- Editorial | Να τσακίσουμε τη ρατσιστική στρατηγική της κυβέρνησης της ΝΔ
- Συρία και Μέση Ανατολή: όταν όλοι κρύβονται πίσω από τον «κακό – φασίστα» Ερντογάν
- Το τέλος της χρυσής αυγής εκκωφαντικό και δειλό
- Το εργατικό κίνημα υπερασπίζεται τα λαϊκά δικαιώματα απέναντι στην ακροδεξιά επίθεση του κεφαλαίου
- Η αντίσταση της νεολαίας και η συνέχεια του αγώνα
- Νοέμβρης 1973 – Δεκέμβρης 2008: διδάγματα και εμπειρίες για τις εξεγέρσεις των ημερών μας
- 1 Νοέμβρη 2019: Για άλλη μια φορά οι ναζί απομονωμένοι και κάτω από την προστασία του κράτους και των μπάτσων
- Δεξιά προπαγάνδα ή σηκώνοντας το καπάκι του βόθρου
- Μπρέξιτ, μία ιστορία αντάξια των Μόντι Πάιθον
- Βαλκάνια, ποτέ τίποτα δεν είναι τακτοποιημένο
- Κύκλος ανοικτών ιδεολογικών & πολιτικών εκδηλώσεων Ο.Κ.Δ.Ε. – Σπάρτακος & ΟΡ.Μ.Α.
Editorial
Να τσακίσουμε τη ρατσιστική στρατηγική της κυβέρνησης της ΝΔ
Το τελευταίο διάστημα υπάρχουν μικρές κινήσεις «αγανακτισμένων πολιτών» ενάντια σε δομές φιλοξενίας προσφύγων – μεταναστών. Σε μια περίοδο που έχει διαλυθεί η Χρυσή Αυγή φαντάζουν παράταιρες τόσες κινητοποιήσεις. Προφανώς στην ελληνική κοινωνία υπάρχει ένα συμπαγές συντηρητικό – ακροδεξιό κοινό του 20-30% που είναι έτοιμο να «ξεράσει» όλη τη ρατσιστική και αντεπαναστατική του δυσωδία. Είναι αυτό το «30%» που ψήφισε βασιλιά στο δημοψήφισμα του 1974 και «μένουμε Ευρώπη» το 2015. Είναι αυτό το συμπαγές ποσοστό που ζητά την απαγόρευση εκτρώσεων – ομοφυλοφιλίας, που ζητά να απελαθούν οι μετανάστες και να δουλεύουμε τις Κυριακές, να καταργηθεί το άσυλο και να μπουκάρει η αστυνομία στα Εξάρχεια και θυμάται πως «στη Χούντα κοιμόμαστε με ανοιχτά παράθυρα». Όμως δεν έχουμε σήμερα την εμφάνιση ενός συντηρητικού κοινωνικού αυτοματισμού αλλά την εφαρμογή ενός καλοστημένου σχεδίου από τον ακροδεξιό κρατικό μηχανισμό.
Το πρώτο που κάνει η κυβέρνηση είναι να μεταφέρει το Μεταναστευτικό θέμα από την Πρόνοια σε ζήτημα Ασφάλειας. Μέσα από τα κανάλια να βομβαρδίζεται ο μέσος «νοικοκύρης» πως «κινδυνεύει». Το επόμενο είναι να μεταφέρει πρόσφυγες σε δομές έξω από τον κεντρικό αστικό ιστό, σε ξενοδοχεία σε περιοχές που βομβαρδίζονται από την ακροδεξιά προπαγάνδα. Λεωφορεία μεταφέρουν πρόσφυγες όχι με συνοδεία γιατρών – καθηγητών – ψυχολόγων – κοινωνικών λειτουργών αλλά με διμοιρίες ΜΑΤ σα να πρόκειται για επικίνδυνους κακοποιούς, στήνοντας καραντίνες απομόνωσης δημιουργώντας εικόνες βγαλμένες από ταινίες θρίλερ. Ο συντηρητικός μικροαστισμός της επαρχίας τροφοδοτείται από αλλεπάλληλα, βρωμερά fake news.
Φυσικά επιλέγονται από τη Νέα Δημοκρατία περιοχές της Βορείου Ελλάδας με μειωμένο αντιφασιστικό – φιλομεταναστευτικό κίνημα. Οι εξυπνάκηδες ακροδεξιοί δεν θα είχαν καμία τύχη να στήσουν αντίστοιχο «μπάρμπεκιου» σε περιοχή της Αθήνας, όπου έχουν συντριφτεί όλες οι μικρές ή μεγάλες ρατσιστικές κινήσεις.
