- Editorial | Για μια Νέα Επαναστατική Αριστερά που θα ανατρέψει τη δεξιά κυβέρνηση και οργανώσει την Κομμουνιστική Εξέγερση
- Η ακροδεξιά στην Ελλάδα μετά τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις
- Μεταρρυθμισμός και δημοκρατική αριστερά: μια πρώτη ιστορική και πολιτική προσέγγιση
- Συμπεράσματα από τον 1ο κύκλο τοπικών εκδηλώσεων της Αντιφασιστικής Φρουράς: Ο διάλογος με τον λαό για την ανατροπή της ΝΔ
- Δεν είναι ατυχήματα, είναι προδιαγεγραμμένα εγκλήματα
- Η συνέχεια της οικονομικής πολιτικής γεννά νέες αντιφάσεις και αδιέξοδα για το κεφάλαιο
- Τα εθνικά παιχνίδια του Μητσοτάκη τώρα και στη Δυτική Θράκη
- Η κυβέρνηση οργανώνει τις δολοφονίες προσφύγων από λιμενικό και συνοριοφυλακή
- Ένα μικρό αντίο για έναν μεγάλο Επαναστάτη – Δημήτρης Λιβιεράτος (1927-2023)
- Η λαϊκή εξέγερση ξανά στο προσκήνιο ενάντια στη κυβέρνηση Μακρόν
Editorial
Για μια Νέα Επαναστατική Αριστερά που θα ανατρέψει τη δεξιά κυβέρνηση και οργανώσει την Κομμουνιστική Εξέγερση
Οι δεύτερες εκλογές του Ιουνίου δεν επιβεβαίωσαν, μόνο, τις τάσεις του Α` γύρου. Τα αποτελέσματα διαμορφώνουν έναν συσχετισμό δυνάμεων που πρέπει να συνυπολογίσουμε στην ταξική πάλη.
Η ανυπαρξία πόλου εναλλαγής στην εξουσία είναι προϊόν της διακομματικής και διαταξικής συναίνεσης που κέρδισε η ΝΔ στην προηγούμενη θητεία της. Όμως αυτή η δύναμη εμπεριέχει άλλου τύπου αδύνατα σημεία. Μέσα από το παραδοσιακό, διπολικό σύστημα οι δεξιές κυβερνήσεις μπορούσαν να λειτουργήσουν ως «οδοστρωτήρας» έχοντας την σιγουριά πως η επόμενη κυβέρνηση που θα τις διαδεχθεί, θα εφαρμόσει τα μέτρα. Ο πατήρ Μητσοτάκης το είχε πει ξεκάθαρα στη δεκαετία του ’90: «Ο ρόλος των συντηρητικών κυβερνήσεων είναι να παίρνουν μη δημοφιλή μέτρα και να πληρώνουν το πολιτικό κόστος χάνοντας τις εκλογές.Ο ρόλος της σοσιαλδημοκρατίαςείναι να βαδίζει στον στρωμένο δρόμο υλοποιώντας τα μέτρα». Όμως σήμερα η ΝΔ δεν προετοιμάζεται να πάρει μόνο αντιλαϊκά μέτρα αλλά οφείλει να χτίσει και «αντιπολίτευση».
Η οικονομική κρίση που βαθαίνει απαιτεί ακόμα σκληρότερα μέτρα προς κάθε κατεύθυνση. Μεγαλύτερη απορρύθμιση εργασιακών σχέσεων, ιδιωτικοποίηση και των τελευταίων «κάστρων»: των ΑΕΙ και της υγείας, περισσότερο αβίαστα κέρδη για τους καπιταλιστές μέσα από την ανεξέλεγκτη, κερδοσκοπική ακρίβεια. Αλλά ούτε αυτές οι αντιλαϊκές πολιτικές εξασφαλίζουν την απρόσκοπτη κερδοφορία του κεφαλαίου. Η ύφεση και τα υψηλά επιτόκια δυσκολεύουν τις επενδύσεις και η ροήχρηματοδοτήσεωναπό την ΕΕ δεν είναι αστείρευτη. Η ισορροπία που κρατιέται μέσα από τα PASS και τα επιδοτούμενα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων μπορεί να καταρρεύσει μέσα από το κλείσιμο αυτής της κάνουλας.
Το βάθεμα της κρίσης και μια κοινωνική έκρηξη «από τα κάτω» σε συνδυασμό με απογοήτευση των «από πάνω» μπορεί να δημιουργήσει μια κυβερνητική κρίση που γρήγορα θα εξελιχτεί σε πολιτική – συστημική μέσα από την ανυπαρξία αντιπολίτευσης. Ο τρόπος που αντιμετώπισε το πρόβλημα η ΝΔ την περασμένη τετραετία ήταν με το να μεταφέρει τις κατηγορίες από την κυβέρνηση στην αντιπολίτευση. Το πρόβλημα δεν ήταν τα άθλια μέτρα της κυβέρνησης αλλά το μη εμπεριστατωμένο πρόγραμμα της αντιπολίτευσης! Τα μέτρα της κυβέρνησης πέρναγαν ως «φυσικό φαινόμενο»! Για τον Κορονοϊό ήταν «αντικειμενικά»! Για την ακρίβεια φταίει η Ουκρανία! Για τα Τέμπη ο μηχανοδηγός και τα μνημόνια! Για την Πύλο η Τουρκία και ο πόλεμος! Για την ανεργία η κρίση (γενικά!). Η ΝΔ δεν εφάρμοζε πολιτική αλλά «φυσιολογική διαχείριση»! Η αντιπολίτευση, λοιπόν, «όφειλε» να παράξει νέες ιδέες και δεν τα κατάφερε!
