ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΣΤΙΣΜΟΥ
5 χρόνια ΟΡ.Μ.Α.: αντιφασιστικό κίνημα – κυβερνήσεις και εκλογικές αναμετρήσεις
Στα πλαίσια της συνεπούς αντιφασιστικής μάχης ποτέ δεν προχωρήσαμε σε ιδεολογικές απλουστεύσεις του τύπου «όλες οι κυβερνήσεις είναι αστικές». Οι συνθήκες της ταξικής πάλης δεν είναι ίδιες μετά τη νίκη του Φράνκο και του Χίτλερ ή μετά την εγκαθίδρυση δικτατοριών. Η πρώτη εκδήλωση μας το 2014 αφορούσε το ουκρανικό φασιστικό πραξικόπημα της Μαϊντέν, θεωρώντας το αρνητική εξέλιξη χωρίς αυτό να σημαίνει πως η προηγούμενη διακυβέρνηση ήταν με οποιοδήποτε τρόπο «κομμουνιστική».
Λίγους μήνες μετά, την αποτυχία της ΝΔ να εξασφαλίσει 180 βουλευτές και εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας μέσα από το «σκάνδαλο Χαϊκάλη» το Δεκέμβρη του 2014, η Οργάνωσή μας δεν την ανέγνωσε μόνο ως αποτέλεσμα της αστάθειας του αστισμού και της κυβέρνησης της ΝΔ αλλά ως «από τα πάνω» ξεδίπλωμα της πολιτικής κρίσης, όπου η εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ θα άνοιγε τις δυνατότητες «Αντιφασιστικής Αντικαπιταλιστικής Αντεπίθεσης».
Κατά τη διάρκεια του 2015 η Οργάνωση μας δεν ήταν πολιτικά έτοιμη να τοποθετεί συγκεκριμένα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις Παρ` όλα αυτά πήραμε συγκεκριμένη θέση υπέρ του «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα του 2015. Πραγματοποιήσαμε πολλαπλές υποστηρικτικές δράσεις και καλέσαμε δύο αντισυγκεντρώσεις ενάντια στις εκδηλώσεις των «νενέκων». Οι εβδομαδιαίες εξορμήσεις προπαγάνδιζαν υπέρ αυτής της θέσης ενώ συμμετείχαμε και στην κεντρική εκδήλωση υπέρ του «ΟΧΙ» στην πλατεία Συντάγματος.
Σε επίπεδο ανάλυσης, ποτέ δεν στεκόμαστε αδιάφοροι στα εκλογικά αποτελέσματα στην Ελλάδα και σε όλο τον πλανήτη. Θεωρούμε τις εκάστοτε εκλογές μια στατική συμπύκνωση της ταξικής μάχης. Τα αποτελέσματα δεν καθρεφτίζουν μόνο τις προηγούμενες μάχες αλλά αποτελούν εφαλτήριο για τις επόμενες.
Σε διεθνές επίπεδο διαπιστώνουμε αρνητικές συνέπειες για το ταξικό κίνημα με την άνοδο Τραμπ στις ΗΠΑ ή Μπολσονάρο στη Βραζιλία. Στην Αγγλία, η πολιτική κρίση γύρω από το Brexit δεν είναι απεικόνιση μόνο της στρατηγικής κρίσης του κεφαλαίου. Η παράταση της κρίσης και η αδυναμία να ποντάρουν, έστω, στη μία ή στην άλλη κατεύθυνση διογκώνουν την αστάθεια και αφήνουν ανοικτή τη δυνατότητα ριζοσπαστικών απαντήσεων, είτε από τη μεριά των δυνάμεων της εργασίας ή της ακροδεξιάς.
Τα εκλογικά αποτελέσματα δεν είναι γκάλοπ. Διαμορφώνουν κυβερνήσεις και άρα συγκεκριμένα υποκείμενα έχουν τον έλεγχο πολιτικών εργαλείων που μπορούν να καθοδηγήσουν την κοινωνία προς κάποια κατεύθυνση. Αλλά και τα αποτελέσματα από μόνα τους μπορούν να διαμορφώσουν «κλίμα» ή ροπές προς κάποια κατεύθυνση. Η αναγνώριση αυτών των πολιτικών «ευκαιριών» παρέμβασης δεν έρχεται σε αντίθεση με τις «κινηματικές» δυνατότητες δράσης. Αν θεωρούμε «αρνητική εξέλιξη» την άνοδο Μπολσονάρο πρέπει να δούμε τα εργαλεία αποτροπής. Αν δεν υπάρχει δυνατότητα αντικαπιταλιστικής ανατροπής του κοινοβουλευτισμού, η επιλογή ΜΗ εκλογής της ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ γίνεται με τα εργαλεία της εκλογικής διαδικασίας. Η εκλογή Μπολσονάρο μπορούσε να αποτραπεί είτε μέσα από επανάσταση είτε μέσα από εκλογή ενός άλλου κυβερνητικού σχήματος, όχι πάντως με εκλογική απεργία ή αποχή. Η κάθε μάχη χρειάζεται και τα συγκεκριμένα εργαλεία για να δοθεί και όχι μια γενικόλογη επίκληση κάποιων θέσεων.
