Την περασμένη Κυριακή το ακροδεξιό στρατόπεδο στάθηκε ανίκανο να δημιουργήσει πολιτική ένταση και κλιμάκωση γύρω από το πρόγραμμα του. Οι οργανωτές για να αποφύγουν το φιάσκο του αιώνα, μετέφεραν πάνω από 10.000 διαδηλωτές από τη Βόρεια Ελλάδα ώστε να κρατήσουν τη συγκέντρωση σε αξιοπρεπή επίπεδα. Χωρίς τους μεταφερόμενους αυλοκόλακες, η πλατεία Συντάγματος θα έμοιαζε με μια απλή, μικροαστική περατζάδα από τα μαγαζιά της Ερμού που παραβιάζουν την Κυριακάτικη Αργία. Μετά βίας μαζεύτηκε στο 1/3 του κόσμου σε σχέση με το εθνικιστικό συλλαλητήριο της 4ης Φεβρουαρίου 2018. Η προπαγάνδα έχει ενταθεί περισσότερο μετά τη συγκέντρωση μπας και διασωθεί το φρόνημα και η πορεία συγκρότησης της ακροδεξιάς.
Η παρουσία των φασιστικών ομάδων ήταν μικρή και η «επίθεση» στη Βουλή ήταν περισσότερο βίαιη προπαγάνδα παρά προπαρασκευαστικό στάδιο εφόρμησης. Οι συσχετισμοί στην κοινωνία παραμένουν οικτρά μειοψηφικοί για δυνατότητα φασιστικής δράσης. Μετά την ψήφο εμπιστοσύνης και την αναμενόμενη υπερψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών, η συγκέντρωση της Κυριακής κατέληξε να είναι μια προεκλογική εκδήλωση του ευρύτερου δεξιού και ακροδεξιού χώρου μπροστά στις επερχόμενες εκλογές. Η συγκρότηση, όμως, μιας θυμωμένης, σιωπηρής, μικροαστικής συντηρητικοποίησης μπορεί να αποτελέσει την κοινωνική βάση ενός ακροδεξιού κινήματος.
Γι` αυτό και δεν μπορεί να υπάρξει ο παραμικρός εφησυχασμός. Μπορεί να μην έχει στηθεί μια έτοιμη, αντεπαναστατική κατάσταση στυλ Σαλβίνι ή Μπολσονάρο, αλλά διαδραματίζεται μια λυσσαλέα μάχη προς αυτή την κατεύθυνση. Το αστικό μπλοκ επιδιώκει την μετατόπιση της κεντρικής πολιτικής σκηνής στην ακροδεξιά ατζέντα και ανασύρει τα βαριά όπλα του ταξικού πολέμου. Εθνικισμός, ρατσισμός, ασφάλεια θα είναι οι άξονες «πίεσης» στο ταξικό κίνημα και στις οργανώσεις του. Αντικομμουνισμός και υποταγή στην εθνική ενότητα θα αποτελούν τα «δεξιά» και «αριστερά» ντιρέκτ της αστικής επίθεσης. Ήδη τα μικρά κεντρώα σχήματα της ΔΗΜΑΡ και ΠΟΤΑΜΙΟΥ διαλύθηκαν κάτω από αυτή την πίεση μαζί με τους ΑΝΕΛ που τελείωσαν τον αντιμνημονιακό «αγώνα» τους και προσπαθούν να επιστρέψουν στο ακροδεξιό διαμέρισμα της δεξιάς «πολυκατοικίας».
Από την άλλη πλευρά, το ταξικό στρατόπεδο μέσω της κοινής διοργάνωσης διεθνιστικής αντιεθνικιστικής συγκέντρωσης και διαδήλωσης στα Προπύλαια από Α.Π.Ροσινάντε, Ε.Ε.Κ., Ο.Κ.Δ.Ε.-Σπάρτακος και ΟΡ.Μ.Α. που υποστηρίχθηκε από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδωσε ξεκάθαρη πολιτική απάντηση στον εθνικισμό, αλλά και έδειξε την κατεύθυνση που οφείλουν να θέσουν οι οργανώσεις της εργατικής τάξης για την οικοδόμηση ενός τρίτου διεθνιστικού πόλου στην πολιτική σκηνή. Η συμμετοχή στη συγκέντρωση μπορεί να μην έφτασε στα επίπεδα του περασμένου Φεβρουαρίου, αλλά ήταν συγκρίσιμη και πολυπληθής. Πέρυσι ο εμπρησμός της Libertatia κινητοποίησε τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά που φέτος δρομολογήθηκαν προς πιο συνειδητές πολιτικές προτάσεις. Η συγκέντρωση του 2019 είχε καλύτερη συγκρότηση, περισσότερα καλέσματα από την Αναρχία και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά που ενίσχυσαν την αντίληψη του διεθνιστικού μετώπου. Επίσης, μεγάλη ήταν η συμμετοχή του κόσμου στην διαδήλωση που ακολούθησε, αντιλαμβανόμενος και ότι μόνο οι κοινοί ταξικοί αγώνες δίνουν τη μάχη απέναντι στην ακροδεξιά ανασυγκρότηση και την ιμπεριαλιστική πολιτική του ελληνικού καπιταλισμού.
