Περιεχόμενα Τεύχους

  • Editorial | Η ΝΔ στα πρόθυρα νευρικής κρίσης: να μην της αφήσουμε κανένα περιθώριο ανασύνταξης
  • Από την Κορονοϋστερία στον πόλεμο: τα ψέματα τελειώνουν, οι ψεύτες όχι!
  • Ουκρανία όταν ξετυλίγεται το κουβάρι του πολέμου και του ολέθρου
  • Ο αγώνας των υγειονομικών σε αναστολή είναι ταξικός και πρέπει να κλιμακωθεί μαζί με το εργατικό κίνημα
  • Προς την 31η Μαρτίου: Το χτίσιμο της διαδήλωσης της 26ης Φεβρουαρίου
  • Πρωτοβουλία Δράσης: οι συνεντεύξεις των υγειονομικών
  • 8η Οργανωτική Ολομέλεια: Να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία
  • Επανάσταση και Αντεπανάσταση στη Ρωσία
  • Μάχη σε κάθε ρατσισμό και διαχωρισμό, πέρα από σύνορα και κατηγορίες
Αντιφασιστική Φρουρά 42

Editorial

Η ΝΔ στα πρόθυρα νευρικής κρίσης: να μην της αφήσουμε κανένα περιθώριο ανασύνταξης

Από τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης της ΝΔ υπήρχαν «φήμες» για πρόωρες εκλογές. Η «υποδειγματική» διαχείριση της πρώτης Καραντίνας με τους ελάχιστους νεκρούς που γινόταν παράδειγμα σε όλο τον πλανήτη, δημιουργούσε κλίμα «σαρώματος». Ο αξιαγάπητος παππούλης Τσιόδρας με σημαντικά ποσοστά λαϊκής αποδοχής έφτιαχνε έναν παραμυθένιο κόσμο όπου ο Βορίδης, ο Γεωργιάδης, η Μενδώνη και Μητσοτάκης, ήταν κάτι σαν Κάπταιν Αμέρικα που νίκαγαν όλους τους «εχθρούς του έθνους». Υποτίθεται η κυβέρνηση θα ήθελε να εκμεταλλευτεί το όποιο θετικό κλίμα, να πάει σε εκλογές που θα συνέτριβε τους αντιπάλους και θα έβαζε βάσεις για μεγάλη πλειοψηφική κυβέρνηση, μιας που στις μεθεπόμενες εκλογές δεν θα υπήρχε ο εκλογικός νόμος της απλής αναλογικής.

Και μετά όλοι σιγά – σιγά ξυπνάνε από τα ροζ συννεφάκια και τους μονόκερους.

Γιατί η ΝΔ δεν πήγε σε έκτακτες εκλογές αφού ήξερε καλύτερα απ` όλους πού βασιζόταν αυτή η μιντιακή αποδοχή. Όπως ο δολοφόνος ξέρει καλά ποιος σκότωσε το θύμα, έτσι κι η ΝΔ ήξερε πως αυτή η «λαϊκή αποδοχή» της άνοιξης του 2020 βασιζόταν σε πήλινα πόδια. Από τη μία ήταν τα λεφτά της λίστας Πέτσα που χρηματοδοτούσε ξεδιάντροπα τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ να αναπαράγουν την κρατική προπαγάνδα. Ακόμα και τους «Μεγάλους Περίπατους» και τα «σκοιλ ελικίκου» τα φορτώνανε σε λάθη κι όχι μαύρο χρήμα συνδιαλλαγής.

Από την άλλη, όμως, ακόμα κι έτσι η κυβέρνηση δεν θα άντεχε χωρίς την ανεκτικότητα της κοινοβουλευτικής αριστεράς . Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ψηφίσει την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τους εξοπλισμούς RAFALE, το τείχος στον Έβρο ενάντια στους μετανάστες και προπαγάνδιζε για μήνες το «μένουμε σπίτι», συμπράττοντας με την πολιτική της Καραντίνας. Ήδη από το Δεκέμβρη του `20 η αξιοπιστία της κυβέρνησης είχε ξεφτίσει και μέχρι και ο Σκουρλέτης δήλωσε πως αν ένα από αυτά τα δεκάδες μέτρα τα είχε πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα τον είχαν «σταυρώσει» τα μίντια. Φυσικά, δεν συμπλήρωσε ποτέ πως αν η ΝΔ ήταν αντιπολίτευση, δεν θα άφηνε το ΣΥΡΙΖΑ ούτε μια μέρα χωρίς να προσπαθήσει να τον υπονομεύσει. Αλλά και το ΚΚΕ για πάνω από ένα χρόνο υλοποιούσε μόνο κινητοποιήσεις «αντιπροσωπειών» και καλούσε τον κόσμο του να μείνει σπίτι και φωνάζει από εκεί, μέσα από τη μάσκα.

