Φοβού τους Δαναούς, δικαιώματα και «ευνοϊκά» νομοσχέδια φέροντας
της Χ.Κ.
Η περίοδος που διανύουμε χαρακτηρίζεται από οργασμό κατάθεσης και ψήφισης νομοσχεδίων που φέρνει η Νέα Δημοκρατία και που προκαλούν κύματα αντιδράσεων και κλιμακώσεων για τον κατασταλτικό, ισοπεδωτικό και ιδιωτικοποιητικό χαρακτήρα που έχουν. Η περίπτωση του νομοσχεδίου για τις σχέσεις και την τεκνοθεσία από τα ομόφυλα ζευγάρια, έρχεται να αναδιανείμει την τράπουλα και να αλλάξει το σύνηθες προσωπείο της Νέας Δημοκρατίας, καθώς η θέση της αυτή τη φορά παρουσιάζεται ως μια «κεντρώα» και προοδευτική (στα στενά όρια του αστισμού και του νεοφιλελευθερισμού της φυσικά) φωνή και μάλιστα καθησυχαστική ανάμεσα στις θυελλώδεις αντιδράσεις άλλων πολιτικών χώρων. Ωστόσο, δεν είμαστε αφελείς και εύκολα διακρίνουμε την αμφιθυμία στην ενθάρρυνση για υπερψήφιση και στην παρουσίαση θέρμης και θετικότητας για κάτι που σαφώς ο ίδιος ο πρωθυπουργός και η παράταξή του δεν συμφωνεί και δεν θεωρεί κεντρική και αναγκαία θέσπιση. Παρολαυτά, ο πρωθυπουργός καλείται να εναρμονιστεί με τις ευρωπαϊκές τάσεις και πιέσεις για θεσμοθετήσεις σε τομείς που άλλες χώρες στην Ευρωζώνη έχουν ήδη λύσει και θεσπίσει, αλλά και ερχόμενος μάλιστα να ασκήσει και την ανάλογη πίεση στα αντιδραστικά κομμάτια της παράταξής του.
Κάπως έτσι κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρουσιάζεται σαν άλλος γέρος Καραμανλής που εδραιώθηκε στο συλλογικό συνειδητό και ασυνείδητο σαν φιλολαϊκός και «φιλοκομμουνιστής» πολιτικός και ως ο διαλλακτικός δεξιός που νομιμοποίησε το ΚΚΕ, για να ανοίξουν, φυσικά, οι δρόμοι για την Ευρώπη και για να συνδέσει το όνομά του με την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Αλλά ο δεξιός ο λύκος, όσες προβιές κι αν φορέσει κι όσες παραχωρήσεις κι αν κάνει, τις επιθέσεις και τις δαγκωνιές που θέλει η αγέλη του θα τις πραγματώσει.
Οι τροπές (και οι ντροπές) της συζήτησης για το νομοσχέδιο δεν έπεσαν ως κεραυνός εν αιθρία και δεν μας εξέθεσαν αιφνιδιαστικά σε αυτή την πολυποίκιλη διαβούλευση και πασαρέλα απόψεων. Διευκρινιστικά, η εν προκειμένω ψήφιση αφορά τη δυνατότητα τεκνοθεσίας, τη νομική κατοχύρωση των παιδιών των ομόφυλων ζευγαριών και την ισότιμη αναγνώριση και των δύο ομόφυλων γονέων. Η ψήφιση για το σύμφωνο συμβίωσης και την ένωση των ομόφυλων ζευγαριών έχει γίνει ήδη από το 2015 και ήδη από τότε έχουμε εκτεθεί και προϊδεαστεί στο γαϊτανάκι απόψεων και ρητορικών του ΚΚΕ, της δεξιάς, της ακροδεξιάς και φυσικά του ιερατείου. Ο κύριος Κουτσούμπας δεν μας εξέπληξε πολύ σήμερα γιατί και το 2015 περί ιδιωτικών υποθέσεων των ομόφυλων ζευγαριών είχε μιλήσει και πως δεν χρειάζονταν νομοθετικές ρυθμίσεις και θεσμοθετήσεις, καταλήγοντας να μην είναι υποστηρικτής του συμφώνου συμβίωσης. Επομένως, σήμερα δεν περιμέναμε καμιά προοδευτική κωλοτούμπα, αλλά πάντοτε απογοητεύει η υπενθύμιση του πόσο πατριωτικό και συντηρητικό είναι το κομμουνιστικό μας κόμμα και πόσο δύσκολοι και αγκαθωτοί χαράσσονται οι δίαυλοι επικοινωνίας, κοινού αγώνα ή έστω συνεννόησης αρκούντως μακριά από τις μαρξιστικές αναλύσεις.
Ο ΓΓ του ΚΚΕ τάσσεται κατά των θεσμοθετήσεων και κατοχυρώσεων που υπόσχεται το νομοσχέδιο αυτό, εκφράζοντας τους φόβους του για τη διαφύλαξη της πατρότητας και της μητρότητας, που τόσο καταπιεζόμαστε από την κοινωνική επιταγή για την επιτέλεση τους, ως κορυφαίους ρόλους και καταξιώσεις, αυτής της ετεροκανονικής πατρότητας και μητρότητας των οποίων τις ρίζες υποτίθενται ότι αντιμαχόμαστε και αγωνιζόμαστε να επανανοηματοδοτήσουμε και να χειραφετήσουμε από τα πρόσημα και τις επιταγές που έχουν εδραιώσει η πατριαρχία και οι εξουσιαστικές σχέσεις.
