Κατά τη διάρκεια της δίκη της Χρυσής Αυγής, η οποία από τις 21 Ιουνίου και ύστερα, μεταφέρθηκε στο Εφετείο Κακουργημάτων, γίναμε μάρτυρες, για ακόμα μία φορά, της αγαστής συνεργασίας του κράτους και των φασιστών.
Όλος ο σχεδιασμός της δίκης είναι η προστασία των τραμπούκων της Χρυσής Αυγής. Μέσα από αυτό το σχέδιο το κράτος όχι μόνο επιβάλλει την απρόσκοπτη πρόσβαση των ναζί στη δική αλλά, εκμεταλλευόμενο τη χαλαρή συγκρότηση της αντιφασιστικής πολιτικής αγωγής, διαμορφώνει πλαστούς όρους ηγεμονίας.
Θεωρητικά, η πρόσβαση στο αμφιθέατρο του Εφετείου μπορεί να γίνει από δύο σημεία. Ενώ στον Κορυδαλλό υπήρχαν διαφορετικοί, διακριτοί είσοδοι προς το χώρο της δίκης, στο Εφετείο έχει επιλεγεί η μικτή – κοινή είσοδος φασιστών & αντιφασιστών από ένα και μόνο σημείο. Με εντολή του δικαστηρίου, η πύλη που βρίσκεται από την πλευρά της Λ. Αλεξάνδρας μένει σφραγισμένη ενώ η είσοδος και η έξοδος του ακροατηρίου και όλων όσων έχουν σχέση με τη δίκη, γίνεται από αυτή που βρίσκεται δίπλα στα προσφυγικά. Οι Χρυσαυγίτες διεκδίκησαν και κατοχύρωσαν μέσα από τη συγκροτημένη παρουσία τους το προαύλιο ανάμεσα στην είσοδο και στο χώρο της δίκης, εξαναγκάζοντας τον κάθε αντιφασίστα να περνάει από face control δύο φορές (στο προαύλιο πάντα βρίσκονται καμιά 10ρια φασίστες που τσεκάρουν όποιον αντιφασίστα περνάει). Η καθημερινή είσοδος αλλά και έξοδος των αντιφασιστών από αυτό το σημείο και με τους όρους που αναφέρθηκαν πιο πάνω, συνοδεύεται από τραμπουκισμούς, χλευασμούς και γενικότερα από ένα κλίμα τρομοκρατίας που δημιουργούν οι νοσταλγοί του Χίτλερ.
Χθες Τρίτη 13/9, αντιφασίστες και αντιφασίστριες πραγματοποίησαν αποφασιστική αντιφασιστική δράση μέσα στο Εφετείο αλλάζοντας έστω και πρόσκαιρα τους συσχετισμούς. Αφού πέρασαν τον έλεγχο από το κουβούκλιο που βρίσκεται στην αρχή του οικοπέδου του Εφετείου, «κατοχύρωσαν» πρώτοι τον χώρο εισόδου αναγκάζοντας τους φασίστες να ζητήσουν τη συνδρομή του κράτους να περάσουν προς το χώρο της δίκης.
Τα παρακάλια και τα κλαψουρίσματα των Χρυσαυγιτών, που πιάστηκαν στον ύπνο, στους μπάτσους δεν αρκέστηκαν και τελικά αποχώρησαν πρώτοι με σκυμμένο το κεφάλι και φανερά τρομοκρατημένοι από την απόσταση αναπνοής που βρισκόντουσαν οι αντιφασίστες. Αυτή τη φορά δε χλεύασαν, δεν τραμπούκισαν, δεν τόλμησαν να διασταυρώσουν τα βλέμματα τους με τους αντιφασίστες. Η μαγκιά τους ξαφνικά εξαφανίστηκε και αναπληρώθηκε από την αμηχανία. Η συνήθειά τους, να δίνουν τη μάχη πίσω από τις ασπίδες των ΜΑΤ έγινε ξεκάθαρη.
Ακόμα και τον χώρο των δικαστηρίων, δε θα τον αφήσουμε αμαχητί στα σχέδια του κράτους να ξεπλύνει τη ναζιστική συμμορία δολοφόνων της Χρυσής Αυγής. Οι αγωνιστές έκαναν φανερό πως δεν έχουν καμία διάθεση να επιτρέψουν την παραχώρηση και τον έλεγχο της εισόδου από τους φασίστες. Δε θα επιτραπεί οι υπόδικοι να τραμπουκίζουν τους μάρτυρες αγωγής και το αντιφασιστικό κοινό. Όσο θα υπάρχει μία ενιαία είσοδος, αυτή δεν μπορεί να ελέγχεται από τους φασίστες.
