Η εισαγωγή του Κομμουνιστικού Μανιφέστου ξεκινά με την φράση: «Ένα φάντασμα πλανιέται στην Ευρώπη: το φάντασμα του κομμουνισμού. Όλες οι δυνάμεις της γερασμένης Ευρώπης ενώθηκαν σε μια ιερή συμμαχία για να κυνηγήσουν αυτό το φάντασμα». Σήμερα αυτή η ιερή συμμαχία έχει ονόματα όπως Τραμπ, Ευρωπαϊκή Ένωση, Σαλβίνι, Ορμπάν, Μητσοτάκης, ρατσισμός και ισλαμοφοβία, εθνικισμός και αντικομμουνισμός.
Η σβάστικα ισοδύναμη με το σφυροδρέπανο
Με συντριπτική πλειοψηφία (535 ψήφους υπέρ, 66 κατά και 52 λευκά) εγκρίθηκε από το ευρωκοινοβούλιο το κοινό ψήφισμα του Λαϊκού Κόμματος, των Σοσιαλδημοκρατών, των Φιλελεύθερων, των Πρασίνων και των Συντηρητικών Μεταρρυθμιστών, με το οποίο ο ναζισμός θεωρείται ισότιμος με τον κομμουνισμό. Το ψήφισμα με τον εύσημο τίτλο «Η σημασία της ευρωπαϊκής μνήμης για το μέλλον της Ευρώπης» θέλει να κάνει επίσημη θέση την έναρξη του Β’ Ιμπεριαλιστικού πολέμου ως συνέπεια της υπογραφής του Σύμφωνου μη επίθεσης μεταξύ της ναζιστικής Γερμανίας και της ΕΣΣΔ, γνωστού και ως Σύμφωνου Ρίμπεντροπ – Μολότοφ. Στο ίδιο ψήφισμα καλούν να κηρυχτεί η 23η Αυγούστου (ημέρα υπογραφής του συμφώνου το 1939) «ημέρα Ευρωπαϊκής Μνήμης των Θυμάτων Ολοκληρωτικών Καθεστώτων, τόσο σε ξεχωριστό εθνικό επίπεδο, όσο και πανευρωπαϊκό». Στο ίδιο «καταδικάζει τη διάδοση, μέσα στην ΕΕ, ολοκληρωτικών ιδεολογιών, όπως ο ναζισμός και ο σταλινισμός», θυμίζοντας την απαγόρευση κομμουνιστικών συμβόλων σε χώρες της Βαλτικής. Δεν είναι πρώτη φορά που μας σερβίρει η Ε.Ε. τέτοια αντικομουνιστικές εξισώσεις αφού ήδη το 2008 έχει θεσπίσει την «Ευρωπαϊκή ημέρα μνήμης των θυμάτων του σταλινισμού και του ναζισμού». Φυσικά όλοι αυτοί οι καλοί κύριοι και κυρίες εμπνέονται και από τα κατορθώματα των καθεστώτων στις βαλτικές χώρες, από την Λετονία και την Εσθονία ως την Ουκρανία, όπου οι ντόπιοι συνεργάτες των Γερμανών και διώκτες-εξολοθρευτές κομμουνιστών και Εβραίων της εποχής 1940-1945 έχουν αναστηθεί σε εθνικούς ήρωες την ίδια στιγμή που τα επαναστατικά σύμβολα, το σφυροδρέπανο, τα κομμουνιστικά κόμματα και οι επαναστατικές οργανώσεις είναι είτε σε διωγμό είτε σε απαγόρευση.
Καθόλου τυχαία η ταύτιση της ΕΣΣΔ, που μπορεί να κατέληξε σε ένα αυταρχικό κράτος αλλά ξεκίνησε ως το πλέον ολοκληρωμένα απελευθερωτικό καθεστώς στην βάση της χειραφέτησης και της διεθνούς επανάστασης και με αυτόν τον συμβολισμό έχει συνδεθεί με τους αγώνες ενός αιώνα και εκατομμυρίων εργατών ανά την υφήλιο, με το ναζισμό που αφού τσάκισε μέχρι θανάτου την γερμανική εργατική τάξη εξαπόλυσε βάση πολιτικού προγράμματος και ιδεολογίας την πλέον εξοντωτική ρατσιστική μηχανή στην ιστορία της ανθρωπότητας οργανωμένης σε βιομηχανικά πρότυπα.
Με αυτή την ταύτιση η Ε.Ε. θέλει να παρουσιάσει το δικό της ΤΙΝΑ (There Is No Alternative) του 21ου αιώνα. Αυτό της «δημοκρατίας» που επαγγέλλεται η δικτατορία του κεφαλαίου. Το παρελθόν της κοινωνικής χειραφέτησης που ιστορικά είναι ταυτισμένο με την Οκτωβριανή Επανάσταση και την ΕΣΣΔ πρέπει να κυλιστεί στην λάσπη της ταύτισης με το μέγιστο τoυ απανθρωπισμού – του ναζισμού – για να μπορούν τα αφεντικά της Ευρώπης να πουλήσουν το δικό τους παραμύθι της δημοκρατίας και ελευθερίας και εμποτισμένο σήμερα με μπόλικη παλιά καλή ακροδεξιά όπως αυτή πλημμύρισε την ήπειρο στον μεσοπόλεμο, με τα εργαλεία της alt-right της εκ Τραμπ προερχόμενης ακροδεξιάς ρητορικής και στόχευσης. Μία «εκδημοκρατισμένη ακροδεξιά». Η γηραιά ήπειρος ζαρώνει ακόμα περισσότερο στις πιο βάρβαρες στιγμές του παρελθόντος της.
