Κλείνουμε ένα χρόνο από την ιστορική καταδίκη της Χρυσής Αυγής και στα αστικά δικαστήρια, επισφραγίζοντας την κοινωνική και πολιτική διάλυσή της που είχε έλθει τα προηγούμενα χρόνια. Μια μέρα όπου δεκάδες χιλιάδες αντιφασίστες διαδηλωτές συνέρρεαν στο Εφετείο Αθηνών για να πανηγυρίσουν και αντιμετώπισαν τις αύρες τις ακροδεξιάς κυβέρνησης. Μέσα σε μια στιγμή συμπυκνώθηκαν τα στρατόπεδα: από τη μία το ταξικό κίνημα που διέλυσε τα Τάγματα Εφόδου και από την άλλη τα «ξαδερφάκια» της Ν.Δ. και της Χρυσής Αυγής. Στο πλαίσιο αυτό θα άξιζε να θυμηθούμε τους μηχανισμούς με τους οποίους πατάχτηκε η ΧΑ για να γκρεμιστεί το αφήγημα περί διάλυσής της από τη Νέα Δημοκρατία, αφού διώχτηκε επί Αντώνη Σαμαρά και τελεσιδίκησε επί Κυριάκου Μητσοτάκη. Η αλήθεια όμως είναι πως σε καμία περίπτωση δεν ηττήθηκε από το αστικό κράτος. Η ήττα της είναι ασφαλώς αποτέλεσμα και των συστημικών νομικών διαδικασιών αλλά η έτσι κι αλλιώς διάλυσή της που είχε επιτευχθεί πριν από τη δίκη είναι νίκη του αντιφασιστικού κινήματος και της πιεστικής του δράσης.
Η καταδίκη και διάλυση της Χρυσής Αυγής δεν ήταν προδιαγεγραμμένη! Σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν φασιστικά και ακροδεξιά κόμματα με διψήφια ποσοστά, κοινωνική γείωση και δυνατότητα μαζικών συγκεντρώσεων. Το στοίχημα να αφεθεί η Χρυσή Αυγή να μετεξελιχθεί σε «λελογισμένο πολιτικό παράγοντα του συστήματος» αφήνοντας τις ακρότητες, αποτράπηκε μέσα από την αδιάλειπτη αντιφασιστική δράση το διάστημα 2014 – 2018. Μην ξεχνάμε πως ακόμα και μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα στις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014 η Χρυσή αυγή παίρνει 9,39% και στις εθνικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 παίρνει 6,28!
Στους ναζιστές δεν παραχωρήθηκε ούτε σπιθαμή να δράσουν και να επιβληθούν ανενόχλητοι. Από ακυρώσεις ρατσιστικών συγκεντρώσεων με αφορμή το ισλαμικό τέμενος, από την «κατάληψη» του μνημείου των Ιμίων από αντιφασίστες και Κούρδους και Τούρκους αγωνιστές με συμβολική απόθεση της μαυροκόκκινης σημαίας εκτοπίζοντας τους εθνικιστές και το μνημόσυνό τους μέχρι και τη δυναμική δράση αντιμετώπισης της τρομοκρατίας των ναζιστών ακόμη και κατά τη διάρκεια της δίκης τους στο Εφετείο: όταν επί μήνες τραμπούκιζαν τη Μάγδα Φύσσα και τους δικηγόρους τα Τάγματα Εφόδου η εκδίωξή τους από το αντιφασιστικό κίνημα το φθινόπωρο του 2016 άλλαξε και τις συνθήκες που γινόταν η δίκη. Κεντρικό σημείο ήταν η διάλυση των «επιτροπών κατοίκων» ενάντια στους πρόσφυγες που πήγε να στήσει στον Πειραιά – Κερατσίνι – Πέραμα. Ο Πειραιάς έγινε η μοναδική περιοχή χωρίς κυνηγητό προσφύγων από ακροδεξιούς. Για χρόνια η Χρυσή Αυγή δεν μπορούσε να βρει ούτε ταβέρνα διαθέσιμη για να κάνει πολιτική εκδήλωση αναγκάζοντας το Μιχαλολιάκο να κλαψουρίζει στις κάμερες για τους «αλήτες με το μαύρο πανό» που δεν τους αφήνουν να κάνουν συγκέντρωση.
Ούτε οι αστικές κυβερνήσεις της ΝΔ ούτε η ρεφορμιστική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρθηκαν να πατάξουν με δραστικά μέτρα την υπόσταση της Χρυσής Αυγής. Το ξέπλυμα της ναζιστικής συμμορίας επιτυγχάνεται με τις δηλώσεις και με τις πράξεις των στελεχών και των δύο κυβερνήσεων. Υπενθυμίζονται μεταξύ πολλών άλλων οι απροκάλυπτες κοινές συναντήσεις στελεχών της Χρυσής Αυγής με στελέχη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ καθώς και του τότε Υπουργού Εθνικής Άμυνας, Πάνου Καμμένου σε ακριτικά νησιά της χώρας. Υπενθυμίζονται και οι διαπιστώσεις του Λοβέρδου πως η ΧΑ αποτελεί «αυθεντικό κίνημα» και ότι «παράγει σημαντικό ακτιβίστικο έργο για σημαντικά κοινωνικά προβλήματα», καθώς και οι δηλώσεις του Άδωνι Γεωργιάδη που θα προτιμούσε «ο γιός του να γίνει χρυσαυγίτης παρά κομμουνιστής». Συγχρόνως, οι δημοτικές αρχές (μέχρι και το 2016 με το «φεστιβάλ εθνικιστικής νεολαίας» στο πάρκο Μπελογιάννη) παραχωρούσαν γη και ύδωρ στους ναζί διαθέτοντάς τους δημόσια κτήρια και χώρους για να πραγματοποιούν τη φασιστική τους προπαγάνδα. Ωστόσο, μετά την καταδίκη των ναζιστών, οι ίδιοι οι πρώην αδρανείς απολογητές της δράσης τους, διατυμπάνιζαν τη συγκίνησή τους και την πίστη τους «στη δημοκρατία που νίκησε».
Κανένα αστικό δικαστήριο, καμία αστική κυβέρνηση και καμία ρεφορμιστική δύναμη δεν ήταν ικανή να διαλύσει τη Χρυσή Αυγή αν δεν είχαν δράσει οι αντιφασίστες στον δρόμο και στις γειτονιές. Έτσι τσακίστηκαν οι φασίστες και έτσι θα ξανατσακιστούν αν ποτέ υπάρξει ξανά φασιστική απειλή. Όποιοι δεν θυμηθούν τις μάχες, θα τους τις θυμίσουμε ξανά εμείς.
