- Editorial | Covid – 19 και Δόγμα Σοκ: Ανοιχτός ταξικός πόλεμος και όχι «πανανθρώπινη επιδημία»
- Για μια νέα κομμουνιστική πολιτική ομάδα
- Ήττα του Τραμπ. Η αμερικάνικη πολιτική σε κρίση
- Στοχεύουν, οπλίζουν, πυροβολούν και υποτιμάνε τη νεολαία
- Πανδημία ή αφορμή για καταστροφή;
- Για την αστική δημοκρατία, το άκρο είμαστε περήφανα εμείς
- Πολυτεχνείο 2020: όχι στην υγειονομική ταφή του
Editorial
Covid-19 και Δόγμα Σοκ: Ανοιχτός ταξικός πόλεμος και όχι «πανανθρώπινη επιδημία»
Πλέον όλες οι κυβερνήσεις το ομολογούν ανοιχτά: τα lockdown δεν είναι προσωρινά, αλλά αποτελούν μόνιμο πολιτικό εργαλείο. Για το επόμενο διάστημα (6 μήνες; 1 χρόνος;), η οικονομία θα ανοιγοκλείνει ελεγχόμενα ενώ η κοινωνία θα βρίσκεται σε ένα καθεστώς επιτήρησης.
Μην κοιτάτε το κάθε νέο εμβόλιο! Έτσι κι αλλιώς ο Κορονοϊός εξελίσσεται και πιθανά σε ένα ή δύο χρόνια θα έχουμε μια διαφορετική εκδοχή του. Το κατά πόσο θα είναι επικίνδυνος, θα εξαρτηθεί από τα πολιτικά σχέδια του παγκόσμιου αστισμού. Οι ασθένειες και οι επιδημίες χρησιμοποιούνται ως μέσο τρομοκράτησης και διάλυσης του κοινωνικού ιστού. Διογκώνονται ή εξαφανίζονται όχι από την «επιστημονική κοινότητα». Αυτή έτσι κι αλλιώς είναι υποχείριο των αφεντικών της. Ο κάθε «επιστήμονας» είναι δέσμιος αυτού που του κόβει το μισθό και της ιδεολογίας που υπηρετεί. Γι` αυτό βλέπουμε κυβερνητικούς λοιμωξιολόγους να μεταλαμβάνουν στην εκκλησία εξαιρώντας την πίστη από τη μεταδοτικότητα του ιού. Για παράδειγμα, οι επιπτώσεις της ραδιενέργειας δεν εξαφανίζονται μέσα σε 40-50 χρόνια. Ποιος ασχολείται όμως με την Ουκρανία και το Τσέρνομπιλ; Όσο ήταν σε «κομμουνιστικό» καθεστώς έπαιζαν πρώτη είδηση. Ίσως αν έχαναν οι φασίστες στη Μαϊντέν η «διεθνής κοινότητα» να καλούσε σε εμπάργκο της Ουκρανίας ώστε να μην εξάγει ραδιενεργά τρόφιμα και σε διακοπή διπλωματικών σχέσεων «για λόγους υγείας».
Τα μέτρα που παίρνει η παγκόσμια αστική τάξη και η κυβέρνηση της ΝΔ είναι, πλέον, ξεκάθαρο και στον τελευταίο πολίτη πως δεν αφορούν την προστασία της υγείας του. Η καραντίνα, οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας και το κυνηγητό σε δρόμους και πλατείες για τα «300άρια» αποτελούν κομμάτι διάλυσης του κοινωνικού ιστού και διασπορά του κοινωνικού κανιβαλισμού. Η στρατηγική της «ατομικής ευθύνης» και της στοχοποίησης του γείτονα, του συνεπιβάτη, του τυχαίου περαστικού ως «άξονα του κακού και φορέα της μόλυνσης» γίνεται για να καλυφθεί η οικονομική αντιδραστική μεταρρύθμιση που συντελείται και να κατασταλεί κάθε εργαλείο του ταξικού κινήματος. Από πέρυσι περίμεναν την οικονομική ύφεση και ο Covid-19 έδωσε στους αστούς το πρόσχημα να εξαπολύσουν επίθεση.
Από τη μία μεριά διαλύουν εργασιακές σχέσεις, καθιερώνουν εξοντωτικά ελαστικά ωράρια, νομιμοποιούν μαζικές απολύσεις και μετατρέπουν τους μισθούς σε φιλανθρωπικά επιδόματα που δίνονται όποτε επιθυμεί ο εργοδότης να τα δώσει. Η οικονομική ύφεση είναι, επίσης, μια πρώτης τάξης ευκαιρία «να ξεκαθαρίσει η ήρα από το στάρι» στους μικροεπαγγελματίες. Με τα άνοιξε – κλείσε της αγοράς προωθούνται τα σουπερμάρκετ και οι ιντερνετικοί κολοσσοί κόντρα στα μικρομάγαζα.
Από την άλλη πρέπει να διαλυθούν τα μέσα πάλης που διαθέτει η εργατική τάξη και η νεολαία. Η απαγόρευση διαδηλώσεων, συναθροίσεων, καταλήψεων, αντισυγκεντρώσεων και απεργιών, έρχεται να απονεκρώσει το οργανωμένο ταξικό κίνημα. Η επίθεση στα Εξάρχεια, το λοκάουτ των πανεπιστημίων ώστε να μην υπάρχουν φοιτητικές συνελεύσεις, το αδιάκοπο κυνηγητό της νεολαίας σε μπαράκια, πλατείες, γήπεδα, ώστε να μην βρίσκει χώρο να συναθροίζεται και να κοινωνικοποιείται (εκτός, φυσικά από το στρατό και την εκκλησία!), θέλει να προωθήσει τη συντηρητική ιδεολογία και να επαναφέρει το κλίμα του «τεντιμποϊσμού» της δεκαετίας του `60.
Είτε, λοιπόν, έχουμε μια πανδημία από την οποία κινδυνεύουν να πεθάνουν εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας και η κυβέρνηση αντί να φτιάχνει νοσοκομεία, να κρατικοποιεί τα υπάρχοντα και τις φαρμακοβιομηχανίες και να δημιουργεί – προσλαμβάνει ιατρικό προσωπικό ασχολείται με μέτρα καταστολής, είτε διογκώνει για προπαγανδιστικούς λόγους μια επιδημία ώστε να τρομοκρατήσει τις πληβείες τάξεις. Είτε είναι μια κυβέρνηση στυγνών δολοφόνων, είτε μια κυβέρνηση αδίστακτων απατεώνων.
Εμείς εκτιμούμε πως είναι και τα δύο!
Γι` αυτό δεν μπορεί να υπάρξει καμιά μέρα αναμονής ή συμπληρωματικής κριτικής.
Στη διαδήλωση της 17ης Νοέμβρη δεν θα τιμήσουμε μόνο την Εξέγερση του 1973.
Θα θυμηθούμε με σκληρό τρόπο πώς είναι να οργανώνεις την πάλη ενάντια σε ένα ακόμα άθλιο καθεστώς.
Θα θυμηθούμε πως οι πρωτοπόροι αγωνιστές το 1973 κατηγορήθηκαν σαν «300 προβοκάτορες που διακινδυνεύουν τη ζωή του απλού λαού».
Θα αναζητήσουμε τα «όπλα» και τα ιδεολογικά στηρίγματα να κάνουμε τη δική μας Εξέγερση.