- Editorial | Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι ασταθής! Να την αποτελειώσουμε!
- Κάτω τα χέρια από τα σωματεία – συνδικάτα! Αλλά για να τα υπερασπιστούμε αποτελεσματικά, πρέπει να γίνουν Κόκκινα!
- Φάε ”θανατό-μηχανές” για να χορτάσεις. Πιες ”πόλεμο” για να ξεδιψάσεις
- Κολομβία – Βραζιλία: ακόμα και οι πιο άγριες ακροδεξιές κυβερνήσεις βρίσκονται σε αμφισβήτηση
- Πολιορκία και πόλεμος στην Παλαιστίνη. Για τη νίκη από το ποτάμι ως την θάλασσα
- Προσοχή! Τούρκοι στην Ελλάδα!
- Ελλάδα: η μόνη βαλκανική χώρα που δεν αναγνωρίζει γηγενείς διαφορετικής εθνικότητας
- Η νοηματοδότηση ασθενειών και επιδημιών στον καπιταλισμό
- Παιδική Εργασία και Κακοποίηση: Η κόλαση της Καραντίνας
- Η κατασταλτική αντιμετώπιση των εξαρτημένων ατόμων ή κυνηγώντας θύτες όπως το φίδι τρώει την ουρά του
- Η εργασιακή αντι-μεταρρύθμιση της ακροδεξιάς κυβέρνηση
Editorial
Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι ασταθής! Να την αποτελειώσουμε!
Μετά από ένα δίμηνο «παγώματος» που ακολούθησε τη σύγκρουση της Νέας Σμύρνης, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχειρεί να επαναφέρει τα αντιδραστικά μέτρα που έχει στην αιχμή της. Μπορεί η πανεπιστημιακή αστυνομία να μεταφέρθηκε για Σεπτέμβρη αλλά η εξαγγελία προσλήψεων 400 Ειδικών Φρουρών που θα στελεχώσουν αυτό το σώμα ήρθε να υπενθυμίσει πως η ανακωχή ήταν προσωρινή. Το αντεργατικό νομοσχέδιο είναι η επανέναρξη των εχθροπραξιών έστω σε χαμηλότερη ένταση.
Το «άνοιγμα» της αγοράς και η επαναφορά μιας στοιχειώδους καθημερινής κανονικότητας αποτελεί τον καμβά όπου θα ξετυλιχτεί η νέα φάση αποκοπής των οργανώσεων της τάξης από το «σώμα» της κοινωνίας. Είναι πλέον, ξεκάθαρο πως η στόχευση του αστισμού δεν είναι μόνο οι κοινωνικές αντι-μεταρρυθμίσεις αλλά η διάλυση των οργανώσεων μάχης της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Η κατάργηση του οκταώρου, των υπερωριών, των αδειών, των επιδομάτων, της Κυριακάτικης Αργίας και η ψηφιακή εργασία, αποτελούν καθεστώς σε μεγάλα κομμάτια της εργατικής τάξης που δουλεύει σε βάρδιες χωρίς όρια και κανόνες. Χωρίς να υποτιμούμε το βάρος της διεύρυνσης αυτής της επίθεσης, ένα κρίσιμο κομμάτι είναι η επίσημη απονομιμοποίηση και ξεδόντιασμα των εργατικών σωματείων και ενώσεων.
Η ακύρωση της απεργίας της 3ης Ιούνη ήταν μια μαχαιριά στα πλευρά του εργατικού κινήματος. Αντί να ήταν ένα σκαλοπάτι κλιμάκωσης και πίεσης στην φιλο-κυβερνητική ΓΣΕΕ, αποτέλεσε σύμβολο άτακτης οπισθοχώρησης και διασπορά σύγχυσης και ηττοπάθειας στο εργατικό κίνημα. Οι ηρωικές προσπάθειες μεμονωμένων απεργιακών κινητοποιήσεων σωματείων με κύριο «κέντρο» την ΠΕΝΕΝ και η εργατική συγκέντρωση της ίδιας μέρας, δεν μπορούσαν να καλύψουν το κενό της οργάνωσης της κεντρικής αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση. ΟΙ στρατηγικές επιλογές των ρεφορμιστικών δυνάμεων ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ δημιουργούν ένα φαύλο κύκλο που στο τέλος έχει θύματα και τις οργανώσεις τους και την ίδια την τάξη.
