- Editorial | Η αστική τάξη δεν ξεχνά, δεν συγχωρεί, δεν διαπραγματεύεται το μέλλον της
- Χειρότερη από την κρατική καταστολή, είναι η αποδοχή αυτής της καταστολής
- Προσφυγικό και μεταναστευτικό: ζητήματα πολιτικής αιχμής του εργατικού διεθνιστικού κινήματος
- Αμερική 2020: Η κρίση είναι εδώ, η αντίσταση είναι εδώ
- Η σαρωτική επίθεση στα εργασιακά μας δικαιώματα, δεν θα μείνει αναπάντητη
Editorial
Η αστική τάξη δεν ξεχνά, δεν συγχωρεί, δεν διαπραγματεύεται το μέλλον της
Καμιά εθνική ενότητα, καμιά συνθηκολόγηση, καμιά αναμονή, ενάντια στην ακροδεξιά κυβέρνηση
Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν αφήνει κανένα περιθώριο ώστε να αμφισβητηθεί το πολιτικό περιεχόμενο της διακυβέρνησής της. Όσοι αμφισβητούσαν (και ήλπιζαν!) πως η ο Μητσοτάκης δεν είναι η ελληνική εκδοχή Τραμπ – Τζόνσον και πως θα μπορούσαν να βρουν διαύλους επικοινωνίας, διαψεύδονται καθημερινά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειψε τις αντι-ακροδεξιές κορώνες του περασμένου Σεπτέμβρη και οδηγήθηκε σε μια πολιτική συνθηκολόγηση. Υπερψήφισε Πρόεδρο Δημοκρατίας, στήριξε το ρατσιστικό κλείσιμο των συνόρων ενάντια σε πρόσφυγες – μετανάστες και έβαλε πλάτη στην πολιτική καραντίνας. Παρ` όλη την υποταγή του, αυτό δεν αρκεί στο αστικό μπλοκ. Η επίθεση Καλογρίτσα στον Παππά για τις αδειοδοτήσεις των καναλιών επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έρχεται μετά την υπόθεση NOVARTIS και στοχοποίησης του Παπαγγελόπουλου.Ο κάθε Καλογρίτσας θεωρεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί, πλέον, «κυβερνητική δύναμη» και σπεκουλάρει γύρω από νόμιμες ή μη δοσοληψίες. Τα εικονικά συμβόλαια είναι «καθημερινότητα» στον καπιταλιστικό κόσμο. Τα «σκοιλελικικου» και οι πριμοδοτήσεις μικρών ή μεγάλων καναλιών με εκατομμύρια ευρώ για την προπαγάνδα του κορονοϊού, είναι μόνο ένα μέρος των «μαύρων» ταμείων της ΝΔ για το μήνα Απρίλιο του 2020. Η εκταμίευση ποσών για το «Μεγάλο Περίπατο» την ώρα που προωθείται η χρήση ΙΧ (!!) γίνεται γιατί υπάρχουν δεσμεύσεις για εκταμιεύσεις και χρηματοδοτήσεις «ημετέρων».
Ο αστικός κόσμος δεν «κυνηγά» μόνο Χριστοδουλοπούλου – Βαρουφάκηδες που συμβολίζουν την «απείθαρχη» διακυβέρνηση προ-δημοψηφίσματος, αλλά έρχεται να «τιμωρήσει» την αριστερά όταν τολμά να εμπλακεί μετο σκληρό πυρήνα της διακίνησης του χρήματος. Τα «σκάνδαλα» (που για μια τυπική δεξιά κυβέρνηση είναι «τρόπος ζωής») αποτελούν όπλο πολιτικής εξόντωσης για σχηματισμούς «ξένους» από το βαθύ κράτος. Αλλά όποιος προσπαθεί να βρει «δημοκράτες» αστούς και επιχειρηματίες, γρήγορα θα ανακαλύψει το πόσο εύκολα τον βυθίζουν οι νέοι «φίλοι» του στο βούρκο.
Ο αστισμός προσπαθεί να αναδιατάξει γρήγορα το πολιτικό τοπίο. Ξέρει πως η νέα φάση ύφεσης δεν οφείλεται στον COVID-19. Αν ήταν έτσι, η αγορά θα είχε μπουτάρει γρήγορα προς τα πάνω. Οι περιορισμοί συγχρωτισμού έχουν μείνει στα χαρτιά, οι παραχωρήσεις στο κεφάλαιο έχουν ξεφύγει από κάθε λογική, την ώρα που η αγορά παραμένει ημιθανής. Πρέπει να διαλυθούν όλα τα πολιτικά σχέδια αντίστασης στην καπιταλιστική επίθεση. Ακόμα και η λογική κοινοβουλευτικής ανάθεσης στο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τρομαχτικό πισωγύρισμα. Σε κάθε μεριά του πλανήτη οι Ομπάμα, Ολάντ, Λούλα αντικαθίστανται από Τραμπ, Τζόνσον, Μπολσονάρο, Ορμπάν. Έχουν εξαντληθεί τα οικονομικά και πολιτικά περιθώρια της όποιας συνδιαλλαγής με τις πληβείες τάξεις και ακόμα και οι «δημοκρατικές» φωνές του αστισμού φαντάζουν παρωχημένες και «ακραίες» για το συστημικό πολιτικό σκηνικό.
Η ανασύνταξη μιας επαναστατικής πτέρυγας της εργατικής τάξης, δεν θα έλθει ούτε με την απόσυρση στο περιθώριο και την αναμονή «καλύτερων συνθηκών» αλλά ούτε με την απέλπιδα προσπάθεια υποταγής στη «μαζική» και «νομιμόφρονα» πολιτική απεύθυνση. Όσο δύσκολο (ή «ανέφικτο»)είναι να συνταχθούν μαζικές, επαναστατικές πολιτοφυλακές, άλλο τόσο δύσκολο είναι να δημιουργηθούνμαζικές επιτροπές πάλης ενάντια πχ στις απολύσεις ή στο νόμο για τις διαδηλώσεις. Ένα «μαζικό» σύνθημα δεν λύνει το πρόβλημα της κομμουνιστικής οργάνωσης και προοπτικής. Είτε προταθεί το «κάτω η κυβέρνηση της ΝΔ», «να παρθούν πίσωοι μειώσεις μισθών» ή «να υπερασπίσουμε τις καταλήψεις» δεν ξεπερνιέται το πρόβλημα της μαζικής πάλης και της αντικαπιταλιστικής στρατηγικής.
Απέναντι στην υποταγή στο «μεγάλο» ρεφορμιστικό φορέα και στο ρεαλιστικό του σχέδιο, απέναντι στην «απόσυρση» σε μια ιδεολογική καθαρότητα κόντρα σε γραφειοκράτες, οπορτουνιστές και ρεφορμιστές, απέναντι στην ηττοπαθή αναμονή και επίκληση μιας αφηρημένης «αλλαγής συσχετισμών δύναμης» η Οργάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού επιδιώκει τη συστράτευση αγωνιστών για το χτίσιμο ενός κομμουνιστικού, αντικαπιταλιστικού πόλου που να μπορεί να έχει την οργανωτική και ιδεολογική αυτονομία σε συνδυασμό με μαχητική διαθεσιμότητα και αυταπάρνηση.
Οι ευκαιρίες «κομμουνιστικής αντεπίθεσης» θα υπάρξουν ξανά και πρέπει να είμαστε έτοιμοι! Περισσότεροι! Πιο αποτελεσματικοί!