Ένας χρόνος κορονοϋστερίας: Η συγκάλυψη της κρίσης και η για την ανατροπή του Κοινωνικού Συμβολαίου
Πέρυσι μία μέρα πριν την καραντίνα καταθέταμε ότι: “Η πανδημία του κορονοϊού, που βρίσκεται σε εξέλιξη, είναι αποτέλεσμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και αξιοποιείται εργαλειακά από την αστική τάξη, ώστε να ανασκευάσει το «Κοινωνικό Συμβόλαιο» σε ακόμα πιο αντιδραστικό σημείο ισορροπίας.” (Από την Πολιτική Απόφαση της 6ης Οργανωτικής Ολομέλειας 22/03/2020).
Κλείνοντας ένα χρόνο πανδημίας στην χώρα, επιβεβαιώνουμε ότι οι πολιτικές διαχείρισης που έχει εφαρμόσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ακολουθώντας το διεθνές μοτίβο, περιγράφουν το αδιέξοδο ανάκαμψης από μία παγκόσμια παρατεταμένη κρίση. Η πανδημία έχει λειτουργήσει ως άλλοθι της απανταχού οικονομικής κατάρρευσης για την ανάδειξη ενός παγκόσμιου αόρατου εχθρού, στη μάχη του οποίου θα θυσιάσουν οι λαοί ελευθερίες και κοινωνικά κεκτημένα του τελευταίου αιώνα.
Έχουμε διανύσει μία ολόκληρη δεκαετία κρίσης, συνοδευόμενης από εξοντωτικά οικονομικά μέτρα λιτότητας που αφορούσαν την συρρίκνωση του δημόσιου κράτους πρόνοιας και κοινωνικών δομών. Το άμεσο αποτέλεσμα της απαξίωσης και διάλυσης του δημόσιου συστήματος υγείας αντανακλάται στην αδυναμία υγειονομικής περιχαράκωσης απέναντι στην πανδημία. Κάθε πανδημία απαιτεί την γενναιόδωρη μεταφορά πόρων στα νοσοκομεία, τον εξοπλισμό, το προσωπικό και την έρευνα για την πρόνοια και την θεραπεία του πληθυσμού. Αντ’ αυτού η κυβέρνηση δεν προσέλαβε εργαζόμενους στην υγεία, δεν δημιούργησε τον απαραίτητο αριθμό ΜΕΘ και ΜΑΦ, δεν επίταξε στην μάχη ιδιωτικά και στρατιωτικά νοσοκομεία, δεν ετοίμασε έναν επαρκή εμβολιαστικό σχεδιασμό. Ένα χρόνο μετά, ο ημερήσιος αριθμός των φορέων (ασθενών covid19 και λοιπών νοσημάτων) παραμένει υψηλός κι εξοργιστικός, το ΕΣΥ και οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε λειτουργικό τέλμα και ο υπουργός Υγείας με τους κλινικάρχες ακόμα παζαρεύουν τα κονδύλια. Το ζήτημα της πανδημίας όσο πραγματικό κι αν είναι, δεν απέκτησε την ανάλογη βαρύτητα για την κυβέρνηση. Η κυβέρνηση το αξιοποιεί εργαλειακά για να περιφρουρηθεί ταξικά μπροστά στη νέα φάση οικονομικής ύφεσης.
Η στρατηγική της ΝΔ στόχευε να ανανεώσει το αστικό αφήγημα της Εθνικής Ενότητας, αυτή τη φορά με υγειονομική προσέγγιση εκμεταλλευόμενη τον κορονοϊό. Έχοντας αναγάγει την ασθένεια σε απόλυτο κακό, απαιτεί τον πλήρη κοινωνικό και πολιτικό συμβιβασμό με τα μέτρα διαχείρισης. Χρησιμοποιώντας μεθόδους κοινωνικού ελέγχου – ΜΜΕ, αλλεπάλληλα lockdown και αυξημένη αστυνόμευση – μετατρέπει ένα πρόβλημα περίθαλψης σε πρόβλημα καταστολής. Κάθε μήνα που περάσαμε δοκιμάστηκαν και ενισχύθηκαν οι πολιτικές απαγορεύσεων και περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων, αποδεικνύοντας τον ταξικό τους χαρακτήρα με σαφή προτεραιότητα την ιδεολογική επίθεση στην κοινωνία. Η χρηματοδότηση των συστημικών ΜΜΕ και η επικοινωνιακή πριμοδότηση επιτροπής λοιμωξιολόγων έφεραν μέσα στα σπίτια και τα μυαλά μας την δήθεν αναγκαιότητα των αυτο-αναιρούμενων μέτρων και το φόβητρο των προστίμων και της καταστολής. Μέτρα που τελικά για έναν ολόκληρο χρόνο, μας έχουν στραγγίξει οικονομικά, μας έχουν εξωθήσει στην επισφαλή εργασία και στην ανεργία, έχουν αφήσει μαθητές ακοινώνητους και αμόρφωτους, φοιτητές στην αδράνεια και στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής. Μέτρα μόνο εντατικοποιημένης αστυνόμευσης και κατασκοπίας για κάθε γειτονιά και πλατεία, ώστε ο δημόσιος χώρος να γίνεται κι αυτός λιγότερο δεδομένος. Το δικαίωμα στην ελεύθερη μετακίνηση, την συνάθροιση και την διαδήλωση είναι πλέον πεδίο μάχης, με την κυβέρνηση να προετοιμάζει συνεχώς το νομικό οπλοστάσιο για την απαγόρευση και διάλυση των αγώνων. Το κέντρο της στρατηγικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι αντικομμουνιστικός ρεβανσισμός, η εξουδετέρωση του «εσωτερικού» εχθρού, μέσω της αυξανόμενης πίεσης για καθημερινό συμβιβασμό και ηττοπαθή υποχώρηση των ίδιων των οργανώσεων, σωματείων και αγωνιστών του εργατικού κινήματος.
Ο τελευταίος χρόνος, λοιπόν, ήταν η απόδειξη της πλήρους αποτυχίας της κυβέρνησης για όποια υγειονομική διαχείριση. Η κυβέρνηση ως προς την υγεία του λαού επέλεξε τον θάνατο των πολιτών. Η πολιτική διαχείριση, αντιθέτως, ασκήθηκε με γοργούς ρυθμούς προς την καταδυνάστευση των πολιτών και των δικαιωμάτων. Η τακτική του Δόγματος Σοκ για την τρομοκρατία και το αίσθημα ήττας και συμβιβασμού απέναντι στην κοινωνία και το ταξικό κίνημα αποτελεί τον μονόδρομο της κυβέρνησης, ώστε να διατηρήσει την εξουσία και να σπείρει την ακροδεξιά αντεπανάσταση προς αποφυγή κάθε αντίστασης και ψήγματος ανατροπής.