Παράλληλα, όχι μόνο διατηρούν τις ασφυκτικές δομές «φιλοξενίας», αλλά δημιουργούν συνθήκες έκρηξης. Η μετατροπή τους σε «κλειστές», η κατάργηση του ΑΜΚΑ καλλιεργούν κλίμα ζούγκλας στα στρατόπεδα. Η προσπάθεια να κλείσουν το σχολείο για την Πακιστανική κοινότητα που λειτουργεί στα Σεπόλια, είναι άλλη μια προσπάθεια κοινωνικής περιθωριοποίησης των μεταναστών. Έρχεται σε συνέχεια της καταστολή φιλο-προσφυγικών καταλήψεων.
Η ΝΔ επιχειρεί να υλοποιήσει αυτό που δεν κατάφεραν οι ναζί και η προηγούμενη θητείας της: να διαλύσει το φιλομεταναστευτικό και αντιφασιστικό κίνημα που αποτελεί τον πυρήνα του ταξικού κινήματος στην ελληνική επικράτεια. Η επίθεση στις δομές των προσφύγων δεν μπορεί να σταθεί αν δεν αντιστραφεί η δημόσια εικόνα για τους μετανάστες.
Το βασικό για μια ακροδεξιά μέσα στην ΕΕ δεν είναι «πόσους μετανάστες θα φιλοξενήσει η Ελλάδα». Αυτό καθορίζεται πάνω – κάτω μέσα από διακρατικές συμβάσεις και δεσμεύσεις. Ακόμα και η διαβίωση των μεταναστών είναι το ίδιο άθλια με «δημοκρατική» ή «ακροδεξιά» κυβέρνηση: οι ίδιες ΜΚΟ καρπώνονται τις επιχορηγήσεις και προμηθεύουν σκάρτα προϊόντα τις δομές. Όμως η ακροδεξιά δεν αρκείται σε μια αντεργατική πολιτική. Η οικοδόμηση ενός πολιτικού – ιδεολογικού «οράματος» και η αντικομμουνιστική – ρατσιστική προπαγάνδα είναι σημαντική για τις επόμενες μάχες.
Μέσα από τη συγκρότηση του ανοιχτά αντικομμουνιστικού αστικού στρατοπέδου συγκροτείται η αδιάλλακτη κατεδάφιση κάθε εργαλείου του ταξικού εργατικού & νεολαιίστικου κινήματος. Κάθε ιδεολογική κατάκτηση, κάθε κοινωνική οργάνωση, κάθε δίκτυο αλληλεγγύης, κάθε διαδήλωση ή ακτιβισμός πρέπει να τεθούν στο περιθώριο της αστικής κανονικότητας.
Η πολλαπλή αυτή μάχη απέναντι στην κυβέρνηση φαντάζει αυτή τη στιγμή πως είναι είτε ιδεολογική είτε με μορφή «πίεσης». Και πράγματι έτσι είναι… Όμως χρειάζεται η οικοδόμηση ενός διαφορετικού υποκειμένου. Απέναντι στις δυνάμεις της αστικής αντεπανάστασης δεν μπορεί να ορθωθεί ούτε η λογική μιας «δημοκρατικής» κυβέρνησης τύπου ΣΥΡΙΖΑ, ούτε μια κινηματική αντίληψη που αφήνει την «εξουσία στα βρωμερά χέρια των αστών» και αναζητεί καλύτερους όρους συνθηκολόγησης.
Ο κύκλος πολιτικών – ιδεολογικών εκδηλώσεων που πραγματοποιούμε αυτό το χειμώνα με την ΟΚΔΕ – Σπάρτακος ελπίζουμε να συνεισφέρει σε αυτή την κατεύθυνση. Δύο οργανώσεις που δεν έχουν κοινή πολιτική «μήτρα» παρά μόνο τον κοινό βηματισμό σε μάχες, θέλουν να δημιουργήσουν ένα γεγονός προβληματισμού για την αντικαπιταλιστική στρατηγική.
Θέλουμε απέναντι στη νέα επίθεση του ελληνικού κεφαλαίου να απαντήσουμε με εξελιγμένα όπλα .. και αυτή τη φορά, ΝΙΚΗΦΟΡΑ!