Πλέον η κυβέρνηση, έχοντας κλείσει τρία χρόνια διακυβέρνησης αναζητεί νικηφόρα διέξοδο αλλά αυτή δε φαίνεται πουθενά. Όλες οι επιδοτήσεις εξατμίζονται και κοντοζυγώνει η ώρα που θα πρέπει να επιστραφούν. Οι επιστρεπτέες δεν μπορούν να χαριστούν αλλά και οι αυξήσεις σε ρεύμα – φυσικό αέριο δεν μπορούν να κρυφτούν κάτω από το τραπέζι. Η κυβέρνηση δεν προχωρά σε «διατίμηση» στην ενέργεια αλλά επιδοτεί τα κέρδη των πολυεθνικών, προωθώντας παράλληλα το διακανονισμό αποπληρωμής της θέρμανσης των πολιτών μέσα στους καλοκαιρινούς μήνες.

Η κυβέρνηση της ΝΔ ελπίζει σαν ιδεοληπτικός νεοφιλελεύθερος στην ανάπτυξη που «έρχεται». Φτάνοντας λίγο πριν τη θρησκοληψία αναμένουν μια ανάπτυξη που θα σώσει την ανθρωπότητα, αλλά εθελοτυφλούν. Το μόνο που υπάρχει στον ορίζοντα είναι ο στασιμοπληθωρισμός. Δηλαδή μια κρατικοδίαιτη οικονομία που προσπαθεί να συντηρήσει επιχειρήσεις και τράπεζες μέσα από φτηνό χρήμα αλλά χωρίς προοπτικές επενδύσεων και «μοιράσματος» των κερδών με το λαό μέσω παροχών, αυξήσεων μισθών και κοινωνικού κράτους. Και όλα αυτά πριν την κρίση της Ουκρανίας!

Στην Ουκρανία βλέπουμε να εκτυλίσσεται ένα γεγονός που προετοιμάζεται πάνω από μία δεκαετία! Η Ρωσία είναι «εχθρός» του δυτικού ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου, γιατί δεν μπόρεσε να ενσωματωθεί σαν σύμμαχος. Από τα τέλη του 20ου αιώνα είχε φανεί πως τα όρια της ανάπτυξης είχαν στερέψει. Η οικοδόμηση του «τέλους της ιστορίας» είχε φτάσει στο τέλος της. Η παγκόσμια οικονομία δεν μπορούσε να τροφοδοτήσει την ανάπτυξη σε κάθε μεριά του πλανήτη. Ο 21ος αιώνας δεν θα ήταν όπως μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και έπρεπε να βρεθούν οι ανταγωνιστές – χώρες που θα συντριβούν για τον επόμενο «αναπτυξιακό» γύρο.

Αλλά και στη Μεσόγειο η διαμάχη με την Τουρκία παίρνει ανεξέλεγκτα χαρακτηριστικά. Η ένταση Δύσης – Ρωσίας δημιουργεί στρατηγική κρίση στην Ελληνική Κύπρο. Την ώρα που ξετυλίγονται κυρώσεις στο ρωσικό κεφάλαιο και τις τράπεζες, για την ελληνική Κύπρο ισχύει σιγή ασυρμάτου. Η Νότια Κύπρος λειτουργεί σαν ένα διεθνές «νόμιμο» μαυραγορίτικο κέντρο ξεπλύματος χρήματος και το καλοκαίρι του 2020 συμβιβάστηκε με την κυβέρνηση Πούτιν για την «Σύμβαση Αποφυγής της διπλής φορολογίας». Την περίοδο 2018 – 2020 είχαν μεταφερθεί στη Νότια Κύπρο πάνω από 38 δις Ευρώ που ισοδυναμούν με το μισό ΑΕΠ της. Το ρώσικο κεφάλαιο μέσα από την πολιτική των «Χρυσών Διαβατηρίων» τη χρησιμοποιεί ως πύλη διείσδυσης στη Δύση και ένας οικονομικός πόλεμος θα βυθίσει τη Νότια Κύπρο σε μια κρίση χωρίς προηγούμενο. Όλα τα σχέδια στρατιωτικού – ενεργειακού – οικονομικού άξονα Ελλάδας – Ν. Κύπρου – Ισραήλ – Αιγύπτου κινδυνεύουν να τιναχτούν στον αέρα. Μια κρίση στη Νότια Κύπρο, θα είχε και ανυπολόγιστες συνέπειες σε ολόκληρο το Δυτικό στρατόπεδο.

Ο ελληνικός αστισμός βλέπει να ξετυλίγεται μια κρίση πολύ μεγαλύτερου βάθους από την προηγούμενη και αυτή τη φορά με τα υλικά υποστήριξης εξαντλημένα. Η κρίση και οι ανταγωνισμοί θα ξεδιπλώνονται με όλο και μεγαλύτερη επιθετικότητα και χωρίς πολλές δυνατότητες ελιγμών και θεραπείας.

Δεν πρέπει να αφήσουμε ούτε μία μέρα ακόμη περιθώριο στην ακροδεξιά κυβέρνηση να μας προετοιμάσει ως θύματα του σφαγείου που έρχεται. Η μοίρα μας δεν είναι δεμένη με το δεξιό πολιτικό προσωπικό του ελληνικού κράτους. Το αντίθετο! Η μόνη μας ελπίδα είναι η χάραξη μιας ανεξάρτητης αριστερής, αντικαπιταλιστικής στρατηγικής που να μην αφήσει να υλοποιηθούν τα όνειρα της ΝΔ ως εφιάλτες μας.