Ο φετινός αντιφασιστικός Σεπτέμβρης μας βρήκε σε διαφορετικό κλίμα. Οι μάχες μίας πενταετίας ευοδώθηκαν και οι φασίστες ξεπέφτουν σε περιθωριακές ομάδες. Ήταν ένας Σεπτέμβρης νίκης!
Κάθε χρόνο, ο Σεπτέμβρης έχει τη δική του πολιτική σημασία. Μετά το καλοκαίρι και την περίοδο των διακοπών, αναπόφευκτα, ο συμβολισμός του αγγίζει και την πολιτική, σηματοδοτώντας το ξεκίνημα της ‘’νέας σεζόν’’. 6 χρόνια πριν αναβάθμισε την αξία του καθώς όταν το ημερολόγιο έγραφε 18 Σεπτεμβρίου 2013, ο Παύλος Φύσσας έπεφτε νεκρός από οργανωμένη επίθεση τάγματος εφόδου της Χρυσής Αυγής. Λίγες μέρες πριν, είχε σημειωθεί η σφοδρή επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στο Πέραμα, δείγμα της επικίνδυνης κλιμάκωσης από τη μεριά της Χρυσής Αυγής που συνοδευόταν με γκάλοπ που την έφταναν σε διψήφιο ποσοστό. Τότε ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση του βασικού εκπρόσωπου του φασισμού και ύστερα από 6 χρόνια μεγάλων αντιφασιστικών αγώνων τοποθετήθηκε η ταφόπλακα με την αποτυχία της να ανανεώσει την παρουσία της στη βουλή.
Ανταμώσαμε φέτος έναν πολύ διαφορετικό ‘’Αντιφασιστικό Σεπτέμβρη’’ που οι πιο μεγάλοι οραματιστές, το 2013, θα δυσκολευόντουσαν να εκτιμήσουν. Η αντιφασιστική διαδήλωση στο Κερατσίνι που κατέληξε στα μίζερα εναπομείναντα γραφεία της Χρυσής Αυγής στον Πειραιά πλημμύρισε από χαμόγελα, ανακούφιση αλλά και αγωνία για το προχώρημα του αγώνα. Η μαζικότητα ξεπέρασε εκείνες των τελευταίων χρόνων ενώ αποφεύχθηκαν παράλληλες κινητοποιήσεις προερχόμενες από τεταμένους ανταγωνισμούς που τις είχαν σημαδέψει στο παρελθόν.
Οι τρεις μήνες που μεσολάβησαν το καλοκαίρι ήταν αρκετοί για να μας φορτώσουν έντονες συγκινητικές στιγμές από τους Χρυσαυγίτες και να μας τάξουν μία, τουλάχιστον, αντίστοιχη συνέχεια. Χάσαμε το μέτρημα με τα κλαψουρίσματα τους στα δικαστήρια, τις πισώπλατα μαχαιριές που έριξαν μεταξύ τους και όλα τα υπόλοιπα κομμάτια που συμπληρώνουν το παζλ ”αίμα, τιμή, δεν ήμουν εκεί”. Τα λουκέτα στα λιγοστά, υπολειπόμενα γραφεία τους σε όλη την Ελλάδα, η αποχώρηση στελεχών που προσπαθούν να συγκροτήσουν τις δικές τους καφενειακές παρέες έρχονται να επιβεβαιώσουν ακόμα περισσότερο τις μεγάλες αντιφασιστικές νίκες του πρόσφατου παρελθόντος που κατάφεραν να διαμορφώσουν αυτές τις συνθήκες. Το πολιτικό περιβάλλον που διαμορφώθηκε στην Ελλάδα, έρχεται ως εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα της ακροδεξιάς που έχει βασικό λόγο τις πολιτικές εξελίξεις της Ευρώπης. Εύκολα θα μπορούσε να είχε συντηρηθεί ο φασιστικός μηχανισμός, συγκεντρώνοντας μερικές δεκάδες τραμπούκους που θα τρομοκρατούσαν τους αγωνιστές σε χώρους, δραστηριότητας και στο δρόμο. Αυτό το σενάριο πετάχτηκε στα σκουπίδια επειδή καταφέραμε να το επιβάλλουμε. Οφείλουμε να το χαρούμε, να το μελετήσουμε και να δώσουμε ξεκάθαρες απαντήσεις αναζητώντας τις νέες κρίσιμες ερωτήσεις.