Από το κοινότυπο ‘ευρωπαϊκές αξίες’ στο ρατσιστικό ‘ευρωπαϊκός τρόπος ζωής’
Η νέα, άκρως συντηρητική πρόεδρος της Ευρωπαϊκής επιτροπής της κοινώς ονομαζόμενης Κομισιόν, η Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν αποφάσισε την μετονομασία της επιτροπής «για τη μετανάστευση, τις εσωτερικές υποθέσεις και την ιθαγένεια» σε επιτροπή «για την προστασία του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής». Αν η επιτροπή, που είχε επικεφαλής επίτροπο μέχρι σήμερα τον κύριο ‘τίποτα Αβραμόπουλο’, ήταν ήδη γνωστή ως η επιτροπή του ρατσισμού καθώς σε όλη την προηγούμενη πενταετία στήθηκε μέσα και περιμετρικά της Ε.Ε. μία ολόκληρη βιομηχανία στρατοπέδων συγκέντρωσης, φρακτών, συρματοπλεγμάτων και χιλιάδων πνιγμών στην Μεσόγειο μαζί με την ολοένα σκλήρυνση της νομοθεσίας για το άσυλο και τους μετανάστες, το νέο όνομα όμως, που δεν είναι απλά ένα όνομα αλλά δίνει την πολιτική κατεύθυνση, μας υπενθυμίζει ακόμα πιο έντονα την προσαρμογή της Ευρώπης στα κελεύσματα της ακροδεξιάς. Καθόλου τυχαία οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές είναι οι Σαλβίνι και Λεπέν, με πιο αποκαλυπτική την τελευταία που ανακοίνωσε: “Η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι η μετανάστευση προκαλεί ερωτηματικά για το μέλλον του τρόπου ζωής των Ευρωπαίων και αυτό επιβεβαιώνει την ιδεολογική μας νίκη”. Έτσι και αλλιώς η επιλογή της κυρίας Ούρσουλας προήλθε κατόπιν πιέσεων εντός του Λαϊκού Κόμματος από τον Σαλβίνι και ειδικά από τον Ορμπάν. Οι μηχανισμοί υπάρχουν, τα κατάλληλα πρόσωπα επιλέγονται και οι αλλαγές κυλάνε, φτάνει να υπάρχουν οι κατάλληλοι συσχετισμοί.
Ο Μαργαρίτης Σχοινάς που ανέλαβε το νέο χαρτοφυλάκιο σίγουρα θα έχει πολλά να συνεισφέρει παίρνοντας για παράδειγμα τις πρώτες ημέρες της κυβέρνησης του αφεντικού του, του Μητσοτάκη, στο θέμα πρόσφυγες. Στέρηση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, εκκένωση καταλήψεων προσφύγων, η Μόρια. Ειδικά η στέρηση της νοσηλείας και των φαρμάκων εμπίπτει και αυτή στον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής όπως σίγουρα ο Κικίλιας τον εννοεί.
Αλλά ας δούμε αυτόν το ευρωπαϊκό τρόπο ζωής τι είναι και από τι αποτελείται. Είναι οι δύο ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι του 20ου αιώνα που αιματοκύλισαν την ανθρωπότητα με τα δεκάδες εκατομμύρια νεκρών, είναι τα στρατόπεδα εξόντωσης του ναζισμού και του ολοκαυτώματος που σάρωσε την ήπειρο σε μία ανείπωτη ορμή φρίκης, είναι η αποικιοκρατία που έστησαν επί 6 αιώνες ανά την υφήλιο με το ξεζούμισμα των λαών, είναι το δουλεμπόριο και τα εκατομμύρια των Αφρικανών που διέσχισαν τον ωκεανό του αίματος που έστησαν οι ευρωπαίοι επί 400 χρόνια, το αιματοκύλισμα άπειρων εξεγέρσεων των λαών στην ίδια την γηραιά ήπειρο, τις εκατοντάδες των επεμβάσεων, των βομβαρδισμών στην Γιουγκοσλαβία, τις επεμβάσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και τα πραξικοπήματα στην Αφρική. Και αν αυτό είναι το παρελθόν, σήμερα είναι οι βομβαρδισμοί σε Λιβύη, Αφγανιστάν και Συρία, η Ευρώπη του δόγματος Ευρώπη Φρούριο με τις χιλιάδες των πνιγμένων στην Μεσόγειο, της ακροδεξιά που σηκώνει κεφάλι και ζητάει κεφάλια μεταναστών και προσφύγων, φτωχών και ανέργων, συνδικαλιστών και κομμουνιστών. Ή όπως κυνικά δήλωσε ο Μάνφρεντ Βέμπερ, επικεφαλής του Λαϊκού κόμματος στην ευρωβουλή υπερασπίζοντας το «για την προστασία του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής», ‘’είναι κάποιος εδώ [στην ευρωβουλή] που θέλει να ζήσει τον Αφρικανικό τρόπο ζωής ; Ή τον Αμερικάνικο τρόπο;’’ Φυσικά κανείς δεν του θύμισε το ξέσκισμα της Αφρικής και των λαών της εδώ και 600 χρόνια που συνεχίζεται ακόμα και σήμερα – απλά χωρίς σκλάβους – έχοντας μετατρέψει ολόκληρη την ήπειρο σε οικονομική τρύπα, όπως και κανείς δεν του είπε ότι η Αμερική τροφοδοτήθηκε τον 19ο αιώνα από τους Ιρλανδούς που μετανάστευαν βιαίως για να γλυτώσουν τον λοιμό που επέβαλλαν οι Άγγλοι, τους Γερμανούς μετανάστες για να αποφύγουν την καταπίεση του Βίσμαρκ, τους φτωχούς Ιταλούς αγρότες για να ξεφύγουν από την απάνθρωπη μεταχείριση των τσιφλικάδων. Όχι όμως, υπάρχει μόνον η ακροδεξιά προπαγάνδα που σκιάζει την Ευρώπη.