Τελικά μαθαίνουμε από το ΚΚΕ ότι κάποια προνόμια σχετιζόμενα με τις προσβάσεις στην υγεία, στην παιδεία, στην εργασία και στον πλούτο θα μας ενοχλούν και θα αγωνιζόμαστε εναντίον αυτών των ανισοτήτων, ενώ κάποια άλλα («προνόμια»), τα οποία τα φέρουν και τα απολαμβάνουν και άτομα του αγώνα και της αριστεράς ή τουλάχιστον έχουν την επιλογή να τα αξιοποιήσουν ή να τα αμφισβητήσουν, δεν θα μας ενοχλούν. Γιατί είναι άλλο να είσαι ετεροκανονικός αριστερός και αγωνιστής και να αμφισβητείς και να αναλύεις ως αναχρονισμό την επιλογή του γάμου ή για λόγους συνθηκών και αναγκαίων συμβιβασμών να κάνεις χρήση αυτής της επιλογής να παντρευτείς, διατηρώντας πάντα μια αβίαστη προνομιακή πρόσβαση σε αυτή την επιλογή, και είναι άλλο να χρησιμοποιείς την ίδια ρητορική και ανάλυση για να υποδείξεις σε μη έχοντες το ίδιο προνόμιο συμπολίτες σου και που δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες επιλογών και αναιρέσεων σε «αναχρονιστικούς» θεσμούς που θα διευκόλυναν, όμως, και θα χειραφετούσαν τομείς της ζωής τους.
Δυστυχώς το ΚΚΕ δεν είναι το μόνο που παρουσιάζεται με προσκολλήσεις σε ιδεολογήματα του παρελθόντος, καθώς οι ανακοινώσεις και τα δελτία τύπου κι άλλων οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, που θα αναμένονταν προοδευτικά, ελπιδοφόρα και υποστηρικτικά, κάθε άλλο παρά τέτοια είναι, εξαντλώντας τη συζήτηση στους περιορισμούς σχετικά με τις επιλογές τεκνοποίησης και παρένθετης μητρότητας και τη σκεπτικότητα που αυτές φέρουν. Παράλληλα, οι ιερατικοί φορείς της χώρας βρίσκουν πεδίο δράσης και ρητορείας λαμπρό, από τον απεριόριστο ζωτικό χώρο που τους εξασφαλίζει η ευνοϊκή και εξαρτητική σχέση κράτους-εκκλησίας και έτσι κάθε λογής παπαδαριό εξαπολύει μύδρους και εκφέρει περιττές γνώμες για το πώς θα ζήσουν και θα δομήσουν τις ζωές τους οι πολίτες.
Παρακολουθώντας τις συζητήσεις στη δημόσια σφαίρα για το εν λόγω νομοσχέδιο και τις από κάθε προέλευση απόψεις επί του θέματος, ξαναχτυπούν στη μνήμη και στην αντίληψη οι γνωστές συνθήκες διεμβολισμού των πληβείων τάξεων με το πανάρχαιο και αλάνθαστο «διαίρει και βασίλευε», ωθώντας τις ενασχολήσεις των πολιτών σε ένα σαφάρι ‘‘βρες τον γκέι στη γειτονιά σου και κρίνε αν κάνει για πατέρας’’ μπας και ξεχάσουμε ότι είτε είσαι λοατκι+ προλεταριάτο είτε cis ετεροκανονικό χρειάζεσαι δεύτερες και τρίτες δουλειές για να αγοράσεις τα βασικά του βιοπορισμού σου και υπογλώσσια ρυθμιστικά της πίεσης για να αντιμετωπίσεις τους λογαριασμούς του ρεύματος και τον εν γένει πληθωρισμό στις πλάτες σου.
Οι αιχμές του νομοσχεδίου και οι ανάγκες να χαραχτούν και να σχεδιαστούν σοβαρές πολιτικές και ρυθμίσεις, που δεν θα αφήνουν λόγο και παραθυράκια στις ακροδεξιές ρητορείες μίσους και αναπαραγωγής κυρίαρχων συντηρητικών ιδεολογιών είναι πολλές και δεν χωρούν σε μια μικρή ανάλυση του παρόντος άρθρου. Ασφαλώς και οι συζητήσεις μας και οι αναλύσεις μας δεν θα πρέπει να εξαντλούνται σε μισο-διεκδικήσεις και να περιορίζονται υπό το πρίσμα του εν γένει δικαιωματισμού, αλλά να μεγεθύνουμε την εικόνα με τους όρους της ισότητας, της συμπερίληψης και της ορατότητας, αναδεικνύοντας τα πεδία της κοινής πάλης απέναντι στις επιθέσεις και στους περιορισμούς των ζωών όλων των πολιτών από τις αστικές ιδεολογίες και πολιτικές.