Η Οργάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού δεν είναι μια ακτιβίστικη θεματική ομάδα που αναθέτει σε άλλα υποκείμενα τα προβλήματα πολιτικής εξουσίας. Χωρίς μεγαλοστομίες, χωρίς μικρομεγαλισμούς οφείλουμε να τοποθετηθούμε με τη μεγαλύτερη σαφήνεια που μας αφορά στα πολιτικά ζητήματα που προβληματίζουν τους αγωνιστές στις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Οι εκλογές του Μαΐου 2019
Οι εκλογικές αναμετρήσεις του Μαΐου γίνονται σε ένα κλίμα ανασύνταξης του κεφαλαίου σε ακροδεξιά κατεύθυνση. Ιδιαίτερα στην Ευρώπη αμφισβητείται η ηγεμονία Δεξιάς – Σοσιαλδημοκρατών. Στο Ευρωκοινοβούλιο που θα προκύψει, η πολιτική συμμαχία τους πιθανά δεν θα έχει για πρώτη φόρα την απόλυτη πλειοψηφία. Το ταξικό κίνημα οφείλει να μπει σε αυτή τη μάχη ενάντια όχι μόνο στα φασιστικά σχήματα αλλά και στη δεξιά συμμαχία που ανασυντάσσεται με ακροδεξιό πρόγραμμα. Αυτό είναι το γενικό πλαίσιο που θα διέπει και τη θέση στις Αυτοδιοικητικές εκλογές, δηλώνοντας ρητά ενάντια στην αποχή – άκυρο που αφαιρεί ψήφους από το «δικό μας» στρατόπεδο.
Η απόρριψη των συντηρητικών – ακροδεξιών ψηφοδελτίων μπορεί να γίνει μόνο με υπερψήφιση των πολιτικών δυνάμεων της εργασίας χωρίς ιδεολογικό κριτήριο παρά μόνο με τη στάση τους στο αντιφασιστικό κίνημα και στη μάχη ενάντια στην ακροδεξιά, τον εθνικισμό και τον ρατσισμό. Έχουμε πλήρη συναίσθηση πως δεν υπάρχει κομμουνιστικό ψηφοδέλτιο, δεν υπάρχει επαναστατική πτέρυγα που συμμετέχει (ή απέχει) από τις εκλογές. Στην αριστερά και στην αναρχία κατατίθενται μόνο προτάσεις με αντικαπιταλιστική αναφορά, αλλά με στρατηγικό αδιέξοδο και με δυσδιάκριτη τακτική στο χώρο της εργασίας και της νεολαίας από το ρεφορμιστικό ΣΥΡΙΖΑ. Τα φαινόμενα κρίσης της παγκόσμιας αντικαπιταλιστικής αριστεράς πρέπει να τα δούμε ως «πρόβλημα» και όχι με αφ’ υψηλού κριτική. Η στάση μας εμπεριέχει πολιτική κριτική και συντροφική συζήτηση και όχι ελιτίστικη απόρριψη. Με βάση αυτή την προσέγγιση δεν μπορούμε να πριμοδοτήσουμε κάποιο συγκεκριμένο κομματικό χώρο.
