- Editorial | Ιμπεριαλισμός και περίοδος “transit” προς την ανοιχτή στρατιωτική αντιπαράθεση
- Ελληνοτουρκικοί ανταγωνισμοί: Η αποθράσυνση του ελληνικού καπιταλισμού
- Η συντηρητική αντιμεταρρύθμιση στην εκπαίδευση
-
Περιμένοντας το επόμενο lockdown: Ο COVID-19 ως εργαλείο αστικής αντιμεταρρύθμισης
-
Αφιέρωμα 200 χρόνια Ελληνικού κράτους: Η μαύρη βίβλος του ελληνικού καπιταλισμού
-
Η Μουσουλμανική Ελλάδα: ένα μικρό οδοιπορικό για την «προστασία» των μουσουλμανικών μνημείων και πληθυσμών από το ελληνικό κράτος
-
Περίπατος, λίγο ανάπλαση Εξαρχείων και τα Ζόναρς μου
-
COSCO – περιμένοντας την ανάπτυξη: Ιδιωτικοποιήσεις και ξεπούλημα στρατηγικών οικονομικών τομέων, διάλυση εργασιακών σχέσεων και συνέχιση της ύφεσης
-
Τα αδιέξοδα της φασιστικής πτέρυγας της δεξιάς στην εποχή της ακροδεξιάς ανασυγκρότησης
-
7 χρόνια μαχών 5 χρόνια ξεπλύματος. Δεν ξεχάσαμε δεν συγχωρέσαμε
Editorial
Ιμπεριαλισμός και περίοδος “transit” προς την ανοιχτή στρατιωτική αντιπαράθεση
Η κρίση του 2008 έφερε ξανά στο προσκήνιο τη βίαιη ανακατανομή των ζωνών επιρροής του ιμπεριαλισμού, είτε του κυριάρχου «παίχτη» δηλ των ΗΠΑ αλλά και κάθε λογής τοπικών υποϊμπεριαλισμών καθώς και αναθεωρητικών δυνάμεων.
Μπορεί να μην είμαστε στο «και πέντε» μιας διευρυμένης πολεμικής εμπλοκής, αλλά τα τύμπανα του πολέμου δεν ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας και ενός μακρινού μέλλοντος. Πλέον, τα τελευταία 30 χρόνια έχουμε μια ευρύτατη αναδιαμόρφωση του παγκόσμιου γεωπολιτικού χάρτη, η οποία μόνο “pax Americana” δεν φέρνει. Η συντριβή του Ανατολικού Μπλοκ την τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα έφερε τον ισχυρισμό του «τέλους της ιστορίας» (κατά Φουκουγιάμα) όπου η καπιταλιστική δημοκρατία θα έφερνε ειρήνη και ανάπτυξη σε όλο τον πλανήτη. Αυτά τα ψέματα που διαμόρφωσαν μια ισχυρή ιδεολογική θέση του αστισμού. πλέον βρίσκονται αντιμέτωπα με την αδυσώπητη πραγματικότητα: η «αναδιαμόρφωση» (sic) των κρατών της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής είτε μέσα από απροκάλυπτη ιμπεριαλιστική επέμβαση (Ιράκ – Αφγανιστάν) είτε μέσα από την «Αραβική Άνοιξη», το μόνο που έφεραν ήταν αστάθεια, κρίση και εξαθλίωση. Η κρίση και η αδυναμία του ιμπεριαλισμού να πετύχει οικονομική ευημερία στις υπό «κατοχή» χώρες, έχει ανοίξει την όρεξη σε περιφερειακές δυνάμεις να λειτουργήσουν σαν ύαινες και να αρπάξουν κομμάτια από τους διαλυμένους οικονομικούς & κοινωνικούς ιστούς των αραβικών κρατών.
Το τελευταίο διάστημα η Μεσόγειος και η οριοθέτηση των ΑΟΖ έχει μετεξελιχτεί σε ένα από τα φλέγοντα γεωπολιτικά πεδία του πλανήτη. Οι χώρες της ΕΕ έχουν αφήσει οριστικά στο παρελθόν τους ενδοιασμούς τους και προχωρούν απροκάλυπτα σε ανοιχτές επεμβάσεις εκτός των ευρωπαϊκών συνόρων. Προφανώς η οικονομική και πολιτική κρίση έχει ακυρώσει κάθε παλιό σχέδιο ενιαίας εξωτερικής ευρωπαϊκής πολιτικής και δημιουργία ευρωστρατού και, πλέον, κάθε χώρα δοκιμάζει να επεκτείνει την οικονομική και πολιτική της επιρροή. Αν στη δεκαετία του `90 οι ΗΠΑ πέταξαν από το Ιράκ τα ιταλικά και γαλλικά συμβόλαια, η αυγή της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα βρίσκει Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία και Ελλάδα να διαμορφώνουν ζώνες επιρροής εκτός των εδαφών τους.