Αυτό που έχει να προστατέψει ο Σχοινάς, η Ούρσουλα και οι όμοιοι τους στις Βρυξέλλες είναι η ρατσιστική πολιτική της Ε.Ε. Ένας ρατσισμός που δεν έχει ακριβώς σχέση με τον παλιό καλό ευρωπαϊκό ρατσισμό, εκείνον τον 19ου αιώνα, του βιολογικού ρατσισμού που κατάτασσε τους λαούς σε κατώτερους και ανώτερους και κάποια στιγμή έστειλε τους κατώτερους στους φούρνους. Σήμερα ο ευρωπαϊκός ρατσισμός είναι πολιτιστικός, εκείνος της μαντίλας που όσες τον φορούν δεν «μπορούν» δήθεν να προσαρμοστούν στον τρόπο ζωής της Ευρώπης, είναι ο ρατσισμός της ισλαμοφοβίας γύρω από την οποία έχουν στηθεί χιλιάδες επιθέσεις σε μετανάστες και πάμπολλες δολοφονίες, όπως ο δικός μας Λουκμάν. Μήπως η Ευρώπη των 28 κρατών μελών με ΑΕΠ 18.8 τρισεκατομμύρια και των 513 εκατομμυρίων κατοίκων θα αλλοιωθεί από μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες; Μια χαρά ενσωμάτωσε τους μετανάστες από την Α. Ευρώπη την δεκαετία του 1990. Υπήρχε φυσικά ο ρατσιστικός λόγος, ο Αλβανός, η Ρωσίδα, ο Πολωνός κ.ο.κ ως πίεση για χαμηλά μεροκάματα για τον «ξένο», αλλά η οικονομική λεηλασία και η ανάπτυξη της εποχής άφησε τα σύνορά ανοικτά, δεν υπήρξαν στρατόπεδα, φράκτες, ούτε καν ρητορική για «σλάβους εισβολείς» στον δημόσιο λόγο, η ακροδεξιά ακόμα και στην Γαλλία του μπαμπά Λεπέν ήταν περιορισμένη.
Σήμερα όμως η Ευρώπη βυθίζεται αργά σε μία ύφεση καθώς οι ρυθμοί αύξησης του ΑΕΠ ξεκινήσανε από το απλά ευχάριστο 2.5% του 2017, άρχιζαν να σκοντάφτουν στο 2.0% το 2018 με την πλέον αισιόδοξη πρόβλεψη για το 2019 να είναι το 1.4%, και όπως αποκαλυπτικά δηλώνουν οι αστοί οικονομολόγοι τα εργαλεία του 2008-2014 (εννοούν τα τρισεκατομμύρια που απομύζησαν από τους εργαζόμενους και έριξαν στις αγορές) δεν αρκούν πια και ακόμα περισσότερα βάρη της δικιάς τους κρίσης θα χρειαστεί να μετακυλήσουν στα κεφάλια της εργατικής τάξης με ακόμα πιο βάρβαρο τρόπο.
Οι αστικές τάξεις της Ευρώπης ανοίγουν σιγά σιγά την βεντάλια της ιδεολογικής επίθεσής τους. Ξέρουν ότι το όνειρο της ανάπτυξης έχει ξεχαστεί, η πτώση της Tόμας Κουκ είναι πολύ πιο βαριά από ότι ακούστηκε, οι οικονομικοί πόλεμοι όχι μόνον επιταχύνουν την ύφεση αλλά και δημιουργούν ανασφάλειες, τα σαθρά θεμέλια του κεφαλαίου κλυδωνίζονται, δεν πρέπει να τα αφήσουμε να πέσουν στα κεφάλια μας. Ξαναφέρνοντας την κομμουνιστική στρατηγική στο κίνημα, το φάντασμα μπορεί να νικήσει.