Έτσι λοιπόν, η ΝΔ την επόμενη τετραετία θα απολύει αλλά θα συμπονεί τους εργαζόμενους. Οι καρκινοπαθείς θα πετιούνται από τα νοσοκομεία αλλά θα καλούν τιμητικά έναν στη Γιορτή της Δημοκρατίας. Θα γίνονται εργατικά ατυχήματα, αλλά θα εξαγγέλλεται νέο applicationγια δυνατότητα άμεσης καταγγελίας από smartphone. Αν δολοφονούταν ο Γρηγορόπουλος σήμερα, πέρα από τη δίωξη Κορκονέα θα κηρυσσόταν «τριήμερο εθνικό πένθος» αλλά με παράλληλη τελετή παρασημοφόρησης διμοιρίας ΜΑΤ.
Η δημιουργία της «εκτός ΝΔ» ακροδεξιάς αποτελεί το επόμενο πολιτικό στοίχημα της κυβέρνησης. Ξαφνικά ο Τζήμερος, ένας αποτυχημένος ακροδεξιός, αντικομμουνιστής πολιτικάντης «επιτίθεται» στην άγαμη και άτεκνη Υπουργό Οικογένειας και γίνεται κυρίαρχο θέμα. Όχι η κατάργηση της Γραμματείας Ισότητας και η αναβάθμιση της «Ιερής Οικογένειας»! Όχι! Αυτό είναι «φυσικό φαινόμενο». Η ΝΔ δημιουργεί ακροδεξιά αντι-μεταρρύθμιση και προβάλλει δήθεν κριτικές «από τα δεξιά της» για να ισχυριστεί πως είναι κεντρώα δύναμη. Με τον ίδιο τρόπο πριμοδοτεί τους τυχάρπαστους Βελόπουλους – Νίκη και Σπαρτιάτες για να δείξει μια υποτιθέμενη «δεξιά» πίεση που δέχεται από την κοινωνία και ότι «αντιστέκεται»!
Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις η αριστερά συνεχίζει την εσωστρέφεια της. Ο Τσίπρας παραιτήθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει στο τούνελ να ανακαλύψει πως γίνεται σοβαρή προγραμματική αντιπολίτευση. Η υπόλοιπη αριστερά με διαφορετικές διαβαθμίσεις στο εσωτερικό της πανηγυρίζει για την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά συνεχίζει να μη διδάσκεται από τα δικά της λάθη. Το «τέλος του ρεφορμισμού» δεν έρχεται όταν χάνει ο ίδιος από τη δεξιά αλλά μόνο όταν προκύπτει επαναστατική στρατηγική. Η Ένωση Κέντρου το 1977 εξαφανίστηκε από το χάρτη, το ΠΑΣΟΚ συνετρίβη το 2012 και ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε ένα εκατομμύριο ψήφους το 2023 κι ακόμα ψάχνουμε την «πραγματική αριστερά». Η υπέρβαση του κυβερνητισμού δεν γίνεται με κόντρες για το ποιός λιώνει περισσότερα παπούτσια στο δρόμο.
Η εκτός ΣΥΡΙΖΑ αριστερά διατράνωνε μετά τις εκλογές του Μαΐου πως «τα πάντα θα κριθούν στο δρόμο την επόμενη μέρα των εκλογών». Και έρχεται η δολοφονία εκατοντάδων μεταναστών στην Πύλο. Γιατί για τους 50 νεκρούς στα Τέμπη είχαμε δύο 24ωρες απεργίες αλλά για τους 500 πνιγμένους πρόσφυγες ούτε μια στάση εργασίας; Και γιατί το ΕΚ Πειραιά που ελέγχεται από το ΚΚΕ δεν πήρε μια πρωτοβουλία; Και γιατί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή τα Πρωτοβάθμια Σωματεία δεν κατέβασαν μια πρόταση απεργίας και ΑΣ ΑΠΟΡΡΙΦΘΕΙ από τους «γραφειοκράτες»; Άλλαξε το «κίνημα» μετά τις εκλογές ή μήπως απλά, μεγάλωσε η απαισιοδοξία των ηγεσιών των κομμάτων της αριστεράς;
Πρέπει να μετατρέψουμε το πρόβλημα σε ευκαιρία! Η αδυναμία της ρεφορμιστικής αριστεράς και ο φαινομενικά αρνητικός συσχετισμός δύναμης να μην μας οδηγήσει είτε σε παραίτηση είτε σε αυτοεπιβεβαιώσεις εσωστρεφών κομματικών μηχανισμών. Νέα προβλήματα – νέα ερωτήματα – νέες απαντήσεις! Η αριστερά μπορεί να ανασυγκροτηθεί χρησιμοποιώντας τις Επαναστατικές στρατηγικές και τακτικές! Η αριστερά μπορεί να βρει το δρόμο αν συσπειρώσουμε δυνάμεις ενάντια στην ακροδεξιά αντιμεταρρύθμιση της κυβέρνησης. Όχι με λογική «αντιπολίτευσης», αλλά με την ορμή διεκδίκησης της πολιτικής εξουσίας! Ξεκινάμε να ανατρέψουμε τη Νέα Δημοκρατία με όπλο την τέχνη της Κομμουνιστικής Εξέγερσης και με όραμα τη Σοσιαλιστική Επανάσταση!