Ο COVID-19 λειτουργεί ως συσκότιση για την νέα ύφεση που έχει μπει ο πλανήτης. Οι Διεθνείς Οίκοι και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα παίζουν τρομοκρατική προπαγάνδα αποκρύπτοντας την εφιαλτική αλήθεια. Ο COVID-19 απλά «απασφάλισε» την κρίση που συγκρατούσαν με δημιουργική λογιστική, κρατική προπαγάνδα περί “success story” και επιδοτούμενων πολιτικών. Η ύφεση διαπερνά κάθε χώρα του πλανήτη, άσχετα αν έβαλε την οικονομία της σε lockdown. Η Σουηδία λχ, αν και το πρώτο τρίμηνο την ώρα που κατέρρεε η ΕΕ είχε απλά στασιμότητα, πλέον εκτιμούν ετήσια πτώση του ΑΕΠ στο 7%. Έτσι κι αλλιώς, τα μηνύματα ερχόντουσαν και στην προ – COVID περίοδο.
Η πολιτική της κρίσης και της κρατικής προπαγανδιστικής τρομολαγνείας, έχουν όλο και περισσότερο εργαλειακή χρήση. Η εξάπλωση των κρουσμάτων αποκρύπτει τεχνηέντως τη συρρίκνωση της θνησιμότητας του ιού σε επίπεδα του 0,1%, δηλ. κάτω της εποχικής γρίπης. Ο αστισμός θέλοντας να απενοχοποιήσει τον εαυτό του από τις ευθύνες του για τη διάλυση της περίθαλψης και της πρόνοιας, μετατρέπει μια επιδημική κρίση σε κοινωνικό κανιβαλισμό και «ατομική ευθύνη». Ο λόγος είναι η μεταφορά τη οικονομικής ευθύνης της ίασης από τη συλλογική κοινωνία στο άτομο και στην οικογένεια. Γι` αυτό και αποκρύπτεται συνειδητά το βάθος της ύφεσης.
Σύμφωνα με τη ΝΔ και την αστική προπαγάνδα η ύφεση είναι παροδική και «του χρόνου θα φάμε με χρυσά κουτάλια»! Όλοι οι Οικονομικοί Οίκοι προβλέπουν ύφεση 8 με 10% αλλά το 2021 μας ταΐζουν ανάπτυξη γύρω στο 6%. Όλα βαίνουν καλώς! Βέβαια, η κακιά Τουρκία βυθίζεται στην κρίση λόγω του κακού Ερντογάν. Το νόμισμα υποτιμάται και όλα πάνε για διάλυση. Για άλλη μια φόρα όμως υπάρχουν κάποια στοιχεία που αποκρύπτονται. Ο αμερικάνικος Οίκος Fitch προβλέπει ύφεση για την Ελλάδα ύψους 8,6% και για την Τουρκία 3,9%! Παρ` όλα αυτά η Ελλάδα είναι στο «σωστό δρόμο» και η Τουρκία βυθίζεται! Η Τουρκία παραμένει στις δυνάμεις που πρέπει να τιθασευτούν, γι` αυτό και η «διεθνής κοινότητα» έχει εξαπολύσει νομισματικό πόλεμο αλλά και προετοιμασία «κυρώσεων» στον απείθαρχο σύμμαχο.
Οι δυνάμεις που αναφέρονται στον αντικαπιταλισμό, σε αυτή τη νέα περίοδο πρέπει να προετοιμαστούν για μάχη ώστε να σπάσει η πολιτική της εθνικής ενότητας. Είτε για τους «εθνικούς εχθρούς» είτε για τους «αόρατους»δεν πρέπει να υπάρξει καμιά συνθηκολόγηση με την αστική τάξη. Στη Γερμανία η κυβέρνηση «σχολίασε» πως το δικαίωμα της διαμαρτυρίας πρέπει να έχει περιορισμούς για λόγους υγείας.Την υγεία της εργατικής τάξης όπως και την ειρήνη στον πλανήτη μπορούν να τη φέρουν μόνο οι Κομμουνιστικές δυνάμεις και όχι η «δημοκρατία» που υποκύπτει στο καπιταλιστικό κέρδος. Στις ΗΠΑ το “black lives matter” έχει ξεπεράσει τη λογική “urban riot” και δίνεται μια δύσκολη μάχη όχι μόνο ενάντια στην ακροδεξιά του Τραμπ αλλά και στην καθεστωτική ενσωμάτωση του κινήματος σε μάζα ψηφοφόρων των Δημοκρατικών.
Η ελπίδα για την ανασυγκρότηση του Κομμουνισμού παραμένει ζωντανή κόντρα στις Κασσάνδρες.