Μαζί με την επιδημία και τις απαγορεύσεις της καραντίνας, η κυβέρνηση Μακρόν βρίσκει μία άλλη, πιο παραδοσιακή και γνώριμη, ευκαιρία να ταΐσει την εθνική ενότητα και να προετοιμάσει το έδαφος για ακόμα πιο σφοδρές επιθέσεις.
Η αποτρόπαια δολοφονία ενός δασκάλου την προηγούμενη Παρασκευή από φανατικό ισλαμιστή επειδή έδειξε στην τάξη τα κοροϊδευτικά σκίτσα του προφήτη Μωάμεθ από το περιοδικό charlie Hebdo καθώς δεν επιτρέπεται στην μουσουλμανική θρησκεία η απεικόνιση το Μωάμεθ ήταν η αφορμή για μία σειρά σκληρών κυβερνητικών ανακοινώσεων που προετοιμάζουν το κλίμα για νέα σφοδρά μέτρα ενάντια στον μουσουλμανικό πληθυσμό στην Γαλλία.
Πολύ βολικά το γεγονός έγινε ενάμιση μήνα μετά που ο Μακρόν σε ομιλία στο Πάνθεο, για τα 150 χρόνια της 3ης δημοκρατίας(1), όπου ανακήρυξε το πολιτικό Ισλάμ ως τον κύριο κίνδυνο για την «δημοκρατία» και συνεχίζοντας την προηγούμενη ρητορική του υπουργού εσωτερικών ενέτεινε την επίθεση στους μουσουλμάνους προετοιμάζοντας το έδαφος για ένα νέο ρατσιστικό νόμο.
Δίπλα από τις απαγορεύσεις που επέβαλε η κυβέρνηση λόγω του κορονοϊού, τώρα θα προστεθούν νέες αναβαθμίζοντας το οπλοστάσιο του κρατικού ρατσισμού, αφού η Γαλλία έχει μακρά παράδοση στις αντιμουσουλμανικές απαγορεύσεις ήδη από το 2010. Και όλα ήρθαν τόσο κοντινά.
Πολύ βολικά ξεχνιούνται, εκ μέρους του γαλλικού κράτους και των ΜΜΕ, οι επιθέσεις και οι διακρίσεις ενάντια στους μουσουλμάνους, ντόπιους και μετανάστες, ας θυμηθούμε μόνον τη διαμάχη για την μαντήλα πριν δέκα χρόνια. Το όποιο δικαίωμα τότε απαγορεύτηκε με το γκλομπ του μπάτσου και της κυβερνητικής εντολής που ισοπέδωσε κάθε έννοια δημοκρατίας.
Πολύ εύκολα στο όνομα της ελευθερίας του λόγου καθοδηγούνται πολιτικές επιθέσεων σε μειονότητες και νέες ισλαμοφοβικές εκστρατείες. Μπορούμε εύκολα στο όνομα της όποιας ελευθερίας να αποδεχτούμε ένα ακόμα βήμα προσβολής και χυδαιότητας απέναντι στα αισθήματα εκατομμυρίων ανθρώπων που είτε τους κυνηγάνε στις ευρωπαϊκές πόλεις είτε τους βομβαρδίζουν στην Αφρική και τη Ασία;
Ποιος θέλει να απαγορέψει την μαντήλα και στους γονείς των μαθητών όταν πάνε να πάρουν τα παιδιά τους από τα σχολεία; Για όλους αυτούς δεν υπάρχει το δικό τους δικαίωμα έκφρασης; Υπάρχουν δικαιώματα μόνον για τους λευκούς υπηκόους της τρικολόρ ενώ για κάθε άλλον μόνον απαγορεύσεις και περιορισμοί;
Σε ποιο ακριβώς σημείο είναι το κυνήγι των μουσουλμάνων μεταναστών και προσφύγων από την αστυνομία εντός της γαλλικής επικράτειας αυτή την εποχή; Χιλιάδες από δαύτους κυνηγιούνται γιατί δεν έχουν το σωστό χρώμα πολλές φορές χωρίς καν αφορμή, όταν δεν γίνονται θύματα της πιο στυγνής εκμετάλλευσης από τα αφεντικά.
Πόσους άμαχους έχουν κομματιάσει οι βόμβες και οι σφαίρες του Μακρόν, αυτήν την στιγμή, στις εκστρατείες του γαλλικού ιμπεριαλισμού στην υποσαχάρια Αφρική; Και πόσα είναι τα εγκλήματα του γαλλικού στρατού στις πολεμικές εκστρατείες στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Συρία και την Λιβύη;
Τελικά τι σημαίνει να είσαι σκουρόχρωμος, αραβικής η αφρικανικής προέλευσης και μουσουλμάνος στην Γαλλία σήμερα; Ανεκτικός της κάθε προσβολής, υποτακτικός της ρατσιστικής προπαγάνδας;
Ας αναλογιστεί για όλα τα παραπάνω οποιοσδήποτε νιώσει ένα δίκαιο αίσθημα αποστροφής για την δολοφονία του καθηγητή. Αλλά ας αναλογιστεί.
Και φυσικά όταν πρόκειται για τέτοια πανηγύρια της κρατικής τρομοκρατίας τα λεγόμενα «μέτρα προστασίας» για τον κορονοϊό πάνε περίπατο. Μόλις είχαν ξεκινήσει οι νέες φθινοπωρινές απαγορεύσεις βραδινής κυκλοφορίας (τα λεγόμενα λοκ ντάουν) και το Παρίσι είχε ερημώσει τις προηγούμενες ημέρες. Αλλά σήμερα Κυριακή με κρατική οργάνωση και πρόσταγμα μπόρεσαν χιλιάδες άνθρωποι να κατέβουν να διαδηλώσουν την φρίκη τους. Την ώρα που ήδη από τον Μάρτιο με αφορμή τον κορονοϊό οι διαδηλώσεις έχουν περιοριστεί δραστικά από την αστυνομία σε σημείο γενικής απαγόρευσης. Όταν όμως χρειάζεται η αστική τάξη την νέα εθνική ενότητα γύρω από την πολιτική της, θυμάται το δικαίωμα της διαμαρτυρίας και της διαδήλωσης, μόνον για σήμερα φυσικά και μόνον για τους δικούς της σκοπούς.
Και για τη επόμενη ημέρα νέες απαγορεύσεις ετοιμάζονται με «ζε σουί» απαγόρευση κυκλοφορίας, «ζε σουί» στρατιωτικό νόμο στις γαλλικές πόλεις και νέα Ραφάλ πάω από την Μέση Ανατολή.
Μόνον που πρέπει να δοθεί αγώνας ώστε αυτή η φρίκη των απλών καθημερινών ανθρώπων να μην γίνει φρίκη για την καθημερινότητα χιλιάδων άλλων λίγο πιο σκουρόχρωμων Γάλλων και προσφύγων που τυχαίνει να πιστεύουν σε άλλον θεό. Και για τον κοινό αγώνα ενάντια στην πολιτική του ρατσισμού, της εργοδοτικής τρομοκρατίας και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.
Α.Ω.
(1) Η Τρίτη Γαλλική δημοκρατία το 1870 είναι αυτή του Θιέρσου, που το 1871 κατάσφαξε τη Παρισινή Κομμούνα με την βοήθεια του γερμανικού στρατού αφήνοντας πίσω του δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, ακόμα περισσοτέρους φυλακισμένους και εξορισμένους. Τον σφαγέα Θιέρσο λοιπόν πήγε να γιορτάσει ο Μακρόν. Έναν από τους μεγαλύτερους σφαγείς της Γαλλικής ιστορίας.
