Εκλογικοί νόμοι και πολιτογράφηση μεταναστών ως εργαλεία της ακροδεξιάς κυβέρνησης
Έχοντας κλείσει δύο χρόνια κυβέρνησης ΝΔ τα πράματα δεν έχουν εξελιχθεί ακριβώς όπως θα ήθελε η αστική τάξη. Η σχετική οικονομική «τάξη» που έφερε η διακυβέρνηση δεν μπόρεσε να αποτελέσει εφαλτήριο ανάπτυξης. Η γενικευμένη κατάρρευση με αφορμή την επιδημία Covid-19 δεν επιτρέπει μαζικές οικονομικές παροχές στους μικρομεσαίους. Από την άλλη η εγκαθίδρυση Καθεστώτος Εξαίρεσης φαίνεται να καταλήγει στα βράχια παρ` όλη την ευγενική συνεισφορά της ρεφορμιστικής αριστεράς. Γι` αυτό θα χρειαστούν στοχευμένες μεταρρυθμίσεις στο εκλογικό σώμα ώστε από την μία να αλλοιωθεί η πολιτική βάση του εκλογικού σώματος αλλά να λειτουργήσει ως όχημα ιδεολογικής συσπείρωσης του αντιδραστικού κοινωνικού σώματος.
Η υπουργική απόφαση Βορίδη για την πολιτογράφηση μεταναστών «τελειώνει» κάθε υποψία κοινωνικής και πολιτικής αποδοχής των μεταναστών στον κοινωνικό ιστό που άνοιξε η χαραμάδα του νόμου του 2015. Αφού πρώτα το βαθύ κράτος φρόντισε να καθυστερήσει με κάθε τρόπο τις διαδικασίες ένταξης πλέον ζητά από τους μετανάστες να έχουν αδιάλειπτη και φορολογημένη εργασία τα τελευταία εφτά χρόνια ενώ για τις παλαιότερες αιτήσεις να φτάνει τα δέκα χρόνια. Μια χώρα που έχει 20 – 30% ανεργία απαιτεί μέσα στα χρόνια του μνημονίου κάποιοι πολίτες της να μην έχουν βρεθεί ποτέ εκτός παραγωγής.
Στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση με 43% εκλέγεται Δήμαρχος με εξασφάλιση των 3/5 του Δ.Σ.. Παράλληλα μπαίνει για πρώτη φορά «κόφτης» 3% για εκλογή μελών σε δημοτικό ή περιφερειακό συμβούλιο. Πλέον, αφού έχει ανασυνταχθεί το αστικό δυναμικό, θέλει να ξεμπερδέψει και με τις αριστερόστροφες «γκρίνιες». Παρατάξεις της αριστεράς με μια εμβέλεια γύρω στο 1% μπορούσαν να βρουν εκπροσώπηση στα «μεγάλα» συμβούλια (περιφέρειες ή αστικά κέντρα) και αυτό να λειτουργήσει ως τροφοδότηση και χτίσιμο πολιτικού κέντρου. Αν το 3% στις εθνικές εκλογές χρησίμευσε (κυρίως) για τη διάλυση ψηφοδελτίων της Τουρκικής μειονότητας, το πλαφόν στις Δημοτικές έρχεται να διαλύσει τους σχεδιασμούς της «άκρας» αριστεράς.
Το πιο μεγάλο παιχνίδι, πάντως, παίζεται στις ψήφους της ελληνικής ομογένειας.
Η κοινοβουλευτική αριστερά εγκλωβισμένη στην αποδοχή του «νόμου του αίματος»1 για το ελληνικό κράτος στήριξε τη συνταγματική αναθεώρηση για την ψήφο των ομογενών. Πλέον η κυβέρνηση κατεβάζει ένα νομοσχέδιο που αναιρεί όποιο περιορισμό είχε συμφωνηθεί με την αριστερά και προσπαθεί να εντάξει γύρω στους 800.000 νέους ψηφοφόρους με μόνο κριτήριο πχ μια ελληνίδα προγιαγιά. Με 190 ψήφους (ΝΔ – ΚΙΝΑΛ – Βελόπουλος) θέτει πολιτικά διλήμματα προς ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ – ΜΕΡΑ. Αν δε συναινέσουν, οι αλλαγές θα ισχύσουν στις μεθεπόμενες εκλογές, διευκολύνοντας την προπαγάνδα πως «η αριστερά δε σας θέλει». Αν τσιμπήσει κάποιο κόμμα θα περάσουν κάποιες μικρές τροποποιήσεις και θα ισχύσει από τις επόμενες. Για τη ΝΔ αρκεί πχ η ψήφος του ΜΕΡΑ + ενός ακόμα (Τζάκρη;).
Η ΝΔ δεν περιμένει! Ήδη έχει εκταμιεύσει 3.000.000 ευρώ για ενίσχυση της αμερικάνικης ομογένειας. Η αριστερά νόμιζε πως θα πάρει τις ψήφους των φοιτητών των γαλλικών ή αγγλικών πανεπιστημίων και των εργατών της Γερμανίας αλλά δεν έβλεπε την Αμερική – Αυστραλία. Οι 800.000 ψήφοι της ελληνικής ομογένειας αν ενταχθούν με «ισότιμο» τρόπο, ισοδυναμεί με ένα ποσοστό γύρω στο 12% που θα προστεθεί σε δεξιά κόμματα. Ακόμα κι αν αυτό πέσει στις 300.000 όπως εκτιμούν οι μετριοπαθείς αναλυτές, αντιστοιχεί στο ποσοστό του ΚΚΕ. Φυσικά, κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα της αριστεράς δεν μπόρεσε να εναντιωθεί στις ρυθμίσεις του 2019. Ακόμα χειρότερα, δεν διανοήθηκαν καν να ζητήσουν να ενταχθούν στο εκλογικό σώμα οι μόνιμοι κάτοικοι της ελληνικής επικράτειας ασχέτου εθνικής καταγωγής, δηλ. οι οικονομικοί μετανάστες.
Το αστικό μπλοκ ετοιμάζεται να μην ξαναβρεθεί σε κρίση διακυβέρνησης όπως ανάμεσα στο 2012 – 2019. Κόντρα στις «φιλότιμες» προσπάθειες της ρεφορμιστικής αριστεράς που δίνουν χείρα βοήθειας στη ΝΔ, να μην αφήσουμε να ξεδιπλωθεί η αντιδραστική «σταθερότητα».