Ειδικά για το χώρο της Αυτοδιοίκησης θα βρεθούμε ενάντια και στις δυνάμεις που συντάσσονται γύρω από επιχειρηματικά κέντρα. Οι δυνάμεις του Μώραλη στον Πειραιά, του Μπέου στο Βόλο και του Βούρου στη Νέα Φιλαδέλφεια θα πρέπει να «μαυριστούν» μαζί με τις παραδοσιακές δυνάμεις της δεξιάς, της ακροδεξιάς και του φασισμού. Η διαπλοκή επιχειρηματικών κέντρων με το Δημοτικό μηχανισμό γίνονται αντιδραστική βόμβα μαζί με την εμπλοκή των Ανωνύμων Εταιρειών ποδοσφαιρικών ομάδων. Το “no politica” στον Πειραιά, ο αντιδραστικός εσμός γύρω από την υπόθεση του γηπέδου της ΑΕΚ που επιτίθεται σε καταλήψεις και σε αριστερές δυνάμεις, πρέπει να ηττηθούν. Δεν ξεχνάμε τους «πρόθυμους» δημάρχους που στήριξαν τη Χρυσή Αυγή. Συμμετέχουμε στη «μάχη» ενάντια στη Δήμαρχο Σαλαμίνας Ισ. Νάνου και των υποψηφιοτήτων που ανήκουν στην πλειοψηφία της Δημαρχίας Χατζηδάκη στο Π. Φάληρο. Είναι δύο από τους ελάχιστους δημάρχους που προσέφεραν δημόσιο χώρο στους δολοφόνους του Π. Φύσσα και του Σ. Λουκμάν.
Προτείνουμε θετική στήριξη ψηφοδελτίων από όλο σχεδόν το φάσμα του ταξικού κινήματος είτε «ρεφορμιστικής» είτε «αντικαπιταλιστικής» αναφοράς. Δεν θα αφορούν μόνο μίας απόχρωσης, ούτε μόνο με κριτήρια τοπικής συνεργασίας. Όπως και στις Ευρωεκλογές έτσι και στους τρεις μεγαλύτερους Δήμους (Αθήνα – Θεσσαλονίκη – Πειραιά) δεν έχουμε συγκεκριμένη υποστήριξη. Αλλά σε περιφερειακές μάχες μπορούμε να δώσουμε ενδεικτικά παραδείγματα θετικής αποδοχής. Πιο συγκεκριμένα θα στηρίξουμε το Δήμαρχο Πάτρας Πελετίδη (ΚΚΕ) γιατί ήταν ο πρώτος Δήμαρχος μεγάλης πόλης που αρνήθηκε δημόσιο χώρο στη Χρυσή Αυγή και ανάγκασε όλους τους Δημάρχους να αποφύγουν δημοκρατικίστικες υπεκφυγές. Επίσης θα στηρίξουμε το Βασιλόπουλο (ΣΥΡΙΖΑ) στη Νέα Φιλαδέλφεια γιατί αποτελεί το βασικό πολιτικό εργαλείο που αντιστέκεται στη μετατροπή του Δήμου σε μαγαζί του Μελισσανίδη. Φυσικά θα στηρίζουμε σχήματα που δώσαμε μάχες ενάντια στο φασισμό και την ακροδεξιά: τη ΜΑΡΙΔΑ στη Δάφνη, την Αριστερή Κίνηση στο Περιστέρι και την Ανυπότακτη Πετρούπολη. Υπάρχουν κι άλλα σχήματα που θα μπορούσαμε να καταγράψουμε θετικά αλλά ο σκοπός μας δεν είναι να διαμορφώσουμε έναν κλειστό κατάλογο αλλά να προωθήσουμε μια πολιτική αντίληψη. Σε κάθε περίπτωση δεν θα μπούμε σε σύγκριση μεταξύ ανταγωνιστικών σχημάτων. Περισσότερο έχουμε να πείσουμε συντρόφους να απορρίψουν την αποχή παρά να επιλέξουν το τάδε σχήμα απέναντι στο δείνα.
Για το δεύτερο γύρο ισχύουν τα ίδια κριτήρια. Για τους τρείς μεγάλους δήμους λόγω της πολιτικής βαρύτητας που συμβολίζουν θα τοποθετηθούμε εγκαίρως αν θα προτείνουμε αποχή ή θα υπάρχει κάποια κριτική υποστήριξη ενός σχήματος.
Η κριτική σε όλα τα σχήματα παραμένει μέχρι τελείας. Η αναζήτηση της νικηφόρας τακτικής ενάντια στην εθνικιστική – ρατσιστική – ακροδεξιά ανασυγκρότηση του αστικού μπλοκ, αποτελεί το κυρίαρχο ζητούμενο για τις δυνάμεις του εργατικού κινήματος και της νεολαίας. Πριν, αλλά κυρίως μετά τις εκλογικές αναμετρήσεις, οι δυνάμεις της ΟΡ.Μ.Α. θα είναι στο δρόμο με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στη μάχη για την Εξέγερση και την Κομμουνιστική στρατηγική.