Η καθιερωμένη εκδήλωση που πραγματοποίησε η ΟΡΜΑ στις 13 Σεπτέμβρη στην πλατεία Κοραή στον Πειραιά έδεσε σε αυτή την κατεύθυνση εντείνοντας τη χαρά που προέκυψε από το γκρέμισμα των φασιστών και την αισιοδοξία για τη συνέχεια. Απόρροια της παράδοσης των τελευταίων χρόνων που βρίσκει τους κομμουνιστές να επικοινωνούν, δημόσια και περήφανα με τον κόσμο και της προπαγάνδας που επιτεύχθηκε με χιλιάδες αφίσες και πολλές παρεμβάσεις σε γειτονιές, σχολεία και σχολές της Αθήνας.
Εκεί περιεγράφηκε αναλυτικά το χρονολόγιο του αντιφασιστικού κινήματος απαντώντας στην ερώτηση ”πως η Χρυσή Αυγή δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή”. Αναφέροντας ημερομηνίες, γεγονότα, αποφεύγοντας αφηρημένα συνθήματα και ατάκες, αναλύθηκε η πολιτική αντίληψη που κατάφερε να ποινικοποιήσει τις δημόσιες παρουσίες της Χρυσής Αυγής, απομονώνοντας την πολιτικά, να εξαφανίσει τα ”περίφημα” τάγματα εφόδου, κάνοντας έναν φασιστικό μηχανισμό που πριν λίγα χρόνια φλέρταρε με την εξουσία, αναξιόπιστο. Τα σόου με τα καπνογόνα και οι ψευτοτσαμπουκάδες των δέκα γραφικών από την ταράτσα των “γραφείων” τους, στην ”πανελλαδική συνάντηση” που έστησε η Χρυσή Αυγή εκείνη τη μέρα, όχι μόνο δεν ήταν ικανά να αγγίξουν την ομαλή εξέλιξη της συζήτησης αλλά προσέφεραν πολύτιμη ψυχαγωγία στους συντρόφους και στους πολίτες που παρακολουθούσαν.
Η προσπάθεια ξεκίνησε από το 2014 με την ίδρυση της ΟΡ.Μ.Α. καταφέρνοντας να μεταλαμπαδεύσει το σύνθημα ‘’αντιφασιστική αντεπίθεση’’. Στηριζόμενοι στην αλλαγή του πολιτικού κλίματος και εκμεταλλευόμενοι τη λαϊκή οργή που προκλήθηκε από τη δολοφονία Φύσσα, ο μαχητικός αντιφασισμός κόστισε στη Χρυσή Αυγή. Η πρόταση που κατατέθηκε στην αντιφασιστική διαδήλωση των Ιμίων το 2015, στην πρώτη κινητοποίηση με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, για άμεση αμφισβήτηση της φασιστικής συγκέντρωσης, επιβεβαιώθηκε η ευστοχία της ένα χρόνο μετά που το ταξικό κίνημα κατάφερε να την ακυρώσει και πλέον να την καθιερώσει σε αγωνιστική ημερομηνία. Η διάλυση των ρατσιστικών συγκεντρώσεων σε Πειραιά και Κερατσίνι στις αρχές του 2016, η ανατροπή του face control που είχαν καθιερώσει οι Χρυσαυγίτες στη δίκη της Χρυσής Αυγής στο Εφετείο, με προπηλακισμούς ακόμα και στη Μάγδα Φύσσα, την 1η Νοεμβρίου του 2016, η ακύρωση ομιλίας του Μιχαλολιάκου στο μετρό του Ελαιώνα και στον Βοτανικό την ίδια χρονιά, η εκδίωξη των ναζί από το Εργατικό Κέντρο Αθήνας την επόμενη, το κλείσιμο της τοπικής οργάνωσης του Περάματος από το οποίο είχαν ξεκινήσει πολλές επιθέσεις απέναντι σε αγωνιστές και μετανάστες και η στοχοποίηση του εργοδοτικού σωματείου στην ίδια περιοχή, είναι ενδεικτικές μεγάλες αντιφασιστικές νίκες στις οποίες ο μαχητικός αντιφασισμός πρωταγωνίστησε και αναφέρθηκαν στην εισήγηση της εκδήλωσης.
