυγής, παρ` όλες τις ήττες έχει διατηρηθεί ένας πολιτικός και οργανωτικός ιστός της αριστεράς που αποτρέπει διαταξικούς «χυλούς».
Η Επιτροπή έχει βάλει πολλά και δύσκολα στοιχήματα: θέλει να εμπνεύσει αλλά και να βοηθήσει να οργανωθούν αντιστάσεις. Θα φτιαχτούν προκηρύξεις και αφίσες, θα συνταχθεί κείμενο υπογραφών, θα πραγματοποιηθούν εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς και σε πλατείες, θα συμμετέχουμε σε διαδηλώσεις και θα στήσουμε και δικές μας.
Πρέπει να τρέξουμε αλλά ο αγώνας δεν είναι σπριντ, αλλά μαραθώνιος και σε δύσκολα μονοπάτια!