Η επιλογή εθνικής ενότητας ή ανοχής απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ που επιδεικνύουν με ζήλο ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ εδώ και δύο χρόνια, δημιουργεί τις υλικές προϋποθέσεις για ακόμα παραπέρα πολιτικό συμβιβασμό και περιθωριοποίηση. Η επιλογή «μη – σύγκρουσης» με την κυβέρνηση λόγω Κορονοϊού έχει αποψιλώσει τις οργανώσεις και πολιτικά αλλά και αριθμητικά. Μετά από ένα χρόνο «μένουμε σπίτι» διαπιστώνουν οι ηγεσίες των ρεφορμιστικών κομμάτων πως οι συγκεντρώσεις που πραγματοποιούν απέχουν πολύ από την προ-COVID εποχή. Με αυτά τα νέα δεδομένα η απεργία της 3ης Ιούνη μετατρέπεται σε απογευματινή συγκέντρωση του ΚΚΕ με τον Κουτσούμπα, αναμένοντας νεότερη «ευνοϊκή» περίοδο. Η συμβιβαστική πολιτική αποστρατεύει τον κόσμο του αγώνα και η αποστράτευση δημιουργεί «αντικειμενική πραγματικότητα» για περισσότερους συμβιβασμούς αφού «ο κόσμος δεν τραβάει». Αυτός ο φαύλος κύκλος της ρεφορμιστικής πολιτικής πρέπει να ξεπεραστεί με εποικοδομητικό τρόπο κι όχι με καταγγελιολογίες και πολυδιάσπαση.
Η κυβέρνηση για να επιτεθεί στα διάσπαρτα κομμάτια της Επαναστατικής Αριστεράς που δοκίμασαν να οργανώσουν τη μάχη, δεν επέλεξε την άμεση καταστολή αλλά την ενεργοποίηση του «κοινωνικού αυτοματισμού» και τις φάλαγγες των «αγανακτισμένων πολιτών». Το λιμενικό και τα κανάλια οδήγησαν αγανακτισμένους επιβάτες στις απεργιακές φρουρές του λιμανιού. Ακόμα και η οργάνωση μας που δεν ισχυρίζεται πως είναι το «κέντρο» των κινητοποιήσεων δέχτηκε επιθέσεις από τον ΣΚΑΪ και ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, ενώ τα ηλεκτρονικά μέσα μας βομβαρδίστηκαν από εκατοντάδες (οργανωμένα, προφανώς) μηνύματα μίσους. Προφανώς ο στόχος είναι η τρομοκράτηση και η διασπορά ηττοπάθειας και συμβιβασμού και σε δυνάμεις έξω από αυτές του ρεφορμισμού.
Η μάχη για την πτώση της ακροδεξιάς κυβέρνησης της ΝΔ είναι «μαραθώνιος» αλλά όχι μακρινό και άπιαστο όνειρο. Τα κενά της και οι αδυναμίες της είναι τεράστιες. Μετά το καλοκαίρι ή θα οδηγηθεί σε άλλον ένα περιορισμό των οικονομικών δραστηριοτήτων ή θα πρέπει να κόψει το χρήμα προς τους μικροαστούς. Ο τρόπος που θα οδηγηθεί η αγορά σε νέα κρίση είναι το μοναδικό οικονομικό δίλημμα της κυβέρνησης. Η τετραετία εξαντλείται και το μόνο χαρτί της κυβέρνησης είναι ο αντικομμουνισμός και η διάλυση της αριστεράς, των φοιτητικών συλλόγων και των Εξαρχείων.
Αυτή η μάχη πρέπει να κερδηθεί από τις ταξικές δυνάμεις της εργατικής τάξης. Παρ` όλες τις αδυναμίες μας παραμένουμε ένα κίνημα που δεν έχει αποστρατεύσει τα κόμματα και τις οργανώσεις μάχης του. Παρ` όλες τις δυσκολίες, τις υποχωρήσεις και τις ανεπάρκειες, να στηριχτούμε σε αυτές τις δυνάμεις και να δυναμώσουμε την επαναστατική, αντικαπιταλιστική, κομμουνιστική πολιτική.