Η αλλαγή της περιόδου όμως δεν πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους ή να μας κάνει εύκολα θύματα της προπαγάνδας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης που “σπάει το κοντέρ’’. Ο επιθανάτιος ρόγχος της εγκληματικής πλέον συμμορίας ακουγόταν ηχηρά από το 2018 αδυνατώντας να ανασυγκροτήσει τους μαχαιροβγάλτες της και απομονωμένη από πλατιά λαϊκά στρώματα, κατάφερε μόνο να αποκτήσει λίγες ανάσες στα Μακεδονικά συλλαλητήρια. Ακόμα και σε αυτά, απέτυχε να πλαισιώσει την πρώτη γραμμή των ‘’μακεδονομάχων’’, γίνοντας ουρά στις πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας προσφέροντας χαρακτηριστικά δείγματα για αυτό που θα ερχόταν. Εδώ και ενάμιση χρόνο η αναγκαιότητα της επικαιρότητας άγγιξε την ΟΡΜΑ και είχε ως αποτέλεσμα τα προτάγματα του διεθνισμού απέναντι στον εθνικισμό και στην ακροδεξιά, σε δυσκολότερους πολιτικούς αντιπάλους από έναν κοινοβουλευτικό μηχανισμό του 7% που βρισκόταν σε αποσύνθεση, να κατατίθενται στο τραπέζι. Η επόμενη μέρα μας βρίσκει νικητές στην αντιφασιστική πάλη, πιο ώριμους, πιο σοφούς.
Η Χρυσή Αυγή εδώ και 1,5 χρόνο τσακίστηκε χωρίς να αναγνωρίζεται ως προτεραιότητα της ταξικής πάλης αλλά προσανατολισμένοι στο βασικό εκπρόσωπο του αστικού μπλοκ, τη Νέα Δημοκρατία. Τα μηνύματα στις πρώτες ενδείξεις της κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας που κατάφερε, ήταν άκρως απειλητικά. Παρακολουθούμε όμως μία κυβέρνηση που να μην μπορεί να τα υποστηρίξει αλλά να προετοιμάζεται για υλοποίησή τους στο μέλλον. Η πολιορκία των Εξαρχείων, οι εισβολές σε καταλήψεις στέγασης προσφύγων, η επαναφορά ομάδας Δέλτα που βρίσκεται στα σκαριά, αφορούν έναν ιδεολογικό πόλεμο απέναντι στον κόσμο του αγώνα προετοιμάζοντας το έδαφος για τις προβλεπόμενες μειώσεις μισθών, συντάξεων, περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεων. Προβάλλεται ένα δύσκολο μέλλον και απαιτείται να ‘’ακονίσουμε τα μαχαίρια μας’’ απέναντι στους ταξικούς αντιπάλους που ‘’θερμαίνουν τις μηχανές’’.
Η εκδήλωση, αφού τόνισε αυτά τα σημεία, ολοκληρώθηκε αναφέροντας την πλούσια παρακαταθήκη των τελευταίων 5 χρόνων που θα επιτρέψουν να φτάσουμε στους επόμενους στόχους προσφέροντας ελπίδα σε χιλιάδες αγωνιστές που είναι πρόθυμοι να δώσουν τη μάχη.
Με περηφάνια λοιπόν, ο μαχητικός αντιφασισμός τσάκισε τη Χρυσή Αυγή και την επέστρεψε στα συμμορίτικα επίπεδα της δεκαετίας του ’90. Προσέφερε πλούσια εμπειρία και συμπεράσματα στο ταξικό κίνημα, ικανά να τροφοδοτήσουν τους επόμενους μεγάλους αγώνες απέναντι στην αντικομμουνιστική υστερία και στην απόπειρα να ισοπεδωθούν οι κατακτήσεις των τελευταίων 10 χρόνων.