Οι διεθνιστικοί αγώνες συνεχίζονται και κλιμακώνονται στις 2 Φεβρουαρίου. Απέναντι στις συνεχόμενες εθνικιστικές δράσεις η 2α Φεβρουαρίου δεν αποτελεί μια «αντισυγκέντρωση» αλλά μια «θετική» πρόταση – απάντηση στον ακροδεξιό εσμό. Η φετινή επέτειος από τα γεγονότα των Ιμίων, στον δρόμο που χαράζουμε τα τελευταία δύο χρόνια, εγκαθιδρύεται από το ταξικό κίνημα ως ημέρα διεθνισμού και ταξικής αλληλεγγύης ως προχώρημα της αντιφασιστικής αντεπίθεσης. Η μάχη ενάντια στην ακροδεξιά και το φασισμό μπορεί να γίνει μόνο με την προβολή ενός διεθνιστικού προγράμματος και προοπτικής που θα περιλαμβάνει όλους τους λαούς των Βαλκανίων μαζί με τους πρόσφυγες & τους μετανάστες σε μια αντικαπιταλιστική στρατηγική ενάντια στα σχέδια της Ευρώπης – Φρούριο και της εθνικιστικής αντιπολίτευσής της.
Αγωνιζόμαστε για την αναγνώριση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα με πλήρη δικαιώματα και το δικαίωμα επαναπατρισμού στους Μακεδόνες πολιτικούς πρόσφυγες του εμφυλίου.
Αγωνιζόμαστε ενάντια στην αντιαλβανική υστερία, την εθνικιστική πολιτική που προσπαθεί να περιγράψει τη Νότια Αλβανία ως «Βόρεια Ήπειρος» και να ηρωοποιήσει εθνικιστές τρομοκράτες σαν τον Κατσίφα.
Αγωνιζόμαστε ενάντια στην επιθετικότητα του ελληνικού κεφαλάιου στο πλαίσιο του ελληνοτουρκικών ανταγωνισμών. Είμαστε ενάντια στην επιθετική εξάπλωση των «12 μιλίων» στο Αιγαίο και τη μετατροπή του Αιγαίου σε ελληνική λίμνη. Δεν θα σύρουμε τους λαούς της Ελλάδας και της Τουρκίας σε πόλεμο για το μοίρασμα των ΑΟΖ και των συμφωνιών με Αμερικάνικες και Ισραηλινές πολυεθνικές.
Αγωνιζόμαστε ενάντια στις φασιστικές συμμορίες της Χρυσής Αυγής και των παραφυάδων που στήνουν ενέδρες στο Πέραμα, στη Δάφνη και στις γειτονιές της Αθήνας και συνεχίζουν να δολοφονούν, όπως τον Πετρίτ Ζιφλέ στην Κέρκυρα. Τσακίζουμε φασιστικούς θύλακες σαν το λακέδικο σωματείο της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος που λειτουργούν σαν μπράβοι της εργοδοσίας.
Διαλύουμε τις ναζιστικές οργανώσεις που νομιμοποιούν τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Οι σεξιστικές δολοφονίες σαν της Ζακί/Ζακ, της Ελένης στο Ρόδο, της Αγγελικής στην Κέρκυρα αυξάνονται μέσα από την ανοχή που δείχνουμε στα εθνικιστικά και ρατσιστικά κόμματα.
Διεθνιστική συγκέντρωση και διαδήλωση
Έλληνες, Τούρκοι, Αλβανοί και Μακεδόνες εργάτες ενωμένοι ενάντια σε εθνικισμό και ιμπεριαλισμό.
Στην ίδια μας την χώρα είναι ο εχθρός.
Σάββατο 2/2 18:00 πλατεία Ρηγίλλης
