Η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά συνέπεσε λίγο πριν από τις Ευροεκλογές και την ώρα που στη Βενεζουέλα οργανώνεται πραξικόπημα από τις ΗΠΑ. Η προσπάθεια του ιμπεριαλισμού να «τσακίσει τον κομμουνισμό» στη Λατινική Αμερική αποτελεί άσκηση της ακροδεξιάς ατζέντας του αστικού μπλοκ. Οι ίδιες διεργασίες συμβαίνουν σε όλο τον πλανήτη.
Οι εκλογές στην Ισπανία δεν αλλάζουν το συσχετισμό δυνάμεων «αντίδρασης» – «προόδου» αλλά ανακατανομή στις «πολυκατοικίες». Οι σοσιαλιστές κερδίζουν από τους Ποντέμος και η ακροδεξιά από την παραδοσιακή δεξιά. Όμως, τα αποτελέσματα πρέπει να τα δούμε ως ένα μόναχα μέρος μιας δυναμικής μάχης που δεν έχει κριθεί. Η φαινομενική μετατόπιση όλων των πολιτικών δυνάμεων «προς τα δεξιά» δεν αποτελεί κατοχύρωση ήττας του στρατοπέδου μας, αλλά συγκεκριμένη φάση της ταξικής μάχης που μπορεί να ανατραπεί.
Δεν πρέπει, όμως, να υποβαθμίσουμε μια σημαντική εξέλιξη που διεξάγεται στο πολιτικό μπλοκ της «δεξιάς». Ιστορικά οι παραδοσιακές δυνάμεις του αστισμού ποτέ δεν είχαν μια λυσσαλέα μάχη με την εθνικισμό και το φασισμό. Από την οργάνωση του 1ου ΠΠ ως την παράδοση της εξουσίας στο Χίτλερ, οι αστικές δυνάμεις αφήνουν διάπλατες τις διόδους επικοινωνίας με τα πιο «αντιδημοκρατικά» στοιχεία. Με εξαίρεση τη Γαλλική δεξιά (που έχει το βάρος της υπεράσπισης του Συντάγματος του 1789 και της μετέπειτα Γαλλικής Δημοκρατίας – Αυτοκρατορίας) και τα αντιχιτλερικά (και όχι αντιφασιστικά) σύνδρομα της Γερμανίας, έχουν ανοίξει οι πόρτες προς την ακροδεξιά. Από την υποδοχή του Ορμπάν στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και τη συνεργασία Φάρατζ – Τόρυς στο Brexit, έχουμε τη σταδιακή μετατροπή της δεξιάς σε «μπερλουσκονική» ή «φρανκική».
Η παρουσία των οργανώσεων της εργατικής τάξεις στην Πρωτομαγιάτικη Απεργία – Διαδήλωση ήταν από τα μεγαλύτερα καθήκοντα της συγκεκριμένης περιόδου. Η ΟΡγάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού συμμετείχε με οργανωμένο μπλοκ στη φετινή διαδήλωση. Το «σαμποτάζ» των γραφειοκρατών που κάλεσαν σε 24ωρη απεργία τα ΜΜΜ αποδυνάμωσε εν μέρει τις απεργιακές συγκεντρώσεις, παρόλα αυτά δεν μείωσε την συσπείρωση και την δυναμική των κινητοποιήσεων. Το εργατικό ταξικό κίνημα έδωσε την αντικαπιταλιστική του απάντηση του με κέντρο τους εργατικούς αγώνες και τον διεθνισμό.
Οφείλουμε να αναγνωρίζουμε τις ταξικές μας νίκες και να οικοδομήσουμε την Διεθνιστική Κομμουνιστική στρατηγική ως μια θετική πρόταση του ταξικού στρατοπέδου μας στον αγώνα της αντικαπιταλιστικής αντεπίθεσης.
