Αντιστάσεις στα μέτρα περιορισμού λόγω covid-19 στην Ευρώπη
Από το καλοκαίρι του 2020 είχε αρχίσει ο αναβρασμός των πολιτών στις χώρες της Ευρώπης με τις πρώτες διαδηλώσεις κατά των μέτρων περιορισμού να κάνουν την εμφάνισή τους. Στη συνέχεια, από το φθινόπωρο του ίδιου έτους μέχρι και τους πρώτους μήνες του 2020 η αγανάκτηση κλιμακώθηκε και οι συγκεντρώσεις εντατικοποιήθηκαν. Μαζικές κινητοποιήσεις αντίδρασης στο λοκνταουν και στους περιορισμούς πραγματοποιήθηκαν σε πολλές πόλεις της Ευρώπης.
Τα περισσότερα συστημικά δημοσιεύματα που σπεύδουν όλον αυτόν τον καιρό να καλύψουν τις κινητοποιήσεις αυτές αναπαράγουν, είτε εμφανώς είτε εμμέσως, το κυρίαρχο αφήγημα ότι πρόκειται για διαδηλώσεις χωρίς αναγκαιότητα, συσπειρωμένες είτε από τους αρνητές της πανδημίας που φέρουν «επικίνδυνες αντιλήψεις» είτε από αγανακτισμένους (απολίτικους/ανένταχτους) πολίτες που αντιδρούν στη στέρηση των πάρτι και των ανοιχτών μαγαζιών είτε από προερχόμενους από ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης. Συγχρόνως, ίδιας (συστημικής και αστικής) προέλευσης εκτιμήσεις παρουσιάζουν τα αριστερά κινήματα κλεισμένα στο σπίτι, υποτίθεται συντασσόμενα με τα μέτρα και περιμένοντας υπομονετικά να αρθούν για να αφοσιωθούν ξανά στον αγώνα.
Η αλήθεια όμως είναι εκ διαμέτρου αντίθετη και βρίσκεται στο γεγονός πως η πολιτική και συνδικαλιστική δράση εν μέσω καραντίνας και αυστηρών τρομοκρατικών μέτρων δεν ήταν διόλου ευκαταφρόνητη και έκανε αισθητή την αντίδρασή της στις πιο ακραίες μορφές εξουσίας των αστικών κυβερνήσεων και των μηχανισμών τους.
Στη Γαλλία, ήδη από τον Νοέμβριο του 2020 οι πολίτες είχαν ξεσηκωθεί μαζικά ενάντια στο προτεινόμενο τότε –ψηφισμένο πλέον- νομοσχέδιο επονομαζόμενο ως «Καθολική Ασφάλεια», που εν πολλοίς προστατεύει την αστυνομία και ποινικοποιεί μεταξύ άλλων τη βιντεοσκόπηση αστυνομικών ανοίγοντας τον δρόμο για την απόλυτη ασυδοσία στις αστυνομικές πρακτικές χωρίς τη δυνατότητα ελέγχου και απόδειξης της κατάχρησης της εξουσίας και της άσκησης βίας. Ο γαλλικός λαός ξεχύθηκε στους δρόμους και η βίαιη καταστολή της αστυνομίας με τραυματισμούς διαδηλωτών, ρεπόρτερ και εργαζόμενων επιβεβαίωσε τους προβληματισμούς για το επικείμενο νομοσχέδιο. Αντίστοιχο νομοσχέδιο που εκχωρεί υπερεξουσίες στην αστυνομία ψηφίστηκε και στην Αγγλία τον Μάρτιο του 2021 και έβγαλε τους πολίτες στους δρόμους σε μια σφοδρή αντιπαράθεση με τις αστυνομικές δυνάμεις.
Στην Ισπανία εκτός από την αντίδραση στα μέτρα για την πανδημία, τη λαϊκή οργή έχει προκαλέσει από την αρχή του έτους η λογοκρισία εις βάρος του ραπερ καλλιτέχνη Πάμπλο Χασέλ, που στηλιτεύει με τους στίχους του την ισπανική ελίτ και τις δολοφονίες από αστυνομικούς. Ο Χάσελ κατηγορήθηκε για εξύμνηση της τρομοκρατίας και καταδικάστηκε σε φυλάκιση εννιά μηνών. Επιπλέον, οι φεμινιστικοί αγώνες για τη μέρα της γυναίκας στις 8 Μάρτη του 2021 απαγορεύτηκαν σε πολλές πόλεις της Ισπανίας και όσες διενεργήθηκαν αποπειράθηκε να καταπνιγούν.
Παράλληλα, στη Γερμανία η δήλωση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε ακόμη αυστηρότερα από τα ήδη υπάρχοντα μέτρα για την πανδημία, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και μαζικές συγκεντρώσεις στους δρόμους. Μαζικές διαδηλώσεις έγιναν, κόντρα στις απαγορεύσεις, στην επέτειο δολοφονίας της Ρ. Λούξεμπουργκ και Κ. Λίμπκνεχτ.
Στη Σουηδία για τη δολοφονία του Φλόυντ, οι προτροπές ήταν για «ηλεκτρονική διαμαρτυρία» αλλά αυτό δεν στάθηκε ικανό να κλείσει τους αγωνιστές στα σπίτια τους και να μην ξεσηκωθούν και για το λοκντάουν και τα περιοριστικά μέτρα. Σε Δανία, Ολλανδία και Αυστρία αντίστοιχες κινητοποιήσεις εναντίωσης στα μέτρα έλαβαν χώρα, με την αστυνομία να μην πρωτοτυπεί με λιγότερο βίαιη καταστολή και να προτρέπει τους πολίτες να γίνονται καταδότες των «παράνομων».
Ακόμα και στην Ιταλία με το περίφημο «Μπέργκαμο» έγιναν μαζικές κινητοποιήσεις και καταλήψεις σχολείων ενάντια στην τηλε-εκπαίδευση.
Η αριστερά σε όλο τον πλανήτη στην περίοδο της κορονοϋστερίας διχάστηκε σε δύο πτέρυγες: σε αυτή που «έμεινε σπίτι και συναίνεσε στην πολιτική καραντίνας» και σε αυτή που προσπάθησε να αναδείξει πως υπάρχει τρίτος, ταξικός δρόμος κόντρα στο ψευτοδίλλημα «καραντίνα ή ψεκασμένοι».
Το ταξικό κίνημα και οι δίκαιες αντιδράσεις των αγανακτισμένων πληβείων τάξεων που ύψωσαν τις φωνές τους και πλαισίωσαν οργανωμένες αντιστάσεις στους παραλογισμούς και στην κατασταλτικότητα των μέτρων περιορισμού, αλλά και στις δεκάδες άλλες επιθέσεις των ευρωπαϊκών αστικών κυβερνήσεων στα δημοκρατικά δικαιώματα, αποτελούν τη μαγιά για την ανασύνταξη της αντικαπιταλιστικής πτέρυγας του εργατικού κινήματος.
